ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΤΥΠΟ ΦΥΛΛΟ ΤΩΝ ΑΧΑΡΝΩΝ ΜΑΡΤΙΟΥ '14
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΖΩΗ
Σύντομα μυθιστορηματικά μονόστηλα χρονογραφήματα
της ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ
“H ιστορία μιας.... μπουρδούσκας” (αφορά ΜΟΝΟΝ τις Αχαρνές και έχει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ αποδέκτες)
Ας δούμε κατ’ αρχήν τι σημαίνει η λέξη: «Μπαρδούσκα» -και όχι ..Μπουρδούσκα όπως θα την έλεγε ένας αγράμματος -ήταν μια γριά κακιά και πανάσχημη, ηρωϊδα μιας ιστορίας απο ένα χωριό της Αττικής. Η γριά, είχε το ελάττωμα να μιλάει συνέχεια, από την ώρα που ξύπναγε, μέχρι την ώρα που κοιμόταν. Μερικές φορές, μίλαγε και στον ύπνο της. Μίλαγε τόσο πολύ που στο τέλος αυτό συνδυαζόταν και με ανάλογους… αερισμούς, αφού από το μονίμως ανοιχτό της στόμα έμπαινε αρκετός αέρας ο οποίος από κάπου… έπρεπε και να βγει. Έτσι, σιγά-σιγά όταν οι χωριανοί έλεγαν «Μπαρδούσκα» εννοούσαν τις εκπομπές μεθανίου κάθε γριάς που μιλάει πολύ…αλλά αυτά που λέει είναι απλώς… «αερίσματα».
΄Ετσι ο μύθος με το πέρασμα των χρόνων άλλαξε. «Μπουρδούσκα» οι χωριανοί εννοούσαν την… «-λανιά» αλλά και κάθε γέρο που τα είχε χάσει και όσα έλεγε, δεν άπτονταν της λογικής.
Αυτά, σε ό,τι αφορά την ..ετυμολογία της λέξης. Υπάρχει όμως και ο ακόλουθος θρύλος:
Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε ένα μωρό τόσο άσχημο που κανένας δεν ήθελε να δει. Ζαρωμένο, κατάμαυρο και κλαψιάρικο έκανε όποιον από το χωριό το πλησίαζε να θέλει αμέσως να φύγει.
Την τρίτη ημέρα από την γέννηση, οι τρείς μοίρες (η ΄Ομορφη, η ΄Ασχημη και η Κακιά) έπρεπε να πάνε να «μοιράνουν» το μωρό κατά το συνήθειο και τα πρέποντα. Εκείνη όμως την ημέρα η Ασχημη και η Κακιά είχαν τα έμμηνά τους και τρωγόντουσαν μεταξύ τους. Εβαζαν τα δυνατά τους, ποια θα πει ή θα κάνει την μεγαλύτερη κακία από την άλλη. Και λόγο στο λόγο, αρνούνται να πάνε να μοιράνουν το μωρό!!
Η Ομορφη προσπαθεί να τις πείσει να κάνουν το καθήκον τους γιατί σε λίγο θα ξημέρωνε και η Τρίτη μέρα θα τελείωνε, πράγμα απαράδεκτο για τις τρείς Μοίρες να μην κάνουν αυτό που πρέπει. Αυτές τίποτα, συνέχιζαν τις κακίες και τις βρισιές.
Λίγο πριν τα ξημερώματα, παίρνουν το δρόμο για το σπίτι του μωρού. Μπαίνουν μέσα και πάνε στην κούνια. Η ασχήμια του μωρού, κάνει την Ομορφη να αποστρέψει το πρόσωπό της.
-Εγώ δεν μπορώ. Αυτό είναι τέρας δεν είναι παιδί! Μάλλον είναι δική σας ..αρμοδιότητα!
Τους πετάει και.. πετώντας από το παράθυρο, φεύγει προς την Αυγή χωρίς να μοιράνει με ένα έστω καλό το άσχημο μωρό.
Οι άλλες δύο όμως που συνέχιζαν τους καυγάδες και τις βρισιές, βρήκαν που να ξεσπάσουν:
-Να γίνεις μια ρουφιάνα ποιο μεγάλη κι από μένα!! Ακούγεται η Κακιά μοιρώνοντας με το ραβδάκι της το πανάσχημο μωρό.
-…απ΄ όπου περνάς να μην φυτρώνει λουλούδι. Τόση να είναι η κακία σου..συνεχίζει.
-Ο,τι είναι όμορφο και καλό να το αποστρέφεσαι και να το καταστρέφεις. Να αγκαλιάζεις τα άσχημα σαν εσένα, να προδίδεις όσους σε αγγίζουν, να καταστρέφεις ό,τι δεν μπορείς να φτάσεις, να βρίζεις και να συκοφαντείς μέχρι που να μισηθείς από όλους και να μην σε πλησιάζουν παρά μόνο οι όμοιοι με σένα!!
Με τούτο και με τ’ άλλο, όλες οι κατάρες από τις δυο Μοίρες πέσανε στο κεφάλι του μωρού.
Από τότε, κάθε άσχημο, κακό, χωρίς Τιμή άνθρωπο, στο χωριό τον έλεγαν «μπουρδούσκα».
Όμως «μπουρδούσκα» έλεγαν και τον κοντόχοντρο, έτοιμο να σκάσει από το φούσκωμα.
«Μπαρδούσκας» λοιπόν ή.. «Μπουρδούσκας» είναι ο άσχημος, κακός, ύπουλος, ρουφιάνος, προδότης και μισερός άνθρωπος!! Γύρω του θα βρείτε μόνο ΟΜΟΙΟΥΣ του και κανέναν ξεχωριστό.
Κάθε χωριό , έχει βέβαια τις παραδόσεις, τους θρύλους του και τα παραμύθια του. Και στο δικό μου παραμύθι, υπάρχει και εδώ μια μπα(ου)ρδούσκα.
Είναι το ίδιο το πρόσωπο της άσχημης πλευράς κάθε κοινωνίας. Είναι οι Εφιάλτες που υπάρχουν παντού για να θυμίζουν με την παρουσία τους όσους ξεχωρίζουν, διακρίνονται, διαφέρουν…
Είναι οι σερνάμενοι ασπάλακες και μισθοφόροι που δέχονται να κάνουν τον λακέ, τον συκοφάντη, τον καταδότη, τον χαφιέ, τον υπηρέτη υψηλών και «υψηλών» προσώπων , το «καρφί», τον σπιούνο. Και το τραγικότερο;
Πρώτον ΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ το οποίο παραλλήλως μισούν θανάσιμα
Δεύτερον ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ…ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ!! Ειδικά το δεύτερο, είναι και το κωμικό μέρος της προσωπικής τους τραγωδίας. Δεν τους φτάνει που τους αποστρέφονται όλοι εκτός από αυτούς ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟΥΣ αλλά ο κομπασμός και το ύφος τους μπορούν να αποτελέσουν θέμα φαρσοκωμωδίας.
Αυτή λοιπόν ήταν η Ιστορία μιας μπουρδούσκας…
Για να ξέρετε..
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ Η ΖΩΗ
Σύντομα μυθιστορηματικά μονόστηλα χρονογραφήματα
της ΜΑΡΙΑΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ
“H ιστορία μιας.... μπουρδούσκας” (αφορά ΜΟΝΟΝ τις Αχαρνές και έχει ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ αποδέκτες)
Ας δούμε κατ’ αρχήν τι σημαίνει η λέξη: «Μπαρδούσκα» -και όχι ..Μπουρδούσκα όπως θα την έλεγε ένας αγράμματος -ήταν μια γριά κακιά και πανάσχημη, ηρωϊδα μιας ιστορίας απο ένα χωριό της Αττικής. Η γριά, είχε το ελάττωμα να μιλάει συνέχεια, από την ώρα που ξύπναγε, μέχρι την ώρα που κοιμόταν. Μερικές φορές, μίλαγε και στον ύπνο της. Μίλαγε τόσο πολύ που στο τέλος αυτό συνδυαζόταν και με ανάλογους… αερισμούς, αφού από το μονίμως ανοιχτό της στόμα έμπαινε αρκετός αέρας ο οποίος από κάπου… έπρεπε και να βγει. Έτσι, σιγά-σιγά όταν οι χωριανοί έλεγαν «Μπαρδούσκα» εννοούσαν τις εκπομπές μεθανίου κάθε γριάς που μιλάει πολύ…αλλά αυτά που λέει είναι απλώς… «αερίσματα».
΄Ετσι ο μύθος με το πέρασμα των χρόνων άλλαξε. «Μπουρδούσκα» οι χωριανοί εννοούσαν την… «-λανιά» αλλά και κάθε γέρο που τα είχε χάσει και όσα έλεγε, δεν άπτονταν της λογικής.
Αυτά, σε ό,τι αφορά την ..ετυμολογία της λέξης. Υπάρχει όμως και ο ακόλουθος θρύλος:
Μια φορά κι έναν καιρό, γεννήθηκε ένα μωρό τόσο άσχημο που κανένας δεν ήθελε να δει. Ζαρωμένο, κατάμαυρο και κλαψιάρικο έκανε όποιον από το χωριό το πλησίαζε να θέλει αμέσως να φύγει.
Την τρίτη ημέρα από την γέννηση, οι τρείς μοίρες (η ΄Ομορφη, η ΄Ασχημη και η Κακιά) έπρεπε να πάνε να «μοιράνουν» το μωρό κατά το συνήθειο και τα πρέποντα. Εκείνη όμως την ημέρα η Ασχημη και η Κακιά είχαν τα έμμηνά τους και τρωγόντουσαν μεταξύ τους. Εβαζαν τα δυνατά τους, ποια θα πει ή θα κάνει την μεγαλύτερη κακία από την άλλη. Και λόγο στο λόγο, αρνούνται να πάνε να μοιράνουν το μωρό!!
Η Ομορφη προσπαθεί να τις πείσει να κάνουν το καθήκον τους γιατί σε λίγο θα ξημέρωνε και η Τρίτη μέρα θα τελείωνε, πράγμα απαράδεκτο για τις τρείς Μοίρες να μην κάνουν αυτό που πρέπει. Αυτές τίποτα, συνέχιζαν τις κακίες και τις βρισιές.
Λίγο πριν τα ξημερώματα, παίρνουν το δρόμο για το σπίτι του μωρού. Μπαίνουν μέσα και πάνε στην κούνια. Η ασχήμια του μωρού, κάνει την Ομορφη να αποστρέψει το πρόσωπό της.
-Εγώ δεν μπορώ. Αυτό είναι τέρας δεν είναι παιδί! Μάλλον είναι δική σας ..αρμοδιότητα!
Τους πετάει και.. πετώντας από το παράθυρο, φεύγει προς την Αυγή χωρίς να μοιράνει με ένα έστω καλό το άσχημο μωρό.
Οι άλλες δύο όμως που συνέχιζαν τους καυγάδες και τις βρισιές, βρήκαν που να ξεσπάσουν:
-Να γίνεις μια ρουφιάνα ποιο μεγάλη κι από μένα!! Ακούγεται η Κακιά μοιρώνοντας με το ραβδάκι της το πανάσχημο μωρό.
-…απ΄ όπου περνάς να μην φυτρώνει λουλούδι. Τόση να είναι η κακία σου..συνεχίζει.
-Ο,τι είναι όμορφο και καλό να το αποστρέφεσαι και να το καταστρέφεις. Να αγκαλιάζεις τα άσχημα σαν εσένα, να προδίδεις όσους σε αγγίζουν, να καταστρέφεις ό,τι δεν μπορείς να φτάσεις, να βρίζεις και να συκοφαντείς μέχρι που να μισηθείς από όλους και να μην σε πλησιάζουν παρά μόνο οι όμοιοι με σένα!!
Με τούτο και με τ’ άλλο, όλες οι κατάρες από τις δυο Μοίρες πέσανε στο κεφάλι του μωρού.
Από τότε, κάθε άσχημο, κακό, χωρίς Τιμή άνθρωπο, στο χωριό τον έλεγαν «μπουρδούσκα».
Όμως «μπουρδούσκα» έλεγαν και τον κοντόχοντρο, έτοιμο να σκάσει από το φούσκωμα.
«Μπαρδούσκας» λοιπόν ή.. «Μπουρδούσκας» είναι ο άσχημος, κακός, ύπουλος, ρουφιάνος, προδότης και μισερός άνθρωπος!! Γύρω του θα βρείτε μόνο ΟΜΟΙΟΥΣ του και κανέναν ξεχωριστό.
Κάθε χωριό , έχει βέβαια τις παραδόσεις, τους θρύλους του και τα παραμύθια του. Και στο δικό μου παραμύθι, υπάρχει και εδώ μια μπα(ου)ρδούσκα.
Είναι το ίδιο το πρόσωπο της άσχημης πλευράς κάθε κοινωνίας. Είναι οι Εφιάλτες που υπάρχουν παντού για να θυμίζουν με την παρουσία τους όσους ξεχωρίζουν, διακρίνονται, διαφέρουν…
Είναι οι σερνάμενοι ασπάλακες και μισθοφόροι που δέχονται να κάνουν τον λακέ, τον συκοφάντη, τον καταδότη, τον χαφιέ, τον υπηρέτη υψηλών και «υψηλών» προσώπων , το «καρφί», τον σπιούνο. Και το τραγικότερο;
Πρώτον ΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ το οποίο παραλλήλως μισούν θανάσιμα
Δεύτερον ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ…ΣΠΟΥΔΑΙΟΙ!! Ειδικά το δεύτερο, είναι και το κωμικό μέρος της προσωπικής τους τραγωδίας. Δεν τους φτάνει που τους αποστρέφονται όλοι εκτός από αυτούς ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΑΝ ΕΚΕΙΝΟΥΣ αλλά ο κομπασμός και το ύφος τους μπορούν να αποτελέσουν θέμα φαρσοκωμωδίας.
Αυτή λοιπόν ήταν η Ιστορία μιας μπουρδούσκας…
Για να ξέρετε..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου