Για μισό λεπτό όμως. Η διαδικασία των μνημονίων είναι μια προσπάθεια επιβεβλημένη απ τους δανειστές για α) την εξασφάλιση της επιστροφής των δανεικών που μας δάνεισαν ή…β) πείραμα για την ηθική εξιλέωση της αμαρτωλής Ελλάδας;
Και η ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας πως χωρεί εδώ; Πρέπει να διευκρινιστεί αυτό. Γιατί αν είναι το 2ο, όπως αφήνει η συμπεριφορά του Σόιμπλε να εννοηθεί, μάλλον πρέπει να θυμώσουμε. Αν πάλι είναι το 1ο έχουμε άλλο πρόβλημα! Ναι κύριοι δανειστές, ασφαλώς να πάρετε τα λεφτά σας πίσω. Από μια χώρα που θα έχετε όμως πρώτα θωρακίσει και θα έχει πλεόνασμα να σας πληρώνει.
Αν όμως, όπως όλα δείχνουν -και το ίδιο το ΔΝΤ έχει παραδεχθεί- το μείγμα των μέτρων σας είναι αποτυχημένο και η Ελλάδα ΔΕΝ ορθοποδεί, δηλαδή δεν μπορεί να σας πληρώνει δανεικά χωρίς να αιμορραγεί και να εξευτελίζεται ο πληθυσμός της, τότε τα πράγματα αλλάζουν:
Οι φορολογούμενοι σας, που μέχρι σήμερα ισχυρίζεστε ότι πλήρωναν για τις συντάξεις των Ελλήνων, ΑΣΦΑΛΩΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ συνέπειες για το ότι οι εκλεγμένοι αρχηγοί των κρατών τους (Γερμάνια, κλπ) επέλεξαν αποτυχημένο πρόγραμμα διάσωσης της Ελλάδας. Θα πληρώσουν τα σπασμένα του Κου Σόιμπλε στην αποικία που λέγεται Ελλάδα. Νομίζω απλή λογική είναι. Εφόσον οι εταίροι δανειστές μπήκαν στα χωράφια της χώρας και την συνδιοικούν, δεν μπορεί να προσδοκούν μόνο στα οφέλη της τυχόν ανάπτυξης, με την απόσβεση των δανείων τους κλπ.
Θα ευθύνονται και στη χασούρα, στην περίπτωση -λέμε τώρα- που η συνταγή του κου Σόιμπλε και του ΔΝΤ να «αναπτύξουν» τη χώρα με φόρο απ το πρώτο ευρώ και τέλη επιτηδεύματος αποτύχει!
Γιατί οι πεφωτισμένοι δανειστές με τέτοιες ανοησίες προσπάθησαν να «ανανήψουν» τη χώρα. Τις οποίες σύσσωμες οι κυβερνήσεις των ετών 2010-2016 ασπαστήκαν.
Ειδικά την περίοδο 2012-2014 ψηφίστηκε και διασφαλίστηκε το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος της ανήκουστης σε όλα τα χρονικά φορολογίας, το οποίο βρήκε έτοιμο ο Σύριζα και το εφαρμόζει απνευστί χωρίς πολιτικό κόστος.
Στο δημοσιονομικό κομμάτι λοιπόν η Ελλάδα έχει παραδώσει πνεύμα με τρομακτικές περικοπές σε μισθοσυντάξεις –κυρίως ιδιωτικού τομέα- και σωρεία φορών. Αν θέλουν οι δανειστές πλέον να πιέσουν, ας το κάνουν στο κομμάτι των μεταρρυθμίσεων ΜΗ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ.
Ενώ όμως μιλούν για μεταρρυθμίσεις αόριστα, στο τέλος, πάντα επιβάλλουν οικονομικές θυσίες, είτε με μειώσεις αποδοχών είτε με φόρους. Αν ο Σόιμπλε λοιπόν έχει θέμα ηθικό με την Ελλάδα, ας το αναζητήσει άλλου κι όχι μέσα απ’ την πολιτική.
Ασφαλώς και λόγω των μνημονίων υπήρξαν σπουδαίες μεταρρυθμίσεις στη χώρα, όπως πχ η σύνδεση των εισφορών με το εισόδημα κ.α.
Όμως το δημοσιονομικό και αναπτυξιακό κόστος των μνημονίων εις βάρος της χώρας υπήρξε τόσο τρομακτικό, που ασφαλώς μπορούμε να πούμε ότι θα ήταν προτιμότερο να είχαμε το παλιό καθεστώς, εάν και εφόσον μπορούσε φυσικά να συντηρεί θέσεις εργασίας και μια στοιχειώδη οικονομική δραστηριότητα στη χώρα.
Αν πάλι οι δανειστές θέλουν λεφτά και δεν μπορούν να τα εισπράξουν, ας βάλουν μια εισφορά στα εμβάσματα εξωτερικού στις ευρωπαϊκές τράπεζες να τελειώνουμε. Να εισπράξουν από κει ένα μεγάλο μέρος του χρέους, ένα ακόμα ισόποσο κομμάτι του χρέους να το επωμιστούν οι πολίτες των χωρών των δανειστών – που χειροτέρευσαν την θέση της Ελλάδας με τα αποτυχημένα προγράμματα – το χρέος να πέσει κατά 60-70% και να προχωρήσει επιτέλους η Ελλάδα σε ότι θέλει να κάνει, χωρίς βαρίδια.
Έτσι κανείς δε θα κατηγορήσει την Ελλάδα για προνομιακό χάρισμα, άλλα ούτε και θα μπορεί καμιά χώρα να ζητήσει εύκολα αντίστοιχη χάρη. Κι ας μπει και ρήτρα απαγόρευσης προσλήψεων και αθρόων συνταξιοδοτήσεων στο δημόσιο, χωρίς τη γνώμη των δανειστών, αν κριθεί αναγκαίο, να ξεμπερδεύουμε.
Καμιά σημασία λοιπόν δεν έχει αν βγούμε στις αγορές, καμιά σημασία δεν έχει αν μειωθεί το χρέος αορίστως, αν:
α. δεν μειωθούν τα δημόσια βάρη στη χώρα, δηλαδή να επανέλθει αφορολόγητο στα 10.000, φλατ ταξ στο εισόδημα 15%, εισφορές επίσης 15% το πολύ, έμμεσοι φόροι και λοιπά τέλη μείον 50% από το σημερινό χάλι.
β. δεν διαγράφουν οι τόνοι χρεών των μικρομεσαίων Ελλήνων, που οι δανειστές έχουν το θράσος να μπλοκάρουν και αυτές, ενώ είναι προϋπολογισμένη και αμελητέα η επίπτωση της στα δημόσια οικονομικά. Άλλα οι δανειστές μάλλον θέλουν τον ένα στους δυο Έλληνες να παραμένει έντρομος κι αδύναμος λόγω χρεών.
γ. δεν δούμε αμέσως μετά σωρεία επιχειρήσεων να δραστηριοποιούνται και δουλειές να ανοίγουν. Aπο PSI κι αποτυχημένες πομφόλυγες χορτάσαμε.
Να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο, ότι στο ευρωπαϊκό δικαιικο κεκτημένο και ασφαλώς κατά το ελληνικό Σύνταγμα, η προστασία της αξιοπρέπειας των Ευρωπαίων πολιτών και η λελογισμένη συνεισφορά τους στη φορολογία έχουν παγιωθεί εδώ και πολύ καιρό.
Ένας ευρωπαϊκός κώδικας φορολογίας που λανσάρεται τελευταία δεν το αναφέρει αυτό πουθενά βέβαια, άλλα μάλλον βγήκε στα πλαίσια της νοοτροπίας Σόιμπλε και γι’ αυτό πρέπει να απορριφτεί κλοτσηδόν.
Η κατάργηση του αφορολογήτου, και η διατήρηση σωρείας επιβαρύνσεων στην πλειοψηφία των πολιτών, μέτρα στα όποια κυρίως στηρίζεται η τρόικα για είσπραξη, βάλλουν ευθέως κατά των αρχών αυτών. Και ασφαλώς κατά κάθε έννοιας ανάπτυξης και ευημερίας.
Και καλά το ΔΝΤ είναι Αμερικανοί, δεν ξέρουν από Στρασβούργο και ευρωπαϊκά κεκτημένα. Άλλα οι εταίροι μας να ξέρουν και να ομολογούν ότι ο απλός λαός στην Ελλάδα υποφέρει ανεπιστρεπτί και να συνεχίζουν την πολιτική αφαίμαξης πάει πολύ.
Οι πλουσιότερες δανείστριες χώρες μπορούν κάλλιστα να βοηθήσουν την Ελλάδα, καθώς σε αυτές οφείλουμε το κύριο μέρος του χρέους, με άφεση ενός μέρους αυτού, που δεν θα βλάψει τις μικρότερες χώρες.
Μόνη ευθύνη πλέον της χώρας μας είναι οι μεταρρυθμίσεις προς την κατάργηση της πολυνομίας, διαφθοράς και γραφειοκρατίας και της εξασφάλισης αξιοπρεπούς επίπεδου διαβίωσης των χειμαζόμενων πολιτών.
Κάθε εργοδότης, κάθε εργαζόμενος, κάθε πρωθυπουργός κι ακόμα και πλανητάρχης έχει κάποιο συμβατικό χρόνο ανοχής, για να δείξει τι αξίζει.
Εν προκειμένω η χώρα μας κυβερνάται και φορολογείται -τη ανοχή των ευπόρων κυβερνώντων μας – μας επί 7 ολόκληρα χρόνια από γερμανική αρχή – όπως είναι φανερό πλέον, αφού έγραψε στα υποδήματα της και τον πρόεδρο της Αμερικής – τέως πλανητάρχη.
Επομένως η Ελλάδα είναι μια οιονεί γερμανική επαρχία. Χωρίς το δικαίωμα όμως ψήφου για τον… Καγκελάριο της! Πως θα αντιδρούσε μια γερμανική επαρχία λοιπόν που θα είχε επί 7 χρόνια τα αποτελέσματα των επιλογών Σόιμπλε;
Δηλαδή: 40% ανεργία, υπερφορολόγηση με τον ένα στους δυο να χρωστά στο δημόσιο και την υποχρέωση να συνεχιστεί αυτή η πολιτική για άλλα 10 χρόνια; Εγώ νομίζω ότι θα τον είχαν εξορίσει στην καλύτερη περίπτωση, για να μην πω κάτι χειρότερο.
Ο Σόιμπλε με τις εξωφρενικές δηλώσεις του για πλεονάσματα 3,5% για 10 χρόνια ακόμα, που άφησαν σύξυλους ακόμα και τους Ευρωπαίους συμμάχους του, παίζει πλέον με τις ζωές γενεών ολόκληρων ελλήνων και πρέπει η πλάκα του να σταματήσει άμεσα, με όποιο τρόπο χρειαστεί.
Έχει εξαντλήσει προ πολλού κάθε χρονικό όριο ανοχής στο πρόσωπο του.
* Ο κ. Κωνσταντίνος Παπακασόλας είναι δικηγόρος Αθηνών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου