Δευτέρα 03 Οκτωβρίου 2016
A. Το ΚΕΦΟΜΕΠ σε συνδυασμό με το νέο πρόγραμμα διασταύρωσης δηλώσεων – καταθέσεων είναι τα όπλα που έπρεπε να είχαν επιστρατευτεί απ το 2010 για την ανεύρεση αδήλωτων εσόδων, άλλα αυτό δεν συνέβη.
Ο πλούτος συσσωρεύτηκε στη χώρα και αποκρύφτηκε απ τη φορολόγηση την περίοδο 1980-2010 και όχι βέβαια στα πέτρινα χρόνια που ακολουθησαν.
Η χώρα είναι σε διαρκή επτάχρονο δημοσιονομικό εκτροχιασμό, έναντι του οποίου έπρεπε να είχε γίνει νέα μείωση χρέους απ τους δανειστές, κυρίως δε όμως, έπρεπε να αναζητηθούν έκτακτα έσοδα, απ τους πλουσιοτέρους πολίτες φυσικά, μιας και η Ελλάδα είχε αύτη τη δυνατότητα. Όπως ακριβως έγινε και στην Κύπρο.
Kαι κυρίως απ όσους εξήγαγαν άνω των 300 δις στο εξωτερικό την περίοδο 2000-2012. Γιατί οι υπόλοιποι τα επένδυσαν εδω και ήδη φορολογηθήκαν σκληρά γι αυτό με τραγικά αποτελέσματα για τους ιδίους και την ελληνική οικονομία.
Οι πλουσιότεροι είχαν εξάγει τα χρήματα τους στο εξωτερικό, συνεχίζοντας μια αρχέγονη (ανθ)ελληνική παράδοση. Φυσικά πάρα πολλοί από αυτούς άφησαν στη χώρα τα …χρέη τους αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία.
Ψάχνει λοιπόν το ΚΕΦΟΜΕΠ μετά από χρόνια πια να δει πόσοι και πόσο εξ αυτών φοροδιέφυγαν- έκλεψαν.
Επειδή εμπλέκεται όμως και δικαστικό μέρος στον αγώνα αυτό, τα έσοδα από την διαδικασία έλεγχου αργούν υπερβολικά πολύ. Ενώ και ο αριθμός των ελεγχόμενων είναι τεράστιος. Πάνω από 1 εκατομμύριο άνθρωποι.
Ακριβως για τους λόγους αυτούς, δηλαδή:
α) ότι οι προς έλεγχο υπόχρεοι είναι πολλοί και αδύνατο να ελέγχουν σε εύλογο χρόνο &
β) ότι οι εν λογω υπόχρεοι είναι ύποπτοι φοροδιαφυγής μόνο εκ της ιδιότητος τους (η άλλως των πορισμάτων των ελεγκτικών αρχών για τις εξαγωγές κεφαλαίων έως σήμερα), επεβλήθησαν 2 πολυετή και αντισυνταγματικά δημόσια βάρη στα ελευθερια επαγγέλματα, ήτοι τέλος επιτηδεύματος και φόρος απ το πρώτο ευρώ ύψους 26% εδώ και 5 χρόνια.
Αυτά ισχυριζόταν οι αιτιολογικές εκθέσεις που επέβαλλαν τα συγκεκριμένα βάρη και αυτά επικύρωσε και το ΣΤΕ στην απόφαση του για το τέλος επιτηδεύματος.
Ακριβως λοιπόν με τα ιδία επιχειρήματα μπορεί να επιβληθεί εφάπαξ εισφορά στους καταθέτες που εξήγαγαν κεφάλαια άνω ενός ύψους στο εξωτερικό, καθώς μάλιστα στην περίπτωση τους δεν απειλείται η αξιοπρέπεια τους, όπως των μικρομεσαίων που συνέτριβαν απ τους κεφαλικούς φόρους και εισφορές (ΠΡΟ Κατρουγκαλου).
Σε κάθε δε περίπτωση το ΣΤΕ έχει νομιμοποιήσει την πολλαπλή φορολόγηση του ιδίου εισοδήματος, ενώ ασφαλώς η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση δημοσιονομικού εκτροχιασμού γι αυτό πηρέ άλλωστε και μετρά που βαφτίζονταν «δημοσιονομικά μετρά εκτάκτου ανάγκης» εις βάρος βέβαια κυρίως της μικρομεσαίας τάξης των ιδιωτών.
Ας ληφθουν τα αντίστοιχα λοιπόν και εις βάρος των εχόντων, που θα βοηθήσουν άμεσα τη χώρα να αυτοχρηματοδοτηθεί και να ανασάνει με την βοήθεια των θεσμών και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας που έχει στη διάθεση της τα τεχνικά μέσα για να τα υλοποιήσει.
Σήμερα, ως έχουν τα πράγματα, χρειάζονται 3 στάδια συνεισφοράς στα βάρη
1. Έκτακτη εισφορά 10% σε όλες τις καταθέσεις-εμβάσματα εξωτερικού άνω ενός ύψους, ώστε να διευκολυνθεί η άμεση μείωση των φορολογικών βαρών στη χώρα για μια 10ετια και να διαγράφουν οι αντισυνταγματικές οφειλές των μικρομεσαίων.
2. Έλεγχος απ το ΚΕΦΟΜΕΠ στη συνέχεια κατά τη συνήθη μεθοδολογία για προσαύξηση περιούσιας και με βάση τη νομολογία που διαμορφώθηκε για την αποφυγή τυπικών λαθών και επιβολή νέου πρόσθετου φόρου εάν προκύψει φυσικά παράβαση.
3. Προσθήκη σημείου ελεγχου κατά το οποίο έσοδα που δεν μπορούν να δικαιολογηθούν από επαγγελματική δραστηριότητα αλλά προέρχονται από παράνομες πράξεις, διαφθορά κλπ να δημεύονται μέχρι 100%.
Με βάση τα 3 αυτά στάδια μπορεί να δίνεται δυνατότητα στο στάδιο 2 & 3 απαλλαγής από περεταίρω έλεγχο του υπόχρεου με καταβολή ενός γενναίου ποσοστού των αδήλωτων εισοδημάτων του.
Μόνο έτσι θα μπορέσει το κράτος να ανατάξει, και κυρίως να πιέσει άνευ διεξόδου όσους έχουν φοροδιαφύγει και κυρίως κλέψει και να δώσει ένα ράπισμα στη διαφθορά.
Όχι αυξάνοντας διαρκώς τους φορολογικούς συντελεστές των ελαχίστων πια εργαζομένων και επιχειρήσεων, αλλά σκαναρωντας την φοροδιαφυγή και τη διαφθορά για τα τουλάχιστον 20 προηγούμενα χρόνια που η χώρα ήταν ξέφραγο αμπέλι. Τότε που κυκλοφόρησε και αλιεύτηκε ο πλούτος στη χώρα.
Και να ξεφορτωθεί τους θεσμούς που για κάθε μια σπουδαία μεταρρύθμιση που βοηθησαν στα χρόνια αυτά εκαναν και 5 λάθος, ευτυχώς το παραδεχτήκαν τουλάχιστον, και βύθιζαν κι άλλο τη χώρα σε ύφεση.
Το μεγαλύτερο παραμύθι τους φυσικά ήταν η λεγομένη πάταξη της φοροδιαφυγής, που επί 7 χρόνια πήραν κάθε απίθανο μετρό ξεζουμίζοντας τον ιδιωτικό τομέα.
Και όλη αυτή η υπεραναπλήρωση για να μην διορθώσουν το κύριο πρόβλημα που είναι η αργομισθία και η διαφθορά. Σύμφωνα με τον τύπο ένας στους 3 με καταθέσεις στο εξωτερικό είναι δημόσιος υπάλληλος.
Tόσο το ΔΝΤ, όσο και η Deutsche ank μέχρι και η ιδία η Αυστραλιανή κυβέρνηση έχουν θεσει στο τραπέζι τα τελευταία χρονιά την λύση της επιβολής εισφοράς στις τραπεζικές καταθέσεις είτε προληπτικά για την αποτροπή οικονομικών κίνδυνων είτε ως σωτήρια για τις υπό κίνδυνο χρεοκοπίας χώρες.
Έχει ενδιαφέρον βεβαία το ποιος το έχει προτείνει, καθώς ορισμένοι τείνουν να βάζουν ιδεολογικά πρόσημα στη φορολογία ανάλογα με το αν τους συμφέρει η όχι. Το θέμα όμως είναι η αναγκαιότητα κάθε μεθόδου για την βιωσιμότητα και την ευημερία κάθε χώρας.
Πάντως κομμουνιστές δεν τους λες. Ούτε το ΔΝΤ ούτε την Deutsche ank και την Αυστραλία.
Σε συνδυασμό με την φοροδιαφυγή που έλαβε χωρά την εποχή που η παγκοσμία οικονομία άκμαζε τόσο των πολυεθνικών όσο και της διαφθοράς, μια τέτοια λύση συζητείται ευρέως και την βρίσκουν λογική σε περίπτωση ανάγκης, πλην της Ελλάδος.
. Μπορεί για μερικούς η έξοδος απ την κρίση να σχετίζεται με την έξοδο της χώρας στις αγορές, αλλά για το 70% των κατοίκων της χώρας σχετίζεται με την έξοδο απ την υπερφορολογηση, την ακρίβεια, την ανεργία.
Υποκριτές είναι όσοι μιλούν τόσα χρόνια για μείωση της φορολογίας και είτε την αυξάνουν συνεχώς, είτε υπονοούν την φορολογία των υψηλών μόνο εισοδημάτων.
Ενώ εδώ έχουμε δυο φόρους εισοδήματος, δυο ακινήτων και άλλους τόσους δημοτικούς φόρους απ το πρώτο ευρώ, ήτοι και επί μηδενικού εισοδήματος!
Οι πολίτες θα ανασάνουν όταν βρουν δουλειά αξιοπρεπή. Όταν μπορούν να ξεκινήσουν επιχείρηση δική τους με μηδέν φόρους και εισφορές καθ όσο δεν θα έχουν εισοδήματα επαρκή, όταν θα διαγράφουν οι παραλογές οφειλές τους όταν το κόστος ζωής πέσει σε ανθρώπινα επίπεδα. Όταν δούμε επιχειρήσεις να ανοίγουν μεγάλες και μικρές. Και όχι όταν βγούμε στις αγορές.
Καμιά σημασία δεν έχει η έξοδος στις αγορές αν δεν το δει ο βασανισμένος πολίτης στη ζωή του και στην τεσπη του.
Κι αν κάποιοι έλεγαν το 2013 τρομοκρατώντας το λαουτζίκο » οσοι δεν έχουν για το χαράτσι να πουλήσουν το σπίτι τους», σήμερα που ο λαουτζίκος ούτε έχει για το χαράτσι, ούτε καν μπορεί να πουλήσει το σπίτι του, προφανώς ήρθε η ώρα να πληρώσουν με το ίδιο νόμισμα οι καθώς οι καταθέσεις ασφαλώς και θεωρούνται περιουσιακές δυνάμεις κατά το Σύνταγμα, μαζι και οι θυρίδες κλπ, που κάποιοι έξυπνοι φροντίζουν να διασφαλίσουν ότι δεν θα τους ακουμπήσει κανένας.
Η άρχουσα τάξη της Ελλάδας, μαζι με την τρόικα εγκλημάτησε σε βάρος της χώρας και πρέπει να εξιλεωθεί θυσιάζοντας ένα μέρος απ τα υπάρχοντα της.
Τρίζουν τα κόκκαλα των ευεργετών της Ελλάδας ελλήνων και ξένων, αρκετοί εκ των όποιων δώρισαν όλη την περιουσία τους γι αύτη, χωρίς καν να μπορέσουν να την επισκεφτούν, την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδες νεοέλληνες κάνουν ότι μπορούν για να αποφύγουν την δική τους υποχρέωση να συνεισφέρουν στα δημόσια βάρη. Κι ενώ μάλιστα πλούτισαν απ τη χώρα τους!
Δεν μπορεί κανείς να περιμένει άλλο καμιά αξιολόγηση, κανένα αποτυχημένο γιουρογκρουπ, προαπαιτούμενα και κουραφέξαλα.
Γ. Αξίζει τέλος να αποτελειώσουμε και το διπλό μύθευμα που διαδίδουν οι διαχειριστές της κρίσης της χώρας προσπαθώντας να δικαιώσουν την αποτυχία τους :
α) ότι ο ΕΝΦΙΑ-ΕΕΤΗΔΕ ήταν δίκαιος φόρος και επαρκής για την αντιμετώπιση των δημοσιονομικών αναγκών
β) ότι φόρος αυτός ήταν τάχα φόρος περιούσιας.
Έχουμε λοιπόν να σημειώσουμε ότι :
α) ο φόρος ακινήτων στην Ευρώπη είτε δεν εφαρμόζεται επί απρόσοδων ακινήτων, είτε όταν εφαρμόζεται εξαιρεί την πρώτη κατοικία και μπαίνει στην αντικειμενική αξία χωρίς να φορολογεί έπειτα επιπροσθέτως τα ενοίκια.
Ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιούσιας λοιπόν που προϋπήρχε ήταν πολύ πιο δίκαιος γιατί απόφευγε την φορολόγηση της μικροιδιοκτησιας, των απρόσοδων ακινήτων και άρα τη φτωχοποίηση των πολιτών, και τη γενική υπερχρέωση στο δημόσιο και το μπλοκάρισμα όλων των συναλλαγών του real estate στη χώρα (ΕΝΦΙΑ).
β) Η έννοια του φόρου περιούσιας εμπεριέχει πλήθος ακόμα φορολογικών αξίων όπως καταθέσεις, μετοχές, θυρίδες κλπ.
Όμως επιχείρησαν να περιορίσουν την έννοια του φόρου περιούσιας στην ακίνητη μόνο περιουσία, με εύλογη διάθεση να προστατέψουν τις λοιπές περιουσιακές δυνάμεις.
Δ. Ακριβως την ιδία λογική, τέλος, είχε διοχετεύσει το δημόσιο σε όλα του τα παραρτήματα.
Δηλαδή σε δήμους, ασφαλιστικά ταμεία, νομικά πρόσωπα δημόσιου δικαίου πάσης φύσεως κλπ και σε όλα τα βάρη που αυτά χρειάζονται για συντηρηθούν μαζι με της αργομισθίες τους :
Επιμερίζει τα βάρη των εισφορών, των δημοτικών τελών και ότι άλλο έχουν εφεύρει με ισο τρόπο σε όλους τους πολίτες ανεξάρτητα απ την συνολική περιουσιακή τους κατάσταση, ανεξάρτητα απ το εισόδημα τους, με ένα και μόνο σκοπό. Να γλυτώνουν οι πλουσιότεροι.
Αυτό το καρκίνωμα πρέπει να παψει και μόνη αρμοδία να το πράξει είναι η κεντρική εξουσία, με υπόδειξη της προς όλα τα νομικά πρόσωπα του δημόσιου, τους δήμους, τις περιφέρειες κλπ.
Τα περήφανα γηρατειά είχαν πει προ ετών, επί δευτέρου μνημονίου, με τη πένα του Σαράντη Καργακου :
«Κύριε Πρωθυπουργέ, αφού δεν μπορείτε να μας αφήσετε να ζήσουμε ήσυχα, αφήστε τουλάχιστον να πεθάνουμε ήσυχα».
Φτάσαμε και η νεολαία της Ελλάδας να λέει τα ίδια, μέσω του πιο γνωστού blogger :
«Εφτά χρόνια δεν είναι κρίση, είναι η ζωή μας όλη.
Ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή για να αγαπήσει, να δημιουργήσει και να ευτυχήσει.
Ο άνθρωπος έρχεται στη ζωή για να ζήσει, όχι για να επιβιώσει.
Αυτό δεν είναι ζωή, είναι κατάρα.
Τι είναι η πίστη των Ελλήνων χωρίς φόβο για τον θάνατο;
Βλέπετε όλοι πως το πένθος έχει χαθεί.
Ξεπέτα έχει γίνει η κηδεία.
Άντε να χώσουμε τον νεκρό στη γη, να τρέξουμε μετά να πληρώσουμε τον ΕΝΦΙΑ».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου