H ΔΙΚΗΓΟΡΙΑ ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΡΙΑ ΚΑΙ ΩΡΑΡΙΑ *
Παρά το οτι το θέμα είναι γνωστό από δεκαετίας, δυστυχώς ανάμεσα στις επαγγελματικές συνεργασίες του ιδιωτικού τομέα, η δικηγορία παραμένει ίσως η χειρότερη.
Είναι λυπηρό να ακούς για θέσεις μισθωτών πλήρους η ημίσεως απασχόλησης με μισθούς 1500+ ευρώ και κανονικά ωράρια, όταν στη δικηγορία τόσο στις δικηγορικές εταιρείες/γραφεία, όσο και στις εταιρίες τις ιδιωτικές:
α) οι αμοιβές είναι έως 50% μικρότερες απ οτι στο μέσο ορό του ιδιωτικού τομέα μισθωτών
β) τα ωράρια είναι ανεξέλεγκτα και ανελαστικά.
Ανεκαθεν είχα την πεποίθηση οτι ουδείς μπορεί να αποδώσει αποτελεσματικά μέσα σε ασφυκτικά πλαίσια και υπαμειβόμενος, ούτε και να είναι ευτυχής.
Στο ίδιο πλαίσιο επίσης θεωρώ σημαντική μορφή συνεργασίας την εξωτερική η της ημιαπασχολησης, που ειδικά σε όσους είναι αυτοαπασχολούμενοι μπορεί να αποφέρει μια στοιχειωδώς σταθερή πηγή εισοδήματος αλλά και συνάμα χρόνο να δουλέψουν και σε δίκες τους υποθέσεις.
Δυστυχώς οι μορφές αυτές σπανίζουν, ενώ θα έπρεπε μέσα στην κρίση να αυξηθούν. Αυτό μας λέει ότι οι περισσότεροι εργοδότες δεν πολυενδιαφέρονται για την ποιότητα των υπηρεσιών των δικηγορών, πάρα τα δήθεν άπειρα προσόντα που ζητούν, κατά τα αλλά.
Προσθετό πρόβλημα ακόμα ότι ζητούν δικηγόρο-πολυμηχανημα, που να κάνει 100 συνήθως άσχετα πράγματα μαζι, πράγμα επίσης εξευτελιστικό, που υπονομεύει τη δυνατότητα ουσιαστικής απόδοσης στην νομική σύνταξη, γνωμοδότηση και παράσταση που είναι και η δουλειά του δικηγόρου
Παράλληλα, πολλά γραφεία και εταιρίες παρατηρώ οτι αναζητούν δικηγόρους επί ….σειρά ετών, και μου κάνει κατάπληξη. Απ τη στιγμή που δεν έχουν προσθέσει συνεργάτες, πως είναι δυνατόν να μη βρίσκουν ένα ….σταθερό συνεργάτη επί …χρόνια; Ανάμεσα σε τόσα αξιόλογα άτομα;
Εκτιμώ οτι η εκμετάλλευση αυτή, της δικηγορικής εργασίας πρέπει να οριοθετηθεί επιτελούς αυστηρά απ τoυς δικηγορικούς συλλόγους, ξεκινώντας από τα ωράρια.
Το ξετέντωμα της δικηγορικής εργασίας ξεκίνησε απ την ανοχή αυτή και την καραμέλα οτι η δικηγορία δεν έχει ωράρια.
Ε λοιπόν έχει και παραέχει. Κι όποιου δεν του αρκούν ας προσλάβει έναν δυο εξωτερικούς συνεργάτες για οτι περισσεύει.
Oπότε τα “ζητείται δικηγόρος με όρεξη για δουλειά και εντατική μάθηση” ας τα ξεχάσουν μερικοί. Εγώ δεν ξέρω κανέναν που να έχει ανάγκη να εργαστεί και να μην έχει τα χαρακτηριστικά αυτά. Eιναι προσβλητικά.
Απαιτείται κι ο εργοδότης να έχει όρεξη να πληρώνει και να σέβεται εν τοις πραγμασι το χρόνο και κόπο του δικηγόρου. Δε φτάνει που δεν τηρείται καμία ασφαλιστική εργοδοτική υποχρέωση σε πολλές περιπτώσεις, δεν είναι δυνατόν να μην τηρείται και καμία ωραριακη, με όποιο πρόσχημα κι αν γίνεται.
Είτε τον θέλει για ένα μήνα είτε για μια ζωή, αυτό πρέπει να καθίσταται σαφές και να πληρώνεται προβλεπόμενα.
Όπως όλος ο κόσμος έχει μάθει και ξέρει ότι ο γιατρός είναι διαθέσιμος ΠΧ 9-5 και κάθε άλλη υπηρεσία του ιδιωτικού τομέα αντιστοίχως, το αυτό πρέπει να γίνει και με το δικηγόρο. Τουλάχιστον αυτόν που είναι συνεργάτης.
Όποιος έχει ελεύθερο επάγγελμα, θα δρασει όπως νομίζει, αλλά ακόμα κι εκεί, μονο το ποινικό έχει την ανάγκη προσθέτων ωραρίων, που αποτελεί μετά βίας το 10% της ύλης της δικηγορίας, το βαρύ και επείγον ποινικό τουλάχιστον.
Αν όμως ο γιατρός που σώζει ζωές μπορεί κι επιβάλλει ωράρια, το ίδιο μπορούμε κι εμείς, και καλό είναι να παψουμε να δείχνουμε ασέβεια στην προσωπική μας ζωή, όπως και των συνεργατών μας. Βλέπουμε πόσοι δικηγόροι χάνονται πρόωρα απ το άγχος.
Βλέπουμε ο ένας τον άλλο βιαστικό στα δικαστήρια και καταντήσαμε να χαιρόμαστε, γιατί τάχα αυτό υποδηλώνει ότι τρέχουμε και δεν προλαβαίνουμε απ τις πολλές δουλειές, ενώ στην πράξη μάλλον το αντίθετο σημαίνει.
Η οριοθέτηση λοιπόν των ωραρίων και της αξιοπρεπούς αμοιβής των δικηγορών βρίσκεται στα χεριά των συλλόγων οι μπορούν και οφείλουν να αναλάβουν δράση.
Πολλοί συνάδελφοι αναζητούν οι ίδιοι ημιαπασχοληση η εξωτερική συνεργασία -και το βλέπουμε συχνά άλλωστε – για λογούς προαναφέρθηκαν, αλλά οι εργοδότες καλυπτόμενοι πίσω από δήθεν μύθους της δικηγορίας, τους διδουν τις αμοιβές της ημιαπασχολησης και τα ωράρια της υπερωριακής απασχόλησης χωρίς κανένα μάλιστα έξτρα μπόνους.
Βιώσιμες εταιρίες είτε δικηγορικές είτε ιδιωτικές που απασχολούν συναδέλφους δεν μπορεί να επικαλούνται εφεξης γελοία προσχήματα, για να εκμεταλλεύονται την ανάγκη συναδέλφων και να τους αλλάζουν ανά έξι μήνες – ένα χρόνο.
Κάποτε πρέπει να μπει αρχή σε αυτό. Και να λυθούν και υπόλοιπα θεματα που έπονται. Εκτιμώ όμως οτι όσο οι σύλλογοι αφήνουν ανέλεγκτους τους όρους συνεργασίας ειδικά στο θέμα των ωραρίων, αυτό δημιουργεί στρατιές κακοπληρωμένων Κ ταλαίπωρων συναδέλφων και τη βάση της κακοδαιμονίας της δικηγορίας.
Με όποιον φίλο η γνωστό του ιδιωτικού τομέα και να συγκριθούμε έχουμε καταντήσει οτι χειρότερο υπάρχει σε εργασιακό τομέα.
Ας μπουν καποια όρια λοιπόν, η ολομέλεια ας ασχοληθεί ΚΑΙ με αυτό.
Και για να γίνω σαφής, νομίζω οτι ένας κάλος τρόπος συμμόρφωσης είναι να ξεκινήσει προληπτικά αρμόδιο όργανο των συλλόγων, να τηλεφωνεί το ΙΔΙΟ στις αγγελίες που καταχωρούνται δεξιά κι αριστερά και όταν «συλλαμβάνει» τον αιτούντα εργοδότη να παρέχει αναξιοπρεπείς όρους
εργασίας να του κάνει καταρχήν συστάσεις, αντιστοίχησης των αποδοχών που παρέχει με τον χρόνο απασχόλησης.
Ακολούθως να τον υποχρεώνει να δημοσιεύει στις αγγελίες και τους όρους απασχόλησης, δηλαδή μισθό και ωράριο.
Οχι να αποθρασύνονται και να ζητανε αορίστως δικηγόρο, κι έπειτα -δια ζώσης- να λένε ο μισθός είναι 500 ευρώ και η δικηγορία δεν έχει ωράρια! Αν δίνεις 500 ευρώ μισθό, να βάλεις και ωράριο 4 ώρες.
Εν πασει περιπτώσει, μένει που μένει ένα ποσοστό εκτός εργασίας λογω ανεργίας για μικρό η μεγάλο διάστημα, όμως όσοι απασχολούνται στο επάγγελμα, ας το ευχαριστηθούμε τουλάχιστον, γιατί το κύρος του δικηγόρου και η αξιοπρέπεια του έχει γίνει ανάμνηση και μάλιστα άλλων.
* Του Κωνσταντίνου Παπακασόλα – Δικηγόρου Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου