Αθήνα, 10 Δεκεμβρίου 2016
Ομιλία Ευ. Βενιζέλου στην Ολομέλεια της Βουλής κατά τη συζήτηση επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του Κρατικού Προϋπολογισμού οικονομικού έτους 2017» (9.12.2016)
Κυρίες και κύριοι βουλευτές,
ο φετινός προϋπολογισμός είναι ο δέκατος προϋπολογισμός της κρίσης, που άρχισε το 2007, στην πραγματικότητα, και είχε επωασθεί πολλά χρόνια πριν.
Το 2014, τον Δεκέμβριο είχαμε φθάσει, πραγματικά, ένα βήμα πριν από την έξοδο από το Μνημόνιο, είχε αρχίσει να αποκτά μορφή η τεράστια, η υπεράνθρωπη προσπάθεια του ελληνικού λαού την περίοδο 2010 έως και το τέλος του 2014. Είχε διαμορφωθεί ένα κεκτημένο. Και μετά, με τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 ήρθε μια εθνική υπαναχώρηση. Καταστροφικών διαστάσεων, δυστυχώς.
Προσέξτε: το μέγεθος της βλάβης που έχει επέλθει στο σώμα και στην προοπτική της ελληνικής οικονομίας είναι πολύ μεγαλύτερο από το μέγεθος της εξαπάτησης και της διάψευσης. Η χώρα εγκλωβίζεται, δυστυχώς, στον βυθό της βλάβης αυτής, που έχει προκαλέσει η σημερινή κυβέρνηση. Και, νομίζω, χαρακτηριστικό είναι αυτό που συνέβη προχθές στο Eurogroup. Η απόφασή του είναι η επιτομή του προβλήματος της χώρας.
Από το Μνημόνιο 3, προχθές στις 5 Δεκεμβρίου, πήγαμε στο Μνημόνιο 3 plus με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο που είναι ζητούμενο για την κυβέρνηση, για την Ευρωπαϊκή Ένωση και, δυστυχώς, ανεξαιρέτως από το τι θα γίνει με το Μνημόνιο 3 plus, ήδη έχουμε αποδεχθεί Μνημόνιο 4 εις το διηνεκές χωρίς δάνειο. Με μέτρα, με όρους, αλλά, χωρίς να ξέρουμε εάν θα υπάρξει και περαιτέρω δανεισμός με ευνοϊκούς όρους. Πολύ ευνοϊκότερους από αυτούς που δίνει η αγορά.
Και όλα αυτά, με πρωτογενές πλεόνασμα 3,5%, τη στιγμή που η χώρα έχει διαμορφώσει όλες τις προϋποθέσεις να ζητήσει και να πετύχει μείωση του επιδιωκόμενου πρωτογενούς πλεονάσματος. Γιατί, τώρα, το πρωτογενές πλεόνασμα δεν είναι μια αφηρημένη, μαθηματική οντότητα που επηρεάζει την ονομαστική τιμή του χρέους το 2022, όπως συνέβαινε στις συζητήσεις του 2011-2012. Τώρα μιλάμε για τις ετήσιες χρηματοδοτικές ανάγκες, οι οποίες καλύπτονται από τους εταίρους με δάνειο ή από την αγορά, ή από έσοδα από ιδιωτικοποιήσεις και από πρωτογενές πλεόνασμα. Αλλά, μπορείς να κάνεις εσωτερικές διαρρυθμίσεις και ανταλλαγές. Άρα, έχεις ισχυρά επιχειρήματα να διεκδικήσεις μείωση του επιδιωκόμενου πρωτογενούς πλεονάσματος, κάτι που το είχαμε θέσει, ήδη, από το 2013.
Είναι πολύ σημαντικό να ξέρουμε τι πρέπει να ζητάμε, πώς και πότε, και είναι, πραγματικά, κρίμα ούτε να το ζητάμε ούτε να το παίρνουμε. Διότι, εκθέτετε, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, τη χώρα σε πολύ μεγάλες πιέσεις, σε απειλές και σε εκβιασμούς.
Η επαναφορά του Grexit ως απειλή από τον κ. Σόιμπλε, για πολλοστή φορά, δεν είναι η δική σας – θα μου επιτρέψετε την έκφραση – «τζάμπα μαγκιά» όταν παίζατε με το Grexit το τραγικό πρώτο εξάμηνο του 2015 μέσα στο σύννεφο της ανευθυνότητας και της δημαγωγίας. Και τώρα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια Ευρώπη νευρική, αμήχανη, που αναζητά κατεύθυνση και έχει εισέλθει σε έναν πολύπλοκο εκλογικό κύκλο με την Ιταλία, με την Ολλανδία, με τη Γαλλία, με τη Γερμανία. Τώρα πια η Ελλάδα είναι πολύ μικρό πρόβλημα, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις το ιταλικό πρόβλημα, τις ιταλικές τράπεζες, τα ιταλικά κόκκινα δάνεια, όταν έχεις να αντιμετωπίσεις το μεγάλο πρόβλημα του προσανατολισμού της Γαλλίας, που είναι ο δεύτερος μεγάλος εταίρος, το ένα στοιχείο του άξονα Βερολίνο – Παρίσι.
Αλλά, δεν υπάρχει μόνο η βλάβη που προκαλέσατε τη διετία 2015-2016. Έχετε προκαλέσει τεράστια βλάβη και την περίοδο 2010-2014, και ιδίως το 2012-2014 ως Αξιωματική Αντιπολίτευση, με την υπονόμευση των προσπαθειών, με χυδαία ψέμματα, με συκοφαντίες, με τον διχασμό του έθνους, με τη διάρρηξη της κοινής λογικής και με την υπονόμευση του τρόπου σκέπτεσθαι της ελληνικής κοινωνίας.
Τώρα, το πληρώνετε πολιτικά, εσείς, αυτό. Αλλά η χώρα το έχει πληρώσει και το πληρώνει πολύ βαριά, με εθνικό κόστος.
Και, ας θυμηθούμε, το πραγματικό μέγεθος της βλάβης που έχετε προκαλέσει: επιστροφή στην ύφεση, απώλεια, τουλάχιστον 7,5 μονάδων ανάπτυξης. Όση αξία είχε η πρόγνωση για τις 7,5 μονάδες έχει και η πρόβλεψη για ανάπτυξη 2,7% το 2017 που είναι ο πυλώνας της ρητορείας σας, τώρα. Χάθηκαν, όμως, οι προβλεπόμενες 7,5 μονάδες του 2015 και του 2016. Υπερφορολόγηση, πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα, αντιαναπτυξιακή υπαναχώρηση. Απώλεια επιστροφής κερδών από το SMP και το ΑNFA Χαρτοφυλάκιο του Ευρωσυστήματος 6 δις ευρώ. Απώλεια του Χαρτοφυλακίου του Δημοσίου σε μετοχές τραπεζών που είχε φθάσει σε αξία 25 δις τον Απρίλιο του 2014, απώλεια της δημόσιας και της εθνικής επιρροής στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, νέα ανακεφαλοποίηση, όπως- όπως, αξίας 5,5 δις. Διαρροή καταθέσεων 45 δις. Ραγδαία αύξηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Δραματική επιδείνωση της δυναμικής του χρέους. Μέχρι τον Ιούλιο του 2015, είχαμε προσδοκία το 2060 το χρέος να είναι στο 70% του ΑΕΠ και τώρα, μετά όσα συνέβησαν επί των ημερών σας, εάν δεν γίνουν παρεμβάσεις, η προοπτική είναι να είναι 250% του ΑΕΠ. Επ΄ αυτού συζητάμε τώρα.
Και, έτσι, έχει αρχίσει το ψιλό γαζί από τους εταίρους , γιατί θέλουν «βραχυπρόθεσμα» μέτρα σε σχέση με το χρέος. Τα μεσοπρόθεσμα θα τα δούμε από τον Ιούλιο του 2018, αν τα δούμε, τα μακροπρόθεσμα εξαφανίστηκαν τελείως, από τη συζήτηση. Και, τελικά, ενώ, τάχαμ δήθεν παίζατε με τη σύγκρουση Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης – Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, χάσαμε και προς τις δύο πλευρές. Χάσαμε και σε σχέση με το χρέος και σε σχέση με τον βαθμό σκληρότητας μέτρων. Ούτε παρέμβαση στο χρέος, ούτε επιείκεια στα μέτρα.
Ποια «βραχυπρόθεσμα» μέτρα. Έχουμε, λέει, μείωση του χρέους σε ονομαστική τιμή 40 δις το 2060. Δηλαδή, μηδέν.
Διότι αν η μείωση του χρέους είναι 40 δις, 20% του ΑΕΠ τότε, η μείωση, όπως σας είπα εχθές, που επήλθε στο χρέος, είτε σε ονομαστική τιμή είτε σε παρούσα αξία, το 2012 ισοδυναμεί σε τιμές το 2060 με 1 τρισεκατομμύριο 330 δισεκατομμύρια, με 650% του ΑΕΠ. Αν θέλετε να μας πείτε ότι φέρατε μείωση 40 δις, φέραμε μείωση 1 τρις 330 δις. Εάν μας πείτε ότι φέρατε μείωση 20% του ΑΕΠ το 2060, επιφέραμε μείωση 650% του ΑΕΠ.
Απάντησε το ΥΠΟΙΚ στην χθεσινή μου ανακοίνωση; Δεν απάντησε. Μήπως απάντησε ο ESM; Δεν απάντησε ούτε θα απαντήσει. Γιατί αν διαβάσετε τις αναλυτικές ανακοινώσεις του θα δείτε ότι δυστυχώς μας δουλεύουν. Και στο πρόσωπο της κυβέρνησης σας δουλεύουν τη χώρα.
Κι ενώ συμβαίνουν αυτά έρχεται ο κ. Τσίπρας να κάνει την εξαγγελία για το εφάπαξ βοήθημα στους χαμηλοσυνταξιούχους. Ποιους; Αυτούς που έχουν υποστεί τις μειώσεις. Για να μη μιλήσω για αυτούς που παίρνουν κάπως μεγαλύτερες συντάξεις αλλά έχουν πληρώσει πολύ μεγάλες εισφορές μια ολόκληρη ζωή. Για να μη μιλήσω για τους ανέργους, να μη μιλήσω για τους επαγγελματίες, να μη μιλήσω για τις επιχειρήσεις, να μη μιλήσω για τους νέους ανθρώπους. Κι αυτό το εφάπαξ βοήθημα τι θα αντισταθμίσει; Την επαπειλούμενη μείωση των κυρίων συντάξεων; Ή την επαπειλούμενη μείωση του αφορολογήτου που ζητάει ακατέβατα το ΔΝΤ;
Μήπως θυμάστε τι έλεγε ο κ. Τσίπρας όταν εξαγγείλαμε εμείς, το Μάρτιο του 2014, το κοινωνικό μέρισμα από το πρωτογενές πλεόνασμα του 2013; Μας έβριζε, μας λοιδορούσε, έλεγε πως δεν είναι τίποτα, ότι είναι ντροπή μας που το κάνουμε.
‘Έχασαν οι Έλληνες πολίτες το αντίστοιχο κοινωνικό μέρισμα το 2015 και βέβαια χάνουν πολλά, πάρα πολλά χρόνια από την προοπτική επανόδου στην ομαλότητα ,γιατί μόνο η ανάπτυξη και η απασχόληση θα δώσει ασφάλεια, λεφτά, και προοπτική, στους πιο φτωχούς, στους πιο αδύναμους. Αλλά και στους μεσαίους, γιατί χωρίς μεσαίους δεν υπάρχει ούτε ανάπτυξη ούτε δημοκρατία.
Και τώρα για πείτε μου. Ποιο είναι το σχέδιο; Περιμένετε το success story με βάση τη δική μας στρατηγική; Τώρα νομίζετε πως θα κεφαλοποιήσετε την προσπάθεια που έχουμε κάνει και την οποία υπονομεύσατε και καταστρέψατε τα δύο τελευταία χρόνια; Και έστω με καθυστέρηση μερικών ετών, το 2019, θα έχουμε την επιτυχία; Θα έχουμε σταθερή ανάκαμψη, ιδιωτικές επενδύσεις, μόχλευση του ΕΣΠΑ, αύξηση θέσεων εργασίας, αύξηση κατανάλωσης, επιστροφή καταθέσεων στις τράπεζες, μείωση των κόκκινων δανείων, ομαλοποίηση της λειτουργίας του τραπεζικού συστήματος, σταθεροποίηση του ασφαλιστικού συστήματος και της δυναμικής του αναλογιστικού ελλείμματος, αύξηση των εσόδων από ιδιωτικοποιήσεις; Θα τα έχουμε όλα αυτά; Θα τα πετύχετε και θα τα κεφαλοποιήσετε πολιτικά; Πότε; Το 2017; Με το δημοσιονομικό και πολιτικό πλαίσιο που υπάρχει; Ή το πρώτο εξάμηνο του 2018, όταν θα έχετε υπογράψει ήδη το τέταρτο μνημόνιο χωρίς εντολή και χωρίς νομιμοποίηση;
Δεν θα γίνει δυστυχώς τίποτα από αυτά όσο είστε στην κυβέρνηση. Γιατί δεν υπάρχει ούτε η δική σας πίστη σε αυτά ούτε η εμπιστοσύνη των άλλων εντός και εκτός Ελλάδος. Δεν υπάρχουν οι κοινωνικές και πολιτικές προϋποθέσεις. Δεν υπάρχουν ούτε οι εξ υποκειμένου ούτε οι εξ αντικειμένου συνθήκες. Δεν έχετε ικανότητα διαχείρισης ούτε ικανότητα διαπραγμάτευσης. Δυστυχώς, όπως σας είπα, σας δουλεύουν πια ανοιχτά κι αυτό βλάπτει τη χώρα.
Κι όλα αυτά σε τι κλίμα για να εθνικά θέματα; Το κλίμα του εθνικολαϊκισμού που δεν έχει καμία στρατηγική κατεύθυνση;
Για το προσφυγικό ποια είναι η αντίδραση της κυβέρνησης στην αναγγελία ότι από τις 15.3.2017 επανέρχεται το Δουβλίνο III; Και θα γίνεται επιστροφή προσφύγων από τις άλλες χώρες στην Ελλάδα ως χώρα πρώτης προσέγγισης και πρώτης αίτησης για χορήγηση ασύλου; Εφαρμόζετε η συμφωνία με τη Τουρκία; Σταμάτησαν ή αυξάνονται οι ροές προσφύγων και μεταναστών από τα νησιά μας; Αυξάνονται καθημερινά.
Για να μην μιλήσω για τους θεσμούς, για τη δικαιοσύνη, για αυτό το μοναδικό φαινόμενο του νόμου του κ. Παππά.
Και βλέπετε πως έχει φυλλορροήσει το περίφημο αφήγημα σας για το χρέος. Στην αρχική εκδοχή περί επονείδιστου χρέους και μονομερούς διαγραφής παίξατε τα λεφτά σας το 2015, τώρα κάποιοι άλλοι είναι οι σημαιοφόροι αυτής της ιδέας αλλά είναι αντίπαλοί σας, και ούτως ή άλλως αυτό κινείται στο πεδίο του γραφικού.
Το δεύτερο αφήγημα είναι οι παραμετρικές αλλαγές που είχαμε πάρει εμείς το 2012. Μα δεν τις πήρατε. Σας τις αφαιρέσανε. Δηλαδή πλήρης καταστροφή του εθνικού σχεδίου.
Και ενώ η έντιμη επιλογή, η επιλογή του εθνικού συμφέροντος είναι να πάτε τη χώρα σε εκλογές, δεν τολμάτε να τις διανοηθείτε. Γιατί δεν έχετε καμία άλλη νομιμοποίηση. Έχετε μόνη συγκολλητική ουσία την εξουσία. Χωρίς αξίες. Χωρίς φραγμό. Κυνικά. Το μόνο που επινοείτε είναι τεχνάσματα. Τεχνάσματα, μεροδούλι -μεροφάι.
Δεν μπορούμε φυσικά να επιβάλουμε εκλογές, αλλά μπορούμε να λέμε τι απαιτεί το εθνικό συμφέρον. Το οποίο απαιτεί άλλους συσχετισμούς, άλλη κυβέρνηση, ευρύτατης συνεργασίας όλων των δημοκρατικών, φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων. Και βέβαια με έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα μετέχει αφού πληρώσει το κόστος της εθνικής βλάβης. Αφού ηττηθεί και αφού πάει στα κανονικά του μεγέθη, αυτά τα οποία είχε το 2010.
Λύση φυσικά δεν είναι μια αυτοδύναμη κυβέρνηση της ΝΔ, η οποία θα ήταν και αυτή η δευτέρα πλάνη η χείρων της πρώτης, και θα ήταν και ανιστόρητη για τα σημερινά δεδομένα της κρίσης.
Αλλά αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ολοκληρωμένη εναλλακτική λύση και εθνική στρατηγική βασισμένη στην εθνική συνεννόηση. Την έχουμε προτείνει με συνέπεια και κόστος μόνο εμείς, μόνο ο χώρος ο δικός μας ,η δημοκρατική παράταξη, η Δημοκρατική Συμπαράταξη τα τελευταία χρόνια.
Χρειάζεται συνέγερση των δημιουργικών δυνάμεων, εμπιστοσύνη, ικανότητα διαπραγμάτευσης, για να πάρει η χώρα δημοσιονομικό χώρο έναντι μεταρρυθμίσεων.
Και μόνο έτσι μπορούμε να πείσουμε την κοινωνία να υιοθετήσει το μεταρρυθμιστικό πρόταγμα επειδή αυτό συμφέρει στη μεγάλη πλειοψηφία. Και στους πιο δημιουργικούς Έλληνες με επιχειρηματική διάθεση, αλλά και τους πιο αδύναμους, τους φτωχούς, τους άνεργους και τα μεσαία στρώματα που πρέπει να ανασυγκροτηθούν μέσα από την λειτουργία της πραγματικής οικονομίας και του τραπεζικού συστήματος.
Συζητάμε τον προϋπολογισμό του 2017 και αυτός ο προϋπολογισμός έχει ήδη κατά τη διάρκεια της συζήτησης υπονομευθεί σε καίρια σημεία του με την απόφαση του Eurogroup.
Και τώρα έρχεται ο Πρωθυπουργός να μοιράσει τα δικά του ψίχουλα. Αλλά δεν γίνεται έτσι. Γιατί δεν μοιράζει ψίχουλα γενναιοδωρίας. Μοιράζει τα ψίχουλα από την ήττα μιας εθνικής προσπάθειας. Ενώ πρέπει να μαζέψουμε τώρα όλες τις δυνάμεις για να φτιάξουμε μια προοπτική που έχει ανάγκη ο τόπος. Έχει ανάγκη από ένα αισιόδοξο, αλλά υπεύθυνο μήνυμα.
Όπως μας θύμισε εχθές ένας σπουδαίος Έλληνας ακαδημαϊκός, ο Πασχάλης Κιτρομηλίδης, μιλώντας στην Παλαιά Βουλή, ο Max Weber έλεγε πως υπάρχουν στη δημοκρατία δύο συγκρουόμενες ηθικές: η ηθική της πεποίθησης, όπου ο καθένας μπορεί να λέει αυτή είναι η πεποίθησή μου, αυτή είναι η ιδεολογία μου, αυτή είναι η πολιτική μου εκτίμηση, οι απάτες μου, οι αυταπάτες μου, τα ψέματά μου, η δημαγωγία μου. Και υπάρχει και η ηθική της ευθύνης. Και εμείς αυτήν εκπροσωπούμε. Αυτή είναι η πραγματικά προοδευτική, η πραγματική δημοκρατική, η πραγματικά εθνική αίσθηση ευθύνης.
Σας ευχαριστώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου