Εξαίρετα άρθρα και ξεχωριστοί αρθρογράφοι στο "lawyalty,site of Law.."

Έρευνα: Οι Έλληνες έχουν τα μεγαλύτερα έξοδα κατοικίας στην Ευρώπη

Τέσσερις φορές περισσότερα σε σχέση με την υπόλοιπη Ευρώπη είναι τα νοικοκυριά στην Ελλάδα τα οποία υφίστανται υπερβολική επιβάρυνση αναφορικά με τις δαπάνες στέγασης.

Σύμφωνα με την τελευταία έρευνα του Housing Europe, της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας για τη Δημόσια, Συνεταιριστική και Κοινωνική Στέγη, που δημοσιεύει η Καθημερινή, η Ελλάδα έχει τα μεγαλύτερα έξοδα κατοικίας ως ποσοστό του διαθέσιμου εισοδήματος των πολιτών της, συγκριτικά με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα το ποσοστό των νοικοκυριών τα οποία δαπανούν περισσότερο από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για την κάλυψη αναγκών στέγασης έχει εκτιναχθεί σε σχεδόν 41%, τη στιγμή που ο ευρωπαϊκός μέσος όρος δεν ξεπερνάει το 11,3%. Μάλιστα, η τάση είναι διαρκώς επιδεινούμενη, δεδομένου ότι πριν από δύο χρόνια το αντίστοιχο ποσοστό στην Ελλάδα διαμορφωνόταν σε 33%.

Ως έξοδα στέγασης υπολογίζονται το ενοίκιο για τους ενοικιαστές ή η δόση του στεγαστικού δανείου για τους ιδιοκτήτες, όπως επίσης και οι δαπάνες θέρμανσης, ύδρευσης, ηλεκτρικής ενέργειας, τηλεφωνίας και κοινοχρήστων. Αν όμως συνυπολογίσει κανείς και την εκτόξευση της φορολογικής επιβάρυνσης, αντιλαμβάνεται ότι η κατοχή κατοικίας στην Ελλάδα συνιστά πλέον ένα κόστος το οποίο λίγα νοικοκυριά μπορούν πλέον να καλύψουν, χωρίς να προβούν σε σοβαρές περικοπές άλλων εξόδων. Είναι χαρακτηριστικό ότι από το 2010 μέχρι το 2015, οι φόροι κατοχής ακινήτων αυξήθηκαν έξι φορές, από τα 500 εκατ. ευρώ σε 3 δισ. ευρώ, ενώ το 2016 αυξήθηκαν εκ νέου σε 3,5 δισ. ευρώ.

Την ίδια στιγμή, τα έσοδα των νοικοκυριών υποχώρησαν σημαντικά (π.χ. μειώσεις μισθών και συντάξεων), ενώ άνοδο καταγράφουν και άλλες δαπάνες που συνδέονται με το ακίνητο, όπως ρεύμα, πετρέλαιο θέρμανσης. Το αποτέλεσμα είναι να έχει διευρυνθεί ακόμα περισσότερο το χάσμα σε σχέση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όπου κατά το συγκεκριμένο διάστημα η οικονομική επιβάρυνση για δαπάνες κατοικίας δεν παρουσίασε ιδιαίτερη μεταβολή.

αναγνώσατε την συνέχεια πατώντας εδώ:

https://lawyalty.wordpress.com/2017/10/18/%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%85%CE%BD%CE%B1-%CE%BF%CE%B9-%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%AD%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%B1%CE%BB%CF%8D%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%B1/

Δικηγόρος Vs Δικαστές – Γραμματείς

Ο Σύλλογος οφείλει να είναι δίπλα στο Δικηγόρο και ενίοτε μπροστά από αυτόν, ασπίδα στα δικαιώματα του. Διότι είναι φορές που ο Δικηγόρος, εν προκειμένω ο «μάχιμος» άλλως «δικαστηριακός», όσο επαρκής κι αν είναι, όσο καλά και να κάνει τη δουλειά του, απαξιώνεται από αυτούς που θα έπρεπε να είναι σύμμαχοι του, τους Δικαστές και τους Γραμματείς. Προφανώς και δεν μιλάμε για το σύνολο της δικαστικής αρχής ή της γραμματείας των δικαστηρίων.

Όμως όλοι μας έχουμε αντιμετωπίσει καταστάσεις που μας κάνουν να αναρωτιόμαστε πού πήγε ο σεβασμός προς τον επαγγελματία.
Λόγου χάρη, όλοι έχουμε σίγουρα κάποια απόφαση την οποία περιμένουμε μήνες να εκδοθεί.

Πόσοι έχουν τολμήσει να απευθυνθούν στον αρμόδιο Δικαστή;

Όλοι έχουμε δικάσει μία υπόθεση, ενώ αντιλαμβανόμαστε ότι η έδρα μεροληπτεί υπέρ του αντιδίκου μας λόγω προφανούς οικειότητας. Πόσοι αντιδράσαμε;

Όλοι έχουμε δικάσει με δικαστή που μας απαξιώνει έντονα, είναι αγενής έως και προσβλητικός μαζί μας ακόμα και παρουσία του εντολέα μας. Πόσοι από εμάς διεκδικήσαμε τον σεβασμό που μας αξίζει;

Κανένας μας δεν αντιδρά μεμονωμένα, διότι γνωρίζουμε πολύ καλά ότι όποιος το κάνει πιθανότατα θα «τιμωρηθεί» με μία κακή για τον εντολέα του απόφαση είτε θα μπει σε “black list” από τους Δικαστές.

Ακόμα πόσες φορές προσπαθούμε να καλοπιάσουμε ένα γραμματέα για να κάνει τη δουλειά του; Πόσες φορές περιμένουμε μπροστά από τις κλειδωμένες (!) πόρτες των γραφείων των γραμματέων όπου έχουν τα δημόσια βιβλία μέχρι να πάει 9 ακριβώς αγχωμένοι αν θα προλάβουμε να ελέγξουμε αυτό που θέλουμε πριν ξεκινήσουν τα ακροατήρια;

Πόσες φορές αναγκαστήκαμε να τσακωθούμε με τον υπάλληλο της γραμματείας; Και πάλι απλά σιωπούμε γιατί φοβόμαστε ότι εάν κάνουμε αναφορά θα μπούμε σε δυσμένεια ή ο γραμματέας –με εύσχημο τρόπο- δεν θα κάνει αυτό που χρειάζεται για να γίνει η δουλειά μας και θα χάσουμε άλλες δύο ημέρες σε ουρές και γραφειοκρατικά ζητήματα.

Ο Σύλλογος οφείλει να προστατεύει τα μέλη του από παρόμοιες συμπεριφορές. Ο Δικηγόρος πρέπει να μπορεί να αναφέρει τα περιστατικά αυτά στο Σύλλογο του, διατηρώντας, εάν το επιθυμεί, την ανωνυμία του.

Και ο Σύλλογος πρέπει επιτέλους να απαιτήσει, χωρίς εκπτώσεις, το σεβασμό όλων προς τα μέλη του.

Δεν γίνεται ο Δικηγόρος να φοβάται το Δικαστή, δεν γίνεται να φοβάται το Γραμματέα. Δεν είμαστε οι «φτωχοί συγγενείς», είμαστε επιστήμονες. Ο Σύλλογος μας δεν είναι απλός παρατηρητής του “bulling” των μελών του. Είναι παρών στη ζωή του Δικηγόρου.

Η ΠΥΞΙΔΑ αποτελείται από Δικηγόρους που ζουν και γνωρίζουν αυτή την καθημερινότητα των δικαστηρίων, κινείται από και για τα μέλη της και θα μπει μπροστά ώστε ο σεβασμός προς το Δικηγόρο να γίνει συνείδηση σε όλους.
Και επειδή από λόγια έχουμε χορτάσει, ας δούμε τις συγκεκριμένες και άμεσα εφαρμόσιμες προτάσεις της ΠΥΞΙΔΑΣ:

Ο Σύλλογος του νέου προσανατολισμού μας δεν φοβάται να προβεί σε αναφορές και δράσεις κατά παντός υπευθύνου για οποιαδήποτε αναξιοπρεπή συμπεριφορά κατά των μελών του. Πώς θα γίνει αυτό; Με τη σύσταση Επιτροπής αμέσως από το ΔΣ του Συλλόγου, η οποία θα επιληφθεί των θεμάτων αυτών και θα είναι σε συνεχή επικοινωνία με τους λοιπούς φορείς του δικαστηριακού μας βίου.

Αρμοδιότητες της:
• Συλλογή αναφορών για περιστατικά μεταξύ δικηγόρων και δικαστικών υπαλλήλων
• Συλλογή αναφορών για περιστατικά μεταξύ δικηγόρου και δικαστή
• Αναφορά του ΔΣΑ προς την ΟΔΥΕ για συστάσεις προς το συγκεκριμένο μέλος της-δικαστικό υπάλληλο.
• Κατάθεση πειθαρχικής αναφοράς του ΔΣΑ προς το αρμόδιο πειθαρχικό όργανο  για άσκηση πειθαρχική δίωξη του μέλους της ΟΔΥΕ, που επέδειξε ανάρμοστη  συμπεριφορά σε δικηγόρο για δεύτερη φορά
• Δημιουργία μηχανισμού επίλυσης διαφορών ΔΣΑ με την Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων για θέματα που προκύπτουν από Δικαστές – Εισαγγελείς, είτε αφορούν στην καθυστέρηση έκδοσης αποφάσεων είτε στην απρεπή συμπεριφορά προς δικηγόρους
• Ενεργοποίηση και εξασφάλιση εφαρμογής της Εγκυκλίου ΔΙΑΔΠ/Φ.Β.10/27509, η οποία εξεδόθη επί υπουργίας Κυριάκου Μητσοτάκη και θεμελιώνει την ελεύθερη είσοδο των Δικηγόρων στα Υπουργεία και στα δημόσια καταστήματα κάθε εργάσιμη ημέρα και ώρα χωρίς κανένα χρονικό ή άλλο περιορισμό, και η οποία μέχρι και σήμερα παραμένει ανεφάρμοστη...

αναγνώσατε στην συνέχεια πατώντας εδώ:

https://lawyalty.wordpress.com/2017/10/18/5917/

Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρων Επαγγελματιών – H σύγχρονη αναγκαιότητα

Των  Ιωάννη Γκιτσάκη και Κωνσταντίνου Παπακασόλα 

1. Ο χώρος του συνδικαλισμού σε ανώτατο (τριτοβάθμιο)επίπεδο κυριαρχείται, μονοπωλείται για την ακρίβεια, από δύο ενώσεις: Την ΑΔΕΔΥ (Ανώτατη Διοίκηση Ενώσεων Δημοσίων Υπαλλήλων) και τη ΓΣΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας), για τους (μισθωτούς) εργαζόμενους στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα αντίστοιχα. Η ισχύς και των δύο Ενώσεων είναι εμφανής και τα αποτελέσματα των (αντι)δράσεων τους απέναντι στα μέτρα που θίγουν τα συμφέροντά τους, προφανή.

Από την άλλη πλευρά, ο χώρος των ελευθέρων επαγγελματιών, στον οποίο εντάσσουμε τους επιστήμονες και τους αυτοαπασχολούμενους (χονδρικά όλους τους ασφαλισμένους των δύο πρώην ταμείωνΕΤΑΑ και ΟΑΕΕ), χαρακτηρίζεται από κατακερματισμό και πολυδιάσπαση. Η πολυδιάσπαση αυτή αποτελεί ιστορικό κατάλοιπο του παρελθόντος, καθώς τα «συμφέροντα» όσων εντάσσονται στην έννοια των ελευθέρων επαγγελματιών είχαν κατά το παρελθόν ιδιαίτερα (επαγγελματικά) χαρακτηριστικά, τα οποία έπρεπε να αντιμετωπιστούν με διαφορετικό, ανά κλάδο, τρόπο. Οι καιροί όμως άλλαξαν και ιδίως σήμερα, στη «μνημονιακή» εποχή, ο κλάδος των ελευθέρων επαγγελματιών βάλλεται με ενιαίο τρόπο, από όλες τις κυβερνήσεις, στη λογική των «συνήθων υπόπτων» φοροδιαφυγής, έναντι των «συνήθων υποζυγίων», μισθωτών και συνταξιούχων. Μία λογική, η οποία, αν και παντελώς εσφαλμένη, εντούτοις έχει κυριαρχήσει παντού. Σε επίπεδο κυβερνήσεων, σε επίπεδο κοινωνίας, σε επίπεδο μέσων μαζικής ενημέρωσης, ακόμα και σε επίπεδο τρόικας, «θεσμών», δανειστών, οι οποίοι, χάρη στις σχετικές αναφορές των εμπλεκόμενων υπουργών, έχουν πλήρως αποδεχθεί αυτή τη λογική: Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι είναι τα συνήθη υποζύγια καιοι ελεύθεροι επαγγελματίες είναι οι συστηματικά φοροδιαφεύγοντες! «Τιμωρήστε» τους λοιπόν!

2. Από τη λογική αυτή και την αναγκαιότητα «τιμωρίας» των ελευθέρων επαγγελματιών, προέκυψε τα τελευταία χρόνια μια σειρά βαρύτατων μέτρων σε βάρος ΟΛΩΝ των ελευθέρων επαγγελματιών: Η κατάργηση του αφορολόγητου, η επιβολή τέλους επιτηδεύματος, οι διαφορετικοί φορολογικοί συντελεστές, η φορολόγηση στο τεκμαρτό εισόδημα, η προκαταβολή φόρου 100%, οι ασφαλιστικές εισφορές ύψους 27% (πρώην ΟΑΕΕ) και 38% (πρώην ΕΤΑΑ) κλπ. Η «στοχευμένη» αυτή δέσμη μέτρων σε βάρος των ελευθέρων επαγγελματιών αντιμετωπίστηκε από μέρους μας με τα «όπλα» του παρελθόντος: Μεμονωμένες και σπασμωδικές αντιδράσεις ανά κλάδο, οι οποίες αποδείχθηκαν άσφαιρα πυρά. Ακόμα και η αντίδρασή μας απέναντι στο «νόμο Κατρούγκαλου» για το Ασφαλιστικό, το περίφημο «κίνημα της γραβάτας» ήταν δυσκίνητη, ασυντόνιστη και αναποτελεσματική. Για να υπάρξει μία κοινή αντίδραση ή μία κοινή θέση, θα έπρεπε να συνεδριάσουν τα όργανα δεκάδων ίσως και εκατοντάδων φορέων που εκπροσωπούν τους ελεύθερους επαγγελματίες. Ξεκινώντας από το δικό μας κλάδο, των Δικηγόρων, θα έπρεπε να συνεδριάσουν τα Διοικητικά Συμβούλια 64 Δικηγορικών Συλλόγων (ή οι αντίστοιχες Γενικές Συνελεύσεις), να εξουσιοδοτήσουν τους Προέδρους του κάθε Συλλόγου να παραστούν στην Ολομέλεια των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων, η οποία θα έπαιρνε μία απόφαση για τις θέσεις του Δικηγορικού κλάδου απέναντι στο νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό, καθώς και για τους τρόπους αντίδρασής μας, την οποία ο Πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων και Πρόεδρος του ΔΣΑ θα έπρεπε να συζητήσει με τους Προέδρους των άλλων φορέων ελευθέρων επαγγελματιών (μηχανικών, γιατρών, οικονομολόγων κλπ.) και να καταλήξουν σε μία κοινή θέση και μέθοδο αντίδρασης. Αποτέλεσμα: Βούτυρο στο ψωμί του Υπουργού, ο οποίος «έπαιξε μπάλα» μόνος του και μας αγνόησε επιδεικτικά, ενδιαφερόμενος κυρίως για τους αγρότες και τα τρακτέρ τους. Μόλις «έσπασε» το κοινό «μέτωπο» «γραβάτας και γαλότσας», οι ελεύθεροι επαγγελματίες βρέθηκαν κατακερματισμένοι και παντελώς αγνοημένοι από την κυβέρνηση και υπέστησαν μία καθαρή και επώδυνη ήττα.

αναγνώσατε την συνέχεια πατώντας εδώ:

https://lawyalty.wordpress.com/2017/10/18/%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CE%B9%CE%B1-%CE%AD%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%AD%CF%81%CF%89%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BC/

Λυκίσκος και Αγέλαος

Προς τα τέλη του 2ου αι. π.Χ. πραγματοποιείται στη Σπάρτη ένα συνέδριο με εκπροσώπους από πολλές ελληνικές πόλεις. Εκείνη την περίοδο, δεν ήταν το μόνο που έλαβε χώρα, αλλά συχνά συγκεντρώνονταν οι Έλληνες σε διάφορες πόλεις, προκειμένου να συζητηθούν αλλά και να βρεθούν λύσεις στις εμφύλιες διαμάχες τους. Αιτωλοί, Ακαρνάνες, Μακεδόνες, Σπαρτιάτες, Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, όλοι έπαιρναν μέρος σε σφοδρές συγκρούσεις μεταξύ τους, παραβλέποντας την ρωμαϊκή απειλή που ερχόταν από τη Δύση.



Κάποιοι Έλληνες, ανάμεσά τους και οι Αιτωλοί, πίστεψαν πως οι Ρωμαίοι θα τους βοηθούσαν να εξολοθρέψουν τον ισχυρό τους αντίπαλο, τους Μακεδόνες, και γι’αυτό συνήψαν μαζί τους συμμαχία. Αυτό αναστάτωσε όλο το πανελλήνιο και οι συναντήσεις εκπροσώπων των ελληνικών πόλεων, ήταν ένα σύνηθες φαινόμενο.

Βέβαια, λίγα χρόνια πριν (το 217 π.Χ), οι Αιτωλοί ήταν εκείνοι που είχαν εκθέσει τον σημαντικό κίνδυνο των Ρωμαίων, σε συνάντηση των ελληνικών πόλεων στη Ναύπακτο, όπου μνημειώδης ήταν η ομιλία του ΑιτωλούΑγέλαου, υπέρ μιας κοινής πανελλήνιας προσπάθειας. Αλλά από τότε πέρασαν κάμποσα χρόνια και την εξουσία της Αιτωλίας πήραν φιλορωμαίοι πολιτικοί, που ήρθαν σε συνεννοήσεις με τους μελλοντικούς κατακτητές της Ελλάδας...

αναγνώσατε την συνέχεια πατώντας εδώ:

https://lawyalty.wordpress.com/2017/10/17/%CE%BB%CF%85%CE%BA%CE%AF%CF%83%CE%BA%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CE%AD%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%82/