Ενας νέος άνθρωπος,αγωνιστής και πατέρας. Ένας Ελληνας δημοσιογράφος. Που το όνομά του, δεν το έχω ακούσει να αναφέρεται σε μίζες, βρωμιές και ύποπτες διασυνδέσεις.
Δεκαεπτά σφαίρες στο κορμί ενός νέου. Με ποια δικαιολογία; Τι θα πει αυτή η μάνα στο παιδί της αύριο; Γιατί χάθηκε ο πατέρας του;
Έπειτα είναι και ο τρόπος. Άνανδρος. Δειλός. Τρείς εναντίον ενός και άοπλου. Τζάμπα μαγκιά. Στα σίγουρα. Χτυπάς και φεύγεις.
Δεν μπορώ να ξέρω όσα θα πρέπει να ακουμπήσουμε στα χέρια του Χρυσοχοϊδη. Πιστεύω πως θα κάνει την δουλειά του και εδώ καλά και περιμένουμε από αυτόν πάρα πολλά για το ψηλό παληκάρι που χάθηκε.
Ξέρω όμως πόσο πόνο μου προκαλεί κάθε φορά ο χαμός μιας ζωής στην «κεντρική σκηνή» αυτής της χώρας. Ξέρω πως κάθε φορά εύχομαι να είναι ο τελευταίος χαμός για όλους μας, από όποια θέση ακούγεται ο καθένας.
Εύχομαι πάντα να είναι ο τελευταίος….
Και λυπάμαι βαθιά, ειλικρινά και πολύ .Οπως όλος ο λαός μας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου