Όλοι αυτοί και όλα αυτά, μετέτρεψαν την ζωή μας σε κόλαση. Μια κόλαση φοβερότερη και από αυτήν που περιγράφουν οι προφήτες.
Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο χωρίς ηρεμία και συναισθηματική κάλυψη, θυμός οργή και πάθος σε έξαρση από όλους εναντίον όλων, κακία και κούραση αλλά και απογοήτευση και αίσθηση κενού. Μηδενισμός και έλλειψη οραμάτων και στόχων, ωχαδερφισμός και αδιαφορία όχι μόνο για τους τρίτους, αλλά και για τους δικούς μας ανθρώπους.
Καταντήσαμε μίζερα, «μικρά» ανθρωπάκια έμπλεα απληστίας και «πεινασμένα» για την σημερινή ψευδοκοινωνικοκαταξίωση που μας δίνουν τα ευρώ στην τσέπη, το πανάκριβο τουτού και η πισινάρα (όχι της .. κυρίας, αλλά…) της βίλλας στο «εξοχικό». Αν έχουμε αυτά τα τρία, τότε τα έχουμε όλα. Έτσι μας είπαν, έτσι μάθαμε. Και γίναμε αξιολύπητα και αξιοθρήνητα «φυτά» σε ένα θερμοκήπιο από το οποίο αντλούμε κακία, μιζέρια, «φτώχεια», φθόνο και κακομοιριά.
Ο άνθρωπος του σήμερα: μια κουράδα σε μια μηχανή που δεν παράγει πια τίποτα καλό. Τίποτα, εκτός από σκατά, διοξείδιο, δηλητήρια και στενά μυαλά. Πιο στενά δεν γίνεται.
Ο Ανθρωπος: Το Αίητζ της Γης..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου