κ. ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΡΑ άρθρο..

Θα αρχίσουμε να επιστρέφουμε τα χρήματα όταν οι συνθήκες θα το επιτρέψουν

Του Δημήτρη Κωνσταντάρα

Προσέξτε. Ακούστε. Διαβάστε. Προσεκτικά.

«Φτάνει με τις έξωθεν παρεμβάσεις - Περισσότερο χρόνο για το χρέος» είναι ο τίτλος συνέντευξης «ξένης προσωπικότητας, από την Ελλάδα » που δημοσίευσε προ ημερών  η σοβαρή ιταλική εφημερίδα La Repubblica. Το δημοσίευμα – το οποίο περιέχει σχολιασμούς και συμπεράσματα του αρθρογράφου-  τονίζει μεταξύ των άλλων, ότι  οι εκκλήσεις της καγκελαρίου ‘Ανγκελα  Μέρκελ είναι «απαράδεκτες έξωθεν παρεμβάσεις σε μια δημοκρατική προεκλογική εκστρατεία» και υποσημειώνει απάντηση της συνεντευξιαζόμενης προσωπικότητας  ότι το ευρώ «σχεδιάστηκε με λάθος τρόπο και ότι  για την Ελλάδα, όπως και για την Ιταλία, θα ήταν καλύτερο να μην είχε ενταχθεί σε αυτό» .

Ο συνεντευξιαζόμενος, σε σχετική ερώτηση, απαντά  πως « το ευρώ δεν άντεξε στη χρηματιστική κρίση του 2008, αλλά τώρα, πλέον, δεν γίνεται να γυρίσει, κανείς, πίσω».

Και πιο κάτω, ο αρθρογράφος καταθέτει ότι σύμφωνα με την συνεντευξιαζόμενη προσωπικότητα : «Είναι σαν ένα πλοίο το οποίο ταξιδεύει προς την Αμερική και στα μισά του ωκεανού αρχίζει να μπάζει νερό. Δεν χρησιμεύει σε κάτι να αρχίσουμε να αναλύουμε τα λάθη των μηχανικών που το έφτιαξαν, πρέπει να σφίξουμε τα δόντια και να φτάσουμε στο λιμάνι.

Αμέσως μετά, το ιταλικό δημοσίευμα μας αποκαλύπτει ότι  η προσωπικότητα της Ελληνικής πολιτικής σκηνής που δίνει τη συνέντευξη είναι  «υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ και ο άνθρωπος που συνέταξε το οικονομικό του πρόγραμμα». Και  ότι  προτείνει να μετατραπεί το χρέος προς την τρόικα, «το οποίο αυξήθηκε από 240 στα 280 δισεκατομμύρια ευρώ λόγω των τόκων»  σε ένα τεράστιο ομόλογο απεριόριστης διάρκειας» .

 «Θα αρχίσουμε να επιστρέφουμε τα χρήματα όταν οι συνθήκες θα το επιτρέψουν και θα έχει ξεκινήσει, στην Ελλάδα, μια ανάπτυξη τουλάχιστο του 3% με 3,5%» λέει στην ιταλική εφημερίδα ο συνεντευξιαζόμενος.

Πρόκειται για συνέντευξη του  οικονομολόγου, καθηγητή του Πανεπιστημίου του Τέξας, Γιάννη Βαρουφάκη.  Ο καθηγητής του πανεπιστημίου του Τέξας αναφέρεται στις λανθασμένες προβλέψεις της τρόικας και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου σχετικά με την οικονομική ανάπτυξη της Ελλάδας, και παρατηρεί ότι « δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη αν κάθε διαθέσιμο ευρώ χρησιμοποιείται για να αποπληρωθούν τα χρέη».

«Τα χρέη προς την τρόικα αποτελούν το 81% του ελληνικού δημόσιου χρέους. Το υπόλοιπο ποσοστό, οφειλές προς τους ιδιώτες, δεν θα το αγγίξει κανείς», αναφέρει, ενώ στην ερώτηση «πώς μπορεί να ξεκινήσει μια δυναμική ανάπτυξη», ο κ. Βαρουφάκης απαντά:

«Στοχεύουμε στην ποσοτική χαλάρωση, και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν πρέπει να τολμήσει να μας αποκλείσει, όπως και σε μια ειδική μορφή ποσοτικής χαλάρωσης: την αγορά ομολόγων από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων πρέπει να αρχίσει να κάνει αυτό για το οποίο δημιουργήθηκε, να χρηματοδοτεί, δηλαδή, επενδύσεις σε ευρωπαϊκές χώρες, συμπεριλαμβανομένης, ασφαλώς, και της Ελλάδας».

Δεν γνωρίζω τον κ. Βαρουφάκη, τι θέση έχει «δίπλα» στον κ. Τσίπρα, αν πράγματι αυτός έχει συντάξει το οικονομικό πρόγραμμα του Σύριζα, αν είναι εξουσιοδοτημένος να μιλά και να γράφει έτσι όπως μιλά και γράφει, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν πράγματα που δεν τα λέει καλά. Μορφωμένος άνθρωπος είναι, κριτική σκέψη έχει, άποψη έχει, έφυγε από την  Ελλάδα το 1978, έζησε και εργάστηκε στο εξωτερικό, επέστρεψε λίγο μετά  το 2001 και …ξανάφυγε το 2012.

Έγραφε τότε που ετοιμαζόταν να ξαναφύγει,  σε μια επιστολή του στο protagon.gr «Πρώτη φορά κοίταξα την βροχή μέσα από παράθυρο σε ξένο τόπο, στον οποίο ήξερα ότι θα έμενα χρόνια, το 1978 στην Αγγλία. Δέκα χρόνια μετά κοίταζα έναν άλλον τόπο, την Αυστραλία, μέσα από ένα άλλο «παράθυρο». Μεσολάβησαν κι άλλα «παράθυρα», στο Βέλγιο, στην Σκωτία...  23 χρόνια πέρασαν μέχρι να πάρω την απόφαση της επιστροφής».

Και λίγο πριν το τέλος: « Έξω και πάλι έξω. Γιατί αν υπάρχει ένα αγαθό που με κάνει ευτυχισμένο δεν είναι άλλο από το συναίσθημα ότι δεν εξαρτώμαι, δεν φοβάμαι να πω αυτό που πραγματικά πιστεύω. Κι αν χρειάζεται να σας στέλνω τα κείμενά μου από μια βροχερή, μακρινή πολιτεία, έτσι θα γίνει. Μέχρι να μπορώ να επιστρέψω διατηρώντας την ανεξαρτησία σκέψης μου, υπό συνθήκες που να μπορώ και πάλι να προσφέρω.»

Είναι γεγονός ότι ο κ. Βαρουφάκης, τα χρόνια που έμεινε στην Ελλάδα αφού επέστρεψε το 2001, έκανε και εχθρούς και φίλους.  Επειδή είναι ενδιαφέρων άνθρωπος, κανείς δεν αδιαφόρησε. Αλλά να είναι «εξ απορρήτων» του κ. Τσίπρα, να μιλά εξ ονόματός του για το τι θα κάνει ο Σύριζα όταν γίνει κυβέρνηση, να καταρτίζει αυτός το σχέδιο και το πρόγραμμα για το πώς η Ελλάδα θα αντιμετωπίσει τα χίλια δυο δεινά που την καταδιώκουν τη στιγμή που ζει συνειδητά στο εξωτερικό αφού την έχει εγκαταλείψει δυο φορές, αυτό, συγγνώμη, αλλά είναι κάτι που δεν το δέχομαι.

Διότι το να βρίσκεσαι στην Αγγλία, στην Αυστραλία, στο Τέξας ή στο Νεπάλ και να μαθαίνεις τα νέα της πατρίδας σου από το internet ενώ κοιτάζεις έξω από ένα παράθυρο έναν ξένο τόπο την ώρα που λες στους Έλληνες τι ΠΡΕΠΕΙ να γίνει και τι θα κάνει η κυβέρνηση «που έρχεται», είναι… το πιο σύντομο ανέκδοτο.