www.lawyalty,a site for Law.." ενδιαφέροντα άρθρα

Αποκαλύψεις-φωτιά: 130 Ελληνες στις λίστες των Paradise Papers -Ανάμεσά τους εφοπλιστές, πολιτικοί και μεγαλοτραπεζίτης

..«Ωρολογιακή βόμβα» έτοιμη να σκάσει χαρακτηρίζουν άνθρωποι της αγοράς τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στα λεγόμενα Paradise Papers.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιεύει το «Εθνος», περισσότερα από 130 ονόματα ελληνικού ενδιαφέροντος εμφανίζονται να συνδέονται με εταιρείες offshore και εντοπίζονται στα αρχεία της Appleby.

130 ονόματα ελληνικού ενδιαφέροντος

Μεταξύ των ελληνικών ονομάτων που αναφέρονται στα αρχεία βρέθηκαν και πρόσωπα που συνδέονται με πολιτικούς, μεγάλος αριθμός εφοπλιστών, αλλά και μεγαλοστέλεχος τράπεζας που μετείχε σε offshore. Ακόμα, εντοπίστηκαν υπεράκτιες εταιρείες που έλαβαν δάνεια από ελληνικές τράπεζες, καθώς και Έλληνες που έχουν απασχολήσει τις Αρχές για φορολογικές και άλλες υποθέσεις.

252 διευθύνσεις επικοινωνίας στην Ελλάδα

Στη διαρροή από την Appleby εντοπίζονται 252 καταχωρήσεις διευθύνσεων επικοινωνίας ατόμων που συνδέονται με offshore εταιρείες και βρίσκονται γεωγραφικά στην Αθήνα και στον Πειραιά. Αλλες περιοχές της Αττικής που εμφανίζονται στα αρχεία που έχουν διαρρεύσει από την Appleby είναι η Εκάλη, η Πολιτεία, ο Διόνυσος, το Παλαιό και Νέο Φάληρο, το Μαρούσι, η Γλυφάδα, η Αγία Παρασκευή, η Κηφισιά, η Βουλιαγμένη, η Βούλα, το Ελληνικό, το Χαλάνδρι, ο Αλιμος, τα Βριλήσσια, το Ψυχικό, η Νέα Ερυθραία και ο Βύρωνας.

Ποιά είναι η εταιρεία παροχής υπηρεσιών Appleby

Η Appleby είναι εταιρεία παροχής υπηρεσιών offshore, εδρεύει στις Βερμούδες και στα αρχεία της κρύβονται υπεράκτιες διασυνδέσεις περισσότερων από 120 πολιτικών προσώπων από 47 διαφορετικές χώρες, οι ελιγμοί πολυεθνικών κολοσσών με σκοπό να αποφύγουν την πληρωμή φόρων, αλλά και οι πλούσιοι, διάσημοι και ισχυροί του πλανήτη που έχουν επιλέξει τη μυστικότητα των offshore.

αναγνώσατε ολόκληρο το άρθρο εδώ:

https://lawyalty.wordpress.com/2017/11/06/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%88%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%86%CF%89%CF%84%CE%B9%CE%AC-130-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%BB%CE%AF%CF%83%CF%84/

Η Ιστορία του όρου «Γραικός»

Αυτή η σειρά αναρτήσεων προέκυψε από ένα σχόλιο με ερωτήματα που έκανε πριν από καμιά δεκαριά μέρες ο Γιάννης σχετικά με τη λειτουργία του εθνωνυμίου «Γραικός» κατά την βυζαντινή περίοδο. Ο Γιάννης με ρώτησε αν έχω ασχοληθεί με το θέμα και κατά πόσο μπορούμε να πούμε ότι η απάντηση του όρου είναι μια μορφή «έμμεσης ελληνικής συνέχειας». Έκρινα πως η καλύτερη απάντηση σ΄αυτά τα ερωτήματα είναι μια σειρά δύο αναρτήσεων, επειδή οι προηγούμενες αναρτήσεις που έχω κάνει αφορούν την περιγράφη της λειτουργίας του όρου «Γραικός» σε συγκεκριμένα χωρία και δενπεριγράφουν το θέμα συλλογικά.

Στη σημερινή πρώτη ανάρτηση θα περιγράψω τη λειτουργία του εθνωνυμίου «Γραικός» κατά την ελληνική και ρωμαϊκή αρχαιότητα μέχρι τον 5° μ.Χ. αιώνα και στην επόμενη ανάρτηση θα ασχοληθώ με τη λειτουργία του όρου κατά την βυζαντινή περίοδο ~450-1350. Ο λόγος που ξεκινάω από την αρχαιότητα είναι για να δείξω τις εννοιολογικές συσχετίσεις με τις οποίες είχε φορτιστεί ο όρος «Γραικός» προς το τέλος της αρχαιότητας, ύστερα από 6 αιώνες ρωμαϊκής κυριαρχίας. Ο λόγος που σταματάω γύρω στο 1350 είναι γιατί κατά τη γνώμη μου (και όχι μόνο την δική μου) τότε είναι που ένα μέρος των βυζαντινών λογίων (οι λεγόμενοι ενωτικοί) αρχίζει να συνειδητοποιεί ότι η «σκιά της Ρωμανίας» που τους έχει απομείνει (και το παραδοσιακό ιδεολογικό της φορτίο) είναι ένα καράβι που βουλιάζει και ότι η Καθολική Δύση είναι ο μόνος σωσίβιος σύμμαχος που μπορεί να εγγυηθεί την επιβίωση ενός ελληνόφωνου κρατικού μορφώματος με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη. Φυσικά, το τίμημα για την σωσίβια παρέμβαση της Δύσης είναι η εγκατάλειψη της παραδοσιακής ρωμαϊκής ταυτότητας. Αν θέλουν την βοήθεια της Δύσης οι Ορθόδοξοι Ρωμαίοι πρέπει να γίνουν Καθολικοί Γραικοί. Ο πρώτος διάσημος εκφραστής αυτής της στροφής προς την Δύση είναι ο Δημήτριος Κυδώνης, ο οποίος ασπάστηκε το Καθολικό δόγμα στην προσπάθειά του να δείξει στους ομοφύλους του ότι ο καταλληλότερος σύμμαχος είναι η Καθολική Δύση και όχι οι ομόπιστοι (Ορθόδοξοι) «Μυσοί» (Βούλγαροι) και «Τριβαλλοί» (Σέρβοι).

Την φράση «σκιά της Ρωμανίας» την δανείστηκα από τον Ιωάννη Καντακουζηνό, που γράφει ότι ο εμφύλιος πόλεμος της περιόδου 1341-1347 ήταν ο «χαλεπώτατος» των Ρωμαίων, ο οποίος μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα μετέτρεψε την βασιλεία των Ρωμαίων από «εὐδαίμονα καὶ μεγάλην» σε «ἀσθενεστάτην» και σε «εἴδωλον» (σκιά, φάντασμα) του παλιού της μεγαλείου. Φυσικά η βασιλεία των Ρωμαίων είχε πάψει να είναι «εὐδαίμων καὶ μεγάλη» ήδη από το 1204, αλλά έχει ενδιαφέρον ότι ο Καντακουζηνός  αναγνωρίζει ως σημείο επιδείνωσης της παρακμής τον εμφύλιο πόλεμο της περιόδου 1341-1347. Αυτό που πραγματικά χάθηκε μετά το 1347 ήταν η ελπίδα αποκατάστασης της «εὐδαίμονος καὶ μεγάλης» Ρωμανίας.

[Καντακουζηνός, 2.12] ἐπεὶ δὲ μετὰ τὴν Ἀνδρονίκου τοῦ νέου τελευτὴν ὁ χαλεπώτατος τῶν πώποτε μνημονευομένων τοῖς Ῥωμαίοις πρὸς ἀλλήλους πόλεμος ἀνεῤῥιπίσθη, ὃς ὀλίγου δεῖν πάντα ἀνατέτραφε καὶ διέφθαρκε, καὶ τὴν εὐδαίμονα καὶ μεγάλην τῶν Ῥωμαίων βασιλείαν ἀσθενεστάτην καὶ ὥσπερ εἴδωλον ἀπέδειξε τῆς προτέρας, ἀναγκαῖον ᾠήθην καὶ τὰ κατὰ τοῦτον τὸν πόλεμον γεγενημένα ἐξηγήσασθαι,

Από αυτό το σημείο και μετά η υπερηφάνεια της παραδοσιακής Ρωμαϊκής ταυτότητας γίνεται μια πανάκριβη πολυτέλεια για τους λόγιους και διπλωμάτες που πρέπει συνεχώς να ζητιανεύουν ως «ζήτουλες Γραικοί» την βοήθεια της Καθολικής Δύσης, η οποία εδώ και αρκετούς αιώνες αμφισβητούσε τη ρωμαϊκότητά τους. Η μόνη παρηγοριά και πηγή υπερηφάνειας σ΄αυτή τη νέα κατάσταση είναι η προνομιακή σχέση που οι βυζαντινοί λόγιοι έχουν με την ελληνική αρχαιότητα, ένα γνωστικό πεδίο στο οποίο οι δυτικοί λόγιοι δεν μπορούν ακόμα να τους συναγωνιστούν. Αυτή η προνομιακή σχέση θα γίνει η βάση για την προώθηση της πλήρους ανεπτυγμένης ελληνικής ταυτότητας που βρίσκουμε αργότερα στον Γεώργιο «Πλήθωνα» Γεμιστό και στον μαθητή του Λαόνικο Χαλκοκονδύλη.

Κατά την Αναγέννηση το νέο κέντρο πολιτισμού γίνεται η Δύση και όποιος ελληνόφωνος επιθυμούσε να διατηρήσει σχέσεις με αυτό το νέο πολιτισμικό κέντρο έπρεπε να ενστερνιστεί τα βασικά αιτήματα της Δύσης: ότι είναι «Γραικός», ότι η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία έπεσε τον 5° μ.Χ. αιώνα και ότι ο αποκλειστικός κληρονόμος του νεκρού είναι ο λατινοπρεπής κόσμος δυτικά της Αδριατικής.

Η Ελένη Γλύκατζη-Αρβελέρ τελειώνει το νέο της βιβλίο «Πόσο Ελληνικό είναι το Βυζάντιο; Πόσο βυζαντινοί οι Νεοέλληνες;» (εκδόσεις Gutenberg, 2016) με τα παρακάτω λόγια:

[σλδ 70-1] Έτσι το τέλος του Βυζαντίου στα 1453, την εποχή που η Ευρώπη γνωρίζει την πνευματική της Αναγέννηση (στην οποία πολλαπλώς συνέβαλαν φυγάδες Βυζαντινοί διανοούμενοι), κάνει αληθινή την ρήση: η δύση της Ανατολής σημάδεψε την ανατολή της Δύσης. Να τελειώσω όμως λέγοντας με τρόπο επιστημονικό ότι τότε και μόνο τότε αρχίζει για την Ευρωπαϊκή Ανατολή (το πρώην Βυζάντιο δηλαδή) ο Μεσαίωνας, που μόλις εγκατέλειπε η Δύση· θα κρατήσει πάνω από τέσσερις αιώνες, σημαδεύοντας την νεοελληνική πραγματικότητα ως σχεδόν σήμερα. Ενώ η Δύση, με την εφεύρεση της τυπογραφίας και την ανακάλυψη της Αμερικής, θα εγκαινιάσει την εποχή που για αιώνες θα κάνει την Ευρώπη να μονοπωλεί την παγκόσμια ιστορία...

αναγνώσατε το άρθρο εδώ:
https://lawyalty.wordpress.com/2017/11/07/%CE%B7-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-1/