κ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΠΑΠΑΚΑΣΟΛΑ,Δικηγόρου Αθηνών,άρθρο:Φόρος περιουσίας και κόφτης αργομισθίας

κ. Παπακασόλας Κωνσταντίνος

Φόρος περιουσίας και κόφτης αργομισθίας

Μας έχουν ζαλίσει οι δανειστές και οι εγχώριοι υποστηρικτές τους με την άποψη οτι η Ελλάδα πρέπει να μειώσει το αφορολόγητο για να έχει πλεονάσματα.

Δηλαδή όχι μόνο δεν έφτασαν οι τεράστιες θυσίες 7 ετών, άλλα πρέπει μετά τους ελευθέρους επαγγελματίες να βυθιστούν εισοδηματικά κάτω απ τα όρια της φτώχειας όλοι οι μικρομεσαίοι Έλληνες και μάλιστα επί 10 ακόμα χρόνια!

Δηλαδή όλο το οικοδόμημα των μνημονίων αυτό το νόημα είχε; Τη συντριβή όσων ελλήνων μπορούσαν να συντρίψουν;

Τέτοια όμως επιμονή στην κατάργηση του αφορολογήτου, με γελοία κοινωνικά επιχειρήματα κι από πάνω – για θρασύτητα μιλάμε –  δεν έδειξαν οι δανειστές ούτε και απειλούσαν με αποχώρηση και άλλα φρικώδη, σε θέματα όπως τις απολύσεις, την αξιολόγηση και τη διαφθορά στο δημόσιο.

Εμπόδισε αλήθεια κανείς τους δανειστές να βάλουν ΟΡΟ στα δάνεια που χορηγήσαν το 2010 και μετά ότι απαγορεύεται να χρηματοδοτηθούν από αυτά συγκεκριμένες δημόσιες δαπάνες αν δεν θέλανε αν συνεχίσει η Ελλάδα να τα σπαταλά σε διορισμούς και αργομισθίες;

Σοβαρά δεν είχαν τρόπο να το κάνουν αυτό, τόσα πανίσχυρα ευρωπαϊκά κράτη;

Περαιτέρω, η λογικώς και συνταγματικώς ανεκτή φόρμουλα ανάπτυξης της Ελλάδας και απεγκλωβισμού της από τη κρίση όφειλε να έχει 3 συνισταμένες:

α. ποιος θα πληρώσει τα χρέη της χώρας, φτωχοί η πλούσιοι, λίγοι η πολλοί κλπ κι εδώ έπρεπε να ληφθεί υπόψη η συνολική διαστρωμάτωση του πλούτου. Δεν την ξέρει το ΔΝΤ;

(Η Ελλάδα είναι 1η χώρα ευρωπαϊκά σε οικονομική ανισότητα μαζί με τη Βουλγαρία, καθώς ο μισός πλούτος της ανήκει στο 1% , αλλά το ΔΝΤ ζητεί κατάργηση αφορολογήτου)

β. σε πόσο χρόνο μπορεί να υλοποιηθεί ο απεγκλωβισμός αυτός με κάθε μέθοδο.

γ. το κοινωνικό και οικονομικό κόστος κάθε μεθόδου εν σχέση με την αποτελεσματικότητα της.

Ενώ λοιπόν η διαρκής διεύρυνση της φορολογικής βάσης ( ΕΕΤΗΔΕ αρχικά, ΕΝΦΙΑ, τέλος επιτηδεύματος, φόρος απ το πρώτο ευρώ κλπ) σε μια χώρα φτώχειας και ανεργίας υπερχρέωσαν και δημιούργησαν αρνητική περιουσία στον ένα στους δυο σχεδόν Έλληνες, θέλουν να την διευρύνουν κι άλλο!

Ενώ αποδεδειγμένα η μέθοδος αύτη ούτε και αποδίδει ώστε να απεγκλωβίσει τη χώρα -απόδειξη τα 7 χρόνια μνημονίων, ούτε και το κόστος της είναι κοινωνικά δίκαιο, μας λένε ότι οι σημερινοί νέοι της Ελλάδας θα διαβιούν είτε ως μόνιμοι άνεργοι είτε με μόνιμο φόρο απ το πρώτο ευρώ και τέλη επιτηδεύματος, ώστε να μην μπορέσουν ποτέ να ζήσουν ανθρώπινα.

Σημειώνουμε σε κάθε περίπτωση ότι η Ελλάδα έχει κάνει ήδη τεράστιες θυσίες και υποστεί τεράστιες απώλειες σε ΑΕΠ ( Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι έχει διορθωθεί θεσμικά).

Οικονομικά όμως, τέλος, δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για φόρους. Τουναντίον είναι ανάγκη για φοροαπαλλαγές και πρωτίστως των χαμηλών εισοδημάτων.

Κάποιοι, τάχα φιλελεύθεροι και προοδευτικοί, όταν μιλάνε για μείωση φόρων, εννοούν φόρων των μεγάλων επιχειρήσεων ΜΟΝΟ.

Κι αυτό φυσικά είναι εξοργιστικό και υποκριτικό, ειδικά όταν ακούς απ΄τους ίδιους που τάχα δε θέλουν φόρους, να υποστηρίζουν -φανατικά μάλιστα- την αύξηση φόρων στους πιο αδύναμους, υπό τη μορφή μείωσης του αφορολογήτου τους ορίου!

Οι υποστηρικτές της μείωσης του αφορολογήτου – εντός και εκτός βουλής- δεν έχουν καμιά νομιμοποίηση  προς τούτο, συνταγματική η άλλη, καθώς εισοδηματικά κανείς τους δεν εξαρτάται από αυτό, ενώ το αφορολόγητο είναι ατύπως συνταγματικά κατοχυρωμένο αγαθό (2 και 4.5 συντάγματος κλπ). Δεν διαθέτουν λοιπόν την ουσιώδη αντιπροσώπευση για να δεσμεύσουν την πλειοψηφία της χώρας σε συνεχή ένδεια.

Ο ίδιος ο Ομπάμα βλέποντας αυτά τα χάλια, παραδέχτηκε δημόσια ότι η Ελλάδα χρειάζεται γενναία ελάφρυνση χρέους, άλλα, αυτός το είπε, αυτός το άκουσε.

Μακάρι ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ να έχει την ίδια άποψη και την βούληση να το εφαρμόσει.

Ταυτόχρονα άνω των 300 ελληνικών δις βρίσκονται σε ευρωπαϊκές και άλλες τράπεζες από εμβάσματα (βλ κίνηση 75 του ΠΑΣΟΚ κλπ) ενώ περί  1,3 εκ Έλληνες είχαν ποσά άνω των 300.000 ευρώ σε καταθέσεις την περίοδο 2000-2012, και περί το 1,3 τρις ευρώ εισέρευσε στη χώρα από το 1980 και μετά υπο μορφή δανείων και ενισχύσεων, όπερ και δικαιολογεί το ευμέγεθες των εξαχθέντων εμβασμάτων.

Με μια εισφορά της τάξεως του 10-15% στις εμβάσματα αυτά, που ενδεχομένως να ξεπερνούν και τα 600 δις ( Der Spiegel κλπ) η Ελλάδα μπορούσε να εξοφλήσει σχεδόν το μισό δημόσιο χρέος της με ταυτόχρονη διαγράφη ισόποσου χρέους επιπλέον  απ τους δανειστές, (που το έχουν άλλωστε υποσχεθεί απ το 2011). Με μια μικρή θυσία δηλαδή η Ελλάδα μπορούσε να αποφύγει όλο αυτό που περνά απ το 2010.

Και όχι μόνο αυτό βέβαια. Μια τέτοια λύση, είναι μονόδρομος για να μειωθούν/καταργηθούν παταγωδώς ΟΛΟΙ οι φόροι και οι εισφορές και να επιστρέψει -με κίνητρο ισόποσες φοροαπαλλαγές για επενδύσεις στην Ελλάδα (επαρχία) – και η πλειοψηφία των  υπόλοιπων κεφαλαίων που εκπατρίστηκαν.

Το ίδιο περίπου επιχειρεί ο Τραμπ στις ΗΠΑ ανακαλώντας πίσω τις επιχειρήσεις τoυς , με τη διάφορα ότι ενώ σε εμάς τα κεφάλαιο έφευγε ως αφορολόγητο ρευστό των ευρωπαϊκών δανείων που είχαν εισρεύσει ανεκμετάλλευτα, από την Αμερική μετεγκαθίστατο υπό μορφή φυγής των πλουτοφόρων της επιχειρήσεων.

Οι δανειστές λοιπόν μάλλον λεφτά θέλουν και όχι μεταρρυθμίσεις.

Εκτός κι αν θεωρούν μεταρρύθμιση κάποιοι την κατάργηση του αφορολογήτου. Πραγματικά να γελάς.

Αν υπάρχουν λοιπόν στ αλήθεια μεταρρυθμίσεις να γίνουν στην Ελλάδα ακόμα – που κανείς δεν ξέρει ποιες είναι πλέον – προφανώς πρέπει να αλλάξει το υποκείμενο που θα υποφέρει το δημοσιονομικό βάρος  μέχρι να ολοκληρωθούν.

Το πλήθος των  μικρομεσαίων είτε το πιέσεις φορολογικά είτε όχι, δε μπορεί να γεννήσει λεφτά ούτε και να  επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις και την απομείωση του δημοσίου χρέους εφόσον δεν έχει φράγκο.

Άρα το βάρος πίεσης το δημοσιονομικό πρέπει να πέσει αλλού :

α) Στην άρχουσα τάξη που έχει αποθησαυρίσει μυθικά ποσά στο εξωτερικό, με φόρο περιουσίας (καταθέσεων) που θα είναι αμελητέος γι αυτή, σημαντικός για τη χώρα & αυξανόμενος κατ έτος, αν δεν είναι εφάπαξ.

β) Στους αργόμισθους και τα ρετιρέ του δημοσίου με ενεργοποίηση κόφτη σε άχρηστες υπηρεσίες, ειδικά μισθολόγια και υπερσυνταξιούχους για κάθε χρόνο που τα μέτρα δεν αποδίδουν και οι μεταρρυθμίσεις δεν ολοκληρώνονται.

Για να δούμε τότε για ποτέ ολοκληρώνονται οι μεταρρυθμίσεις και τι υπεραπόδοση πλεονασμάτων θα έχουμε.

Ας γίνει κάποιος άλλος ισοδύναμο λοιπόν, όχι άλλο οι μικρομεσαίοι Έλληνες.

Μέσα σε τέτοια κρίση, αντί να συνεννοηθούμε και να πούμε είμαστε Έλληνες, να κάνουμε κάτι για τη χώρα μας, όπως οι Κύπριοι (που έχουν κράτος όμως, αφού πέρασαν τόσα χρόνια υπό αγγλική διοίκηση), τρώμε τζάμπα χρόνο αποφεύγοντας  – κυρίως οι ισχυρότεροι οικονομικά και πολιτικά – έκαστος το μερίδιο συνεισφοράς του.

Μέχρι να πιάσουμε πάτο και μετά θα χρειαζόμαστε ήρωες.

Αν η Ελλάδα είχε καλυτέρους , δεν θα χρειαζόταν ούτε ήρωες, ούτε πάτο.

https://lawyalty.wordpress.com/2017/02/02/%CF%86%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%8C%CF%86%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CF%83%CE%B8/