Αθήνα, 18 Μαΐου 2017
Ομιλία Ευάγγελου Βενιζέλου στην Ολομέλεια της Βουλής
κατά τη συζήτηση του ν/σ του ΥΠΟΙΚ
κατά τη συζήτηση του ν/σ του ΥΠΟΙΚ
Κυρίες και κύριοι βουλευτές, θα ήθελα να υπενθυμίσω τι συμβαίνει σήμερα στη Βουλή. Η κοινοβουλευτική πλειοψηφία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καλείται σήμερα το βράδυ να ψηφίσει δύο νέα μνημόνια. Το μνημόνιο 3+ με μέτρα για την περίοδο μέχρι τον Ιούλιο του 2018 και το Μνημόνιο 4 για την περίοδο μέχρι και το 2021, που αφορά την επόμενη Βουλή και την επόμενη Κυβέρνηση σε κάθε περίπτωση. Σε αυτά δεν περιλαμβάνονται μέτρα για το χρέος, τα οποία εύχομαι να δοθούν, είναι υπεσχημένα και δεδομένα από το 2012. Τότε μας δόθηκαν χωρίς πρόσθετα μέτρα, εφάπαξ. Τώρα θα μας δοθούν σταδιακά και με μέτρα. Άρα η Βουλή ψηφίζει επί της αρχής και ένα διαρκές μνημόνιο, μετά το τέταρτο μνημόνιο, συνδεδεμένο με τη σταδιακή παραχώρηση παραμετρικών αλλαγών στο χρέος.
Δεν θα μιλήσω, κυρίες και κύριοι βουλευτές της συμπολίτευσης, για την πολιτική απαξίωση και τον ιδεολογικό ευτελισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ρευστοποιηθεί αξιακά και πολιτικά, δεν είναι σε στερεά κατάσταση. Προσλαμβάνει το σχήμα του δοχείου, στο οποίο κάθε φορά εισέρχεται. Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, καλές-κακές, είχαν στερεά κατάσταση. Μπορεί να είχαν χτυπήματα, ξυσίματα, ακρωτηριασμούς, να ήταν στρογγυλές ή να είχαν γωνίες, αλλά ήταν στέρεες. Τώρα μιλάμε για την πολιτική των ρευστών. Δε θα μιλήσω ούτε για την κυλιόμενη πολιτική απάτη εις βάρος του ελληνικού λαού.
Θα ρωτήσω όμως, γιατί το κάνετε αυτό σε βάρος της χώρας; Και γιατί το κάνετε κατ’ επανάληψη, με επίταση δόλου; Μία φορά, το εγκληματικό πρώτο εξάμηνο του 2015 με τους χειρισμούς Τσίπρα-Βαρουφάκη. Δεύτερη φορά, το 2016 με την παράταση της πρώτης αξιολόγησης, που κατέληξε στο Eurogroup του Μαΐου του 2016, που σας είπε ότι δεν υπάρχει ονομαστικό κούρεμα για το χρέος, υπάρχει το συμπλήρωμα του «καταραμένου» PSI/OSI του 2012. Προσκυνήσατε. Τρίτη φορά τώρα, με την παράταση της δήθεν διαπραγμάτευσης για τη δεύτερη αξιολόγηση.
Έχετε συνείδηση της βλάβης που έχει προκληθεί και της ευθύνης που έχετε; Έχετε προκαλέσει ενσυνειδήτως μία δευτερογενή κρίση στην οικονομία, πάνω στην προηγούμενη βασική κρίση, η οποία έβαινε προς την υπέρβασή της το Δεκέμβριο του 2014. Και επειδή ορισμένα πράγματα έχουν αποκτήσει εμβληματική αξία, τον Μάιο του 2015, όταν όλα τα έσκιαζε η φοβέρα της «ελπίδας» της ριζοσπαστικής αριστεράς, σε μία τηλεοπτική εκπομπή με τον κ. Χατζηνικολάου, στο σταθμό που εργαζόταν τότε, εμφάνισα το e-mail Χαρδούβελη και είπα θα είναι παιδική χαρά σε σχέση με τα μέτρα που θα ψηφίσει αυτή η κυβέρνηση. Τη χαμένη παιδική χαρά του e-mail Χαρδούβελη, την καταθέτω και πάλι σήμερα στη Βουλή των Ελλήνων.
Η υπόσχεσή σας ήταν, κυρίες και κύριοι βουλευτές της συμπολίτευσης, το σχίσιμο των μνημονίων, η μονομερής διαγραφή του επονείδιστου χρέους και η δραστική μείωση του επιδιωκόμενου πρωτογενούς πλεονάσματος, που το θεωρούσατε βλαπτικό για την οικονομία, θηλιά στην ανάπτυξη. Πάντως, η υπόσχεση ήταν η σκληρή διαπραγμάτευση με αταλάντευτες κόκκινες γραμμές.
Τί κάνατε; Έχετε συνείδηση τι κάνατε, πώς διαπραγματευτήκατε; Έχετε φτάσει να επιβάλλετε πρόσθετα μέτρα δημοσιονομικής λιτότητας 14,2 δισεκατομμυρίων, οι δε περικοπές των συντάξεων που επιφέρετε σήμερα, νομίζετε ότι είναι 2,8 δισεκατομμύρια; Δυστυχώς δεν είναι 2,8 δισεκατομμύρια. Η «Καθημερινή» εντοπίζει σήμερα ότι η παράταση των ήδη ψηφισμένων από εσάς μέτρων, των μέτρων του 2015 και του 2016, επιβάλλει επιβάρυνση στους συνταξιούχους, άλλα 3,7 δισ. άρα 6,5 δισ. η ρητή νομοθετημένη επιβάρυνση.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Σε μία πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυσή του, ο αναλυτής Γιώργος Στρατόπουλος, στο «Protagon», εξηγεί γιατί υπάρχει κρυφή περικοπή συντάξεων με το σημερινό νομοσχέδιο 3,3 δισεκατομμυρίων, γιατί καταργείται η διάταξη του νόμου Κατρούγκαλου που προβλέπει αύξηση των συντάξεων ίση με το μισό της αύξησης του ΑΕΠ και με το μισό του πληθωρισμού από το 2018 και μετά. Αυτό καταργείται τώρα και αυτό σημαίνει ότι 3,3 δισεκατομμύρια που προσδοκούσαν οι συνταξιούχοι ως μέρισμα ανάπτυξης, ως κοινωνικό μέρισμα, από αυτό που η χώρα προσδοκά, δεν θα το πάρουν. Και αυτό είναι το γκρίζο ποσό των 3,5 δισεκατομμυρίων αδιευκρίνιστων δήθεν αντίμετρων, με τη μορφή φορολογικών περικοπών που θα γίνουν κάποια στιγμή. Επειδή αυτά δεν θα δοθούν στους συνταξιούχους, καταθέτω την ανάλυση αυτή, η οποία έχει πάρα πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, διότι εμείς είχαμε πει από το 2012 ότι από το πρωτογενές πλεόνασμα, ένα τμήμα του θα μοιράζεται ως κοινωνικό μέρισμα και αυτό το λοιδορήσατε, το εξευτελίσατε, το ταπεινώσατε, λέγατε ότι είναι ψίχουλα.
Τώρα δεν μιλάμε για μία οικονομία σε ύφεση, για μία οικονομία με πρωτογενές έλλειμμα 20 δισεκατομμυρίων -10% του ΑΕΠ πρωτογενές έλλειμμα- δεν μιλάμε για περικοπές υπό συνθήκες 2010, 2011, 2012, αλλά μιλάμε για μία οικονομία που υποτίθεται ανεβαίνει, πηγαίνει στον ανοδικό κύκλο. Ποια είναι η προσδοκία για τον συνταξιούχο; Καμία. Συνολικές περικοπές στις συντάξεις, ψηφισμένες από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, 9,8 δισεκατομμύρια Ευρώ.
Ποια διαπραγμάτευση κάνετε; Για το χρέος; Περιμένετε τα μαντάτα από τον κ. Trump, από τον κ. Macron, από το G7 και εν τέλει από την κυρία Merkel και τον κ. Schäuble. Δεν προτείνει τίποτα η Ελληνική Κυβέρνηση, δεν ζητάει τίποτα. Γιατί είναι ενθουσιασμένος ο κ. Τσίπρας; Για πρωτογενή πλεονάσματα; Από εκεί που ήταν βλαπτικά για την οικονομία και στόχος ήταν η μείωσή τους, τώρα έχετε προσχωρήσει στην λογική όσο περισσότερα τόσο καλύτερα γιατί, παρότι υπό συνθήκες ύφεσης το 2016 καταφέραμε να έχουμε πλεόνασμα 4,2% αντί για 0,5%.
Προσέξτε, πείτε μου, σκεπτόμενοι απλά, πώς μπορεί να διαπραγματευτεί μία κυβέρνηση που λέει στους δανειστές ότι το μόνο που την ενδιαφέρει είναι δύο πράγματα. Να κερδίσει πολιτικό χρόνο, να μεταφέρει τα δύσκολα σε χρόνο που τοποθετείται στη θητεία της επόμενης κυβέρνησης, άρα «βοηθήστε με - λέει στους δανειστές- να τα φορτώσω στους επόμενους», και δεύτερον, «δεν έχω καμία αξίωση, βάλτε όσα υφεσιακά μέτρα θέλετε, υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, όχι 3,5%, όχι 4,5%, 5,5% ανεξαρτήτως ρυθμού ανάπτυξης», που ποτέ δεν το είχαμε δεχθεί εμείς αυτό υπό τις χειρότερες συνθήκες για την οικονομία της χώρας. Αρκεί να υπάρχει ο μύθος των δήθεν αντιμέτρων.
Πώς μπορεί να διαπραγματευτείς όταν πας και τα δίνεις όλα εκ προοιμίου παρακαλώντας να σε βοηθήσουν να κάνεις πολιτικά τεχνάσματα; Αυτή είναι η δήθεν διαπραγμάτευση. Ευτελίζεται η χώρα και πολιτικά αλλά και οικονομικά.
Πρωτογενή πλεονάσματα δε, από υπερφορολόγηση, όχι από το σκέλος των εσόδων αλλά από εκείνο των δαπανών και φυσικά όχι από καταπολέμηση φοροδιαφυγής ή λαθρεμπορίου και καμία κουβέντα για το λεγόμενο κυκλικά προσαρμοσμένο πρωτογενές πλεόνασμα. Δηλαδή για το πρωτογενές πλεόνασμα, συνυπολογιζομένης της ύφεσης και του ποσοστού ανεργίας. Η Ελλάδα, κυκλικά προσαρμοσμένο πλεόνασμα εμφανίζει το μεγαλύτερο στον κόσμο αυτή τη στιγμή ούτως ή άλλως. Ακόμη και αν ήταν το πρωτογενές πλεόνασμα στο φυσιολογικό επίπεδο του 0,5% ,όπως είχε συμφωνηθεί.
Αντίμετρα δεν υπάρχουν. Δεν υπάρχουν καταρχάς νομικά, γιατί οι σχετικές διατάξεις δεν υφίστανται, αντιβαίνουν ρητά όχι μόνο στο άρθρο 78 παράγραφος 4 αλλά και στο άρθρο 43 του Συντάγματος περί νομοθετικών εξουσιοδοτήσεων. Υπάρχει όμως ο κόφτης, ο οποίος μπορεί να λειτουργήσει ανά πάσα στιγμή. Και εν πάση περιπτώσει η λογική των αντιμέτρων ποια είναι; Ότι θα στραγγαλίσω την οικονομία, θα φορολογήσω οτιδήποτε κινείται ή δεν κινείται, αρκεί να έχει μία στοιχειώδη υπόσταση και θα αναδιανείμω τη μιζέρια με επιδοματικές πολιτικές. Και υπάρχει και η αριθμητική των ψευδαισθήσεων, 4,9 δισ. μέτρα, 7,5 δισ. αντίμετρα, εκ των οποίων τα 3,5 δισ. είναι αυτά τα αόριστα, απροσδιόριστα φορολογικά που είναι η εισφορά των συνταξιούχων που χάνουν την προσδοκώμενη αύξηση τα επόμενα χρόνια. Αν είναι έτσι, όπως έχει ειπωθεί στο διαδίκτυο, δώστε 2,6 δισ. αντίμετρα χωρίς καθόλου μέτρα, αφού περισσεύουν τα αντίμετρα!
Πόσο κοστίζει λοιπόν η δευτερογενής κρίση; Κοστίζει ανυπολόγιστα.
Και τι γίνεται με το χρέος; Καταρχάς οφείλω να ευχαριστήσω τον κ. Τσακαλώτο και τον κ. Χουλιαράκη γιατί υπέγραψαν και υπέβαλαν στη Βουλή και ψηφίζεται σήμερα η επεξηγηματική έκθεση για το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο δημοσιονομικής στρατηγικής 2018-2021, όπου στις σελίδες 146 και 147, παρουσιάζεται η παρέμβαση στο χρέος του 2012:PSΙ, OSΙ, αναδιάρθρωση, μείωση τόκων, όλο αυτό που μας επιτρέπει σήμερα να προσδοκούμε πρόσθετα μέτρα για το χρέος και το έχουν γράψει κατά τρόπο καλύτερο απ’ ό,τι θα το έγραφα εγώ, είναι βενιζελικότεροι του Βενιζέλου. Το καταθέτω και τους ευχαριστώ.
Αλλά, είδαμε ότι για το χρέος υπάρχει η ρήτρα Πεκίνου, ο κ. Τσίπρας είπε στο Πεκίνο, δεν θα εφαρμοστούν ούτε μέτρα ούτε αντίμετρα αν δεν μπει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα. Να ‘χαμε να λέγαμε δηλαδή. Γιατί αν δεν μπει το ΔΝΤ στο πρόγραμμα, η Ελλάδα βρίσκεται σε απόλυτο αδιέξοδο. Γιατί το παιχνίδι με τη φωτιά μας έχει οδηγήσει τώρα στο να καιγόμαστε, όποια κίνηση και αν γίνει. Άλλωστε, το νέο πολιτικό ιδεώδες του ΣΥΡΙΖΑ είναι να δοθούν οι μικρές πρόσθετες παραμετρικές αλλαγές, οι οποίες είναι συνέχεια συμφωνημένη της παρέμβασης του 2012.
Κοιτάξτε, δεν υπάρχει καμία στρατηγική εξόδου από το μνημόνιο. Υπάρχει μία αγωνιώδης στρατηγική παραμονής στην εξουσία, όσο πάει, από μία κυβέρνηση που εμφανίζεται δήθεν ευρωπαϊκή και νομιμόφρων. Όταν θα φτάσει η ώρα της εκλογικής αναμέτρησης, θα υπάρξει η ρήξη, η όξυνση, η αμφισβήτηση, η αντισυστημικότητα, γιατί μόνο έτσι μπορεί να βρεθούν κάποιοι οπαδοί που θα αυξήσουν τη συσπείρωση την εκλογική του ΣΥΡΙΖΑ. Γι’ αυτό αρχίζει το παιχνίδι με τους θεσμούς ξανά.
Διαβάζω ημιεπίσημες διαρροές από την κυβέρνηση, ότι ετοιμάζει αντισυνταγματικό δημοψήφισμα να εκφραστεί το εκλογικό σώμα επί της αρχής για την αναθεώρηση του Συντάγματος και ιδίως για το εκλογικό σύστημα. Αυτό αντιβαίνει ρητά στο άρθρο 110 του Συντάγματος, στον αυστηρό χαρακτήρα του Συντάγματος, στην αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής. Ο λαός συμμετέχει ενεργά λόγω των εκλογών που παρεμβάλλονται στη διαδικασία αναθεώρησης.
Κοιτάξτε, υπάρχει σενάριο success story για την οικονομία, που να μπορεί να το διεκπεραιώσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και να το κεφαλαιοποιήσει πολιτικά μέχρι την ημερομηνία των εκλογών; Η απάντησή μου είναι όχι, μην παιδεύεστε. Θα σερνόμαστε μέχρι την ημερομηνία των εκλογών με προσχήματα σοβαρότητος και μετά θα πάμε πάλι σε ένταση, πόλωση, ρήξη, γιατί δεν υπάρχουν οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις για success story, ακόμη και αν υπάρχουν κάποιες αυτόματες βελτιώσεις μίας συμπιεσμένης οικονομίας.
Η κοινωνία δεν μπορεί με μια τέτοια κυβέρνηση να υιοθετήσει το μεταρρυθμιστικό πρόταγμα που χρειάζεται, δεν μπορεί να αποκτήσει την επιθυμία να κερδίσει το χαμένο έδαφος και τον χαμένο χρόνο. Μετά από εκλογές χρειάζεται μία άλλη κυβέρνηση, ευρύτατης συνεργασίας όλων των δημοκρατικών δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού, με τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ να καλείται να μετάσχει, χωρίς να μπορεί να παρεμποδίσει ή να υπαγορεύσει τις εξελίξεις. Αλλά δεν αρκεί να μιλάμε για εκλογές και κυβερνητικά σχήματα, χρειάζεται το εναλλακτικό σχέδιο. Το εναλλακτικό σχέδιο υπάρχει, το παρουσιάζουμε, θα το συνθέσουμε πάρα πολύ σύντομα. Άλλωστε, χωρίς τις πολιτικές προϋποθέσεις που είπα, εκλογές και άλλη κυβέρνηση, χωρίς την κοινωνική προϋπόθεση μιας κοινωνίας που έχει μεταρρυθμιστικό πρόταγμα και χωρίς δημοσιονομικές και χρηματοπιστωτικές προϋποθέσεις, όλοι μιλάνε εύκολα περί ανάπτυξης αλλά δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, γιατί χρειάζεται και πολιτική βούληση και ιστορική συνείδηση αλλά και πεποίθηση ευθύνης.
Σας ευχαριστώ πολύ.
