Η επικίνδυνη αλήθεια
Ναπολέων Λιναρδάτος
Πολλές φορές οι πολίτες δεν θέλουν την αλήθεια, άλλες φορές θα την ήθελαν φτάνει να μη χρειαστεί να την ακούσουν, και άλλοτε θα ήθελαν να την ακούσουν χωρίς όμως να χρειαστεί και να την πιστέψουν. Η πολιτική τάξη πάσχει από τις ίδιες κακές συνήθειες. Έχει τα δικά της πιστεύω και όταν αυτά συγκρούονται με την πραγματικότητα, τότε το πρόβλημα είναι της πραγματικότητας.
Η πρόσφατη εμπλοκή για το θέμα του κομμουνιστικού ολοκληρωτισμού δείχνει το πόσο η αλήθεια είναι μια επικίνδυνη ουσία για την πολιτική τάξη, και πιο συγκεκριμένα αυτό που πολύ χαριτωμένα ονομάζεται στην Ελλάδα κεντροδεξιά. Αν οφείλουμε να αναγνωρίσουμε κάτι είναι ότι η ελληνική κεντροδεξιά σίγουρα δεν είναι δεξιά και κυρίως είναι κάπου στο κέντρο, ένα κέντρο όμως που μετατοπίζεται διαρκώς και αριστερότερα γιατί ο μόνος πολιτικός χώρος στην Ελλάδα που παράγει πολιτικό αφήγημα, ρητορική και ιδεολογία είναι η αριστερά. Εξ ου και ο λόγος περί ηθικού πλεονεκτήματος.
Η λεγόμενη κεντροδεξιά πάσχει από το Σύνδρομο της Στοκχόλμης, που «είναι ένα ψυχολογικό φαινόμενο κατά το οποίο όμηροι εκφράζουν συμπάθεια και συμπόνοια και έχουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους, μερικές φορές σε σημείο που να υπερασπίζονται και ταυτίζονται με τους απαγωγείς.»
Κάθε λογικός άνθρωπος καταλαβαίνει ότι το να προσπαθεί κάποιος να διαχωρίσει εθνικοσοσιαλισμό από τον κομμουνισμό είναι μια φιλοσοφικά και ηθικά ανέφικτή εξάσκηση. Στο μόνο που διαφέρουν οι δύο ιδεολογίες είναι η συλλογικότητα στο όνομα της οποίας επιβάλλουν ένα σύστημα καταπίεσης, ολοκληρωτικού ελέγχου του ατόμου και γενοκτονίας. Οι εθνικοσοσιαλιστές επιλέγουν τη φυλή και οι κομμουνιστές την εργατική τάξη.
Στην αρχή οι της κεντροδεξιάς προσπάθησαν να αποφύγουν το θέμα. Η κυβέρνηση το έφερε είπαν προκειμένου να αποσπάσει την προσοχή των πολιτών από τον ΕΝΦΙΑ και τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Μετά από πολλή πίεση από τα κάτω, έβγαλαν μια ανακοίνωση στηλιτεύοντας τον σταλινισμό, διαχωρίζοντας τον κομμουνισμό από τα έργα και ημέρες των κομμουνιστών. Όταν λίγο αργότερα ο ΣΥΡΙΖΑ άρχισε την αντεπίθεση, ενεργοποιήθηκαν τα αντανακλαστικά της παρατάξεως, δηλαδή η άτακτη υποχώρηση, λέγοντας ότι ποτέ δεν θέλησαν να συμψηφίσουν εθνικοσοσιαλισμό με κομμουνισμό.
Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης έχει επηρεάσει σημαντικά την ελληνική κεντροδεξιά. Κάποτε φοβόντουσαν της αριστερά, τώρα φοβούνται μήπως και χάσουν την στοργή της. Καταλαβαίνουν ότι αυτά που λένε είναι παράλογα, καταλαβαίνουν ότι ακολουθώντας την αριστερά επί 40 χρόνια βοήθησαν τα μέγιστα προκειμένου η Ελλάδα να φτάσει στα σημερινά χάλια. Τα καταλαβαίνουν όλα αυτά, αλλά έχουν τόσο πολύ συνηθίσει στο ρόλο του πολιτικού κομπάρσου που οτιδήποτε άλλο θα έμοιαζε με έναν ξένο και παράξενο εαυτό.
Με τον καταληψία ή με τον Κολοκοτρώνη
Ναπολέων Λιναρδάτος
Η πολιτική τάξη της Ελλάδας έχει μία και μοναδική δυνατότητα, μπορεί να καταστρέφει. Έχει μετατρέψει την κρίση χρέους του 2010 σε ένα επταετές πρόγραμμα φτωχοποίησης. Δεν περνάμε δύσκολα γιατί κάνουμε τις αλλαγές που θα μας κάνουν καλύτερους. Περνάμε δύσκολα γιατί απλά προσπαθούμε να διατηρήσουμε ό,τι δημιούργησε την υπάρχουσα κρίση. Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως σπρώχνει την καταστροφή σε ένα ακόμα πεδίο προσπαθώντας να σβήσει τις παραδόσεις των Ελλήνων. Σαν να μην ήταν αρκετή η οικονομική καταστροφή, θα πρέπει να χάσουμε επίσης και την εθνική μας ταυτότητα.
Ο υπουργός Μεταναστευτικής πολιτικής διέψευσε ουσιαστικά τις προηγούμενες διαψεύσεις με τις οποίες διαβεβαίωνε ότι δεν θα γίνονται επαναπροωθήσεις λαθρομεταναστών από άλλες χώρες προς την Ελλάδα. Τελικά όχι μόνο θα αρχίσουν να επιστρέφουν στην Ελλάδα τους λαθρομετανάστες, αλλά, χώρες που υποτίθεται ότι θα δεχόντουσαν κάποιους από τους δικούς μας θα δέχονται μόνο 70 το μήνα. Εν τω μεταξύ, κάπου 500 εισβάλλουν στην Ελλάδα κάθε εβδομάδα.
Ο κ. Μουζάλας και λοιποί σύντροφοι δεν έχουν μόνο κανονίσει ώστε η Ελλάδα να γίνει το κέντρο του ισλαμικού εποικισμού στην Ευρώπη, αλλά θέλουν να επιδοτήσουν αυτό το κύμα λαθρομετανάστευσης με δαπάνες 150 εκατομμύριων ευρώ, προσφέροντας στους λαθρομετανάστες δωρεάν στέγαση, δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και επιδόματα. Δεν ήταν αρκετό το γεγονός ότι διατηρούμε την πολιτική των ανοιχτών συνόρων και ότι δεχτήκαμε να δεχόμαστε επαναπροωθήσεις, αλλά δημιουργείται ένα ειδικό σύστημα πρόνοιας και οικονομικής ενίσχυσης των λαθρομεταναςτών ώστε η Ελλάδα να γίνει ο κύριος μαγνήτης για όλους όσους θέλουν να εισβάλουν στην Ευρώπη.
Και ενώ η κυβέρνηση κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να καταργηθούν τα θρησκευτικά, η προσευχή, ο εκκλησιασμός, ο εθνικός ύμνος και η έπαρση της ελληνικής σημαίας στα σχολεία, ταυτόχρονα προχωρά στον διορισμό «120 θέσεων ιεροδιδασκάλων ισλαμικής θρησκείας» που «το έργο τους θα είναι η διδασκαλία του Κορανίου.» Επίσης η κυβέρνηση ετοιμάζει να δώσει ελληνική υπηκοότητά σε 100.000 μουσουλμάνους τα επόμενα δύο χρόνια με δικαίωμα ψήφου στις εκλογές.
Υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν λειτουργεί με σχέδιο. Τουλάχιστον στο θέμα του αφελληνισμού της επικράτειας η αλήθεια είναι ότι εργάζεται με εντατικούς ρυθμούς και σχέδιο. Οι Έλληνες χωρίς να το καταλαβαίνουν, κάθε μέρα που περνά χάνουν το δικαίωμα να είναι Έλληνες στην ίδια τους πατρίδα. Ως αν να μην ήταν αρκετή η οικονομική καταστροφή των τελευταίων ετών, ο ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκει να προσθέσει και μια εθνική τραγωδία, ουσιαστικά καταργώντας θεμελιώδη εθνικά κεκτημένα. Το ερώτημα για κάθε Έλληνα είναι πολύ απλό, θα προστατεύσει αυτά που δημιούργησε ένας Κολοκοτρώνης, ή, θα αφήσει έναν καταληψία να τα καταστρέψει.
Οι Βρυξέλλες κατά της Δικαιοσύνης
Ναπολέων Λιναρδάτος
Μέχρι την καταδίκη του κ. Γεωργίου της ΕΛΣΤΑΤ, το θέμα ήταν η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση μας έλεγαν, προσπαθεί να επηρεάσει τις αποφάσεις της δικαιοσύνης. Η κυβέρνηση κριτικάρει την δικαιοσύνη επειδή δεν την αρέσουν οι αποφάσεις της. Όλη αυτή η κριτική στην κυβέρνηση ήταν δίκαιη και ακριβής.
Τα μέλη της κυβέρνησης φυσικά είχαν το δικαίωμα να ασκούν κριτική στην δικαιοσύνη, αλλά ο τρόπος που το έκαναν ήταν λάθος. Δεν μπορείς να λες απλά ότι το αποτέλεσμα μιας απόφασης δεν σου αρέσει. Πρέπει να αιτιολογείς νομικά γιατί αυτή η απόφαση ήταν λάθος. Παρερμηνεύτηκαν νόμοι ή άρθρα του συντάγματος; Παραβιάστηκε η δικονομική διαδικασία; Αγνοήθηκαν ουσιώδη στοιχεία της υπόθεσης; Ο ίδιος ο δικαστής είναι υποχρεωμένος να ακολουθήσει το σύνταγμα και τους νόμους εκεί που το οδηγούν, έστω και αν προσωπικά ή πολιτικά απεχθάνεται αυτό το αποτέλεσμα.
Ήταν ύψιστη αναγκαιότητα η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης μέχρι την στιγμή της καταδίκης του κ. Γεωργίου. Αμέσως μετά, ουσιαστικά το θέμα ήταν γιατί η κυβέρνηση δεν παρεμβαίνει ώστε η δικαιοσύνη να αφήσει ήσυχο τον κ. Γεωργίου. Η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης είναι καλή, αν και εφόσον, οι αποφάσεις της είναι σύμφωνες με τις προτιμήσεις της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών.
Ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΪ έκανε σημαία την συγκεκριμένη υπόθεση. Για κάποιο περίεργο νομικά λόγο η γραφειοκρατία των Βρυξελλών έχει το δικαίωμα να αποφασίζει αν οι αποφάσεις της ελληνικής δικαιοσύνης είναι αποδεχτές ή όχι. «Νέα βαρυσήμαντη παρέμβαση από Κομισιόν» ανακοίνωσε με περιβόητη λαχτάρα το δελτίο του σταθμού. Πως ένα γραφειοκρατικό όργανο αναλαμβάνει να εξετάσει δικαστικές αποφάσεις; Δεν είναι αυτό αρμοδιότητα ανώτερων δικαστηρίων; Γιατί επέβαλαν στην ελληνική κυβέρνηση ο Έλληνας φορολογούμενος να πληρώσει τα δικαστικά έξοδα του κ. Γεωργίου; Δεν έχουν όλοι οι κατηγορούμενοι ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις;
Τι ακριβώς θα έλεγε το δημοσιογραφικό δυναμικό του ΣΚΑΪ αν μια δικαστική απόφαση γινόταν θέμα συζήτησης στο υπουργικό συμβούλιο; Αν μια ομάδα γραφειοκρατών στα υπουργεία αναλάμβανε πρωτοβουλίες για να ουσιαστικά ακυρώσει το αποτέλεσμα μιας δικαστικής απόφασης; Οι ευρωκράτες δεν τηρούν καν τα προσχήματα. Μπορεί το παραλήρημα της αντιμνημονιακής υστερίας να εξευτέλισε το θέμα της εθνικής ανεξαρτησίας, αλλά η αλαζονεία και ο αυταρχισμός των ευρωκρατών το επαναφέρουν στο προσκήνιο. Οι ευρωκράτες όχι μόνο θέλουν να αποφασίζουν ποιες δικαστικές αποφάσεις τους αρέσουν και ποιες όχι, αλλά πάνε και ένα βήμα παραπέρα, θέτοντας εαυτούς υπεράνω του νόμου, όπως έκαναν στην περίπτωση του Υπερταμείου για την διαχείριση της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου, όπου ζήτησαν και πήραν ασυλία για τα μέλη που συμμετέχουν στο διοικητικό συμβούλιο. Υπεράνω του νόμου, υπεράνω της δημοκρατίας, υπεράνω ελέγχου και λογοδοσίας, αυτή είναι η ευρωκρατία.
