γράφει ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗΣ
Η ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΑΝΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΕΚΠΕΜΠΕΙ SOS
Είναι το δεύτερο ρεπορτάζ στην περιοχή καθώς μετά το πρώτο ελάχιστα ευαισθητοποιήθηκε η Δημοτική αρχή ώστε να επιλύσει τα καυτά και χρόνια προβλήματα της περιοχής. Με παρεμβάσεις, σκέτα μπαλώματα και ημιτελής ενέργειες το χάλι στην κυριολεξία που επικρατεί, δεν διορθώνεται. Η περιοχή σχεδόν ολόκληρη είναι εντός σχεδίου και εκκρεμεί ελάχιστο τμήμα της, το οποίο κι αυτό βρίσκεται στην τρίτη ανάρτηση, για να ολοκληρωθεί το σχέδιο. Εν τούτοις άδειες οικοδομής δίδονται αλλά δρόμοι δεν υπάρχουν, κράσπεδα σε δρόμους τεσσάρων μέτρων έχουν τοποθετηθεί από εποχής Παπανίκα και παραμένουν ως έχουν, δρόμοι «επί χάρτου», αλλά αποχέτευση υπάρχει …σε χωράφια(!!), ενώ πολλές κατοικίες λειτουργούν με βόθρους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από κάποια αρχή.
Βρεθήκαμε λοιπόν με τον κ. Νίκο Ελμά στο γήπεδο της Αγίας Άννας. Κρατούσε στο χέρι του μια σακούλα με προσάναμμα και μια άλλη με προμήθειες για το κυλικείο του γηπέδου. Είχε αγώνα σε λίγο όπως είχε και το πρωί.
-«Ντρέπομαι κύριε Γιάννη» μου είπε μετά τον χαιρετισμό μας.
-«Γιατί ντρέπεσαι κύριε Νίκο;» τον ρώτησα.
-« Να το πρωί έγινε κι άλλος αγώνας στο γήπεδο»
-«Και γι αυτό ντρέπεσαι» ξαναρωτάω εγώ.
-«Όχι, αλλά ήρθαν κάποιες κυρίες και μου ζήτησαν να κάνουν χρήση τουαλέτας. Αναγκάστηκα να τις στείλω να εξυπηρετηθούν στα χωράφια. Γι αυτό ντρέπομαι. Ούτε τουαλέτες δεν έχουμε. Τι και αν παρακαλούμε στο Δήμο για τα υλικά. Μάταιος κόπος. Τσιμεντόλιθους θέλουμε και δυο λεκάνες μ’ ένα νιπτήρα, όλη τη δουλειά θα την κάνουμε εμείς, δεν πάει άλλο αυτή η ντροπή. Περίμενε όμως λίγο κύριε Γιάννη και θα σε ξαναπάω να σου δείξω και άλλα σημεία στην περιοχή που με κάνουν να ντρέπομαι, ν’ αγανακτώ και να αναρωτιέμαι σε ποια τριτοκοσμική πόλη και κράτος ζω.»
Άρχισε λοιπόν ο αγώνας των ομάδων «Νικολακάκης ΑΟ- Άρτεμις ΑΟ». Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα φάνηκε ποιος έχει το πάνω χέρι. Με τη συμπλήρωση του πρώτου δεκάλεπτου και το 1-0 ήταν γεγονός. Η ομάδα του Νικολακάκη με προπονητή τον Τάκη Λουκανίδη είχε μεγάλη διαφορά δυναμικότητας από την αντίστοιχη της Αρτέμιδος.
Αφού βρήκε αντικαταστάτη για το κυλικείο ο κ. Ελμάς μου λέει:
-« Όποτε είσαι έτοιμος φεύγουμε για να σου δείξω τα απίστευτα.»
Ξεκινήσαμε λοιπόν από το ρέμα της Εσχατέας. Το γεγονός ότι εναποθέτει ο καθείς τα σκουπίδια ή τα μπάζα του, δεν χρήζει περαιτέρω σχολιασμού. Αυτό όμως που χτυπάει στο μάτι είναι το γεγονός πως απ’ την πλευρά του Καματερού υπήρξε μέριμνα και τοποθετήθηκαν προστατευτικά κιγκλιδώματα για να φαντάζει η πλευρά του Δήμου των Αχαρνών στην εγκατάλειψη ακόμη περισσότερο. Παραδίπλα περιφραγμένος και με την ενημερωτική πινακίδα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της περιοχής. (Είναι πλέον συνείδηση ότι κάθε συνοικία έχει και τον αρχαιολογικό της χώρο,εγκαταλελειμμένο!).
Στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει δεξαμενή ανάσχεσης ομβρίων προ-ρωμαϊκής εποχής. Μια κατασκευή την οποία θα έπρεπε να μελετήσουν όσοι ασχολούνται με το «άθλημα» μόνο και μόνο για να μάθουν τον τρόπο κατασκευής παρόμοιου τύπου έργων.
( Τι λέω τώρα εγώ. Αμφιβάλω εάν γνωρίζουν και την ύπαρξη του οι άρχοντες ή αν κάποιος Δάσκαλος πήγε τους μαθητές για μια βόλτα ενημερωτική . Κάτι θα μάθουν, γιατί οι…μεγάλοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.)
Πιο πέρα η «αποθέωση» εφαρμογής του σχεδίου πόλης. Κρασπεδωμένοι δρόμοι αλλά γεμάτοι λακκούβες και οι περισσότεροι χωματόδρομοι. Απορεί όποιος αντικρίζει το θέαμα πως οι κάτοικοι καταφέρνουν να μπουν στα σπίτια τους, πως διέρχονται με τα οχήματα τους, πως τα απορριμματοφόρα διέρχονται-αν διέρχονται- από δρόμους των τριών μέτρων και πως ένας δρόμος συναντά το κράσπεδο ενός άλλου και αναγκάζει τους εποχούμενους να παρακάμπτουν μέσα από τα χωράφια!!
Το έχουμε ξαναγράψει ότι τα έξοδα για την εφαρμογή σχεδίου πόλης είναι ισοσκελισμένα από τις εισφορές των κατοίκων. Την απάντηση «που πήγαν τα χρήματα;;» μόνο η δημοτική Αρχή μπορεί να δώσει.
Εμείς απλά μπορούμε να υποψιαστούμε. Υποστηρίζουμε σθεναρά όμως ότι ακόμη και το λίγο φιλότιμο λείπει και το φανάρι του Διογένη είναι απαραίτητο για να συντηρήσει την ελπίδα μήπως και βρεθεί Δήμαρχος να υλοποιεί τα αυτονόητα ή να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις και δεσμεύσεις του. Μετά τα εκτρώματα τα πολεοδομικά και χωροταξικά που δεν περιγράφονται ούτε απαριθμούνται φτάσαμε στις εργατικές κατοικίες και στο δενδροφυτευμένο «πάρκο». Καμιά πενηνταριά καχεκτικά φυτά σε μια έκταση έξι στρεμμάτων περίπου και μπροστά ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, το οποίο θα μπορούσε να στεγάσει όχι μόνο το ΚΑΠΗ της περιοχής αλλά και να αποτελέσει πολιτιστικό κέντρο -ή οτιδήποτε άλλο εκτός από την χρήση του από περιθωριακά άτομα όπως γίνεται τώρα- είναι απλά κίνδυνος για τα παιδιά και όνειδος για τον Δήμο και τους περίοικους. Πήγε ο Δήμος και έκανε -αυτή τέλος πάντων- την δενδροφύτευση. Δεν είδε τι χρειάζεται; δεν σκέφτηκε κανένας να χρυσώσει λίγο το χάπι σ’ αυτούς τους έρημους φορολογούμενους και καταταλαιπωρημένους κατοίκους που υπομένουν στωικά την αδιαφορία της συντεταγμένης πολιτείας και τον στρουθοκαμηλισμό-για να μην πω βαρύτερη κουβέντα- της Δημοτικής Αρχής;
Απέναντι είναι ο λόφος πάνω στον οποίο είναι κτισμένο το σχολείο και το γήπεδο. Υπάρχουν όμως και καταπατήσεις από επιτήδειους οικοπέδων στα οποία θα μπορούσαν να κτιστούν σχολικά κτίρια ή να αποτελέσουν μέρος του παρακείμενου άλσους το οποίο κι αυτό έχει αφεθεί στην τύχη του.
Η γενική εικόνα κρίνεται επιεικώς απαράδεχτη και τριτοκοσμική ενώ το μεγάλο δυστύχημα είναι ότι αποτελεί κομμάτι της ενότητας ολόκληρης της πόλης η οποία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση.
Η απορία είναι αν ο Δήμαρχος κάνει πότε-πότε καμία βόλτα στην πόλη που προΐσταται ή ακολουθεί μόνο το δρομολόγιο Δημαρχία-Θρακομακεδόνες όπου και διαμένει. Και εάν έτσι είναι, οι υπόλοιποι Αντιδημαρχαίοι τι κάνουν; Δεν τον ενημερώνουν για τίποτα, ή ενδιαφέρονται μόνο για την περιοχή κατοικίας τους; Και αν έτσι είναι να μας το πουν για να χαρούμε μερικώς. Και επανέρχομαι στην αναζήτηση του Διογένη όντας διατιθειμένος να κρατήσω τον φανό της αναζήτησης. Η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία. Λέτε να έχουν δίκιο;
(περισσότερα, στην επόμενη έντυπη ΠΟΛΙΤΙΚΗ)
Κείμενο/φωτο/:ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗΣ
Είναι το δεύτερο ρεπορτάζ στην περιοχή καθώς μετά το πρώτο ελάχιστα ευαισθητοποιήθηκε η Δημοτική αρχή ώστε να επιλύσει τα καυτά και χρόνια προβλήματα της περιοχής. Με παρεμβάσεις, σκέτα μπαλώματα και ημιτελής ενέργειες το χάλι στην κυριολεξία που επικρατεί, δεν διορθώνεται. Η περιοχή σχεδόν ολόκληρη είναι εντός σχεδίου και εκκρεμεί ελάχιστο τμήμα της, το οποίο κι αυτό βρίσκεται στην τρίτη ανάρτηση, για να ολοκληρωθεί το σχέδιο. Εν τούτοις άδειες οικοδομής δίδονται αλλά δρόμοι δεν υπάρχουν, κράσπεδα σε δρόμους τεσσάρων μέτρων έχουν τοποθετηθεί από εποχής Παπανίκα και παραμένουν ως έχουν, δρόμοι «επί χάρτου», αλλά αποχέτευση υπάρχει …σε χωράφια(!!), ενώ πολλές κατοικίες λειτουργούν με βόθρους.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από κάποια αρχή.
Βρεθήκαμε λοιπόν με τον κ. Νίκο Ελμά στο γήπεδο της Αγίας Άννας. Κρατούσε στο χέρι του μια σακούλα με προσάναμμα και μια άλλη με προμήθειες για το κυλικείο του γηπέδου. Είχε αγώνα σε λίγο όπως είχε και το πρωί.
-«Ντρέπομαι κύριε Γιάννη» μου είπε μετά τον χαιρετισμό μας.
-«Γιατί ντρέπεσαι κύριε Νίκο;» τον ρώτησα.
-« Να το πρωί έγινε κι άλλος αγώνας στο γήπεδο»
-«Και γι αυτό ντρέπεσαι» ξαναρωτάω εγώ.
-«Όχι, αλλά ήρθαν κάποιες κυρίες και μου ζήτησαν να κάνουν χρήση τουαλέτας. Αναγκάστηκα να τις στείλω να εξυπηρετηθούν στα χωράφια. Γι αυτό ντρέπομαι. Ούτε τουαλέτες δεν έχουμε. Τι και αν παρακαλούμε στο Δήμο για τα υλικά. Μάταιος κόπος. Τσιμεντόλιθους θέλουμε και δυο λεκάνες μ’ ένα νιπτήρα, όλη τη δουλειά θα την κάνουμε εμείς, δεν πάει άλλο αυτή η ντροπή. Περίμενε όμως λίγο κύριε Γιάννη και θα σε ξαναπάω να σου δείξω και άλλα σημεία στην περιοχή που με κάνουν να ντρέπομαι, ν’ αγανακτώ και να αναρωτιέμαι σε ποια τριτοκοσμική πόλη και κράτος ζω.»
Άρχισε λοιπόν ο αγώνας των ομάδων «Νικολακάκης ΑΟ- Άρτεμις ΑΟ». Από τα πρώτα λεπτά του αγώνα φάνηκε ποιος έχει το πάνω χέρι. Με τη συμπλήρωση του πρώτου δεκάλεπτου και το 1-0 ήταν γεγονός. Η ομάδα του Νικολακάκη με προπονητή τον Τάκη Λουκανίδη είχε μεγάλη διαφορά δυναμικότητας από την αντίστοιχη της Αρτέμιδος.
Αφού βρήκε αντικαταστάτη για το κυλικείο ο κ. Ελμάς μου λέει:
-« Όποτε είσαι έτοιμος φεύγουμε για να σου δείξω τα απίστευτα.»
Ξεκινήσαμε λοιπόν από το ρέμα της Εσχατέας. Το γεγονός ότι εναποθέτει ο καθείς τα σκουπίδια ή τα μπάζα του, δεν χρήζει περαιτέρω σχολιασμού. Αυτό όμως που χτυπάει στο μάτι είναι το γεγονός πως απ’ την πλευρά του Καματερού υπήρξε μέριμνα και τοποθετήθηκαν προστατευτικά κιγκλιδώματα για να φαντάζει η πλευρά του Δήμου των Αχαρνών στην εγκατάλειψη ακόμη περισσότερο. Παραδίπλα περιφραγμένος και με την ενημερωτική πινακίδα βρίσκεται ο αρχαιολογικός χώρος της περιοχής. (Είναι πλέον συνείδηση ότι κάθε συνοικία έχει και τον αρχαιολογικό της χώρο,εγκαταλελειμμένο!).
Στο συγκεκριμένο σημείο υπάρχει δεξαμενή ανάσχεσης ομβρίων προ-ρωμαϊκής εποχής. Μια κατασκευή την οποία θα έπρεπε να μελετήσουν όσοι ασχολούνται με το «άθλημα» μόνο και μόνο για να μάθουν τον τρόπο κατασκευής παρόμοιου τύπου έργων.
( Τι λέω τώρα εγώ. Αμφιβάλω εάν γνωρίζουν και την ύπαρξη του οι άρχοντες ή αν κάποιος Δάσκαλος πήγε τους μαθητές για μια βόλτα ενημερωτική . Κάτι θα μάθουν, γιατί οι…μεγάλοι είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.)
Πιο πέρα η «αποθέωση» εφαρμογής του σχεδίου πόλης. Κρασπεδωμένοι δρόμοι αλλά γεμάτοι λακκούβες και οι περισσότεροι χωματόδρομοι. Απορεί όποιος αντικρίζει το θέαμα πως οι κάτοικοι καταφέρνουν να μπουν στα σπίτια τους, πως διέρχονται με τα οχήματα τους, πως τα απορριμματοφόρα διέρχονται-αν διέρχονται- από δρόμους των τριών μέτρων και πως ένας δρόμος συναντά το κράσπεδο ενός άλλου και αναγκάζει τους εποχούμενους να παρακάμπτουν μέσα από τα χωράφια!!
Το έχουμε ξαναγράψει ότι τα έξοδα για την εφαρμογή σχεδίου πόλης είναι ισοσκελισμένα από τις εισφορές των κατοίκων. Την απάντηση «που πήγαν τα χρήματα;;» μόνο η δημοτική Αρχή μπορεί να δώσει.
Εμείς απλά μπορούμε να υποψιαστούμε. Υποστηρίζουμε σθεναρά όμως ότι ακόμη και το λίγο φιλότιμο λείπει και το φανάρι του Διογένη είναι απαραίτητο για να συντηρήσει την ελπίδα μήπως και βρεθεί Δήμαρχος να υλοποιεί τα αυτονόητα ή να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις και δεσμεύσεις του. Μετά τα εκτρώματα τα πολεοδομικά και χωροταξικά που δεν περιγράφονται ούτε απαριθμούνται φτάσαμε στις εργατικές κατοικίες και στο δενδροφυτευμένο «πάρκο». Καμιά πενηνταριά καχεκτικά φυτά σε μια έκταση έξι στρεμμάτων περίπου και μπροστά ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο, το οποίο θα μπορούσε να στεγάσει όχι μόνο το ΚΑΠΗ της περιοχής αλλά και να αποτελέσει πολιτιστικό κέντρο -ή οτιδήποτε άλλο εκτός από την χρήση του από περιθωριακά άτομα όπως γίνεται τώρα- είναι απλά κίνδυνος για τα παιδιά και όνειδος για τον Δήμο και τους περίοικους. Πήγε ο Δήμος και έκανε -αυτή τέλος πάντων- την δενδροφύτευση. Δεν είδε τι χρειάζεται; δεν σκέφτηκε κανένας να χρυσώσει λίγο το χάπι σ’ αυτούς τους έρημους φορολογούμενους και καταταλαιπωρημένους κατοίκους που υπομένουν στωικά την αδιαφορία της συντεταγμένης πολιτείας και τον στρουθοκαμηλισμό-για να μην πω βαρύτερη κουβέντα- της Δημοτικής Αρχής;
Απέναντι είναι ο λόφος πάνω στον οποίο είναι κτισμένο το σχολείο και το γήπεδο. Υπάρχουν όμως και καταπατήσεις από επιτήδειους οικοπέδων στα οποία θα μπορούσαν να κτιστούν σχολικά κτίρια ή να αποτελέσουν μέρος του παρακείμενου άλσους το οποίο κι αυτό έχει αφεθεί στην τύχη του.
Η γενική εικόνα κρίνεται επιεικώς απαράδεχτη και τριτοκοσμική ενώ το μεγάλο δυστύχημα είναι ότι αποτελεί κομμάτι της ενότητας ολόκληρης της πόλης η οποία βρίσκεται στην ίδια κατάσταση.
Η απορία είναι αν ο Δήμαρχος κάνει πότε-πότε καμία βόλτα στην πόλη που προΐσταται ή ακολουθεί μόνο το δρομολόγιο Δημαρχία-Θρακομακεδόνες όπου και διαμένει. Και εάν έτσι είναι, οι υπόλοιποι Αντιδημαρχαίοι τι κάνουν; Δεν τον ενημερώνουν για τίποτα, ή ενδιαφέρονται μόνο για την περιοχή κατοικίας τους; Και αν έτσι είναι να μας το πουν για να χαρούμε μερικώς. Και επανέρχομαι στην αναζήτηση του Διογένη όντας διατιθειμένος να κρατήσω τον φανό της αναζήτησης. Η ελπίδα λένε πεθαίνει τελευταία. Λέτε να έχουν δίκιο;
(περισσότερα, στην επόμενη έντυπη ΠΟΛΙΤΙΚΗ)
Κείμενο/φωτο/:ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου