κ. ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ, ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ομιλία στην εκδήλωση για τα 40 χρόνια της ΟΝΝΕΔ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ

Παρασκευή, 31 Οκτωβρίου 2014

40 χρόνια πρωτοπορία, 40 χρόνια νίκες, 40 χρόνια συγκίνησης, 40 χρόνια προσφοράς στον τόπο με αγώνες, με θυσίες.

                Με μεγάλη συγκίνηση και με μεγάλη υπερηφάνεια βρίσκομαι σήμερα εδώ, ανάμεσα στη νεολαία της παράταξής μας, στην πιο λαμπερή ελπίδα της Ελλάδας, την ΟΝΝΕΔ, την ΔΑΠ, τους φοιτητές, τους ανθρώπους οι οποίοι έμαθαν μέσα από αγώνες να κερδίζουν για ένα μόνο λόγο, για προσφορά για το καλό του τόπου.

                Με αισθήματα, λοιπόν,  συγκίνησης, γιατί από δω, από την ΟΝΝΕΔ ξεκίνησα κι εγώ, όπως και άλλοι πολλοί, όπως και ο Κώστας, όπως και χιλιάδες συμμαχητές μας. Μπορεί να είμαστε μεγαλύτεροι στην ηλικία. Αλλά ποτέ δεν ξεχάσαμε από πού ξεκινήσαμε…

                Πριν σαράντα χρόνια, πράγματι, στήσαμε οργανώσεις νεολαίας, γειτονιά με γειτονιά, συνοικία με συνοικία, πόλη με πόλη, από τη μια γωνιά της Πατρίδας μέχρι την άλλη.

                Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ εκείνη την μοναδική πολιτική εμπειρία. Όταν στα τέλη του ’70, η παράταξή μας κυβερνούσε την Ελλάδα, σταθεροποιούσε τη Δημοκρατία, έβαζε την χώρα στην Ευρώπη, αλλά στα Πανεπιστήμια ήταν δύσκολο ακόμα και να κάνουμε την εμφάνισή μας.

Γιατί κυριαρχούσε τότε η ιδεολογική τρομοκρατία της «μιας, δήθεν, και μόνον αλήθειας». Των τάχα «προοδευτικών» που δεν άφηναν καμιά διαφορετική άποψη να ακουστεί. Κι όταν δεν τσακώνονταν μεταξύ τους, κυνηγούσαν τον κάθε διαφωνούντα.

Όλα αυτά πέρασαν οριστικά με τους δικούς σας αγώνες... 40 χρόνια προσφοράς, 40 χρόνια νίκης για τη Δημοκρατία.

                Γιατί η Δημοκρατία, πράγματι, νίκησε! Τα παιδιά της ΟΝΝΕΔ κέρδισαν τα πανεπιστήμια: με την παρουσία τους, με τις ιδέες τους, με τη δράση τους και με τη στάση τους! Και με μεγάλες νίκες που μας χαρίζουν συνεχώς, χρόνο με το χρόνο,  τριάντα χρόνια και πάνω τώρα, σε εύκολες και σε δύσκολες στιγμές. Είτε είμαστε κυβέρνηση είτε όχι. Μπορεί να είμαστε, μπορεί να μην είμαστε, η ΔΑΠ, όμως, πάντα είναι η πρώτη δύναμη. Και η ΟΝΝΕΔ παραμένει πάντα η πρωτοπορία!

Και γι’ αυτό σας ευχαριστούμε με όλη μας την καρδιά.

               

Είστε η αδιάψευστη απόδειξη της απήχησης των ιδεών μας. Είστε η καλύτερη πυξίδα που δείχνει το δρόμο για την καινούργια Ελλάδα: για μια κοινωνία που δεν θα εξαρτάται πια από δανεικά, για μια χώρα που δεν θα αναπτύσσεται πια με ψέματα, για μιαν Ελλάδα που δεν θα ζει με ψευδαισθήσεις μιας κάλπικης ψευτο-ευημερίας, για μιαν οικονομία, δηλαδή που αναπτύσσεται πραγματικά, δίνοντας ευκαιρίες σε όλους και ιδιαίτερα στα νέα τα παιδιά.

                Παντού αλλού στον κόσμο, αυτές οι ιδέες της ΔΑΠ κυριαρχούν. Και τώρα, ήρθε η ώρα αυτές οι ιδέες της ΔΑΠ να κυριαρχήσουν επιτέλους και στο δικό μας τον τόπο, να δώσουν τον δυναμισμό που απαιτεί η κοινωνία και η οικονομία και ο Έλληνας!

Αυτό, άλλωστε, είναι και η δικαίωση σήμερα της παράταξής μας: που κράτησε τη χώρα όρθια στην κρίση. Που απέτρεψε τα χειρότερα που μας απειλούσαν ακόμα και πριν δύο χρόνια. Και σήμερα βγαίνουμε πια οριστικά και από την κρίση και από τα Μνημόνια… Και η ΔΑΠ παραμένει μεγάλη δύναμη των ιδεών μας.

Και βγαίνουμε από την κρίση, όχι για να γυρίσουμε πίσω σε όσα μας έφεραν σε αυτή την απόγνωση…

Βγαίνουμε, όχι για να επιστρέψουμε στα ίδια λάθη και στις ίδιες αναπηρίες ιδεών…

Βγαίνουμε για να συνεχίσουμε τις μεταρρυθμίσεις, αλλά τώρα πια σε συνθήκες ανάπτυξης…

Βγαίνουμε, ξανακερδίζοντας την αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια του λαού μας. Βγαίνουμε για να μην επιτρέψουμε ποτέ, όπως είπε ο Πρόεδρος, να ξανακυλήσει η χώρα προς τα πίσω, δηλαδή σε ελλείμματα, σε υπερδανεισμό.

Και βγαίνουμε συντεταγμένα, από την κρίση. Τίποτε δεν θα μας αποπροσανατολίσει από την πορεία που χαράξαμε και τίποτα δεν μπορεί να χαλάσει το βηματισμό μας.  

Βγαίνουμε, για να ξανακτίσουμε τη χώρα, να βάλουμε μπροστά την οικονομία, την παραγωγή, τη δημιουργία θέσεων εργασίας, την εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα. Και όλα αυτά αποτελούν τη δικαίωση της παράταξής μας!

Μα, πάνω απ’ όλα αποτελούν τη δικαίωση της ΟΝΝΕΔ, που πρώτη σήκωσε τη σημαία του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού και χωρίς εκπτώσεις κέρδισε και χωρίς μισόλογα κέρδισε τη μάχη αυτή, όλες τις μάχες στα Πανεπιστήμια.

Γιατί επί 40 χρόνια –θα το εξηγήσω- δίνει η ΟΝΝΕΔ και η ΔΑΠ μαθήματα Δημοκρατίας. Γιατί είναι μάθημα Δημοκρατίας να συνυπάρχεις στον ίδιο χώρο με άλλους νέους ανθρώπους, διαφορετικών απόψεων και να κερδίζεις συνεχώς και την ψήφο τους αλλά και την καρδιά τους. Να μιλάς μαζί τους, να συνεργάζεσαι μαζί τους όπου αυτό είναι εφικτό, χωρίς ποτέ να υποστέλλεις τη δικιά σου τη σημαία. Και συνέχεια να κερδίζεις έδαφος.

Γιατί είναι μάθημα Πατριωτισμού, να βάζεις πάνω απ’ όλα την Πατρίδα σου την Ελλάδα! Υπερασπίζοντας παντού, όπως το έκανε παντού η ΟΝΝΕΔ και η ΔΑΠ, το εθνικό συμφέρον: και έξω από τη χώρα και μέσα στη χώρα. Αναζητώντας και βρίσκοντας στηρίγματα στα εθνικά δίκαια παντού. Δίνοντας αποστομωτικές απαντήσεις σε όλους εκείνους που θέλουν να αλλοιώσουν την Ιστορία μας, να θίξουν τα δίκαιά μας, να προσβάλουν  ακόμα και τα σύμβολά μας, να δημιουργήσουν μεταξύ μας έναν τεχνητό διχασμό.

Σε όλες αυτές τις προκλήσεις, η ΟΝΝΕΔ απαντούσε πάντα αποτελεσματικά.

                Και είναι μάθημα Πατριωτισμού ακόμα, να ανοίγεις το δρόμο στην Ανάπτυξη με ανταγωνιστικότητα.

Δεν μπορείς να αγαπάς τον τόπο σου, αν δεν νοιάζεσαι για την Ανάπτυξή του.

Δεν μπορείς να νοιάζεσαι για την Ανάπτυξη, αν δεν βάλεις στο κέντρο την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα. Όταν άλλοι έψαχναν μονοπάτια για εύκολη «τακτοποίηση» στο δημόσιο, εσείς ανοίγατε δρόμους για τη νεανική επιχειρηματικότητα!

Και το λέω ξεκάθαρα, με τη δική σας παρότρυνση έβαλα, πριν δυο χρόνια, την ιδέα των νεοφυών επιχειρήσεων, των start ups. Κι έτσι αυτά τα χρόνια, σε συνθήκες κρίσης για τη χώρα μας, τα ελληνικά start ups συγκέντρωσαν το θαυμασμό της διεθνούς κοινής γνώμης και έδειξαν το δρόμο της αληθινής ανάπτυξης για το μέλλον.

Αυτός είναι ο νέος Πατριωτισμός και εσείς είστε η αδιαμφισβήτητη πρωτοπορία του: Προάσπιση των εθνικών συμφερόντων, ναι και πάντα, αλλά μαζί με αναπτυξιακή προσπάθεια. Ανακλαστικά εξωστρέφειας και επιχειρηματικότητας και αναζήτησης ευκαιριών για όλους. Αυτός είναι ο σύγχρονος δυναμισμός του Έλληνα.

                Γιατί Ελλάδα σημαίνει, στο δικό μας «κώδικα αξιών», πέντε πράγματα:

                Ελευθερία, Δημιουργικότητα, Υπερηφάνεια, Δικαιοσύνη και Αξιοπρέπεια.

                Ελευθερία για τη χώρα μας. Δημιουργικότητα για το λαό μας. Υπερηφάνεια για την παράδοση και την Ιστορία μας. Δικαιοσύνη στην κοινωνία μας, ισότητα ευκαιριών σε όλους και ισότητα όλων απέναντι στο νόμο. Και Αξιοπρέπεια για τον καθένα ξεχωριστά και για το λαό μας συνολικά.

                Αυτά είναι τα δικά μας τα πατριωτικά ιδανικά που υπερασπίζεται η ΟΝΝΕΔ και η ΔΑΠ. Και με αυτά κερδίζουν όλες τις μάχες μέσα στα Πανεπιστήμια 40 χρόνια τώρα… 

Κι όλα αυτά δεν είναι «λόγια». Δεν μου αρέσει να κολακεύω κανέναν. Ούτε έχετε την ανάγκη να σας κολακέψει κανείς…

Αλλά εδώ μιλάμε για μια μακροχρόνια παράδοση πρωτοπορίας, για την οποία έχει ο καθένας από εσάς το δικαίωμα να νιώθει πραγματικά υπερήφανος.

Και θα πω γρήγορα ότι η ΟΝΝΕΔ τόλμησε σε δύσκολες εποχές να πει δύσκολες αλήθειες. Που όμως όλες αργότερα δικαιώθηκαν…

Δικαιώθηκαν στα μάτια του λαού. Και δικαιώθηκαν πολλές φορές, γιατί ακόμα και αντίπαλοί μας τα υιοθέτησαν.

                Σας θυμίζω από τα πιο πρόσφατα:

Το 2011 η ΟΝΝΕΔ πρότεινε κατάργηση του λεγόμενου «Πανεπιστημιακού ασύλου». Που επί δεκαετίες, ήταν ασυλία παρανομίας μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους και παράγοντας διάλυσης της Εκπαίδευσης. Όταν το πρότεινε τότε έγινε χαλασμός. Κι ένα χρόνο αργότερα ψηφίστηκε με συντριπτική πλειοψηφία από το Ελληνικό Κοινοβούλιο!

Και μόλις πέρσι, η ΟΝΝΕΔ πρότεινε τη σύσταση ειδικού σώματος για τη φύλαξη των Πανεπιστημίων. Ήδη, η πρόταση αυτή συζητείται σοβαρά, προωθείται αποφασιστικά, προκαλεί αντιδράσεις από εκείνους που μόνον ένα πράγμα τους ενδιαφέρει: να συνεχίζεται το μπάχαλο μέσα στο Πανεπιστήμιο.

Όμως, δεν θα τους περάσει, γιατί η πρωτοπορία είναι στα Πανεπιστήμια η ιδέα που περνάει η ΟΝΝΕΔ για Πανεπιστήμια πραγματικά ελεύθερα σε μάθηση, για όλο τον κόσμο.

                Το 2010 η ΟΝΝΕΔ είχε προτείνει πρώτη το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων. Σήμερα αυτό γίνεται πράξη κι αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών. Και ήδη βλέπουμε ορατά αποτελέσματα. Σκεφτείτε μόνο πόσοι ανακουφίστηκαν από την κατάργηση του καμποτάζ στις κρουαζιέρες. Και μόνον από τις κρουαζιέρες 4.500.000 τουρίστες επιπλέον ήρθαν φέτος στην Ελλάδα.

Θέλετε να θυμηθούμε τα παλαιότερα;

Το 1992, η ΟΝΝΕΔ είχε κάνει πανελλήνια καμπάνια με σύνθημα:

«Είμαι νέος, Δεν θέλω μια θέση στο Δημόσιο»!

Φανταστείτε αυτό, την εποχή που κυριαρχούσε ο κρατισμός. Και αυτή η νεολαία προειδοποιούσε ότι αυτό δεν μπορεί να είναι όνειρο για το μέλλον του τόπου, ότι είναι εφιάλτης! Κι αποδείχθηκε ότι είχε δίκιο.

Και έξι χρόνια ακόμα πιο πριν, το 1986, όταν οι περισσότεροι από σας ήταν ακόμα αγέννητοι, η μαθητική μας παράταξη, η ΜΑΚΙ, πρότεινε την εισαγωγή του μαθήματος των ηλεκτρονικών υπολογιστών στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τότε, το 1986, αυτό ήταν «επιστημονική φαντασία». Τώρα έχει γίνει πράξη προ πολλού και ακούγεται ως κάτι «αυτονόητο». Ήταν και πάλι τότε η ΟΝΝΕΔ, η ΔΑΠ και η ΜΑΚΙ πολύ μπροστά από την εποχή τους…

Και για να έλθουμε στο τώρα:

                Πρόταση της ΟΝΝΕΔ είναι, εκεί ξεκίνησε, εκεί ανδρώθηκε, εκεί έγινε ιδέα η Συνταγματική μεταρρύθμιση που τώρα προωθούμε, να περιληφθεί επιτέλους η αλλαγή του άρθρου 16 να προβλέπεται η Δημιουργία Μη κρατικών, Μη κερδοσκοπικών Πανεπιστημίων στην Ελλάδα.

                Όπως πρόταση της ΟΝΝΕΔ είναι ο εκσυγχρονισμός των Πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, στα πρότυπα των αντίστοιχων Ευρωπαϊκών και η σύνδεσή τους με την αγορά εργασίας.

                Γιατί ο κρατισμός- μην κάνετε λάθος- δεν θέλει σύνδεση των Πανεπιστημίων με αγορά εργασίας. Θέλει τα Πανεπιστήμια αιχμάλωτα του κομματισμού!

                Ο κρατισμός δεν θέλει μη κρατικά Πανεπιστήμια. Θέλει το «μονοπώλιο της γνώσης» από κλειστές ομάδες, τα κόμματα που δεν ελέγχονται από κανένα, δεν ανταγωνίζονται με κανένα, δεν εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον, αλλά τα συμφέροντα αυτών των στενόμυαλων κομματικών μηχανισμών, των κλειστών συντεχνιών. Να παίρνουν λεφτά από το κράτος, αλλά να μη δίνουν λογαριασμό σε κανένα, να μη φυλάσσονται, να μη προσφέρουν ασφάλεια ούτε στους φοιτητές ούτε στους πανεπιστημιακούς, να μην υπάρχει ελευθερία γνώμης, ούτε τα εκλεγμένα όργανά τους να μην μπορούν να συνεδριάσουν, χωρίς τις προκλήσεις και τους προπηλακισμούς από μικρές ομάδες ταραχοποιών, που τους είδαμε στην τηλεόραση.

                Αυτή η αιχμαλωσία των Πανεπιστημίων θέλουν- δε θέλουν, να το ξέρουν τελείωσε πλέον!

Εσείς ανοίξατε το δρόμο γι’ αυτό. Η κοινωνία μας απορρίπτει κάτι τέτοιο. Η πανεπιστημιακή κοινότητα το απορρίπτει. Και πάνω απ’ όλα, η κοινή λογική του μέσου Έλληνα απορρίπτει μια τέτοια εξέλιξη…

                Διεθνώς δεν υπάρχει πουθενά Πανεπιστήμιο που δεν φρουρείται!

                Διεθνώς δεν υπάρχει πουθενά Πανεπιστήμιο που λειτουργεί υπό την «αιχμαλωσία» μικρών μειοψηφιών.

                Αυτό δεν είναι «Δημόσια Παιδεία». Είναι αρρώστια, είναι κατάντημα, είναι διαρκής υπονόμευση της Δημόσιας Παιδείας!

                Αυτό δεν είναι «Ελευθερία». Είναι η τυραννία της μειοψηφίας!

                Και οι εικόνες που πράγματι είδαμε τις τελευταίες μέρες, με μικρές ομάδες φοιτητών να μπαίνουν στην αίθουσα συνεδριάσεων της Συγκλήτου και να προσπαθούν να επιβληθούν με φωνές και με ασχήμιες, είναι μια υπόμνηση της κατάντιας από την οποία επιτέλους ξεκολλάει πλέον η Ελλάδα. Και δύναμη για αυτή την απογείωση προς το αύριο της δίνει πάνω από όλα η νεολαία μας, η ΔΑΠ, η ΟΝΝΕΔ, οι αγώνες τους, η προσφορά τους για την Πατρίδα.

                Γυρίστε και κοιτάξτε μια οποιαδήποτε χώρα του κόσμου. Τέτοια πράγματα είναι αδιανόητα παντού! Και πρέπει επιτέλους να τα τελειώσουμε οριστικά και εδώ. Δεν μας ταιριάζουν. Αξίζουν πολύ καλύτερα σε όλους μας.

                Ναι, λοιπόν, αυτά είναι εκείνα που μας κρατάνε πίσω. Αυτά είναι εκείνα που πρέπει να αλλάξουν. Αυτά αλλάζουμε. Και με σύνεση και με αποφασιστικότητα.

                Τα αλλάζουμε με κόπο όμως, γιατί απέναντί μας έχουμε συνασπισμένες τις δυνάμεις του χθες. Που δεν θέλουν τίποτα να αλλάξει…

                Τα αλλάζουμε με υπομονή, γιατί απέναντί μας έχουμε την αμάθεια, το θράσος, την απαιδευσιά και τις ιδεολογικές εμμονές που πάντα συσπειρώνονται, για να ματαιώσουν κάθε βήμα προς τα μπρός. Κάθε τολμηρή μεταρρύθμιση.

                Τα αλλάζουμε, λοιπόν, δύσκολα, ναι. Αλλά σταθερά. Και ριζικά!

                Και η κοινωνία είναι μαζί μας.

Γιατί οι γονείς δεν θέλουν τα παιδιά τους να φοιτούν σε ένα χώρο ανεξέλεγκτο, αφύλακτο.

                Οι φορολογούμενοι δεν θέλουν τα χρήματα που δίνουν από το υστέρημά τους για τη Δημόσια Παιδεία, να πηγαίνουν χαμένα.

                Και οι ίδιοι οι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι κατάλαβαν πια, ότι η αξιοπρέπειά τους δεν το αντέχει να προπηλακίζονται και να προσβάλλονται καθημερινά, και η προσωπική τους ασφάλεια να κινδυνεύει κάθε στιγμή, από λίγα θρασίμια που ούτε η οικογένειά τους τούς έδωσε αγωγή, ούτε η Πολιτεία φρόντισε να τους διδάξει το πρώτο μάθημα Δημοκρατίας: να σέβεσαι τους νόμους!

                Όχι, δεν είναι αυτή η εικόνα στα Πανεπιστήμια που θέλουμε.

Δεν είναι αυτή η εικόνα των νέων μας.

                Η συντριπτική πλειοψηφία της νεολαίας στην Ελλάδα κουράστηκε για να μπει στις Ανώτατες Σχολές. Δοκιμάστηκε πολύ σκληρά, από ένα σύστημα που ακόμα παραμένει μη λειτουργικό και άδικο. Και πράγματι, όπως είπε ο Πρόεδρος, πρέπει να αλλάξει!

                Δοκιμάστηκαν και πέρασαν στις Ανώτατες και Ανώτατες Σχολές, για να μορφωθούν. Για να έχουν ευκαιρίες να φτιάξουν το μέλλον τους. Όχι για να φοβούνται να πάνε τα παιδιά στη Σχολή τους. Όχι για να ζουν με ανασφάλεια, αν θα γίνουν μαθήματα, αν θα μπορέσουν να δώσουν εξετάσεις. Αν θα τελειώσουν έγκαιρα. Αν θα αφήσουν τον καθηγητή τους να τους κάνει μάθημα…

                Αυτό πρέπει να αλλάξει και θα αλλάξει με το μεταρρυθμιστικό πρόσωπο αυτής της κυβέρνησης, αλλά κυρίως με τη δύναμη που της προσφέρουν οι δικοί σας αδιάκοποι αγώνες για μια καλύτερη Παιδεία στην Ελλάδα.

                Κοιτάξτε, εμείς δεν λέμε ότι μονοπωλούμε το σωστό! Το ξέρετε καλά, γιατί εσείς είστε αληθινοί δημοκράτες. Δεν περιμένετε απ’ όλους τους άλλους να προσχωρήσουν στις απόψεις σας. Αγωνίζεστε για το καλό όλων. Για το καλό της χώρας, το μέλλον της χώρας. Που είναι, πάνω απ’ όλα, το δικό σας μέλλον.

                Κι αυτό είναι που σας κάνει αληθινή πρωτοπορία.

                Ξέρετε να υπερασπίζεστε τις απόψεις σας, αλλά και να ακούτε τις απόψεις των άλλων. Κι αυτό σας κάνει αληθινή πρωτοπορία.

                Δεν στρογγυλεύετε τα λόγια σας, αλλά συνθέτετε απόψεις.

                Κι αυτό σας κάνει αληθινή πρωτοπορία.

                Πατάτε γερά, στο σήμερα. Αλλά βλέπετε μπροστά, στο αύριο.

                Κι αυτό σας κάνει αληθινή πρωτοπορία.

                Δεν βλέπουμε στα πρόσωπά σας μόνο τα αυριανά στελέχη της Παράταξης.

                Βλέπουμε στα πρόσωπα σας τους αυριανούς ηγέτες της χώρας! Γιατί απαιτείται να υπάρχει ηγεσία κάθε στιγμή δυνατή σε αυτήν τη χώρα.

                Δεν είστε μόνο, λοιπόν, η πρωτοπορία της Παράταξής μας.

Είστε η πρωτοπορία του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού, της κοινωνίας, της Νέας Ελλάδας που χτίζουμε!

Γιατί η Παράταξή μας βάζει πάνω απ’ όλα τη χώρα!

Και βάζετε κι εσείς πάνω απ’ όλα την Πατρίδα.

Τα κόμματα πολλές φορές διχάζουν την κοινωνία.

Τα ξεπεσμένα, ξεπερασμένα ιδεολογήματα, οι εμμονές, μας κρατάνε κολλημένους στο χθες.

Αλλά οι ιδέες της Ελευθερίας, την Δικαιοσύνης, της Ανταγωνιστικότητας και της Αξιοσύνης, είναι ταυτόχρονα παλιές και σύγχρονες. Σημερινές και αιώνιες. Είναι παρακαταθήκες από το παρελθόν, είναι οδηγοί για το μέλλον. Είναι αληθινή πρόοδος,  αληθινή προοπτική, αληθινή ελπίδα κάθε χώρας, κάθε λαού που πήρε τη μοίρα τους στα χέρια του και έφτιαξε το μέλλον του.

Οι ιδέες της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Ανταγωνιστικότητας, της Αξιοκρατίας ενώνουν την κοινωνία! Πέρα και πάνω από κόμματα. Πέρα και πάνω από συγκυρίες. Πέρα και πάνω από σύνορα.

Αυτές οι ιδέες εδώ, σ’ αυτόν εδώ τον τόπο γεννήθηκαν.

Δικές μας είναι. Δικές σας ιδέες είναι!

Είναι εκείνες που θριαμβεύουν πλέον σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της οικουμένης.

Αυτές οι ιδέες είναι καιρός να εδραιωθούν για τα καλά και στην Ελλάδα,  που είναι η χώρα που τις γέννησε. Αυτές τις ιδέες κάνατε σημαία σας. Γι’ αυτές τις ιδέες σας ευγνωμονούμε που κερδίζετε συνεχώς τους αγώνες σας.

Και γι’ αυτό είστε πρωτοπορία!

Μ’ αυτές τις ιδέες, όλοι μαζί, ξαναφτιάχνουμε την Ελλάδα, που μας αξίζει.

Μ’ αυτές τις ιδέες προχωράμε.

Με αυτές τις ιδέες νικάμε βήμα-βήμα τον κρατισμό.

Με αυτές τις ιδέες νικάμε το λαϊκισμό, όλες τις εμμονές και τις στρεβλώσεις του. Με αυτές τις ιδέες χτίζουμε μαζί την καινούργια Ελλάδα.

Εσείς, λοιπόν, συνεχίζετε την παράδοση της τιμημένης ΟΝΝΕΔ. Μας κάνετε υπερήφανους και σας ευχαριστούμε. Είστε πηγή έμπνευσης για μας και σας ευχαριστούμε. Αλλά πάνω απ’ όλα, σας ευχαριστώ εκ μέρους όλων, εκ μέρους του Κώστα, εκ μέρους των Προέδρων, εκ μέρους όλης της παλιάς γενιάς της ΟΝΝΕΔ, σας ευχαριστούμε που κάνετε αγώνες που δίνουν δύναμη στην Πατρίδα μας!

Καλή δύναμη στη συνέχεια! Καλόν αγώνα!

Ευχαριστώ πάρα πολύ!

40 χρόνια γιορτάζουμε ό,τι καλύτερο είχαμε να δώσουμε, τις ιδέες και την πρωτοπορία των ιδεών στον τόπο μας. Ευχαριστώ πολύ!