κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ.Υπουργού Ν.Δ.,άρθρο:ΟΙ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΕΜΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

http://www.andrianopoulos.gr/2017/01/blog-post_28.html

ΟΙ  ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ  ΚΑΙ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΤΗΣ  ΑΝΤΙ-ΣΥΣΤΕΜΙΚΗΣ  ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ  

Οι παγκόσμιες εξελίξεις δείχνουν μια τάση ανατροπής καθιερωμένων πολιτικών και αντιλήψεων. Επίκεντρο αυτών των αντιδράσεων είναι οι αναπτυγμένες χώρες της Δύσης και τα κοινωνικά χαρακτηριστικά αυτών των εξελίξεων δείχνουν έλλειψη ιδεολογικών κατευθύνσεων και ταξικού προσανατολισμού και συνείδησης. Πλούσιοι και φτωχοί εμφανίζονται να συμμαχούν σε πολιτικές που αντιτίθενται στα συμφέροντα των μεσαίων τάξεων και κάποιων κοινωνικών και εθνικών μειονοτήτων. Τα σύνορα της κοινωνικής και πολιτικής αντιπαράθεσης είναι θολά, ασταθή και ευμετάβλητα. Μπορούμε εν τούτοις να χαράξουμε κάποιες γραμμές κατανόησης– όχι πάντα σταθερές ούτε και ξεκάθαρες.
Στην περίπτωση της εκλογής Τράμπ και του Brexit κάποια συμπεράσματα βγαίνουν εύκολα. Οι ελίτ του πλούτου (μεγάλες βιομηχανίες και πρωταγωνιστές της τεχνολογικής νέας οικονομίας) φανερά τοποθετήθηκαν στο πλευρό της Ευρωπαικής Ενωσης (Βρετανία) και των ανοιχτών αγορών της παγκοσμιοποίησης (ΗΠΑ). Την ίδια ώρα τα εργατικά στρώματα και οι εθνικές και κοινωνικές μειονότητες, ένας κόσμος δηλ. που ευνοείται από το πολιτικό κλίμα ανοχής και πολύ-πολιτισμικότητας αλλά και από τις παροχές ενός γενναιόδωρου κοινωνικού κράτους, συμμαχεί εκλογικά με τους οικονομικά ισχυρούς. Αυτό φάνηκε στη Βρετανία από την στάση της Σκωτίας, περιοχών (των φτωχότερων) της Ουαλίας και της Β. Ιρλανδίας κι από μειονοτικές κι εργατικές γειτονιές σε παλιά βιομηχανικά κέντρα της Κεντρικής και ΒΑ Αγγλίας. Εναντίον της Ευρώπης εκδηλώθηκαν τα εύπορα κοινωνικά στρώματα συνταξιούχων, του ευημερούντος Νότου και της Αγγλίας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Στις ΗΠΑ το μήνυμα προστατευτισμού κι αντίδρασης στις ανοιχτές αγορές της παγκοσμιοποίησης έγινε με προθυμία αποδεκτό από τα μεσαία στρώματα των μεσοδυτικών Πολιτειών, από την παλιά βιομηχανική ζώνη της Ανατολής κι από ξενοφοβικά μεσαία στρώματα του Νότου και της καρδιάς της ‘λευκής’ Αμερικής. Η πτώση του βιοτικού επιπέδου μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού έφερε κοντά τους ξενόφοβους ‘κοκκινοτρίχιδες’ της βαθιάς Αμερικής με τους απολυμένους εργάτες του αποβιομηχανισμένου Βορρά και της Ανατολής και τους υπερσυντηρητικούς θρησκόληπτους του Νότου. Την ίδια ώρα οι ανώτερες εισοδηματικά τάξεις, οι μορφωμένοι μεσο- και μεγαλοαστοί του Βορρά και της Ανατολής όπως και οι μεγάλες επιχειρήσεις της Δύσης, οι διάφορες μειονότητες και οι εξαρτώμενοι από δημόσιες παροχές περιθωριοποιημένοι πολίτες είδαν στην στροφή αυτή κατά της πολιτικής ορθότητας και της εξωστρεφούς ανοιχτής Αμερικής μια ασύμμετρη απειλή κατά της επιβίωσής τους. Εξ’ ου και ο καταληκτικός και ασυνήθιστος για Αμερική εθνικός και κοινωνικός διχασμός.


Στις υπόλοιπες Ευρωπαικές δημοκρατίες η αντίδραση κατά της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και η παθητική στάση των κυβερνήσεων απέναντι στον εξωτερικό οικονομικό ανταγωνισμό (βλ. Κίνα) και την μουσουλμανική μετανάστευση έχει εκθρέψει κύματα λαικής αντίστασης που εν πολλοίς έχουν αρχίσει να εκδηλώνονται σαν εστίες αντι-ευρωπαισμού, πυρήνες τοπικιστικού εθνικισμού και αγκάλιασμα ακροδεξιών κινημάτων. Το παράδειγμα Φιγιόν στη Γαλλία δείχνει όμως πως ο κόσμος κατά βάση έχει βαρεθεί την παραδοσιακή πολιτική ορθότητα και διψάει για κάτι αντισυμβατικά καινούργιο. Η στάση του εναντίον της Γαλλικής γραφειοκρατίας ( θα απολύσει, υπόσχεται, 500 χιλ δημοσίους υπαλλήλους) και υπέρ της οικονομίας της αγοράς (Θατσερικές πολιτικές) ακούμπησε ευαίσθητες χορδές και τον οδήγησε αναπάντεχα να θριαμβεύσει στις εσωκομματικές εκλογές.


Οι θέσεις του Ντόνσλντ Τράμπ, περισσότερο από όλους τους άλλους, αποσαφηνίζουν όμως τις διαστάσεις της ουσίας αυών των αντι-συστεμικών πολιτικών. Με τα θετικά αλλά και τα επικίνδυνα αρνητικά τους χαρακτηριστικά. Στην θετική πλευρά είναι η απόφασή του να βρεί σημεία συνεννόησης με την Ρωσία, να σταματήσει η άσκοπη πολεμική ανάμεσα στις ισχυρότερες σήμερα στρατιωτικά χώρες τπυ πλανήτη και να απομακρυνθεί η προοπτική μιάς καταστροφικής πυρηνικής σύγκρουσης. Εξ ίσου ενθαρρυντική είναι και η αποφασιστικότητά του να συντρίψει τον ισλαμικό ριζοσπαστισμό και να αντιμετωπίσει κατάματα την παγκόσμια απειλή της παράνομης μετανάστευσης.


Στον εσωτερικό τομέα ενδιαφέρον έχουν οι διακηρύξεις του για μείωση φόρων και κανονιστικών διατάξεων (deregulation) που πνίγουν την οικονομική δραστηριότητα όπως και η απόφασή του να μην παρασυρθεί από την μόδα για το κλίμα (ξαφνικά ξεχάστηκε η 'υπερθέρμανση' και όλοι ανησυχούν για το 'κλίμα' γενικά) και να αντικρούσει γι' αυτό που είναι - δηλ. απόλυτη υπερβολή - την σχετική σχεδόν θρησκευτική υστερία.


Μέχρις εδώ όμως. Μετά αρχίζουν οι αντιφατικότητες και οι αστόχαστοι κίνδυνοι. Πως θα υπάρξει συνεργασία με την Ρωσία κατά του ακραίου Ισλάμ όταν ενισχύεται η αντιπαλότητα με το Ιράν; Δίχως αυτό και τους Σιίτες μαχητές δεν πολεμιέται η Σουνιτική μουσουλμανική τρομοκρατία. Πως θα εγερθεί το τείχος στο Μεξικό δίχως πόρους και με μείωση φόρων; Με περιορισμό της φορολογίας πως θα πραγματοποιηθούν οι υποσχέσεις για μεγάλα έργα υποδομής και ξεκίνημα νέας ανάπτυξης; Μείωση φόρων σημαίνει και μείωση κράτους. Το πρώτο δίχως το δεύτερο είναι συνταγή σίγουρου αδιεξόδου και οικονομικής καταστροφής.


Για ποιό λόγο ξιφουλκεί η ηγεσία του λεγόμενου ελεύθερου κόσμου εναντίον της παγκοσμιοποίησης και του ελεύθερου εμπορίου; Kλείνοντας τον κόσμο δεν μπορείς να μιλάς για ελευθερία. Ο προστατευτισμός, πέραν ορισμένων λίγων επιχειρηματιών, δεν βοηθά τον απλό κόσμο. Ολα θα ακριβύνουν. Πως θα επιβιώσουν οι εισοδηματικά αδύναμοι; Σύμφωνα με κάποιες εκτριομήσεις ο περιορισμός των εισαγωγών στις ΗΠΑ και οι υψηλοί δασμοί θα οδηγήσει σε χρεωκοπία χιλιάδες μέσα στην Αμερική επιχειρήσεις, και στην ανεργία περίπου 4,8 εκατ ανθρώπους!!


Οι Αμερικανικές επιχειρήσεις που έφυγαν στο εξωτερικό το έκαναν λόγω υψηλού - εργατικού, και όχι μόνο - κόστους και φτηνότερων πρώτων υλών. Οπως έγραψε ο Martin Wolf στους Financial Times "Οταν ένας ηγεμόνας γκρεμίζει το σύστημα που έφτιαξε δύο τινά θα συμβούν: είτε το σύστημα διαλύεται, είτε ανοικοδομείται κάτω από άλλο ηγεμόνα". Το ξέσπασμα ενός διεθνούς εμπορικού πολέμου θα συσπειρώσει παλιούς συμμάχους των ΗΠΑ κοντά στην Κίνα, και θα διαβρώσει τις βάσεις του αμερικανικού καπιταλισμού.


Είναι παράδοξο ο ηγέτης της Λαικής Κίνας να υπεραμύνεται των ανοιχτών αγορών και του ελεύθερου εμπορίου και ο Πρόεδρος της Αμερικής να ορθώνει τείχη προστατευτισμού, παραγνωρίζοντας πως η χώρα του έγινε μεγαλη ακριβώς επειδή υπήρξε σχεδόν πάντα σε όλα ανοιχτή.


Οσοι έκλεισαν στη διάρκεια της ιστορίας τις κοινωνίες τους το πλήρωσαν πολύ ακριβά. Συνήθως με καταστροφή της οικονομίας τους. Κάποιες φορές, δυστυχώς, και με το αίμα των πολιτών τους. Ας ελπίσουμε πως ο κόσμος δεν θα αλλάξει τόσο πολύ...  

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ.ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ. άρθρο:ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΙΣΛΑΜ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ ΜΑΣ

http://www.andrianopoulos.gr/2017/01/blog-post_55.html

Eίναι αδύνατο να οδηγηθεί σε δρόμο σωτηρίας η χώρα όταν ο λαός σχεδόν καθημερινά βομβαρδίζεται με μυνήματα ανεδαφικής και βλακώδους αριστεροσύνης. Ανεξάρτητα από τις εξελίξεις και τις τύχες κυβέρνησης και κομμάτων της αντιπολίτευσης το βέβαιο είναι πως τα άρθρα, τα ρεπορτάζ και τα σχόλια των μέσων μαζικής ενημέρωσης αλλά και οι σελίδες των κοινωνικών δικτύων είναι πλημμυρισμένα από απόψεις και εκδοχές που προπαγανδίζουν μιά αριστερόστροφη πολιτική ορθότητα αλλά και εκδοχές επιθετικές απέναντι στην λογική, την ελευθερία και την ανοιχτή κοινωνία.
Επισημάνθηκε σε πολλά ΜΜΕ πως το κλείσιμο των συνόρων χωρών της Κεντρικής Ευρώπης και της Βαλκανικής οδηγει την Ευρώπη σε απομονωτισμό. Παρά το γεγονός πως ακριβώς αυτό το σφράγισμα συνόρων για παράνομους διερχόμενους - ποτέ δεν 'έκλεισαν' ' τα σύνορα και συνεχίζουν να υπάρχουν δεκάδες νόμιμα entry points - ανέκοψε την αυθαίρετη ροή μουσουλμάνων μεταναστών προς την Ευρώπη. Η πολιτική ορθότητα ομως επιμένει πως η επιλογή αυτή συνιστά κατρακύλα στον αυταρχισμό και την κλειστή κοινωνία.
Υπονοείται δηλ πως τα ανοιχτά σύνορα και η ελεύθερη διακίνηση πολιτών μέσα στην Ευρώπη περιλαμβάνει την αυθαίρετη μετακίνηση χιλιάδων μουσουλμάνων προσφύγων από την Αφρική και την Μέση Ανατολή πρός κάθε γωνιά της ΕΕ. Από πότε όμως κάποια τέτοια πρόθεση περιλαμβάνεται στην Συνθήκη της Ρώμης; Ολα αυτά δεν είναι παρά αποτελέσματα μιάς ανόητης 'πολιτικά ορθής' αριστερόφρονης συμπεριφοράς που συγχέει τα πράγματα και προετοιμάζει τις κοινωνίες της Δύσης για τον οριστικό τους θάνατο.
Γιατί αποτελεί ευθύνη της Ευρώπης και της Δύσης γενικότερα το συμμάζεμα των συνεπειών των εμφύλιων σπαραγμών και των εξοντωτικών θρησκευτικών πολέμων ανάμεσα σε φανατικούς που περιφρονούν τις αξίες της Δύσης γενικότερα; Μήπως - όπως διατείνονται κάποιοι - λόγω αποικιοκρατικού παρελθόντος ορισμένων δυτικών δυνάμεων; Είναι δυνατόν παρόμοιοι ισχυρισμοί να προέρχονται από Αραβες και άλλους μουσουλμάνους των οποίων η υπόσταση ακριβώς οφείλεται σε κατακτητικούς πολέμους και σε βίαιους εξισλαμισμούς;
Τα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα δεν οφείλονται, όπως πιστεύει ο περισσότερος κόσμος, στην είσοδο βαρβαρικών φύλων από τον Βορρά αλλά στις κατακτητικές επιδρομές των μουσουλμάνων Αράβων από την Ανατολή και τον Νότο. Δεν είναι τυχαίο πως ολόκληρη η Βόρεια Αφρική αποτελούσε για αιώνες το μήλο της έριδος για τις αυτοκρατορίες της Μεσογείου (λ.χ. Καρχηδόνα) και βούλιαξαν στην παρακμή και το περιθώριο μόλις πέρασαν, μέσω βίαιων πολέμων, στα χέρια των Αράβων και του Ισλάμ (βλ. σχετ. διάλεξη του Bill Warren, Why we are Afraid of Islam, στο Youtube, https://www.youtube.com/watch?v=t_Qpy0mXg8Y ).
Οταν οι θεωρητικοί της Αλ Καίντα και οι προπαγανδιστές του Σαλαφισμού (μουσουλμανική προγονολατρεία) επιμένουν για την ανασύσταση της ισλαμικής κυριαρχίας από την Ισπανία (Ανδαλουσία) μέχρι την Ινδονησία είναι φανερό πως αναφέρονται σε Αραβικές κατακτήσεις και στην βίαιη επιβολή του Ισλάμ από τον μεσαίωνα μέχρι αρκετά πρόσφατα (βλ. σχετ. το βιβλίο του Αραβα ποιητή Αδωνις, Ισλάμ και Βία, Αθήνα 2016) .
Και ποιό αποικιοκρατικό παρελθόν έχουν στη Μέση Ανατολή κράτη όπως το Βέλγιο, η Ισπανία, χώρες της Σκανδιναυίας, η Αυστρία, η Γερμανία κα, προς τις οποίες όμως κατευθύνονται τα κύματα των μεταναναστών η στο έδαφος των οποίων πραγματοποιούνται πράξεις τρομοκρατίας και σφαγές αμάχων;
Πλάνη επίσης συνιστά ο ισχυρισμός πως οι μουσουλμάνοι μετακινούνται λόγω βομβαρδισμών των χωρών τους και εξοντωσης τους από τα αφεντικά του κράτους που ζούνε και των συμμάχων τους. Ποιός βομβάρδισε ποτέ, μεταξύ άλλων, την Νιγηρία, την Σομαλία, την Τυνησία, το Μαρόκο, την Ερυθραία και την Αλγερία? Και γιατί δεν υπάρχουν πρόσφυγες από την Υεμένη που, από τον Μαίο που την βομβαρδίζει ανηλεώς η Σαουδική Αραβία, εχουν χάσει την ζωή τους πάνω από 7.000 άνθρωποι? Μήπως επειδή είναι Σιίτες, και η γενικότερη ισλαμική 'εισβολή' είναι Σουνιτική? Γιατί τόσος πόνος στη Δύση για το Χαλέππι και πλήρης αδιαφορία για τα θύματα της Υεμένης?
Ολα αυτά όμως αποτελούν ψιλά γράμματα για τις επιλεκτικές ευαισθησίες των μέσων ενημέρωσης της Δύσης και ιδιαίτερα της χώρας μας. Που εκτιμούν πως οτιδήποτε είναι αντι-δυτικό είναι προοδευτικό και αριστερόστροφο. Αγνοώντας πως για τους σαλαφιστές και τους ακραίους μουσουλμάνους μεγαλύτεροι εχθροί τους, μετά τους αποστάτες του Σουνιτισμού και τους προδότες της αληθινής πίστης, είναι οι πολυθειστές Σιίτες και οι άθεοι - κορυφαίοι ανάμεσά τους οι ακτιβιστές της Αριστεράς. Το Ισλάμ του μέλλοντός μας δεν προβλέπεται αισιόδοξο για τους σημερινούς οπαδούς του προοδευτισμού!!    

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ. ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ. άρθρο¨"Η ΤΖΙΧΑΝΤ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ"

Η ΤΖΙΧΑΝΤ ΑΝΑΣΤΑΤΩΝΕΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Πάνω από εκατό άτομα την ημέρα, όλοι μουσουλμάνοι και στην συντριπτική τους πλειοψηφία νέοι άνδρες, συνεχίζουν να διεκπεραιώνονται στις ελληνικές ακτές προερχόμενοι από την Τουρκία. Παρά τα εμπόδια με το κλείσιμο πολλών - κυρίως στο Νότο και στα Βαλκάνια - συνόρων η ροή οπαδών του Ισλάμ προς την Ευρώπη δεν αναχαιτίζεται.


Οι πιέσεις όμως που συνακόλουθα ασκούνται στις Ευρωπαικές κοινωνίες κορυφώνονται. Και όχι μοναχά με τους ποταμούς αίματος που κηλιδώνουν δρόμους, πλατείες και χώρους διασκέδασης και γενικά νεανικής μάζωξης σε σημαντικές ευρωπαικές πόλεις. Είναι και το σύννεφο του φόβου και της ανασφάλειας που σταδιακά κυριεύει τις Δυτικές ψυχές και αντιλήψεις. Η ανεμελειά και η χαρά της ζωής εξανεμίζονται. Οι ευρωπαίοι αρχίζουν να κοιτούν πίσω από τον ώμο τους με καχυποψία. Ουδείς πλέον αισθάνεται ασφαλής κι' αισιόδοξος.

ΟΙ ευρωπαικές ηγεσίες εν τούτοις αρνούνται να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα. Και να αναγνωρίσουν πως η Ευρώπη υφίσταται μιά καινούργια εισβολή. Μεθοδευμένη, εκτεταμένη κι' ανηλεή. Οι συνθήκες και το περιβάλλον διαφέρουν πολύ από τα προηγούμενα των μουσουλμανικών επιθέσεων (Αραβικών, Ταταρικών και Οθωμανικών) του Μεσαίωνα και προηγουμένως των βαρβαρικών επελάσεων των σκοτεινών χρόνων.

Τα αποτελέσματα όμως θα είναι ίδια. Αν όχι χειρότερα. Διότι η σημερινή εισβολή είναι περισσότερο αποτελεσματική. Εχει την δυνατότητα να κατακλύσει και να κατακτήσει ουσιαστικά, λόγω της δικής της αδράνειας και παθητικής στάσης, την Ευρώπη. Τότε, οι ειβολείς αποκρούσθηκαν είτε αφομοιώθηκαν από την ισχυρότερη κουλτούρα των κρατών υποδοχής. Σήμερα όμως οι ισλαμικές αξίες είναι επιθετικότερες και οι φορείς τους αποφασισμένοι να κυριαρχήσουν πάνω στις παθητικές ευρωπαικές κοινωνίες.

Οταν οι ευρωπαικές ηγεσίες συνειδητοποιήσουν το πρόβλημα θα είναι πλέον πάρα πολύ αργά. Οι αξίες της ανοχής και του ανθρωπισμού, που υπαγορεύουν την συμπεριφορά τους, αποτελούν και το αδύνατό τους σημείο. Δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζεις με ανοχή και υποχωρήσεις μιά αντίληψη επιθετικότητας, μισαλλοδοξίας και απόλυτου αυταρχισμού.

Το αποτέλεσμα θα είναι να πλημμυρίσει η Δύση από στρατιές μουσουλμάνων και να μετακινηθεί σχεδόν ολόκληρη η Μέση Ανατολή και η Βόρεια Αφρική βορειότερα κατακλύζοντας σημαντικά τμήματα της Δυτικής Ευρώπης. Υπάρχει όμως και το άλλο, εξ΄ίσου δυσάρεστο, ενδεχόμενο. Να πάρουν στα χέρια τους απ' ευθείας οι λαοί της Δύσης την κατάσταση.
Ηδη διαπιστώνουμε σημαντικές αντιπαραθέσεις σε γειτονιές της Γερμανίας, της Βρετανίας και της Γαλλίας ανάμεσα σε ντόπιους εθνικιστές και "ξένους¨ η πολιτογραφημένους μετανάστες. Κυρίως μουσουλμάνους - Αραβες η Αφρικανούς. Η σταδιακή μεταμόρφωση του εκλογικού σώματος σε ολόκληρη την Ευρωπη και η μετακίνησή του σε περισσότερο ακραίες θέσεις δεν είναι άσχετο με την διόγκωση των μουσουλμανικών κοινοτήτων στην Ευρώπη αλλά και με την ριζοσπαστικοποίηση των ισλαμιστών. Η βία φέρνει βία και η θρησκευτική αλαζονεία, μαζί με τον φανατισμό, σπέρνει αντίδραση και γεννά όλο και περισσότερο μίσος.

Αναπόφευκτα κινούμεθα για μιά ζωή σε περιβάλλον ακροτήτων. Τα λαικά στρώματα της Ευρώπης δεν θα σταθούν με απάθεια μπροστά στην υποχωρητική στάση των ηγεσιών τους. Η άνοδος των ξενοφοβικών κομμάτων θα μεγαλώσει και οι κοινωνικές αντιδράσεις μπροστά στην επιθετικότητα των τζιχαντιστών, που κι αυτή θα ενταθεί, θα είναι θεαματικές. Η Ευρώπη όπως την ξέραμε δεν θα υπάρχει πλέον.

Καλό θα είναι να φροντίσουμε για την δική μας κοινωνία και για την διαφύλαξη αρχικά των συνόρων μας. Τους Τούρκους πραξικοπηματίες τους περάσαμε μέσα σε ελάχιστα 24ωρα από δίκη για παράνομη είσοδο στη χώρα μας. Πόσους άλλους έχουμε δικάσει για παρόμοια παραπτώματα; Θα αρχίσει επι τέλους να εφαρμόζεται η νομοθεσία της χώρας απέναντι στους πάντες (παράνομοι εισβολείς, καταληψίες, βάνδαλοι και τραμπούκοι) με συνέπεια, σταθερότητα και δικαιοσύνη;

Η Δημοκρατία προυποθέτει κανόνες - που ισχύουν για όλους. Μόνο ο Φασισμός επινοεί ρυθμίσεις και μεθοδεύει πρακτικές που εφαρμόζονται μοναχά σε ορισμένους. Να μην κυλίσουμε λοιπόν στον αυταρχισμό με δική μας πρωτοβουλία. Και με δικαιολογία πως προστατεύουμε δήθεν τους αδύνατους και τους λογής 'ακτιβιστές'.

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,τ.ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ. αξιοπρόσεκτο άρθρο:"ΔΙΑΣΩΖΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ"

http://www.andrianopoulos.gr/2016/12/blog-post_31.html

"Αρχισαν και παλι οι ροες μεταναστων απο την θαλασσα. Κι αρχισαν οι δικοι μας τις διασωσεις, βοηθουμενοι κι απο Ευρωπαιους ναυτικους η αστυνομικους. Η διασωση δυστυχως ειναι το πρωτο βημα. Μετα ερχεται η τυχη αυτων των ανθρωπων. Τι τους κανεις; Που τους βαζεις; Ποιες ειναι οι προοπτικες τους; Το πρωτο βημα εναι να μην τους αφησεις να πνιγουν. Το δευτερο ειναι ουσιαστικα να καταστρεψεις την κοινωνια που ερχονται. Αυτο ειναι το κυριο θεμα που μας αφορα εδω στην Ελλαδα.

Για ποσο καιρο ακομη θα μας βασανιζει η υποτιθεμενη 'πολιτικη ορθοτητα'. Και θα μασαμε τα λογια μας μηπως θιξουμε το Ισλαμ και τους τυχον προοδευτικιζοντες αλληλεγγυους. Που ειναι αγνωστο απο που προερχονται κι απο που βαστα η σκουφια τους. Δεν πρεπει να το κρυβουμε. Το Ισλαμ ειναι επικινδυνο κι αποτελει ατομικη βομβα για τις κοινωνιες που παρεισφρυει.

Δεν ειναι θρησκεια ειρηνης, οπως πολλοι το αποκαλουν. Τα ιερα του κειμενα ειναι γεματα απο κηρυγματα μισους, εκδικησης και βιας. Απο ολο τον πτωχο κοσμο γιατι μοναχα μουσουλμανοι βρισκουν την ζωη στις χωρες τους απυποφορη; Κι επιλεγουν να ρισκαρουν την ιδια τους τη ζωη, κατα κυριο λογο νεοι ανθρωοι, μετακινουμενοι προς τη Δυση. Της οποιας ομως τις αξιες και τον τροπο ζωης αποστρεφονται και περιφρονουν.

Μηπως ακολουθουν το παραδειγμα του Προφητη 'της μεταναστευσης προς οφελος του Αλλαχ' (Χαιτζιρια). Αν αυτα ειναι κινδυνολογιες ποια αλλη λογικη εξηγηση μπορει να υπαρχει; Και γιατι κυριως νεαροι ανδρες, ασυνοδευτα παιδια κι ελαχιστες γυναικες; Ολοι οι αλλοι δεν υποφερουν; Δεν κινδυνευουν;

Καθε διασωση λοιπον αποτελει ενα βημα προς την καταστροφη. Αυτο δεν σημαινει βεβαια, αφηστε τους να πνιγουν!! Οχι ομως και να το θεωρουμε επιτευγμα. Που ειναι η πολιτικη μας που αποτρεπει τις σχετικες εισβολες; Γιατι περι εισβολων προκειται. Ολοι νεοι ανθρωποι, ολοι μουσουλμανοι, αποφασισμενοι να διεκδικησουν δικαιωματα και με απαιτησεις αργοτερα να αποτελεσουν συγκροτημενη κοινωνικη/θρησκευτικη ομαδα.

Μια αφισα του Ισλαμικου Κρατους καθαρα δηλωνει: 'Δεν εχουμε συνορα, εχουμε μετωπα'. Και σιγουρα μετωπα συνεχεια ανοιγουν. Καινουργια βλεπουμε στη Λιβυη, στη Σομαλια, στη Νιγηρια, στην Αιγυπτο. Κι απο εκει βλεπουμε να αυξανουν οι ροες μεταναστων. Ενω η ζωη ειναι επικινδυνη και οι αντιφρονουντες εκτελουνται. Πως γινεται να μετακινουνται απο τις πσραλιες, η αεροπορικα, μεσω Κων/πολης τοσοι ανθρωποι - διχως να κινδυνευουν;

Το θεμα ειναι τι κανουμε για να αποτρεψουμε τις ροες, ανεξαρτητα συμπεριφορας της Τουρκιας. Τροποι υπαρχουν. Τους εχουμε πολλες φορες αναφερει. Σε λιγο θα ειναι πολυ αργα..."

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, π. ΥΠΟΥΡΓΟΥ Ν.Δ.,εξαιρετικό άρθρο:"Διαφθορά, Θεσμοί και Αδιέξοδα"

http://www.andrianopoulos.gr/2016/09/blog-post_9.html

"Η διαφθορά που διατρέχει το ελληνικό πολιτικό σύστημα δεν είναι δυσεξήγητη. Και δεν γνωρίζω πως η εισαγωγή κάποιων νέων θεσμών θα μπορούσε να γιατρέψει αποφασιστικά την κατάσταση, Σχεδόν από γεννησιμιού του το ελληνικό κοινοβουλευτικό σύστημα έχει τις πόρτες ανοιχτές στη συναλλαγή και τις προσωπικές εύνοιες. Για χρόνια μιλάμε για τις διαστάσεις της ρουσφετολογίας στην πολιτική μας ζωή. Ελάχιστοι όμως φρόντισαν να επισημάνουν πως το πελατειακό λεγόμενο σύστημα δεν είναι παρά ο προθάλαμος προετοιμασίας της ελληνικής κοινωνίας για διαφθορά και ηθική παρακμή.

κ. ΑΝ.ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,π. Υπουργού Ν.Δ., απόψεις:"ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ATHENS DEMOCRACY FORUM"

http://www.andrianopoulos.gr/2016/09/athens-democracy-forum.html
"Παρά την τιμητική πρόσκληση εξ μέρους των διοργανωτών, αποφάσισα να μην συμμετάσχω  στο Athens Democracy Forum. Ο λόγος είναι καθαρός και ευθύς. Με ενόχλησε η προγραμματισμένη παρουσία του Πρόεδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας Πρ. Παυλόπουλου, καθώς και το γεγονός πως θε εκφωνούσε και λόγο στην εναρκτήρια συνεδρίαση με θέμα «Κράτος Δικαίου και Δημοκρατία».

   

Ο εν λόγω Πρόεδρος δεν τηρεί τις αποστάσεις του από τα πολιτικά δρώμενα της ελληνικής πολιτικής σκηνής και ταυτίζεται σχεδόν απόλυτα με τις κρατικιστικές αντιλήψεις συγκεκριμένων χώρων, αντιπάλων της ανοιχτής κοινωνίας και οικονομίας. Ταυτόχρονα, επιτίθεται με κάθε ευκαιρία με  ανοίκειο τρόπο – μέσω ομιλιών δίχως αντίλογο κι αρκετά επιθετικά - κατά των φιλελεύθερων ιδεολογικών επιλογών.

Η ΝΔ που, θεωρητικά τουλάχιστον εφ’ όσον αυτό - αποκαλείται φιλελεύθερη - θα έπρεπε να ενοχλείται και να αντιδράσει, σιωπά. Δεν μπορώ όμως κι’ εγώ να ακολουθήσω τον ίδιο δρόμο. Είχα παλαιότερα δηλώσει πως, εφ’ όσον υιοθετεί συγκεκριμένες ιδεολογικές τοποθετήσεις, ο Πρόεδρος δεν μπορεί να είναι ‘όλων των Ελλήνων’, και πως εμένα, τουλάχιστον, δεν με εκφράζει.

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, π. ΥΠΟΥΡΓΟΥ, ενδιαφέρουσα συνέντευξη:"O ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΖΩΗΣ"

Συνέντευξη στην Κοινωνική Επιθεώρηση

O ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΖΩΗΣ

Συνέντευξη στο περιοδικό Κοινωνική Επιθεώρηση

-κ. Ανδριανόπουλε, εν όψει των επερχόμενων εκλογών θα θέλαμε το σχόλιο σας για τις πολιτικές εξελίξεις στη χώρα. Πού πιστεύετε, επίσης, ότι οφείλεται η πτώση των ποσοστών της ΝΔ, μιας παράταξης που υπηρετήσατε ως υπουργός και υφυπουργός πολλά χρόνια, και η αντίστοιχη άνοδος στα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ;

Η ΝΔ της οποίας υπήρξα στέλεχος, βουλευτής και επανειλημμένα Υπουργός δεν έχει την παραμικρή σχεδόν σχέση με το σημερινό πολιτικό μόρφωμα. Με το ίδιο όνομα. Το δικό μου κόμμα στηριζόταν σε αρχές φιλελεύθερες, δημοκρατικές κι’ ανθρωπιστικές, Η σημερινή ΝΔ εκφράζει συντεχνιακές αντιλήψεις ανθρώπων που πασχίζουν για την πολιτική τους απλά επιβίωση, φροντίζει απλά τον δικό της κομματικό στρατό που έχει αποικίσει τον δημόσιο τομέα και, παρά τις σχετικές διακηρύξεις, αδιαφορεί για το αύριο της κοινωνικής εξέλιξης, τις ριζικές μεταρρυθμίσεις και τα όνειρα της νέας γενιάς για αυτόνομη πορεία μακριά από πατερναλισμούς, κρατικά «μέτρα» και αυτόνομη δημιουργική πορεία. Η ΝΔ έχει από μόνη της εξαρθρώσει την ιδιωτική οικονομία, συνθλίβοντας την αγορά κι εξοντώνοντας την ατομική ιδιοκτησία. Δίχως να φταίει η Ευρώπη και οι δανειστές, κάτω από την μπαγκέτα του σοσιαλδημοκράτη Γιάννη Στουρνάρα, επιδόθηκε σε μια άνευ προηγουμένου επίθεση κατή της ιδιωτικής οικονομίας με καταιγιστικές φορο-επιδρομές που κονιορτοποίησε τον κορμό της μεσαίας τάξης. Η οικονομική πολιτική της ΝΔ, με μαέστρο της τον Γιάννη Στουρνάρα, υπήρξε η υλοποίηση του ονείρου κάθε φαντασιόπληκτου σοσιαλδημοκράτη. Και για επιβράβευση τοποθέτησε τον δράστη των πολιτικών αυτών εγκλημ΄ταν στην διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος. Τις εκλογές δεν θα τις κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα τις χάσει, με συνειδητό αυτοχειριασμό, η ΝΔ!!

-Πιστεύετε ότι οι εκλογές θα βγάλουν αυτοδύναμη κυβέρνηση ή πλέον έχουν παρέλθει οι εποχές της αυτοδυναμίας;

Οι τάσεις δεν δείχνουν κάτι τέτοιο. Το καλό για τον τόπο είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα κερδίσει αυτοδύναμα τις εκλογές. Η αναγκαστική του συνεργασία με κάποια άλλη μετριοπαθέστερη πολιτική δύναμη, εκτιμώ πως αυτή θα είναι ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ, θα αμβλύνει την ακρότητα κάποιων προεκλογικών του θέσεων και τον δογματισμό κάποιων αριστερόστροφων στελεχών του και θα οδηγήσει σε πολιτικές συνετότερες ικανές να επιτύχουν κάποια συνεννόηση με την Ευρώπη και τα μεγαθήρια των διεθνών αγορών. Αυτό με κάνει να είμαι σχετικά αισιόδοξος για τις εξελίξεις και να ελπίζω σε μεταμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ μετεκλογικά σε μια παράταξη με λογικότερες θέσεις ικανής ακόμη και να μας εκπλήξει ευχάριστα.

- Ποιες εξελίξεις θα σηματοδοτούσε μια ενδεχόμενη κυβερνητική ακυβερνησία πολιτικά και οικονομικά;

Ακυβερνησία θα συνιστούσε, κάτω από τις τωρινές συνθήκες, καταστροφή. Θα χάνονταν σημαντικές προθεσμίες με αποτέλεσμα κρίσιμα οικονομικά αδιέξοδα που θα είχαν τον κίνδυνο να εξωθήσουν κάποιους σε πολιτικές ακρότητες με μοιραία αποτελέσματα. Γι αυτό διαφωνώ με τις ανόητες δηλώσεις παραγόντων του εξωτερικού, κυρίως Γερμανών, που κινδυνολογούν. Διότι έτσι πεισμώνουν το εκλογικό σώμα ενισχύοντας τα άκρα κι οδηγώντας κάποιους σε θέσεις αντι-ευρωπαικές και τελικά εξαιρετικά επικίνδυνες.

-Ασχολείστε με θέματα διεθνών σχέσεων και γεωπολιτικής τα τελευταία έτη ως πρόεδρος στο Institute of Diplomacy and Global Affairs. Πώς θεωρείτε ότι πρέπει να κινηθεί η χώρα μας στα νέα ψυχροπολεμικά δεδομένα της σύγχρονης γεωπολιτικής σκακιέρας; Υπάρχουν σύμμαχοι; Και αν ναι,ποιοι;

Σύμμαχοι πάντα υπάρχουν αρκεί να αναγνωρίσουμε πως όλοι και ο καθένας λειτουργεί με βάση τα δικά του εθνικά συμφέροντα και επιδιώξεις. Αυτό που χρειάζεται είναι αναγνώριση αυτής της πραγματικότητας και προσαρμογή των δικών μας επιδιώξεων ώστε οι συγκυρίες και οι δικοί μας στόχοι να ακουμπούν πάνω στις επιδιώξεις και τα συμφέροντα άλλων. Σε τέτοιους υπολογισμούς δεν χωρούν συναισθηματισμοί και άσκοποι παλληκαρισμοί. Χρειάζεται εντοπισμός των πραγματικά ισχυρών και διερεύνηση των σημείων στα οποία τα δικά τους συμφέροντα εφάπτονται με τα δικά μας. Και ταχύτατη βέβαια δράση.

- Ο ίδιος έχετε δηλώσει φιλελεύθερος. Ο φιλελευθερισμός ως πολιτική -οικονομική φιλοσοφία ταιριάζει στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης;

Δεν έχω απλά «δηλώσει». Ο φιλελευθερισμός είναι φιλοσοφία ζωής. Αισθάνομαι πραγματική ασφυξία κάθε φορά που διαπιστώνω παραβιάσεις της ελευθερίας. Ανεξάρτητα αν αυτές γίνονται μέσω της επιβολή φόρων, της αυθαίρετης αφαίρεσης ατομικού εισοδήματος από την όποια εξουσία στο όνομα ενός απροσδιόριστου κοινού καλού. Όταν επιβάλλονται περιορισμοί στα εισοδήματα, στις συλλογικές διαπραγματεύσεις, στην είσοδο επαγγελμάτων, στην έκφραση, στις οικονομικές συναλλαγές και σε τόσα άλλα. Όλα αυτά δηλ που τελικά συνέβαλαν στην μεγάλη οικονομική κρίση της χώρας. Με πολιτικούς που δανείζονταν αυθαίρετα κι’ ασύστολα για να εξαγοράσουν ψήφους. Και με την ευθύνη ενός εκλογικού σώματος - που σήμερα βέβαια δεν το παραδέχεται - αποχαυνωμένου από ανέξοδες παροχές κι’ αρνούμενου να αντιληφθεί πως έτσι η χώρα οδηγείτο στο γκρεμό. Ο φιλελευθερισμός και βέβαια ταιριάζει στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, αν και οι έλληνες ,έχοντας υποστεί πλύση εγκεφάλου από τον βομβαρδισμό μηνυμάτων εκ μέρους των ευαγγελιστών του κρατισμού, ακόμα πιστεύουν στο κράτος για να λύσει τα προβλήματα – που αυτό βέβαια έχει δημιουργήσει! Μόνο με δραστική και μόνιμη μείωση φόρων, κατάργηση πολλών ουσιαστικά άχρηστων δημόσιων φορέων, ουσιαστικούς περιορισμούς στην γραφειοκρατία κι απελευθέρωση αγορών υπάρχει ελπίδα να πλημμυρίσει η χώρα από επενδύσεις , να αυξηθεί η απασχόληση και να ξημερώσει μία περίοδος ανάπτυξης. Τελικά, αυτό αναπόφευκτα θα γίνει. Δεν ξέρω όμως, λόγω της νοοτροπίας που επικρατεί, μετά από πόσο χρόνο και πόση ακόμα δυστυχία!

- Θα επιστρέφατε στην ενεργό πολιτική; Αν ναι,κάτω από ποιές συνθήκες;

Κάτω από τις σημερινές συνθήκες, που οι έλληνες πιστεύουν ακόμη με φανατισμό στον κρατισμό, δεν το βλέπω. Με χαρά θα βοηθούσα, κι όχι υποχρεωτικά από την Βουλή, αν διαπίστωνα μια μεταβολή στη νοοτροπία κι αποφασιστικότητα να δουλέψουμε ώστε η χώρα να φτάσει στα υψηλά επίπεδα ευημερίας που της αξίζουν.

-Μια πρόβλεψη για το μέλλον της Ευρώπης όπως παρουσιάζεται σήμερα και για το μέλλον της Ελλάδας ως τμήμα- μέλος της Ευρώπης.

Με την κυριαρχία της γραφειοκρατικής νοοτροπίας των Βρυξελλών και με την παράλληλη φορομανία του Βερολίνου και του Παρισιού οι προοπτικές είναι μάλλον σκοτεινές. Είμαι όμως αισιόδοξος. Σύντομα οι ευρωπαικοί λαοί θα αφυπνισθούν κι αντί να κατηγορείται ο ανύπαρκτος για την ώρα νεοφιλελευθερισμός για τις αθλιότητες του κρατισμού, θα ξημερώσει ένα πρωινό ελευθερίας που θα επιτρέψει στην Ευρώπη να παίξει και πάλι ρόλο πρωταγωνιστή στο διεθνές οικονομικό γίγνεσθαι. Δεν είναι δυνατόν να κυριαρχούν η Κίνα, η Βραζιλία, οι ΗΠΑ – με πολιτικές στηριγμένες στις ελεύθερες αγορές - και σύντομα η Ν. Αφρική, ενώ η Ευρώπη των φόρων και του κρατισμού καταρρέει και περιθωριοποιείται.

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ,π.Υπουργού Ν.Δ. άρθρο:"ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΠΟΥ;"

http://www.andrianopoulos.gr/0010000969/%CE%BD%CE%B1-%CE%B2%CE%B3%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B9%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CF%85-.html

ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ, ΚΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΠΟΥ;

Η επικοινωνιακή καταιγίδα που μας κατακλύζει δειχνει να έχει σοβαρό έλλειμμα λογικής συνέχειας. Σχεδιάζουμε να "σκίσουμε το Μνημόνιο", στα πλάισια του οποίου βέβαια εξασφαλίζουμε δανεισμό με επιτόκια ύψους περίπου 1,5%, για να βγούμε στις αγορές δανειζόμενοι, με τα σημερινά δεδομένα, με 7% περίπου. Τι σόι επιτυχία θεωρείται και τούτη, εγώ δυσκολεύομαι να το καταλάβω. Αντί να είχαμε εξ αρχής σαν στόχο την εγκατάλειψη των δανεικών και την εξασφάλιση της επιβίωσής μας κατ αρχήν με τις δικές μας δυνάμεις, έχουμε μετατρέψε σαν ιδανικό την 'έξοδο στις αγορές' - τις οποίες μάλιστα μέχρι πρόσφατα μαστιγώναμε σαν ανάλγητες και καταστροφικές!!

Τώρα λοιπόν πασχίζουμε να οδηγηθούμε σε καινούργια βαθύτερα αδιέξοδα απλά και μόνο για να μπορούμε να ισχυρισθούμε πως δεν θα υπάρχει πλέον τρόικα. θα κάνουμε δηλαδή, θεωρητικά πάντα, ό,τι θέλουμε. Πάλι δηλαδή ανεξέλεγκτα δανεικά και τεράστιες δαπάνες. Αυτό όμως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Διότι χρωτάμε κάποιες πολλές δεκάδες δισεκ. Κι αυτοί που μας τα δάνεισαν επιθυμούν να ελέγχουν κάπως την συμπεριφορά μας ώστε να έχουν την προσδοκία πως κάποια στιγμή στο μέλλον θα πάρουν κάποια από αυτά πίσω. Φρούδες ελπίδες θα μου πείτε; Πάντως ελπίδες, που οι λαοί που βρίσκονται πίσω από τα χρήματα που δανεισθήκαμε δεν προτίθενται να εγκαταλείψουν.

Σε όλα αυτά προστίθεται και η ρευστή διεθνής πολιτική και οικονομική κατάσταση που κάνει τους όποιους ελληνικούς χειρισμούς δυσκολότερους και όλο και πιό επικίνδυνους. Ιταλία και Γαλλία παραπαίουν ενώ και η Γερμανία δείχνει τα πρώτα σημάδια κόπωσης και στασιμότητας. Αντί αυτά να μας γεμίζουν ανησυχία και να μςο οδηγούν σε περίσκεψη και συσπείρωση εμείς βγάζουμε τα μάτια ο ένας του άλλου για χρηματισμούς δήθεν βουλευτών και για την πραγματοποίηση βουλευτικών εκλογών το συντομότερο δυνατόν. Τι πρόβλημα όμως θα λύσουν οι εκλογές; Θα βγεί ο ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να κουρέψει ένα χρέος που εκείνοι που το έχουν στα χέρια τους ούτε να ακούσουν κάτι τέτοιο δεν θέλουν. Αν το κάνουμε μονομερώς- το άλλο εναλλακτικό σενάριο - ουδείς πλέον θα μας δανείζει. Πως θα κάνουμε λοιπόν τότε εισαγωγές ενέργειας, φαρμάκων και τροφίμων - για να μιλήσω για τα πλέον σημαντικά;

Αφού δεν είμαστε αποφασισμένοι - ολόκληρο το πολιτικό σκηνικό - να μειώσουμε δραστικά τα έξοδα μας, καταργώντας μέρος του υπερτροφικού δημόσιου τομέα, τότε θα πρέπει και πάλι να δανεισθούμε. Πως όμως, αφού κανένας δεν θα είναι πρόθυμος να βάλει το χέρι στην τσέπη; Θα αποφασίσουμε τότε μόνοι μας να αποχωρήσουμε από το ευρώ για να σπάσουμε τα δεσμά των δανεικών και για να μην πληρώσουμε τα χρέη. Και θα ακολουθήσουν βέβαια οι αναπόφευκτες αρνητικές συνέπειες.

Στις τραγικές καταστάσεις που φυσιολογικά θα ακολουθήσουν θα είμαστε το παράδειγμα που θα δείχνουν οι Γερμανοί στους υπόλοιπους για να τους συνετίσουν και να τους υποχρεώσουν να ακολουθήσουν τις δικές τους οδηγίες.

Περάσαμε την περίοδο που οι υπόλοιποι φοβόντουσαν τις συνέπειες μιάς ελληνικής άτακτης εξόδου από την ευρωζώνη η και από την Ευρώπη. Ισως τώρα κάποιοι και να το επιδιώκουν, ώστε με την δυστυχία μας να φοβίσουν τους υπόλοιπους.

Αντί η κυβέρνηση να συγκεντρωθεί στους μεταρρυθμιστικούς της στόχους και να ξεχάσει τους 180 ψήφους και τα περί Προέδρου, γινόμαστε μάρτυρες μιάς νοσηρής πολιτικής σύγκρουσης που μας γυρίζει δεκαετίες πίσω και μας θυμίζει σκοτεινές σελίδες της ελληνικής, σχετικά πρόσφατης, πολιτικής ιστορίας. Μοναχά το "Ποτάμι" του Σταύρου Θεοδωράκη φαίνεται να στέκεται με αξιοπρέπεια στο ύψος των περιστάσεων και να σκέπτεται το συλλογικό μας αύριο. Δεν φθάνει όμως μοναχά αυτό για να σωθεί ο τόπος.

Χρειάζεται τόλμη και αποφασιστικότητα. Δεν θα κουραστώ να το επαναλαμβάνω. Την Ελλάδα την οδήγησε στην χρεοκοπία το υπερδιογκωμένο και άθλιο δημόσιο. Και οι κυβερνήσεις, παράλογα, τιμωρούν τον ιδιωτικό τομέα με εξοντωτικούς φόρους και βίαιες παρεμβάσεις στην οικονομική και την κοινωνική ζωή. Για να διασώσουν αυτό το άθλιο κράτος. Προφανώς για να υποστηρίξουν τις συντεχνίες που εκτιμούν πως τις ψηφίζουν. Αυτές όμως τους έχουν γυρίσει ήδη την πλάτη ελπίζοντας σε νέο-πασοκικές επιλογές (στις υποσχέσεις των ακραίων αριστερών συνιστωσών του ‘Σύριζα’) η προσβλέποντας ακόμη και σε ακροδεξιά μορφώματα που υπόσχονται να εκδικηθούν το ‘σύστημα’ - που βέβαια τόσα χρόνια τους έτρεφε.

Μοναδική λύση είναι η στροφή μακριά από το τέρας του γραφειοκρατικού κράτους. Και η στήριξη της αγοράς. Μειώσεις φόρων και άχρηστων δομών - λειτουργιών του δημόσιου τομέα θα μας φέρουν με επιτυχία στην επιφάνεια. Υπάρχει ακόμη χρόνος κάποιοι να το τολμήσουν. Πριν είναι πλέον πολύ αργά. Ο Μίλτον Φρήντμαν έλεγε «Δεν στενοχωριέμαι που το κράτος είναι αναποτελεσματικό και κινείται σε τέλμα. Με τόσες εξουσίες που του έχουμε δώσει τρομάζω στην ιδέα να γινότανι ελκυστικό και αποτελεσματικό. Δεν θα έμεναν πλέον τότε για πολύ ζωντανές οι ελευθερίες μας» (‘The Future of the American Economy’, 1976).

κ. ΑΝΔΡΕΑ ΑΝΔΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, π. ΥΠΟΥΡΓΟΥ, άρθρο:"ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ / ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΖΑΛΗ"

www.andrianopoulos.gr

ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ / ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΗ ΠΑΡΑΖΑΛΗ

Έχω πολλές αμφιβολίες πλέον, με βάση την νοοτροπία που κυριαρχεί,  για την δυνατότητα της χώρας να ξεπεράσει την κρίση δίχως τραγικά συνεπακόλουθα.  Η εκτίμησή μου είναι πως στις επόμενες εκλογές θα έρθει πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ, με ελάχιστες όμως δυνατότητες σχηματισμού αποτελεσματικής κυβέρνησης και προοπτικών επιτυχίας. Μοιραία, το επόμενο βήμα για την χώρα θα είναι η έξαλλη ακροδεξιά. Και η κρίση θα τελειώσει αφού βιώσουμε κάποια σοβαρή εθνική τραγωδία. Μακάρι οι προβλέψεις μου να βγουν λαθεμένες. Η λογική όμως που κυριαρχεί δυστυχώς μοναχά προς τα εκεί οδηγεί…

Η κυβερνητική πλειοψηφία αντιμετωπίζει την χώρα σαν προσωπική της ιδιοκτησία και πορεύεται δίχως αρχές και σεβασμό σε θεσμούς και ατομικά δικαιώματα. Προβάλλονται επιχειρήματα εξωπραγματικά και υιοθετούνται πολιτικές εξοντωτικές – για την χώρα και την κοινωνία. Η φορολογική επίθεση κατά των πάντων, υποδηλώνει πανικό και ασχετοσύνη. Και ο μεν νέος Υπουργός των Οικονομικών δείχνει να καταλαβαίνει το πρόβλημα αλλά, ερχόμενος αργά στο προσκήνιο, δείχνει παγιδευμένος από σκοπιμότητες και δρομολογημένες εξελίξεις. Τούτο όμως δεν συσκοτίζει την πραγματικότητα. Που δείχνει μια κοινωνία εκτός τροχιάς και σωφροσύνης.

Για να σωθεί ένα κράτος τεράστιο, διεφθαρμένο  και αναποτελεσματικό παίρνονται μέτρα εξόντωσης της ιδιωτικής οικονομίας ωσάν στην κυβέρνηση να βρίσκεται κάποιο επαναστατικό σοσιαλιστικό κόμμα! Παραγνωρίζοντας τις ευθύνες του δημόσιου τομέα για τα αδιέξοδα, αυτός δανείσθηκε για παροχές και αυτός χρεοκόπησε, παίρνονται μέτρα σύνθλιψης της ιδιωτικής οικονομίας στο όνομα κάποιων ‘γενικών θυσιών’. Ποιες θυσίες όμως όταν έχουμε 1 εκ. 300 χιλ ανέργους στον ιδιωτικό τομέα και σχεδόν κανένα στο δημόσιο; Όταν  ξοδεύονται μεγάλα ποσά για πρόωρες συνταξιοδοτήσεις  και σημαντικές παροχές στις ακόμα δημόσιες επιχειρήσεις; Όταν η κυβέρνηση επιμένει σε μέτρα εναντίον των υποτιθέμενα ακόμη ισχυρών για προστασία των αδυνάτων. Με αποτέλεσμα δηλ να γίνουν σύντομα όλοι αδύνατοι. Για να τους στηρίξει αυτούς ποιος;

Ολοκληρωτικός παραλογισμός είναι βέβαια η φορολογική πολιτική και κυρίως η επίθεση κατά της ιδιοκτησίας. Εχουμε ξεπεράσει πλέον κατά πολύ το καθεστώς φορολογίας του εισοδήματος. Οι περισσότεροι φόροι είναι δήθεν έκτακτοι, αλλά μόνιμοι. Αλληλεγγύης, επιτηδεύματος, για την εκπαίδευση, και πάει λέγοντας. Ο ΕΝΦΙΑ όμως βγάζει μάτια. Ένα περιουσιακό στοιχείο φορολογείται επανειλημμένα μέχρι τελικής του εξόντωσης. Επειδή, λένε, στην Ελλάδα υπάρχει μεγάλο ποσοστό ιδιοκατοίκησης.  Από πότε αυτό είναι καταδικαστικό σε μια χώρα δυτική; Από εκεί και πέρα δεν πρέπει να λησμονείται πως τα ακίνητα είναι αγορασμένα και χτισμένα με χρήματα φορολογημένα, φορολογείται η αγορά και η οικοδόμησή τους καθώς και οι συνακόλουθες επιπτώσεις σε άλλους τομείς της οικονομίας. Οι ιδιοκτήτες δεν είναι ληστές  στους οποίους το κράτος θα  επιβάλει κυρώσεις εν ήδη ποινής. Ούτε και κανείς διόρισε το δημόσιο συνεταίρο κάθε οικονομικής κίνησης των πολιτών. Αυτές είναι κινήσεις πειρατείας  που η δημόσια εξουσία ‘νομιμοποιεί’.

Αυτή όμως είναι νομιμοποίηση εκτός δημοκρατικών θεσμών. Αν είχε ανατραπεί το αστικό σύστημα από κάποια επαναστατική εξουσία κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί. Τώρα έχουμε το τραγελαφικό φαινόμενο η λεγόμενη ‘Δεξιά’ να εξοντώνει την ατομική ιδιοκτησία  επιβάλλοντας βαρύτατους κι’ αυθαίρετους φόρους και η Αριστερά να διαμαρτύρεται καταδικάζοντας την επιβολή φόρων και υπεραμυνόμενη των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Κάποτε έλεγαν πως θάρθει ο κομμουνισμός να σας πάρει τα σπίτια. Τώρα, αν έρθει, θα βρει ελάχιστα. Θα τα έχει ήδη κατασπαράξει η λεγόμενη ‘Δεξιά’…

Η περιφρόνηση όμως θεσμών και δημοκρατικών διαδικασιών δεν έχει τελειωμό.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παραβίαση του νόμου από το κράτος ακόμη και στο ζήτημα του υπολογισμού των αντικειμενικών αξιών για τον υπολογισμό του φόρου ακινήτων. Ο νόμος ισχύει (κάθε 2 χρόνια προσαρμογή των αξιών στην πραγματικότητα) αλλά ανοιχτά παραβιάζεται. Ώστε να μην αυξηθούν, λέγεται, οι αξίες ορισμένων ‘λαϊκών’ περιοχών. Κι ας αυξάνεται υπερβολικά κι εξωπραγματικά η αξία ακινήτων σε άλλες περιοχές. Ο μύθος περί ‘τυφλής δικαιοσύνης’ πάει περίπατο. Όπως και η περίφημη ισότητα απέναντι στον νόμο. Αλλά και το περίφημο κράτος δικαίου. Ποιος μπορεί να κρίνει λοιπόν αντικειμενικά πως κάποιοι παραβιάζουν τον νόμο; Όταν ο πρώτος παραβάτης είναι το ίδιο το κράτος…

Από την άλλη μεριά όμως και οι αντιπολιτευόμενες δυνάμεις έχουν χάσει τον προσανατολισμό ενός ορθολογικού οδικού χάρτη. Προκειμένου να εξυπηρετηθούν κομματικά συμφέροντα και επικοινωνιακές ανάγκες οι πάντες εθελοτυφλούν στο γεγονός πως με το σημερινό διογκωμένο δημόσιο τομέα σωτηρία δεν πρόκειται να υπάρξει. Για να καθησυχάσουν εκλογείς που εξαρτώνται από το μεγάλο δημόσιο η αντιπολίτευση ανακαλύπτει στον ‘ελληνικό καπιταλισμό’ τον μεγάλο υπεύθυνο της κρίσης. Και βρίσκει στην ΕΕ, το ΔΝΤ και την ΚΕΤ καθώς και στο συνακόλουθο Μνημόνιο ‘νεοφιλελεύθερες’ συνωμοσίες που προκαλούν τα προβλήματα…  

Τώρα πως γίνεται ο νεοφιλελευθερισμός, που κατά κύριο λόγο υποστηρίζει μείωση φόρων, απελευθέρωση αγορών, εκτεταμένες ιδιωτικοποιήσεις και λιγότερες κρατικές παρεμβάσεις, να ευθύνεται για τις σοσιαλδημοκρατικές επιλογές των τεράστιων φορολογικών επιβαρύνσεων, της τοποθέτησης στο ντουλάπι των σημαντικότερων δομικών μεταρρυθμίσεων, των κατάργησης των ελεύθερων οικονομικών συναλλαγών (μισθοί, συντάξεις, εργασιακές διαπραγματεύσεις κλπ), των μηδενικών ιδιωτικοποιήσεων και της απίστευτης κρατικής αυθαιρεσίας μόνο εγκέφαλοι με αριστερές ιδεοληψίες μπορούν να το καταλάβουν.

Με τον τρόπο αυτό όμως ο τόπος βαδίζει σε καινούργια αδιέξοδα και σε νέα μεγάλα προβλήματα. Ακόμα έχω κάποιες λιγοστές ελπίδες πως θα έλθει η στιγμή που ο κόσμος θα αντιληφθεί την πραγματικότητα. Και θα απαιτήσει λογικές επιλογές και σωστές, αν και δυσάρεστες για κάποιους, κινήσεις. Διαφορετικά, η τραγωδία παραμονεύει απειλητικά στην γωνία…