κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ.ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ.,άρθρο:ΟΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΕΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

http://www.andrianopoulos.gr

Οι παγκόσμιες εξελίξεις δείχνουν μια τάση ανατροπής καθιερωμένων πολιτικών και αντιλήψεων. Επίκεντρο αυτών των αντιδράσεων είναι οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά αυτών των εξελίξεων δείχνουν έλλειψη ιδεολογικών κατευθύνσεων και ταξικού προσανατολισμού και συνείδησης. Πλούσιοι και φτωχοί εμφανίζονται να συμμαχούν σε πολιτικές που αντιτίθενται στα συμφέροντα των μεσαίων τάξεων και κάποιων κοινωνικών και εθνικών μειονοτήτων. Τα σύνορα της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης είναι θολά, ασταθή και ευμετάβλητα. Μπορούμε εν τούτοις να χαράξουμε κάποιες γραμμές κατανόησης– όχι πάντα σταθερές ούτε και ξεκάθαρες.
Στην περίπτωση της εκλογής Τράμπ και του Brexit κάποια συμπεράσματα βγαίνουν εύκολα. Οι ελίτ του πλούτου (μεγάλες βιομηχανίες και πρωταγωνιστές της τεχνολογικής νέας οικονομίας) φανερά τοποθετήθηκαν στο πλευρό της Ευρωπαικής Ενωσης (Βρετανία) και των ανοιχτών αγορών της παγκοσμιοποίησης (ΗΠΑ). Την ίδια ώρα τα εργατικά στρώματα και οι εθνικές και κοινωνικές μειονότητες, ένας κόσμος δηλ. που ευνοείται από το πολιτικό κλίμα ανοχής και πολύ-πολιτισμικότητας αλλά και από τις παροχές ενός γενναιόδωρου κοινωνικού κράτους, συμμαχεί εκλογικά με τους οικονομικά ισχυρούς. Αυτό φάνηκε στη Βρετανία από την στάση της Σκωτίας, περιοχών (των φτωχότερων) της Ουαλίας και της Β. Ιρλανδίας κι από μειονοτικές κι εργατικές γειτονιές σε παλιά βιομηχανικά κέντρα της Κεντρικής και ΒΑ Αγγλίας. Εναντίον της Ευρώπης εκδηλώθηκαν τα εύπορα κοινωνικά στρώματα συνταξιούχων, του ευημερούντος Νότου και της Αγγλίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ.Υπουργού Ν.Δ.,άρθρο:ΟΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΕΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

http://www.andrianopoulos.gr/2017/01/blog-post_28.html

ΟΙ  ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ  ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΕΜΙΚΗΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  

Οι παγκόσμιες εξελίξεις δείχνουν μια τάση ανατροπής καθιερωμένων πολιτικών και αντιλήψεων. Επίκεντρο αυτών των αντιδράσεων είναι οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά αυτών των εξελίξεων δείχνουν έλλειψη ιδεολογικών κατευθύνσεων και ταξικού προσανατολισμού και συνείδησης. Πλούσιοι και φτωχοί εμφανίζονται να συμμαχούν σε πολιτικές που αντιτίθενται στα συμφέροντα των μεσαίων τάξεων και κάποιων κοινωνικών και εθνικών μειονοτήτων. Τα σύνορα της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης είναι θολά, ασταθή και ευμετάβλητα. Μπορούμε εν τούτοις να χαράξουμε κάποιες γραμμές κατανόησης– όχι πάντα σταθερές ούτε και ξεκάθαρες.
Στην περίπτωση της εκλογής Τράμπ και του Brexit κάποια συμπεράσματα βγαίνουν εύκολα. Οι ελίτ του πλούτου (μεγάλες βιομηχανίες και πρωταγωνιστές της τεχνολογικής νέας οικονομίας) φανερά τοποθετήθηκαν στο πλευρό της Ευρωπαικής Ενωσης (Βρετανία) και των ανοιχτών αγορών της παγκοσμιοποίησης (ΗΠΑ). Την ίδια ώρα τα εργατικά στρώματα και οι εθνικές και κοινωνικές μειονότητες, ένας κόσμος δηλ. που ευνοείται από το πολιτικό κλίμα ανοχής και πολύ-πολιτισμικότητας αλλά και από τις παροχές ενός γενναιόδωρου κοινωνικού κράτους, συμμαχεί εκλογικά με τους οικονομικά ισχυρούς. Αυτό φάνηκε στη Βρετανία από την στάση της Σκωτίας, περιοχών (των φτωχότερων) της Ουαλίας και της Β. Ιρλανδίας κι από μειονοτικές κι εργατικές γειτονιές σε παλιά βιομηχανικά κέντρα της Κεντρικής και ΒΑ Αγγλίας. Εναντίον της Ευρώπης εκδηλώθηκαν τα εύπορα κοινωνικά στρώματα συνταξιούχων, του ευημερούντος Νότου και της Αγγλίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Στις ΗΠΑ το μήνυμα προστατευτισμού κι αντίδρασης στις ανοιχτές αγορές της παγκοσμιοποίησης έγινε με προθυμία αποδεκτό από τα μεσαία στρώματα των μεσοδυτικών Πολιτειών, από την παλιά βιομηχανική ζώνη της Ανατολής κι από ξενοφοβικά μεσαία στρώματα του Νότου και της καρδιάς της ‘λευκής’ Αμερικής. Η πτώση του βιοτικού επιπέδου μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού έφερε κοντά τους ξενόφοβους ‘κοκκινοτρίχιδες’ της βαθιάς Αμερικής με τους απολυμένους εργάτες του αποβιομηχανισμένου Βορρά και της Ανατολής και τους υπερσυντηρητικούς θρησκόληπτους του Νότου. Την ίδια ώρα οι ανώτερες εισοδηματικά τάξεις, οι μορφωμένοι μεσο- και μεγαλοαστοί του Βορρά και της Ανατολής όπως και οι μεγάλες επιχειρήσεις της Δύσης, οι διάφορες μειονότητες και οι εξαρτώμενοι από δημόσιες παροχές περιθωριοποιημένοι πολίτες είδαν στην στροφή αυτή κατά της πολιτικής ορθότητας και της εξωστρεφούς ανοιχτής Αμερικής μια ασύμμετρη απειλή κατά της επιβίωσής τους. Εξ’ ου και ο καταληκτικός και ασυνήθιστος για Αμερική εθνικός και κοινωνικός διχασμός.


Στις υπόλοιπες Ευρωπαικές δημοκρατίες η αντίδραση κατά της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και η παθητική στάση των κυβερνήσεων απέναντι στον εξωτερικό οικονομικό ανταγωνισμό (βλ. Κίνα) και την μουσουλμανική μετανάστευση έχει εκθρέψει κύματα λαικής αντίστασης που εν πολλοίς έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται σαν εστίες αντι-ευρωπαισμού, πυρήνες τοπικιστικού εθνικισμού και αγκάλιασμα ακροδεξιών κινημάτων. Το παράδειγμα Φιγιόν στη Γαλλία δείχνει όμως πως ο κόσμος κατά βάση έχει βαρεθεί την παραδοσιακή πολιτική ορθότητα και διψάει για κάτι αντισυμβατικά καινούργιο. Η στάση του εναντίον της Γαλλικής γραφειοκρατίας ( θα απολύσει, υπόσχεται, 500 χιλ δημοσίους υπαλλήλους) και υπέρ της οικονομίας της αγοράς (Θατσερικές πολιτικές) ακούμπησε ευαίσθητες χορδές και τον οδήγησε αναπάντεχα να θριαμβεύσει στις εσωκομματικές εκλογές.


Οι θέσεις του Ντόνσλντ Τράμπ, περισσότερο από όλους τους άλλους, αποσαφηνίζουν όμως τις διαστάσεις της ουσίας αυών των αντι-συστεμικών πολιτικών. Με τα θετικά αλλά και τα επικίνδυνα αρνητικά τους χαρακτηριστικά. Στην θετική πλευρά είναι η απόφασή του να βρεί σημεία συνεννόησης με την Ρωσία, να σταματήσει η άσκοπη πολεμική ανάμεσα στις ισχυρότερες σήμερα στρατιωτικά χώρες τπυ πλανήτη και να απομακρυνθεί η προοπτική μιάς καταστροφικής πυρηνικής σύγκρουσης. Εξ ίσου ενθαρρυντική είναι και η αποφασιστικότητά του να συντρίψει τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό και να αντιμετωπίσει κατάματα την παγκόσμια απειλή της παράνομης μετανάστευσης.


Στον εσωτερικό τομέα ενδιαφέρον έχουν οι διακηρύξεις του για μείωση φόρων και κανονιστικών διατάξεων (deregulation) που πνίγουν την οικονομική δραστηριότητα όπως και η απόφασή του να μην παρασυρθεί από την μόδα για το κλίμα (ξαφνικά ξεχάστηκε η 'υπερθέρμανση' και όλοι ανησυχούν για το 'κλίμα' γενικά) και να αντικρούσει γι' αυτό που είναι - δηλ. απόλυτη υπερβολή - την σχετική σχεδόν θρησκευτική υστερία.


Μέχρις εδώ όμως. Μετά αρχίζουν οι αντιφατικότητες και οι αστόχαστοι κίνδυνοι. Πως θα υπάρξει συνεργασία με την Ρωσία κατά του ακραίου Ισλάμ όταν ενισχύεται η αντιπαλότητα με το Ιράν; Δίχως αυτό και τους Σιίτες μαχητές δεν πολεμιέται η Σουνιτική μουσουλμανική τρομοκρατία. Πως θα εγερθεί το τείχος στο Μεξικό δίχως πόρους και με μείωση φόρων; Με περιορισμό της φορολογίας πως θα πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις για μεγάλα έργα υποδομής και ξεκίνημα νέας ανάπτυξης; Μείωση φόρων σημαίνει και μείωση κράτους. Το πρώτο δίχως το δεύτερο είναι συνταγή σίγουρου αδιεξόδου και οικονομικής καταστροφής.


Για ποιό λόγο ξιφουλκεί η ηγεσία του λεγόμενου ελεύθερου κόσμου εναντίον της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου; Kλείνοντας τον κόσμο δεν μπορείς να μιλάς για ελευθερία. Ο προστατευτισμός, πέραν ορισμένων λίγων επιχειρηματιών, δεν βοηθά τον απλό κόσμο. Ολα θα ακριβύνουν. Πως θα επιβιώσουν οι εισοδηματικά αδύναμοι; Σύμφωνα με κάποιες εκτριομήσεις ο περιορισμός των εισαγωγών στις ΗΠΑ και οι υψηλοί δασμοί θα οδηγήσει σε χρεωκοπία χιλιάδες μέσα στην Αμερική επιχειρήσεις, και στην ανεργία περίπου 4,8 εκατ ανθρώπους!!


Οι Αμερικανικές επιχειρήσεις που έφυγαν στο εξωτερικό το έκαναν λόγω υψηλού - εργατικού, και όχι μόνο - κόστους και φτηνότερων πρώτων υλών. Οπως έγραψε ο Martin Wolf στους Financial Times "Οταν ένας ηγεμόνας γκρεμίζει το σύστημα που έφτιαξε δύο τινά θα συμβούν: είτε το σύστημα διαλύεται, είτε ανοικοδομείται κάτω από άλλο ηγεμόνα". Το ξέσπασμα ενός διεθνούς εμπορικού πολέμου θα συσπειρώσει παλιούς συμμάχους των ΗΠΑ κοντά στην Κίνα, και θα διαβρώσει τις βάσεις του αμερικανικού καπιταλισμού.


Είναι παράδοξο ο ηγέτης της Λαικής Κίνας να υπεραμύνεται των ανοιχτών αγορών και του ελεύθερου εμπορίου και ο Πρόεδρος της Αμερικής να ορθώνει τείχη προστατευτισμού, παραγνωρίζοντας πως η χώρα του έγινε μεγαλη ακριβώς επειδή υπήρξε σχεδόν πάντα σε όλα ανοιχτή.


Οσοι έκλεισαν στη διάρκεια της ιστορίας τις κοινωνίες τους το πλήρωσαν πολύ ακριβά. Συνήθως με καταστροφή της οικονομίας τους. Κάποιες φορές, δυστυχώς, και με το αίμα των πολιτών τους. Ας ελπίσουμε πως ο κόσμος δεν θα αλλάξει τόσο πολύ...  

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ.ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ. άρθρο:ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

http://www.andrianopoulos.gr/2017/01/blog-post_55.html

Eίναι αδύνατο να οδηγηθεί σε δρόμο σωτηρίας η χώρα όταν ο λαός σχεδόν καθημερινά βομβαρδίζεται με μυνήματα ανεδαφικής και βλακώδους αριστεροσύνης. Ανεξάρτητα από τις εξελίξεις και τις τύχες κυβέρνησης και κομμάτων της αντιπολίτευσης το βέβαιο είναι πως τα άρθρα, τα ρεπορτάζ και τα σχόλια των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και οι σελίδες των κοινωνικών δικτύων είναι πλημμυρισμένα από απόψεις και εκδοχές που προπαγανδίζουν μιά αριστερόστροφη πολιτική ορθότητα αλλά και εκδοχές επιθετικές απέναντι στην λογική, την ελευθερία και την ανοιχτή κοινωνία.
Επισημάνθηκε σε πολλά ΜΜΕ πως το κλείσιμο των συνόρων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης και της Βαλκανικής οδηγει την Ευρώπη σε απομονωτισμό. Παρά το γεγονός πως ακριβώς αυτό το σφράγισμα συνόρων για παράνομους διερχόμενους - ποτέ δεν 'έκλεισαν' ' τα σύνορα και συνεχίζουν να υπάρχουν δεκάδες νόμιμα entry points - ανέκοψε την αυθαίρετη ροή μουσουλμάνων μεταναστών προς την Ευρώπη. Η πολιτική ορθότητα ομως επιμένει πως η επιλογή αυτή συνιστά κατρακύλα στον αυταρχισμό και την κλειστή κοινωνία.
Υπονοείται δηλ πως τα ανοιχτά σύνορα και η ελεύθερη διακίνηση πολιτών μέσα στην Ευρώπη περιλαμβάνει την αυθαίρετη μετακίνηση χιλιάδων μουσουλμάνων προσφύγων από την Αφρική και την Μέση Ανατολή πρός κάθε γωνιά της ΕΕ. Από πότε όμως κάποια τέτοια πρόθεση περιλαμβάνεται στην Συνθήκη της Ρώμης; Ολα αυτά δεν είναι παρά αποτελέσματα μιάς ανόητης 'πολιτικά ορθής' αριστερόφρονης συμπεριφοράς που συγχέει τα πράγματα και προετοιμάζει τις κοινωνίες της Δύσης για τον οριστικό τους θάνατο.
Γιατί αποτελεί ευθύνη της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα το συμμάζεμα των συνεπειών των εμφύλιων σπαραγμών και των εξοντωτικών θρησκευτικών πολέμων ανάμεσα σε φανατικούς που περιφρονούν τις αξίες της Δύσης γενικότερα; Μήπως - όπως διατείνονται κάποιοι - λόγω αποικιοκρατικού παρελθόντος ορισμένων δυτικών δυνάμεων; Είναι δυνατόν παρόμοιοι ισχυρισμοί να προέρχονται από Αραβες και άλλους μουσουλμάνους των οποίων η υπόσταση ακριβώς οφείλεται σε κατακτητικούς πολέμους και σε βίαιους εξισλαμισμούς;
Τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα δεν οφείλονται, όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, στην είσοδο βαρβαρικών φύλων από τον Βορρά αλλά στις κατακτητικές επιδρομές των μουσουλμάνων Αράβων από την Ανατολή και τον Νότο. Δεν είναι τυχαίο πως ολόκληρη η Βόρεια Αφρική αποτελούσε για αιώνες το μήλο της έριδος για τις αυτοκρατορίες της Μεσογείου (λ.χ. Καρχηδόνα) και βούλιαξαν στην παρακμή και το περιθώριο μόλις πέρασαν, μέσω βίαιων πολέμων, στα χέρια των Αράβων και του Ισλάμ (βλ. σχετ. διάλεξη του Bill Warren, Why we are Afraid of Islam, στο Youtube, https://www.youtube.com/watch?v=t_Qpy0mXg8Y ).
Οταν οι θεωρητικοί της Αλ Καίντα και οι προπαγανδιστές του Σαλαφισμού (μουσουλμανική προγονολατρεία) επιμένουν για την ανασύσταση της ισλαμικής κυριαρχίας από την Ισπανία (Ανδαλουσία) μέχρι την Ινδονησία είναι φανερό πως αναφέρονται σε Αραβικές κατακτήσεις και στην βίαιη επιβολή του Ισλάμ από τον μεσαίωνα μέχρι αρκετά πρόσφατα (βλ. σχετ. το βιβλίο του Αραβα ποιητή Αδωνις, Ισλάμ και Βία, Αθήνα 2016) .
Και ποιό αποικιοκρατικό παρελθόν έχουν στη Μέση Ανατολή κράτη όπως το Βέλγιο, η Ισπανία, χώρες της Σκανδιναυίας, η Αυστρία, η Γερμανία κα, προς τις οποίες όμως κατευθύνονται τα κύματα των μεταναναστών η στο έδαφος των οποίων πραγματοποιούνται πράξεις τρομοκρατίας και σφαγές αμάχων;
Πλάνη επίσης συνιστά ο ισχυρισμός πως οι μουσουλμάνοι μετακινούνται λόγω βομβαρδισμών των χωρών τους και εξοντωσης τους από τα αφεντικά του κράτους που ζούνε και των συμμάχων τους. Ποιός βομβάρδισε ποτέ, μεταξύ άλλων, την Νιγηρία, την Σομαλία, την Τυνησία, το Μαρόκο, την Ερυθραία και την Αλγερία? Και γιατί δεν υπάρχουν πρόσφυγες από την Υεμένη που, από τον Μαίο που την βομβαρδίζει ανηλεώς η Σαουδική Αραβία, εχουν χάσει την ζωή τους πάνω από 7.000 άνθρωποι? Μήπως επειδή είναι Σιίτες, και η γενικότερη ισλαμική 'εισβολή' είναι Σουνιτική? Γιατί τόσος πόνος στη Δύση για το Χαλέππι και πλήρης αδιαφορία για τα θύματα της Υεμένης?
Ολα αυτά όμως αποτελούν ψιλά γράμματα για τις επιλεκτικές ευαισθησίες των μέσων ενημέρωσης της Δύσης και ιδιαίτερα της χώρας μας. Που εκτιμούν πως οτιδήποτε είναι αντι-δυτικό είναι προοδευτικό και αριστερόστροφο. Αγνοώντας πως για τους σαλαφιστές και τους ακραίους μουσουλμάνους μεγαλύτεροι εχθροί τους, μετά τους αποστάτες του Σουνιτισμού και τους προδότες της αληθινής πίστης, είναι οι πολυθειστές Σιίτες και οι άθεοι - κορυφαίοι ανάμεσά τους οι ακτιβιστές της Αριστεράς. Το Ισλάμ του μέλλοντός μας δεν προβλέπεται αισιόδοξο για τους σημερινούς οπαδούς του προοδευτισμού!!    

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ. άρθρο¨"Η ΤΖΙΧΑΝΤ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ"

Η ΤΖΙΧΑΝΤ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Πάνω από εκατό άτομα την ημέρα, όλοι μουσουλμάνοι και στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι άνδρες, συνεχίζουν να διεκπεραιώνονται στις ελληνικές ακτές προερχόμενοι από την Τουρκία. Παρά τα εμπόδια με το κλείσιμο πολλών - κυρίως στο Νότο και στα Βαλκάνια - συνόρων η ροή οπαδών του Ισλάμ προς την Ευρώπη δεν αναχαιτίζεται.


Οι πιέσεις όμως που συνακόλουθα ασκούνται στις Ευρωπαικές κοινωνίες κορυφώνονται. Και όχι μοναχά με τους ποταμούς αίματος που κηλιδώνουν δρόμους, πλατείες και χώρους διασκέδασης και γενικά νεανικής μάζωξης σε σημαντικές ευρωπαικές πόλεις. Είναι και το σύννεφο του φόβου και της ανασφάλειας που σταδιακά κυριεύει τις Δυτικές ψυχές και αντιλήψεις. Η ανεμελειά και η χαρά της ζωής εξανεμίζονται. Οι ευρωπαίοι αρχίζουν να κοιτούν πίσω από τον ώμο τους με καχυποψία. Ουδείς πλέον αισθάνεται ασφαλής κι' αισιόδοξος.

ΟΙ ευρωπαικές ηγεσίες εν τούτοις αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα. Και να αναγνωρίσουν πως η Ευρώπη υφίσταται μιά καινούργια εισβολή. Μεθοδευμένη, εκτεταμένη κι' ανηλεή. Οι συνθήκες και το περιβάλλον διαφέρουν πολύ από τα προηγούμενα των μουσουλμανικών επιθέσεων (Αραβικών, Ταταρικών και Οθωμανικών) του Μεσαίωνα και προηγουμένως των βαρβαρικών επελάσεων των σκοτεινών χρόνων.

Τα αποτελέσματα όμως θα είναι ίδια. Αν όχι χειρότερα. Διότι η σημερινή εισβολή είναι περισσότερο αποτελεσματική. Εχει την δυνατότητα να κατακλύσει και να κατακτήσει ουσιαστικά, λόγω της δικής της αδράνειας και παθητικής στάσης, την Ευρώπη. Τότε, οι ειβολείς αποκρούσθηκαν είτε αφομοιώθηκαν από την ισχυρότερη κουλτούρα των κρατών υποδοχής. Σήμερα όμως οι ισλαμικές αξίες είναι επιθετικότερες και οι φορείς τους αποφασισμένοι να κυριαρχήσουν πάνω στις παθητικές ευρωπαικές κοινωνίες.

Οταν οι ευρωπαικές ηγεσίες συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα θα είναι πλέον πάρα πολύ αργά. Οι αξίες της ανοχής και του ανθρωπισμού, που υπαγορεύουν την συμπεριφορά τους, αποτελούν και το αδύνατό τους σημείο. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεις με ανοχή και υποχωρήσεις μιά αντίληψη επιθετικότητας, μισαλλοδοξίας και απόλυτου αυταρχισμού.

Το αποτέλεσμα θα είναι να πλημμυρίσει η Δύση από στρατιές μουσουλμάνων και να μετακινηθεί σχεδόν ολόκληρη η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική βορειότερα κατακλύζοντας σημαντικά τμήματα της Δυτικής Ευρώπης. Υπάρχει όμως και το άλλο, εξ΄ίσου δυσάρεστο, ενδεχόμενο. Να πάρουν στα χέρια τους απ' ευθείας οι λαοί της Δύσης την κατάσταση.
Ηδη διαπιστώνουμε σημαντικές αντιπαραθέσεις σε γειτονιές της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας ανάμεσα σε ντόπιους εθνικιστές και "ξένους¨ η πολιτογραφημένους μετανάστες. Κυρίως μουσουλμάνους - Αραβες η Αφρικανούς. Η σταδιακή μεταμόρφωση του εκλογικού σώματος σε ολόκληρη την Ευρωπη και η μετακίνησή του σε περισσότερο ακραίες θέσεις δεν είναι άσχετο με την διόγκωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη αλλά και με την ριζοσπαστικοποίηση των ισλαμιστών. Η βία φέρνει βία και η θρησκευτική αλαζονεία, μαζί με τον φανατισμό, σπέρνει αντίδραση και γεννά όλο και περισσότερο μίσος.

Αναπόφευκτα κινούμεθα για μιά ζωή σε περιβάλλον ακροτήτων. Τα λαικά στρώματα της Ευρώπης δεν θα σταθούν με απάθεια μπροστά στην υποχωρητική στάση των ηγεσιών τους. Η άνοδος των ξενοφοβικών κομμάτων θα μεγαλώσει και οι κοινωνικές αντιδράσεις μπροστά στην επιθετικότητα των τζιχαντιστών, που κι αυτή θα ενταθεί, θα είναι θεαματικές. Η Ευρώπη όπως την ξέραμε δεν θα υπάρχει πλέον.

Καλό θα είναι να φροντίσουμε για την δική μας κοινωνία και για την διαφύλαξη αρχικά των συνόρων μας. Τους Τούρκους πραξικοπηματίες τους περάσαμε μέσα σε ελάχιστα 24ωρα από δίκη για παράνομη είσοδο στη χώρα μας. Πόσους άλλους έχουμε δικάσει για παρόμοια παραπτώματα; Θα αρχίσει επι τέλους να εφαρμόζεται η νομοθεσία της χώρας απέναντι στους πάντες (παράνομοι εισβολείς, καταληψίες, βάνδαλοι και τραμπούκοι) με συνέπεια, σταθερότητα και δικαιοσύνη;

Η Δημοκρατία προυποθέτει κανόνες - που ισχύουν για όλους. Μόνο ο Φασισμός επινοεί ρυθμίσεις και μεθοδεύει πρακτικές που εφαρμόζονται μοναχά σε ορισμένους. Να μην κυλίσουμε λοιπόν στον αυταρχισμό με δική μας πρωτοβουλία. Και με δικαιολογία πως προστατεύουμε δήθεν τους αδύνατους και τους λογής 'ακτιβιστές'.

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ.ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ. αξιοπρόσεκτο άρθρο:"ΔΙΑΣΩΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ"

http://www.andrianopoulos.gr/2016/12/blog-post_31.html

"Αρχισαν και παλι οι ροες μεταναστων απο την θαλασσα. Κι αρχισαν οι δικοι μας τις διασωσεις, βοηθουμενοι κι απο Ευρωπαιους ναυτικους η αστυνομικους. Η διασωση δυστυχως ειναι το πρωτο βημα. Μετα ερχεται η τυχη αυτων των ανθρωπων. Τι τους κανεις; Που τους βαζεις; Ποιες ειναι οι προοπτικες τους; Το πρωτο βημα εναι να μην τους αφησεις να πνιγουν. Το δευτερο ειναι ουσιαστικα να καταστρεψεις την κοινωνια που ερχονται. Αυτο ειναι το κυριο θεμα που μας αφορα εδω στην Ελλαδα.

Για ποσο καιρο ακομη θα μας βασανιζει η υποτιθεμενη 'πολιτικη ορθοτητα'. Και θα μασαμε τα λογια μας μηπως θιξουμε το Ισλαμ και τους τυχον προοδευτικιζοντες αλληλεγγυους. Που ειναι αγνωστο απο που προερχονται κι απο που βαστα η σκουφια τους. Δεν πρεπει να το κρυβουμε. Το Ισλαμ ειναι επικινδυνο κι αποτελει ατομικη βομβα για τις κοινωνιες που παρεισφρυει.

Δεν ειναι θρησκεια ειρηνης, οπως πολλοι το αποκαλουν. Τα ιερα του κειμενα ειναι γεματα απο κηρυγματα μισους, εκδικησης και βιας. Απο ολο τον πτωχο κοσμο γιατι μοναχα μουσουλμανοι βρισκουν την ζωη στις χωρες τους απυποφορη; Κι επιλεγουν να ρισκαρουν την ιδια τους τη ζωη, κατα κυριο λογο νεοι ανθρωοι, μετακινουμενοι προς τη Δυση. Της οποιας ομως τις αξιες και τον τροπο ζωης αποστρεφονται και περιφρονουν.

Μηπως ακολουθουν το παραδειγμα του Προφητη 'της μεταναστευσης προς οφελος του Αλλαχ' (Χαιτζιρια). Αν αυτα ειναι κινδυνολογιες ποια αλλη λογικη εξηγηση μπορει να υπαρχει; Και γιατι κυριως νεαροι ανδρες, ασυνοδευτα παιδια κι ελαχιστες γυναικες; Ολοι οι αλλοι δεν υποφερουν; Δεν κινδυνευουν;

Καθε διασωση λοιπον αποτελει ενα βημα προς την καταστροφη. Αυτο δεν σημαινει βεβαια, αφηστε τους να πνιγουν!! Οχι ομως και να το θεωρουμε επιτευγμα. Που ειναι η πολιτικη μας που αποτρεπει τις σχετικες εισβολες; Γιατι περι εισβολων προκειται. Ολοι νεοι ανθρωποι, ολοι μουσουλμανοι, αποφασισμενοι να διεκδικησουν δικαιωματα και με απαιτησεις αργοτερα να αποτελεσουν συγκροτημενη κοινωνικη/θρησκευτικη ομαδα.

Μια αφισα του Ισλαμικου Κρατους καθαρα δηλωνει: 'Δεν εχουμε συνορα, εχουμε μετωπα'. Και σιγουρα μετωπα συνεχεια ανοιγουν. Καινουργια βλεπουμε στη Λιβυη, στη Σομαλια, στη Νιγηρια, στην Αιγυπτο. Κι απο εκει βλεπουμε να αυξανουν οι ροες μεταναστων. Ενω η ζωη ειναι επικινδυνη και οι αντιφρονουντες εκτελουνται. Πως γινεται να μετακινουνται απο τις πσραλιες, η αεροπορικα, μεσω Κων/πολης τοσοι ανθρωποι - διχως να κινδυνευουν;

Το θεμα ειναι τι κανουμε για να αποτρεψουμε τις ροες, ανεξαρτητα συμπεριφορας της Τουρκιας. Τροποι υπαρχουν. Τους εχουμε πολλες φορες αναφερει. Σε λιγο θα ειναι πολυ αργα..."

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,π.ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ. άρθρο:"ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ "BREXIT""

ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ "BREXIT"

Ο θρίαμβος του Ντόναλντ Τράμπ στην Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ξετυλίγει ένα πολιτικό αφήγημα πρωτόγνωρο για τον Δυτικό κόσμο. Σηματοδοτεί την αρχή των "no nonsense politics" (πολιτικής δίχως φιοριτούρες) και το τέλος της 'πολιτικής ορθότητας' (political correctness). Δείχνει καθαρά την αντίδραση ενός κόσμου μπουχτισμένου από πολιτικές επιλογές που έχουν σαν κριτήριο την φροντίδα κατ εξοχήν πολιτικών και κοινωνικών μειονοτήτων καθώς και αυτο - θυματοποιημένων περιθωριακών ομάδων. Η κραυγή της κοινωνίας ακούγεται ξεκάθαρη. Φροντίστε τον βασικό κορμό της δικής σας κοινωνίας και σταματείστε να ασχολείσθε με ειδικές περιπτώσεις και περιθωριακές ομάδες.

Σε πολύ μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα της αμερικανικής εκλογής μοιάζει με το βρετανικό δημοψήφισμα για την έξοδο της Βρετανίας από την Ευρώπη. Και στην περίπτωση του Brexit αλλά και στις αμερικανικές εκλογές οι ψήφοι υπέρ του κατεστημένου ( για την Κλίντον στις ΗΠΑ και για παραμονή στην Ευρώπη στη Βρετανία) είχαν συγκλονιστικές ομοιότητες. Εναντίον του Τράμπ στην Αμερική και υπέρ της Ευρώπης στο Ηνωμένο Βασίλειο τοποθετήθηκαν οι φυλετικές, εθνικές και κοινωνικές μειονότητες (ΗΠΑ) και ορισμένες φτωχές περιοχές της χώρας που αποζητούσαν κοινοτικές επιδοτήσεις (λιμάνια, Σκωτία, Δυτική Ουαλία) και οι καλο-αμοιβόμενες οικονομικές ελίτ των χωρών αυτών (Ουώλ Στρήτ και μεγάλες επιχειρήσεις στις ΗΠΑ, το Σίτυ και πολύ εύπορες μεγαλοαστικές περιοχές στη Βρετανία). Ολος ο υπόλοιπος πληθυσμός κινήθηκε εναντίον της πολιτικής ορθότητας και υπέρ της μεγάλης μάζας του πληθυσμού που υφίσταται πανικόβλητος τις πιέσεις της οικονομικής αβεβαιότητας και την βαρβαρότητα του μεγάλου δημόσιου τομέα. Που όμως αδιαφορεί για τα πραγματικά προβλήματα του απλού κόσμου.


Το αύριο είναι πολύ δύσκολο να περιγραφεί. Ο Τράμπ υπήρξε μέχρι τώρα

στρατός του ενός ανθρώπου - με άγνωστους συνεργάτες και ελάχιστα στοιχεία μακροπρόθεσμων πολιτικών και οικονομικών επιλογών. Πολλά από αυτά που είπε προεκλογικά δεν αντέχουν σε σοβαρή και λεπτομερή κριτική ανάλυση. Αν θα επιμείνει σε κάποιες η και στις περισσότερες από αυτές, θα το δείξει η συνέχεια. Στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής ιδιαίτερα οι απόψεις που έχει εκφράσει προσεγγίζουν τα όρια της επικινδυνότητας. Αν τις ακολουθήσει ολόκληρο το πλέγμα των εξωτερικών σχέσεων της υπερδύναμης κινδυνεύουν να τιναχθούν στον αέρα. Και να πληγωθεί καίρια η πολιτική της αξιοπιστία. Τι θα γίνει λχ με την Ρωσία και τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης (είτε είναι στο ΝΑΤΟ είτε όχι - λχ Ουκρανία). Πως θα κινηθεί στη Μέση Ανατολή; Τι θα κάνει στη Συρία όπου δεν δέχεται την διάκριση μουσουλμάνων μετριοπαθών πολέμιων του Ασσάντ και ακραίων (Ισλαμικό Κράτος και Αλ Καέντα) - όπως κάνει και η Ρωσία. Τι θα γίνει με την Αίγυπτο που στηρίζεται στην Σαουδική Αραβία (που μάλλον - σύμφωνα με τις εξαγγελίες του θα είναι στη δυσμένεια του Τράμπ) και οπλικά στις ΗΠΑ; Τα ερωτηματικά είναι ατελείωτα και οι απαντήσεις δυσχερείς.


Με την δημιουργία της ομάδας μετάβασης (transition team) θα πάρουμε λογικά μιά πρώτη γεύση για το προς τα που θέλει να κινηθεί ο εκλεγμένος Αμερικανός Πρόεδρος. Μόνο τότε θα μπορέσουν να γίνουν οι πρώτες σοβαρές εκτιμήσεις.   

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, π. ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ.,εξαιρετικό άρθρο:"Διαφθορά, Θεσμοί και Αδιέξοδα"

http://www.andrianopoulos.gr/2016/09/blog-post_9.html

"Η διαφθορά που διατρέχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είναι δυσεξήγητη. Και δεν γνωρίζω πως η εισαγωγή κάποιων νέων θεσμών θα μπορούσε να γιατρέψει αποφασιστικά την κατάσταση, Σχεδόν από γεννησιμιού του το ελληνικό κοινοβουλευτικό σύστημα έχει τις πόρτες ανοιχτές στη συναλλαγή και τις προσωπικές εύνοιες. Για χρόνια μιλάμε για τις διαστάσεις της ρουσφετολογίας στην πολιτική μας ζωή. Ελάχιστοι όμως φρόντισαν να επισημάνουν πως το πελατειακό λεγόμενο σύστημα δεν είναι παρά ο προθάλαμος προετοιμασίας της ελληνικής κοινωνίας για διαφθορά και ηθική παρακμή.

κ. ΑΝ.ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,π. Υπουργού Ν.Δ., απόψεις:"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ATHENS DEMOCRACY FORUM"

http://www.andrianopoulos.gr/2016/09/athens-democracy-forum.html
"Παρά την τιμητική πρόσκληση εξ μέρους των διοργανωτών, αποφάσισα να μην συμμετάσχω  στο Athens Democracy Forum. Ο λόγος είναι καθαρός και ευθύς. Με ενόχλησε η προγραμματισμένη παρουσία του Πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλου, καθώς και το γεγονός πως θε εκφωνούσε και λόγο στην εναρκτήρια συνεδρίαση με θέμα «Κράτος Δικαίου και Δημοκρατία».

   

Ο εν λόγω Πρόεδρος δεν τηρεί τις αποστάσεις του από τα πολιτικά δρώμενα της ελληνικής πολιτικής σκηνής και ταυτίζεται σχεδόν απόλυτα με τις κρατικιστικές αντιλήψεις συγκεκριμένων χώρων, αντιπάλων της ανοιχτής κοινωνίας και οικονομίας. Ταυτόχρονα, επιτίθεται με κάθε ευκαιρία με  ανοίκειο τρόπο – μέσω ομιλιών δίχως αντίλογο κι αρκετά επιθετικά - κατά των φιλελεύθερων ιδεολογικών επιλογών.

Η ΝΔ που, θεωρητικά τουλάχιστον εφ’ όσον αυτό - αποκαλείται φιλελεύθερη - θα έπρεπε να ενοχλείται και να αντιδράσει, σιωπά. Δεν μπορώ όμως κι’ εγώ να ακολουθήσω τον ίδιο δρόμο. Είχα παλαιότερα δηλώσει πως, εφ’ όσον υιοθετεί συγκεκριμένες ιδεολογικές τοποθετήσεις, ο Πρόεδρος δεν μπορεί να είναι ‘όλων των Ελλήνων’, και πως εμένα, τουλάχιστον, δεν με εκφράζει.

κ. ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ:μια εξαίρετη πένα...

Ο δήμαρχος, ο επιχειρηματίας και η πόλη

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης μου άσκησε κριτική επειδή μίλησα δήθεν ασεβώς για τον Ιβάν Σαββίδη. Δεν εκλέγομαι στην Θεσσαλονίκη και δεν έχω κανένα λόγο να έχω σε εκτίμηση κάποιον που δεν βάζει κάποιο μέτρο σ΄ αυτά που λέει και στον εθνικό διχασμό που σπέρνει.

Το θέμα εδώ όμως δεν είναι το ποδόσφαιρο, ο Πρόεδρος του ΠΑΟΚ και οι δηλώσεις του. Το ζήτημα είναι η τοποθέτηση ενός Δημάρχου που κατ’ αρχήν συμπαθώ και που με κάθε τρόπο στήριξα την εκλογή του. Αναγνωρίζω την ανάγκη να μην δυσαρεστήσει ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού του σώματος, κολακεύοντας κάποιον που ασκεί σημαντική τοπική επιρροή. Οφείλει όμως να έχει τα μάτια ανοιχτά και την ευαισθησία του πολύ-επίπεδη.
Σαν Δήμαρχος δεν διαπίστωσε να γίνονται αίσχη στην Τούμπα, και στο προχθεσινό παιχνίδι αλλά και σε εκείνο που έγινε πριν δύο χρόνια; Που ήταν ο ηγέτης που θαυμάζει τότε, και με ποιο τρόπο συνέβαλε να μπεί κάποιο φρένο στις συμπεριφορές των οπαδών της ομάδας του; Πως αντέδρασε ο Δήμαρχος τότε και ποια μέτρα πήρε για να περιορίσει την βία και το αίσχος που εκπηγάζουν από ορισμένα γήπεδα στην πόλη του; Ποτέ δεν τον ενόχλησαν δηλώσεις που προτρέπουν σε διχασμό βορρά και νότου της χώρας, ενθαρρύνοντας την βία μέσω καλλιέργειας καχυποψίας, μίσους κι’ αντιπαράθεσης;
Δεν επιθυμώ να συνεχίσω γιατί δεν έχω καμία διάθεση να ρίχνω λάδι στη φωτιά. Η οικογένειά μου είχε με την ποδοσφαιρική Θεσσαλονίκη στενότατες σχέσεις. Οι Βικελίδηδες υπήρξαν στενοί οικογενειακοί φίλοι του πατέρα μου και των θείων μου. Ο Αρης και ο ΠΑΟΚ υπήρξαν πάντα σοβαροί αντίπαλοι αλλά και συνεργάτες στην προσπάθεια ανόρθωσης του ελληνικού αθλητισμού.
Πολλοί νεόφερτοι στον χώρο όμως καλλιεργούν το μίσος και την αντιπαράθεση, αποσκοπώντας μέσω του φανατισμού να πετύχουν αποτελέσματα που αδυνατούν να υλοποιήσουν στους αγωνιστικούς χώρους. Ακόμα και με εκφράσεις για «κήρυξη Τζιχάντ και τακτικές του ISIS» !! (βλ. βραδινή εκπομπή ‘Δίκης’ του Σκαί, την Δευτέρα 8 Μαρτίου).
Οι πολιτικοί εκπρόσωποι αυτών των χώρων οφείλουμε – βάζω και τον εαυτό μου ανάμεσά τους, αν και για χρόνια βρίσκομαι εκτός πολιτικού στίβου – να αγωνιζόμαστε για διαφάνεια, ορθολογισμό και λογική. Ακόμα και με σημαντικό πολιτικό κόστος. Διαφορετικά γινόμαστε σύντομα μέρος της ίδιας ντροπιαστικής εικόνας.

Συντάκτης : Andrianopoulos την Τρίτη, Απριλίου 05, 2016

Ο Νέος Θησέας

Σαν νέος Θησέας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας ξιφούλκησε κατά του Μινώταυρου, τον οποίο παρομοίωσε με τον "νεοφιλελευθερισμό". Με όπλο του τους θεσμούς υποσχέθηκε να ανατρέψει όλες τις κακοδαιμονίες της χώρας συντρίβοντας τον κακό δαίμονα της εποχής που δεν είναι άλλος από τις ελεύθερες αγορές και τον δημοκρατικό καπιταλισμό!!
Είναι προφανές πως ο Πρόεδρος μπήκε σε ιδεολογικά χωράφια που δεν αρμόζουν στην υπερκομματική, θεωρητικά, ιδιότητά του. Εξ ίσου όμως έκανε φανερό πως η ανάλυση των οικονομικών δεδομένων δεν αποτελεί τομέα επιστημονικής του δεξιότητας. Είναι ολοφάνερο πως δεν αντιλαμβάνεται τι ακριβώς είναι και τι πρεσβεύει ο νεοφιλελευθερισμός.
Η χρεωκοπία του ελληνικού κράτους προήλθε απο τις δυσθεώρητες δαπάνες του δημόσιου τομέα που προκάλεσε η πολιτική διαδοχικών κυβερνήσεων με την εκτός λογικής αύξηση μισθών και συντάξεων αλλά και με τη διόγκωση των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα (με σημαντική μάλιστα και τη δική του συμμετοχή σαν Υπουργού Κυβερνήσεων της ΝΔ). Ο χαρακτηρισμός της υπερμεγέθυνσης του δημοσίου για εξυπηρέτηση πελατειακών βασικά σκοπιμοτήτων σαν "επιλογή νεοφιλελεύθερη" - μιάς θεωρητικής τάσης δηλ που υποστηρίζει με φανατισμό το μικρότερο κράτος, την μείωση των φόρων και την απαλλαγή οικονομίας και κοινωνίας από δημόσιες παρεμβάσεις - συνιστά, στην καλύτερη περίπτωση, πλάνη και στην χειρότερη, σκόπιμη διαστρέβλωση.
Με ποιό τρόπο πάλι σήμερα ένα πολιτικό περιβάλλον εξοντωτικών φορολογικών επιβαρύνσεων κι' ασφυκτικών ελέγχων κάθε σχεδόν οικονομικής ή άλλης δραστηριότητας βαφτίζεται επιλογή "ελευθερίας της αγοράς" (!) μοναχά βιαστές της λογικής θα μπορούσαν να το φαντασθούν. Ιδιαίτερα μάλιστα όταν, σαν θεραπεία του φαινομένου, οραματίζονται κι άλλες κανονιστικές ρυθμίσεις και πυκνότερες θεσμικές διαδικασίες.
Για να βρει ο τόπος περπατησιά και να προσεγγίσει ένα αναπτυξιακό μέλλον οφείλει να εγκαταλείψει ακριβώς τέτοιες λογικές. Διαφορετικά τα αδιέξοδα θα γίνονται όλο και μεγαλύτερα και πυκνότερα...


Συντάκτης : Andrianopoulos την Τρίτη, Απριλίου 05, 2016

Εκεί που απέτυχαν οι Οθωμανοί

Πολλοί θεωρούν τις όποιες ανησυχίες για τις μελλοντικές επιπτώσεις της τεράστιας εισροής μουσουλμάνων μεταναστών άκαιρες και ίσως και ρατσιστικές. Εν τούτοις, λίγοι εξηγούν με νηφαλιότητα και αναλυτικά πώς θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να απορροφήσει αλλά και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιάς τέτοιας κοινωνικής αναταραχής.

Ιδιαίτερα για τα νησιά οι επιπτώσεις θα είναι πιθανότατα ταχύτατα καταλυτικές. Σε κοινωνίες των 2 – 6.000 κατοίκων η εισροή ισάριθμων η και περισσότερων μεταναστών (οι περισσότεροι δίχως τις παραμικρές δεξιότητες, συνήθως αναλφάβητοι και με διαφορετικές κλίμακες κοινωνικών και ηθικών αξιών – μουσουλμάνοι) προμηνύει εντάσεις, αδιέξοδα και βίαιες ακόμη αντιπαραθέσεις. Είναι εγκληματική η αδιαφορία κάποιων για τις σχετικές επιπτώσεις και η εμμονή σε συναισθηματικά φορτισμένες αντιδράσεις και η επιθετικότητα εναντίον όποιων επισημαίνουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Πως θα ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ποιος θα φροντίσει για το φαγητό και τις καθημερινές τους ανάγκες, πως θα συντηρηθούν οικονομικά και ποιος θα κοιτάξει τις οικογένειες και τα ανήλικά τους παιδιά;
Εξ άλλου το γεγονός του διαφορετικού θρησκευτικού τους προσανατολισμού, που για τους περισσότερους είναι εξαιρετικά υψηλής σημασίας, θα καλλιεργεί αντιπάθειες και βαθιές κοινωνικές ρωγμές. Κάποια στιγμή οι γιαγιάδες που σήμερα ξοδεύουν από το υστέρημά τους για την φροντίδα των νεοφερμένων και των ανήλικων παιδιών τους θα εξαντληθούν οικονομικά αλλά και από πλευράς ανθρώπινης αντοχής. Τι θα γίνει τότε; Θα μετατραπούν ο μικρές νησιώτικες ελληνικές κοινωνίες σε αρένες αντιπαράθεσης και πιθανής βίας; Πως θα λειτουργήσουν θεσμοί και διαδικασίες;
To ζήτημα δεν είναι αν οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζονται με τρόπο φιλόξενο και καλοπροαίρετο. Το πρόβλημα είναι ποιες θα είναι οι επιπτώσεις μιας μεγάλης πληθυσμιακής και αξιακής ανακατάταξης που θα οδηγήσει τις μικρές κοινωνίες της ελληνικής επαρχίας – και ιδίως της νησιώτικής- σε οριακές καταστάσεις και σε πρωτόγνωρες συνθήκες διαβίωσης. Να μην ξεχνάμε: είναι προβληματικό το γεγονός πως τόσες χιλιάδες μουσουλμάνων ξεχύθηκαν άξαφνα προς την Δύση όχι για να σωθούν από τον πόλεμο η εμφύλιες συρράξεις αλλά – οι περισσότεροι - σε αναζήτηση άλλων χωρών για μετεγκατάσταση και πιθανότατα, αργότερα, σημαντικό πολιτικό ρόλο. Γιατί δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως μετακίνηση προς τις εύπορες χώρες της μουσουλμανικής Ανατολής η Αραβίας; Γιατί η τεράστια αυτή ροή μεταναστών ξεκίνησε μετά το κάλεσμα του ηγέτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου για «φυγή» (Χαιζίρια) προς την Δύση εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων ώστε οι Δυτικές κοινωνίες να διαβρωθούν από το εσωτερικό τους και να μετατραπούν, όσο παράξενο κι αν ακούγεται σε Δυτικά αυτιά, σε ‘οίκο του Θεού’ (Dar AlIslam); Γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των νεοεισερχομένων είναι νέοι άνδρες κάτω των 35 ετών; Οι ηλικιωμένοι και τα γυναικόπαιδα δεν κινδυνεύουν από τον πόλεμο; Προτιμούν να μείνουν πίσω και να πεθάνουν;
Οσο δεν υπάρχουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά οι ανησυχίες είναι εύλογες και η ηρεμία δύσκολα επιστρέψει στα εδάφη της χώρας…
Είναι τραγικό λαθος να χαρακτηρίζεται σαν ‘ρατσισμός’ η ανησυχία για τα μελλούμενα στην ελληνική κοινωνία από την θεαματική της διάβρωση από την μουσουλμανική πλημμυρίδα. Το μόνο που δείχνει να νοιάζει τους μετέχοντες στον δημόσιο διάλογο είναι η τύχη των "προσφύγων"/μεταναστών και οι συνθήκες διαβίωσής τους. Γράφτηκε πως "τελειώνει η υπομονή των προσφύγων" για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους. Σαν να είχαν επίσημα προσκληθεί και προδόθηκαν οι προσδοκίες τους!! Με ύπουλο τρόπο όμως αποσιωπάται πως συνειδητά επιλέγουν παράνομες κινήσεις. Για να αποφύγουν την όποια καταγραφή και ταυτοποίηση. Γιατί πέφτουν στην θάλασσα και διακινδυνεύουν την ζωή τους και δεν επιλέγουν συνοριακά επίσημα περάσματα όπου και θα ελέγχονταν τα χαρτιά τους - όπως τα σύνορα στον Εβρο λχ? Γιατί συνωστίζονται όλοι στην Ειδομένη, που δεν υπάρχει δρόμος κι επίσημο πέρασμα στα Σκόπια παρά μονάχα η σιδηροδρομική γραμμή; Γιατί ουδείς πηγαίνει στους Ευζώνους, όπου και τα επίσημα σύνορα με την ΠΓΔΜ; Διότι προφανώς επιλέγουν να περάσουν παράνομα από τα χωράφια, δίχως έλεγχο χαρτιών και καταγραφή, στην γειτονική χώρα ώστε παράνομα να παρεισφρύσουν σε άλλες παραπέρα ευρωπαικές χώρες. Και κάποιοι διαμαρτύρονται όταν χώρες βάζουν εμπόδια στην παράνομη παραβίαση των συνοριακών τους εδαφών. Η Ουγγαρία λχ ύψωσε φράχτες στα χωράφια. Υπάρχουν όμως ανοιχτά 16 σημεία εισόδου. Ουδείς εν τούτοις επιλέγει να περάσει από εκεί. Διότι τότε καταγράφεται και αυτόματα ταυτοποιείται στην Ουγγαρία. Συνειδητά λοιπόν όλοι αυτοί επιλέγουν την ταλαιπωρία και τις άθλιες συνθήκες ζωής. Και διαμαρτύρονται εναντίον όσων επιχειρούν να επιβάλουν την νομιμότητα! Που κάποιοι μάλιστα αποκαλούν 'ρατσισμό'... Ημαρτον με την υποκρισία όσων κόπτονται υπέρ των αδικοπασχόντων 'προσφύγων'-μεταναστών...
Επιλεκτικές λοιπόν ευαισθησίες που υπακούουν σε φανερές σκοπιμότητες υπονομεύουν τον ελεύθερο δημοκρατικό διάλογο καλλιεργώντας αντιθέσεις κι εντάσεις που προφανέστατα έχουν άλλους στόχους.
Ετσι που δείχνουν τα πράγματα είναι φανερό πως αργά η γρήγορα η χώρα θα πλημμυρίσει επικίνδυνα από μουσουλμάνους. Με την ανοχή μάλιστα η και το καλοπροαίρετο καλωσόρισμα της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων. Η σύνθεση του πληθυσμού μακροπρόθεσμα θα αλλάξει. Και με τον πολλαπλασιασμό των καινουργιοφερμένων πολύ σύντομα θα αρχίσουν να μεταβάλλονται η αξιακές επιλογές της κοινωνίας. Ο,τι δεν μπόρεσαν να επιτύχουν οι Οθωμανοί, επειδή δεν το ήθελαν μιά και ο εξισλαμισμός - λόγω φορολογικών προτεραιοτήτων - δεν ήταν ανάμεσα στους στόχους τους, θα πραγματοποιηθεί βαθμιαία τώρα. Με την πλημμυρίδα μουσουλμάνων που εισέρχονται ακατάπαυστα στη χώρα. Δεν υπάρχει όμως και τίποτα που μπορούμε να κάνουμε. Μιά και σχεδόν κανείς δεν βλέπει την πραγματικότητα και η στάση του κόσμου είναι εντυπωσιακά θετική απέναντι στις χιλιάδες των νεοεισερχομένων.

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, π. Υπουργού, εξαίρετο άρθρο..

ΥΠΟΚΡΙΤΕΣ ΚΑΙ ΘΥΜΑΤΑ ΣΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ/ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Το θράσος πλέον των μουσουλμάνων και των λογής τριτοκοσμικών και περιθωριακών αριστερόστροφων παραγόντων τείνει να ξεπεράσει κάθε λογικό όριο.  Ο ΓΓ του ΟΗΕ Μπάγκ Κι Μούν μιλώντας πρόσφατα σε διεθνή διάσκεψη επεσήμανε τις υποχρεώσεις της Δύσης για την περίθαλψη και την φροντίδα των προσφύγων από τον εμφύλιο της Συρίας.  Σημείωσε μάλιστα πως οι γειτονικές χώρες, εννοώντας κυρίως την Τουρκία, την Ιορδανία και την Αίγυπτο έχουν ήδη κάνει με το παραπάνω το καθήκον τους. Αυτό που λησμόνησε ο ΓΓ , και προιστάμενος όλων των γνωστών διεθνών οργανώσεων για τους πρόσφυγες, που σαν εισαγγελείς από την άνεση των διαμερισμάτων τους στο Μανχάτταν η την Στοκχόλμη ασκούν αυστηρή κριτική στις σχετικά φτωχές χώρες – όπως η Ελλάδα - που υφίστανται  δίχως αιτία  τις μεγάλες πιέσεις της μουσουλμανικής ανθρωπο-πλημμυρίδας, είναι το γεγονός πως εκτός της Δύσης υπάρχουν και άλλες πολλές χώρες με οικονομική ευχέρεια που όμως απουσιάζουν από την αντιμετώπιση του προσφυγικού προβλήματος.

Ο ΓΓ του ΟΗΕ αναφέρθηκε κυρίως στις ΗΠΑ, την Βρετανία, την Ολλανδία , την Γαλλία και την Δανία. Περιέργως άφησε έξω από την κριτική του  τις εύπορες Αραβικές χώρες του Περσικού Κόλπου - όπως και άλλα μουσουλμανικά κράτη που απουσιάζουν δραματικά από κάθε προσπάθεια στήριξης των προσφύγων που διαφεύγουν από τον εμφύλιο που μαίνεται στην Συρία και το Ιράκ. Ακόμη και η Σαουδική Αραβία, που ισχυρίζεται πως έχει δεχθεί περίπου 20.000 χιλιάδες πρόσφυγες (σε σχέση με τις τουλάχιστον 50.000 που είναι εγκλωβισμένοι στην φτωχή Ελλάδα), δεν έχει παραθέσει το παραμικρό στοιχείο που να υποστηρίζει τον σχετικό της ισχυρισμό. 

Ο  Μπάγκ Κι Μούν στήριξε την κριτική του κατά κύριο λόγο στην βάση πως η Δύση είναι «πλούσια».  Ξεπερνώντας βέβαια την πραγματικότητα πως η Ευρώπη αντιμετωπίζει σοβαρότατα δημοσιονομικά προβλήματα και μια διογκούμενη κοινωνική κρίση.  Ο ΓΓ όμως δεν είπε λέξη για το Ιράν, για την Μαλαισία, για το Αζερμπαιτζάν, για κάποιες άλλες πλούσιες – και μουσουλμανικές χώρες της Κεντρικής Ασίας – αλλά και για την ίδια την πατρίδα του την Νότια Κορέα. Κουβέντα επίσης δεν έκανε και για άλλες ισχυρές χώρες που θα μπορούσαν να παίξουν έναν ισχυρό ανθρωπιστικό ρόλο – όπως η Κίνα, η Ινδία, η Αργεντινή και η Βραζιλία.

Αυτού του είδους η υποκρισία βγάζει πραγματικά μάτια. Και δεν μπορεί η αιτία  να είναι επειδή η Ευρώπη προσφέρει προοπτικές μίας περισσότερη ανθρώπινης και καλής ζωής.  Διότι αυτή την ‘καλή ζωή’ την αρνούνται οι φανατικοί καθοδηγητές του Ισλάμ  στο οποίο ανήκουν σχεδόν σύσσωμοι οι πρόσφυγες/μετανάστες. Σύμφωνα με τα λόγια ενός από τους Σύρους πρόσφυγες :«Οι χώρες του Κόλπου έχουν κλείσει ερμητικά τις πόρτες τους στους πρόσφυγες από την Συρία». Μόνο ο ΓΓ του ΟΗΕ και οι υπεύθυνοι των ανθρωπιστικών οργανώσεων δεν ακούν αυτές όμως τι φωνές.

Επί πλέον έχουν μάτια και αυτιά κλειστά σε ορισμένες τραγικές πραγματικότητες. Όπως στην περίπτωση του «πρόσφυγα» από την Συρία που ρεπόρτερ στην Ουγγαρία έριξε με τρικλοποδιά στο έδαφος – και εισέπραξε κατακραυγή από κάθε γωνιά της Ευρώπης, Αλλά που αποσιωπήθηκε απόλυτα το γεγονός πως μόλις τον είδαν στην τηλεόραση Κουρδικές οργανώσεις, αναγνώρισαν στο πρόσωπό του εκτελεστή του Χαλιφάτου καταζητούμενου από τους Κούρδους για δολοφονικές εκτελέσεις και άλλες σχετικές βαρβαρότητες!! 

Ο καθένας λοιπόν αντιλαμβάνεται πόσα κρύβονται πίσω από τις ιστορίες δήθεν ταλαίπωρων ανθρώπων που κατακλύζουν την Ευρώπη σε αναζήτηση υποτίθεται ασφάλειας και σιγουριάς…

http://www.andrianopoulos.gr/2016/04/blog-post_73.html

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ άρθρο:"Ο Ρωσοπόντιος Εξολοθρευτής"

Ο Ρωσοπόντιος Εξολοθρευτής

http://www.andrianopoulos.gr/

Ομολογώ πως δυσκολεύτηκα να αναγνωρίσω την γλώσσα στην οποία έκανε δηλώσεις στα …Ρώσικα ο Πρόεδρος του ΠΑΟΚ κ Σαββίδης! Ισως στο Ροστώβ του μακρινού ποταμού Ντόν, να γίνεται ευχερέστερα κατανοητός. Σίγουρα όμως όχι και στη Μόσχα!!

Φαίνεται πως στα Νοτιορώσικα λημέρια του Ιβάν, όταν ένας παίκτης σπρώχνει την μπάλα με τα χέρια μπροστά από τον τερματοφύλακα, δεν είναι παράβαση. Παρά μοναχά η μετέπειτα ενέργεια του γκολκήπερ.

Με ενοχλεί να σχολιάζω ποδοσφαιρικά γεγονότα. Όταν όμως έχουν σχεδόν τα πάντα ποδοσφαιροποιηθεί είναι αδύνατον να μείνει κάποιος αδιάφορος. Κυρίως στους αστήρικτους ισχυρισμούς περί ‘κράτους των Αθηνών’. Που καταπιέζει τους πάντες. Σαν να μην έχουν περάσει Βορειοελλαδίτες από τους υψηλότερους θώκους της ελληνικής πολιτικής και πολιτειακής ιεραρχίας. Που άφησαν όμως να τους καταπιεί ο Λεβιάθαν της Αθήνας; Πραγματικότητα λοιπόν η φαντασίωση;

Η επιδίωξη επίσης να αντικατασταθούν τα πάντα από Θεσσαλονικιούς σε τι ακριβώς αποσκοπεί; Να δημιουργηθεί δηλαδή ένα καινούργιο ‘κράτος του Βορρά’; Κι αν αποδειχθεί κι αυτό κατώτερο των όποιων προσδοκιών, τι μήνυμα θα περάσει; Πως διαβρώθηκαν οι εκπρόσωποί του από τις σειρήνες του Nότου; Η πως αντικειμενικά κάποιοι είναι ίσως καλύτεροι από κάποιους άλλους;

Οι πράξεις ντροπής που σημειώνονται σε διάφορους αγωνιστικούς χώρους δεν έχουν να κάνουν με τον Βορρά η τον Νότο. Και οι Παναθηναικοί έχουν παρόμοια παράπονα. Το πρόβλημα εστιάζεται στους απογοητευμένους οπαδούς και στους ανώριμους, η και αδύναμους, διοικητικούς παράγοντες. Όταν ακούγονται φράσεις του είδους «ελπίζουμε να μην αντιμετωπίσουμε διαιτησία σαν αυτή του αγώνα Ολυμπιακού – Αντερλεχτ’ τι μήνυμα ακριβώς προωθείται; Μήπως πως ο Ολυμπιακός ελέγχει και την ΟΥΕΦΑ και, ίσως και την ΦΙΦΑ; Κι εκεί το ‘κράτος των Αθηνών’;

Μήπως τότε θα έπρεπε να απευθυνόμαστε στους παράγοντες της ομάδας του Πειραιά για να λύσουμε κι άλλα ζωικά μας προβλήματα – όπως το προσφυγικό η των δημοσιονομικών εκκρεμοτήτων με τους περίφημους θεσμούς;

Αν έχει τέτοια δύναμη ο Μαρινάκης, είναι κρίμα να σπαταλιέται στα στενά πλαίσια ενός ποδοσφαιρικού οργανισμού. Ας κινηθεί λοιπόν ο Ρωσοπόντιος πολέμαρχος της Θεσσαλονίκης να τον πείσει να αναλάβει ευρύτερες αρμοδιότητες κι εξουσίες. Ισως τότε ο Πρόεδρος του Ολυμπιακού να τον διευκολύνει να υλοποιήσει κάποιους, για την ώρα άπιαστους, ποδοσφαιρικούς στόχους…

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ εξαίρετο άρθρο:Πως θα Αντέξουν τα Νησιά την Ισλαμική Πληθυσμιακή Ροή;

http://www.andrianopoulos.gr/2016/03/blog-post_65.html

Πολλοί θεωρούν τις όποιες ανησυχίες για τις μελλοντικές επιπτώσεις της τεράστιας εισροής μουσουλμάνων μεταναστών άκαιρες και ίσως και ρατσιστικές. Εν τούτοις, λίγοι εξηγούν με νηφαλιότητα και αναλυτικά πώς θα μπορέσει η ελληνική κοινωνία να απορροφήσει αλλά και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες μιάς τέτοιας κοινωνικής αναταραχής. Ιδιαίτερα για τα νησιά οι επιπτώσεις θα είναι πιθανότατα ταχύτατα καταλυτικές. Σε κοινωνίες των 2 – 6.000 κατοίκων η εισροή ισάριθμων η και περισσότερων μεταναστών (οι περισσότεροι δίχως τις παραμικρές δεξιότητες, συνήθως αναλφάβητοι και με διαφορετικές κλίμακες κοινωνικών και ηθικών αξιών – μουσουλμάνοι) προμηνύει εντάσεις, αδιέξοδα και βίαιες ακόμη αντιπαραθέσεις. Είναι εγκληματική η αδιαφορία κάποιων για τις σχετικές επιπτώσεις και η εμμονή σε συναισθηματικά φορτισμένες αντιδράσεις και η επιθετικότητα εναντίον όποιων επισημαίνουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Πως θα ζήσουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, ποιος θα φροντίσει για το φαγητό και τις καθημερινές τους ανάγκες, πως θα συντηρηθούν οικονομικά και ποιος θα κοιτάξει τις οικογένειες και τα ανήλικά τους παιδιά;

Εξ άλλου το γεγονός του διαφορετικού θρησκευτικού τους προσανατολισμού, που για τους περισσότερους είναι εξαιρετικά υψηλής σημασίας, θα καλλιεργεί αντιπάθειες και βαθιές κοινωνικές ρωγμές. Κάποια στιγμή οι γιαγιάδες που σήμερα ξοδεύουν από το υστέρημά τους για την φροντίδα των νεοφερμένων και των ανήλικων παιδιών τους θα εξαντληθούν οικονομικά αλλά και από πλευράς ανθρώπινης αντοχής. Τι θα γίνει τότε; Θα μετατραπούν ο μικρές νησιώτικες ελληνικές κοινωνίες σε αρένες αντιπαράθεσης και πιθανής βίας. Πως θα λειτουργήσουν θεσμοί και διαδικασίες;

To ζήτημα δεν είναι αν οι άνθρωποι αυτοί αντιμετωπίζονται με τρόπο φιλόξενο και καλοπροαίρετο. Το πρόβλημα είναι ποιες θα είναι οι επιπτώσεις μιας μεγάλης πληθυσμιακής και αξιακής ανακατάταξης που θα οδηγήσει τις μικρές κοινωνίες της ελληνικής επαρχίας – και ιδίως της νησιώτικής- σε οριακές καταστάσεις και σε πρωτόγνωρες συνθήκες διαβίωσης. Να μην ξεχνάμε: είναι προβληματικό το γεγονός πως τόσες χιλιάδες μουσουλμάνων ξεχύθηκαν άξαφνα προς την Δύση όχι για να σωθούν από τον πόλεμο η εμφύλιες συρράξεις αλλά – οι περισσότεροι - σε αναζήτηση άλλων χωρών για μετεγκατάσταση και πιθανότατα έλεγχο. Γιατί δεν έχει υπάρξει καμία απολύτως μετακίνηση προς τις εύπορες χώρες της μουσουλμανικής Ανατολής η Αραβίας; Γιατί η τεράστια αυτή ροή μεταναστών ξεκίνησε μετά το κάλεσμα του ηγέτη του Ισλαμικού Χαλιφάτου για «φυγή» (Χαιζίρια) προς την Δύση εκατοντάδων χιλιάδων μουσουλμάνων ωστε οι Δυτικές κοινωνίες να διαβρωθούν από το εσωτερικό τους και να μετατραπούν σε οίκο του Θεού (Dar Al Islam);

Οσο δεν υπάρχουν απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά οι ανησυχίες είναι εύλογες και η ηρεμία δύσκολα επιστρέψει στα εδάφη της χώρας…

ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ εξαίρετο άρθρο:"Ευρωπαική Υποκρισία"

http://www.andrianopoulos.gr/2016/01/blog-post_28.html

 Ο Gideon Rachman στο άρθρο του 'Greek Debt key to Refugee Crisis' (Financial Times, 26-1-2016) πρότεινε την δημιουργία στρατοπέδων προσφύγων σε ελληνικά νησιά που θα μπορούσαν να εκτονώσουν την πίεση που δέχεται η Ευρώπη και να διευκολύνουν τις κυβερνήσεις της Γερμανίας, της Αυστρίας, της Δανίας και της Σουηδίας να κινηθούν σε ήρεμα πολιτικά νερά. Σε ανταπόδοση, πάντα κατά τη γνώμη του, το Βερολίνο κυρίως αλλά και οι υπόλοιποι δανειστές θα μπορούσαν να πάρουν την πρωτοβουλία να διαγράψουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους. Υπάρχουν βέβαια σοβαρά τεχνικά αλλά κυρίως νομικά προβλήματα για την υλοποίηση μιάς παρόμοιας Ευρωπαικής οικονομικής πρωτοβουλίας. Εμπλέκονται όμως και κρίσιμα πολιτικά ερωτηματικά.

Η Ευρώπη απαιτεί από την Ελλάδα να σφραγίσει τα σύνορά της μπροστά στη συνεχή ροή προσφύγων η μεταναστών από μουσουλμανικές χώρες.  Ταυτόχρονα όμως η Ευρώπη επιμένει πως οι άνθρωποι (μετανάστες η/και πρόσφυγες) πρέπει να διασώζονται από τις άγριες θάλασσες και να απολαμβάνουν πολιτισμένων συνθηκών φροντίδας και εγκατάστασης.  Στόχος της Ευρώπης καταλήγει να γίνει η Ελλάδα αποθηκευτικός χώρος ανεπιθύμητων ψυχών διατηρώντας την ίδια στιγμή την συνείδηση των Ευρωπαίων καθαρή.  Και με την Ελλάδα τι γίνεται;  Ανοίγοντας στρατόπεδα για έγκλειστους ανθρώπους πάνω σε ελληνικά νησιά φέρνει αναπόφευκτα πίσω μνήμες της σκοτεινής περιόδου της δικτατορίας των συνταγματαρχών - με απίστευτα οδυνηρές πολιτικές συνέπειες. Θα είναι σαν να φιλοξενούνται άτομα σήμερα στο Αουσβιτς, το Νταχάου η το Μπέργκεν. Και τι θα συμβεί αν η κατάσταση στην Συρία δεν βελτιωθεί και οι άνθρωποι αυτοί δεν μπορούν σύντομα να επιστρέψουν; Θα γίνουν τα στρατόπεδα αυτά μόνιμα; Τι θα ξανασκεφθεί τότε η Ευρώπη - και πότε;

Πολλές Ευρωπαικές πρωτεύουσες διατηρούν εξαιρετικά καλές σχέσεις με χώρες (συμπεριλαμβανόμενης της Τουρκίας) που ενθαρρύνουν μετανάστες η πρόσφυγες  να διαφεύγουν προς την Δύση. Εμφανίζονται όμως - οι Ευρωπαικές αυτές χώρες - εντελώς αδιάφορες όταν τα κράτη αυτά αρνούνται να  δεχθούν πίσω πολίτες τους που επαναπατρίζονται. Τι πρέπει να κάνει τότε η Ελλάδα; Διπρόσωποι Ευρωπαίοι (που απαιτούν οργανωμένη και ελεγχόμενη είσοδο σε συνοριακές χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα αλλά που αρνούνται να θυσιάσουν κάποια συμφέροντα - όπως οι πωλήσεις όπλων σε ισλαμικές χώρες του τρίτου κόσμου - όταν χρειασθεί να αντιμετωπισθεί το πρόβλημα των χιλιάδων εγκλωβισμένων ψυχών εκεί) για το μόνο που δείχνουν να νοιάζονται είναι να αποτρέψουν το πρόβλημα από το να φθάσει στα σύνορά τους.

Η απειλή να εκδιωχθεί η Ελλάδα από το Σένγκεν είναι διπλά υποκριτική.  Η Ελλάδα δεν μοιράζεται σύνορα με καμία χώρα του Σένγκεν. Δεν αποτρέπεται λοιπόν έτσι η ροή μεταναστών. Στόχος είναι το σφράγισμα των συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Βορείων (εκτός ΕΕ) γειτόνων της. Με αποκλειστικό σκοπό τον μποτιλιάρισμα των προσφύγων στην Ελλάδα!!

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ άρθρο:"Κλειστές" γειτονιές μέσα στην Ευρώπη : Η Αρχή του Τέλους.

http://www.andrianopoulos.gr/2016/01/blog-post_17.html

Κάτι περίεργο συμβαίνει στις Δημοκρατίες της Δύσης. Στο όνομα της ανοχής των ιδιαιτεροτήτων διαφόρων μειονοτήτων  παραβιάζονται οι αρχές της ελευθερίας  και  οι δυνατότητες απρόσκοπτης εφαρμογής πολλών ατομικών δικαιωμάτων.  Στο καθαρά πολιτικό επίπεδο ολόκληρες γειτονιές μετατρέπονται σε άβατα για τους περισσότερους πολίτες ώστε βίαιες  πολιτικές μειοψηφίες, βλ. λχ συμμορίες, να ασκούν τρομοκρατία και ουσιαστικά τοπική εξουσία. Σε ορισμένους φτωχογειτονιές (banlieues) στο Παρίσι οργανωμένες ομάδες, συχνά οπλισμένων, νεαρών  καθιστούν την πρόσβαση παρακινδυνευμένη και συχνότατα επικίνδυνη. Το ίδιο συμβαίνει σε γειτονιές στη Στοκχόλμη, στο Μάλμε, στη Χάγη και στην Αμβέρσα. Τα Εξάρχεια αποτελούν χαρακτηριστικό παράδειγμα για την Αθήνα. Καταστάσεις  de facto  φασιστικής κατοχής δημιουργούνται, όπου οι νόμοι της χώρας δεν εφαρμόζονται,  και στο όνομα της δημοκρατικής ανοχής γίνονται αποδεκτές. Στο όνομα της ‘προοδευτικότητας’ και του ευρωπαικού ουμανισμού η δημοκρατία καταλύεται, το κράτος δικαίου παύει να υπάρχει κι επελαύνει ο φασισμός των μαχητικών μειοψηφιών.

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ άρθρο:"ΘΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ;"

ΘΑ ΚΑΤΗΓΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΩΡΑ ΤΟΝ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟ;

http://www.andrianopoulos.gr

Πολλά και περίεργα συμβαίνουν τις ημέρες μας με την ελληνική κοινωνία και οικονομία. Στο σοβαρό κομμάτι είναι φανερό πως η κυβέρνηση έχει συμβιβασθεί με τον ρεαλισμό και την πραγματικότητα. Οι ερασιτεχνικές η παλαιο-αριστερές φαντασιώσεις δείχνουν να εγκαταλείφθηκαν και περισσότερο προσγειωμένες απόψεις έρχονται στο πολιτικό προσκήνιο. Η σημερινή κυβέρνηση έχει ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα. Με αριστερές ρίζες και απαλλαγμένη από την οποιαδήποτε καχυποψία περί καπιταλιστικών η άλλων νεοφιλελεύθερων (!) διασυνδέσεων έχει το πλεονέκτημα να ομιλεί σε αυτιά ανοιχτά και καλοπροαίρετα. Οφείλει όμως να κινηθεί γρήγορα. Το παράθυρο αξιοπιστίας κάθε καινούργιας κυβέρνησης, σύμφωνα και με τον Friedrich Hayek, δεν διαρκεί παραπάνω από ένα περίπου εξάμηνο. Μέσα σε αυτό το διάστημα έχει την ευκαιρία να προωθήσει μεταρρυθμίσεις και να αντιταχθεί σε συνήθειες και καθιερωμένες αντιλήψεις. Μετά επέρχεται ο κορεσμός, η αυξημένη επικοινωνιακή κόπωση και η όποια φυσιολογική αδράνεια (inertia, όπως την αποκαλούν οι κοινωνιολόγοι).

Οι αναγκαίες επεμβάσεις στις αγκυλώσεις του ελληνικού πολιτικού και οικονομικού συστήματος θα πρέπει λοιπόν να πραγματοποιηθούν μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα. Η εξυγίανση του φορολογικού συστήματος, με την κατάργηση των λογής εξαιρέσεων και το κλείσιμο των «παραθύρων» από τα οποία ξέφευγαν ειδικά συμφέροντα και ομάδες βολεμένων, το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν ακουμπούσαν λόγω φόβου πολιτικού κόστους, η τακτοποίηση επι τέλους των συχνοτήτων των τηλεοράσεων που αποτελούν δημόσια περιουσία, το λαθρεμπόριο καυσίμων και τσιγάρων θα είναι μερικά από αυτά. Η κυβέρνηση θα πρέπει να αποβάλει το άγχος της μεροληψίας υπέρ των οποιωνδήποτε κάποιων και να αφήσει τους νόμους να λειτουργήσουν δίχως να βλέπουν ευνοούμενους και διωκόμενους. Το ασφαλιστικό σύστημα να γίνει αντικειμενικό και ακριβοδίκαιο. Ολοι να απολαμβάνουν αυτά για τα οποία συνεισέφεραν και όχι εκείνα τα οποία πλήρωσαν κάποιοι άλλοι. Κατάργηση- πραγματική – των όποιων επιβαρύνσεων τρίτων για χάρι βολεμένων συντεχνιών και επαγγελμάτων ευνοημένων από το σύστημα η τοποθετημένων κοντά στις πηγές της πολιτικής εξουσίας.

Υπάρχει απέραντος χώρος για πρωτοβουλίες εξυγιαντικές της νέας κυβέρνησης. Φτάνει να είναι αποφασισμένη και να κινηθεί γρήγορα. Με λογική και δικαιοσύνη. Δεν είναι δίκαιο λχ να κόπτονται όλοι για όσους απολύονται από τον δημόσιο τομέα (λ.χ καθαρίστριες και σχολικοί φύλακες, δίχως ουδείς να αναρωτιέται αν ακούσθηκε πουθενά αλλού στον κόσμο καθαρίστριες- υπάλληλοι του δημοσίου και φυλαγμένους χώρους που όμως σχεδόν καθημερινά αυθαίρετα καταλαμβάνονται και βανδαλίζονται) και κανείς να μην νοιάζεται για τους πάνω από ένα εκατομμύριο άνεργους του ιδιωτικού τομέα της οικονομίας. Πολύ σύντομα θα αρχίσουν να ακούγονται φωνές για ξεπούλημα του δημοσίου, για έλλειψη κοινωνικής ευαισθησίας και κατάρρευση των υπηρεσιών του δημοσίου. Οι περισσότερες θα κρύβουν ειδικά επιχειρηματικά συμφέρονται που τρέφονται από τις προμήθειες του δημοσίου, που ακμάζουν στις παρυφές της κρατικής επιχειρηματικότητας και που επιμένουν στο φαύλο καθεστώς της επιχειρηματικής λαθροθηρείας, της ρεμούλας και των σκοτεινών συναλλαγών με το κράτος. Τα χρήματα όμως είναι πολλά και ο επικοινωνιακός πόλεμος σχετικά φτηνός για να κηρυχθεί. Αν οι κινήσεις εξυγίανσης δεν γίνουν γρήγορα, τα θετικά αποτελέσματα θα είναι πενιχρά…

Υπάρχει όμως και το κομμάτι της έλλειψης σοβαρότητας. Οι πολλές δηλώσεις, οι αψυχολόγητες επιθετικές κινήσεις κατά των δανειστών και οι πομφόλυγες διακηρύξεις για λύσεις που προκαλούν χαμόγελα σε όσους γνωρίζουν έστω και στοιχειωδώς την λειτουργία της διεθνούς οικονομίας διακινδυνεύουν την πορεία της χώρας και το ενδεχόμενο ενός απροσδόκητου εθνικού ναυαγίου. Οταν Υπουργοί σε ρυθμούς χαλαρότητας και δηλώσεων ρουτίνας επιμένουν για το ενδεχόμενο αδυναμίας πληρωμής διεθνών υποχρεώσεων προκαλούν το ενδεχόμενο κήρυξης «πιστωτικού γεγονότος» - χονδρικά δηλ. καθεστώτος διεθνούς πτώχευσης. Για όνομα του Θεού (η του Μάρξ, για τους αμφισβητίες!!) πως παραμένουν στη θέση τους τέτοιοι ερασιτέχνες;

Το ίδιο ισχύει όταν επαναφέρουμε με δηλώσεις ζητήματα που έχουν, υποτίθεται, κλείσει. Οπως η διαγραφή η επεναδιαπραγμάτευση του χρέους. Εχουμε κάνει μιά συμφωνία η όχι; Εχουν και οι άλλες χώρες κοινή γνώμη και σατυρικά ΜΜΕ. Να μην το ξεχνάμε. Οπως κάποια βρετανική τηλεοπτική εκπομπή σχολίασε αρνητικά την ντίσκο ενδυματολογική επικογή του έλληνα Υπ. Οικονομικών : "Οταν πηγαίνεις στους δανειστές φοράς τα ρούχα της οικονομίας που θέλεις να γίνεις, όχι αυτά εκείνης που έχες!!" Είναι επίσης δυνατόν να ετοιμάζεσαι και πάλι να ζητήσεις χρήματα για να μην καταρρεύσεις, και να αποκαλείς τους επίδοξους δανειστές σου ναζί, βασανιστές της CIA και εκμεταλλευτές – τοκογλύφους; Κι ότι βέβαια πως κάνεις ελιγμούς, ουσιαστικά για να τους ξεγελάσεις…

Όσο για τις οικονομικές θεωρίες που διακινούνται από πολλούς κυβερνητικούς η σαν δορυφόρους γύρω - γύρω περιφερόμενους εγκεφάλους, μόνο για χαμόγελα έχουν αξία. Όπως είπαν πολλοί υπουργοί οικονομικών του eurogoup: «ακούσαμε δωρεάν διαλέξεις, που είχαν αξία ακριβώς επειδή ήσαν τζάμπα». Όλα αυτά αποτελούν προκλήσεις, προερχόμενες από επικίνδυνους άσχετους. Καλύτερη πολιτική θα ήταν η σιωπή…

Ευκαιρία για ανάκαμψη και επιτυχία, επιμένω πως υπάρχει. Δεν έχουν όμως εκλείψει και οι σημαντικοί κίνδυνοι. Τουλάχιστον γλυτώσαμε από τις ανοησίες περί «αντιλαικού νεοφιλελευθερισμού». Τώρα μάλιστα που την κυβερνητική πολιτική στηρίζει και ο …Μίκης Θεοδωράκης.

Ας ελπίσουμε πως θα αποφύγουμε το ατύχημα

http://www.andrianopoulos.gr/0010001006/%CE%B8%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B7%CE%B3%CE%BF%CF%81%CE%B5%CE%B9-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%83-%CF%84%CF%89%CF%81%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BB%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF-.html

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,π. ΥΠΟΥΡΓΟΥ, ενδιαφέρον άρθρο:"Κρατισμός δημιουργεί ανεύθυνους πολίτες - και την παγίδα του χρέους"

Κρατισμός δημιουργεί ανεύθυνους πολίτες - και την παγίδα του χρέους

Οι πάντες στην Ελλάδα σήμερα. από την Ακρα Δεξιά, διαπερνώντας το όποιο Κέντρο, μέχρι και το ΚΚΕ είναι σκληρά τοποθετημένοι στο στρατόπεδο του κρατισμού. Κι’ ευαγγελίζονται πολιτικές για έξοδο από την κρίση που στηρίζονται στις ίδιες αντιλήψεις και κοσμοθεωρία με αυτές που μας βύθισαν σε αυτήν. Οι εξοντωτικοί φόροι, η τεράστια γραφειοκρατία και το ατέλειωτο Δημόσιο, οι ελάχιστες ιδιωτικοποιήσεις, η περίπου ασήμαντη συρρίκνωση του Κράτους και η επιβολή άνωθεν κανόνων και περιορισμών για όρια μισθών, συντάξεων κλπ μήπως είναι επιλογές που ακουμπούν πάνω στις αρχές της οικονομίας της αγοράς και της ανοιχτής κοινωνίας? Τι περισσότερο "αριστερό" θα μπορούσε κανείς να περιμένει από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ?

Η τρέχουσα συζήτηση περί Κεντροδεξιάς και Κεντροαριστεράς έχει χάσει τελείως τον πολιτικό της στόχο. Ολοι συμφωνούν στην ανάγκη υπεράσπισης των συντεχνιών του δημόσιου τομέα. Όπως και των κρατικοδίαιτων επιχειρήσεων της δήθεν ιδιωτικής οικονομίας και των εγκατεστημένων φερέφωνων που από κάθε μετερίζι προπαγανδίζουν τις αντιλήψεις αυτές. Η υποτιθέμενη ιδεολογική αντιπαλότητα κατά συνέπεια είναι σήμερα εκ προοιμίου νοθευμένη. Αριστερά και Δεξιά στην Ελλάδα είναι όψεις του ιδίου περίπου νομίσματος. Καλείται ο κόσμος να διαλέξει ανάμεσα στο Κόμμα «Μάλιστα», και στο Κόμμα «Μάλιστα, Κύριε»!! Εσφαλμένα έχει πεισθεί η κοινή γνώμη, λόγω συγχορδίας εξαγγελιών και διακηρύξεων, πως η προστασία των αδυνάτων και η όποια προοδευτικότητα εκκινεί από το Δημόσιο και τις ‘φιλεύσπλαχνες’ και ‘μακρόπνοες’ πολιτικές του. Παραμερίζοντας το γεγονός πως πάρα πολλοί αδύνατοι και πάσχοντες συμπολίτες μας είναι ακριβώς παράγωγα αυτής της καταστροφικής παρεμβατικής πολιτικής του κράτους.

Οι πάντες ανέχονται πολιτικές κατασπατάλησης του εθνικού πλούτου ανεξέλεγκτα από το δημόσιο για λογής ανάγκες και υποτιθέμενους στόχους και σκοπούς. Για εξαγορά ψήφων δηλ. και ενίσχυση του πελατειακού συστήματος. Αυτό όμως αποτελεί μια κοινή πορεία προς το αδιέξοδο και την καταστροφή.

Δεν πρόκειται έτσι ποτέ το χρέος να αντιμετωπισθεί. Αντί για πολιτικές μείωσης εξόδων, και επιβίωσης χωρίς δανεικά, όλοι πασχίζουν να βρούν διεξόδους για εξασφάλιση καλύτερων τρόπων δανεισμού!! Και σκέφτονται «τις αγορές», τις οποίες μέχρι προ τινος καταδίκαζαν σαν ανάλγητες και επικίνδυνες. Επιλέγουν δανεισμό με μεγαλύτερα επιτόκια, που θα μεγαλώνουν με γεωμετρική ταχύτητα το χρέος, αντί τον ορθολογισμό της μείωσης εξόδων και αναγκών που θα οδηγήσει γρηγορότερα σε αυτάρκεια και δυναμική ανάπτυξη. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα χωρών που αναπτύχθηκαν, σε πλαίσια καπιταλιστικής οικονομίας, χωρίς δανεικά που στοχεύουν στην κατανάλωση. Δανείζεσαι σαν δημόσιο μοναχά για υποδομές που θα φέρουν έσοδα και νέο πλούτο. Όλα τα άλλα τα αναλαμβάνουν ιδιώτες.

Αυτό όμως το μοντέλο δεν αρέσει στην Ελλάδα γιατί λογίζεται σαν νεοφιλελεύθερο. Ασχετα αν δεν έχει τολμηθεί ποτέ να εφαρμοσθεί. Και βαφτίζονται «νεοφιλελεύθερα» λογής εκτρώματα παρεμβατισμού, που καταλήγουν σε πρόσκαιρους ψήφους βέβαια αλλά σε αναπόφευκτη τελική καταστροφή. Σαν Δήμαρχος του Πειραιά, πριν κάποια χρόνια, δεν δανείσθηκα, άφησα πλεόνασμα, αλλά και έργα σημαντικά ολοκλήρωσα που άλλαξαν την όψη της πόλης. Γιατί αφού σε μικρογραφία κάτι τέτοιο πέτυχε, δεν θα μπορούσε να έχει αποτέλεσμα και σε μεγαλύτερη κλίμακα;

Ας το πάρουμε απόφαση. Δουλειά της πολιτικής δεν είναι να μοιράζει παροχές, να διορίζει και να παριστάνει τον καλό πατερούλη. Σκοπός της πρέπει νάναι η φροντίδα των αδυνάτων και η δημιουργία προυποθέσεων (καλή παιδεία, υγεία και ορθολογικές υποδομές) ώστε οι πολίτες ελεύθεροι να δημιουργούν και να αναλαμβάνουν ευθύνες. Και να είναι και υπεύθυνοι των συνεπειών των όποιων επιλογών τους, βέβαια. Οι εκλογείς είναι υπεύθυνοι πολίτες, με κρίση και ευθύνες. Δεν είναι άβουλα βρέφη των οποίων οι πράξεις δεν πρέπει να έχουν συνέπειες. Αν δεν λειτουργήσουμε πάνω σε αυτή την λογική δεν θα ενηλικιωθούμε ποτέ σαν κράτος και δεν θα ξεφύγουμε από την παγίδα του χρέους.