Τι είναι η δημοκρατία, αν η προστασία των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του πολίτη εξαρτάται από τις πολιτικές επιδιώξεις της εκάστοτε κυβέρνησης;
Το μόνο θέμα για όλα ελληνικά ΜΜΕ στην υπόθεση Μπαλτάκου ήταν η σχέση του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης με τα στελέχη της Χρυσής Αυγής. Το περιεχόμενο της συζήτησης ήταν εκ προοιμίου άνευ σημασίας. Αντίθετα στα ξένα ΜΜΕ το θέμα ήταν η ίσως ομολογία ανώτερου στελέχους της κυβέρνησης. Στο BBC το θέμα ήταν ότι «πέρα από ντροπή για την ελληνική κυβέρνηση, αποτελεί και απόδειξη ότι η ελληνική Δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη». Η γερμανική, Die Zeit, γράφει ότι ο «Ο Σαμαράς φέρεται να επηρέασε τις διώξεις κατά της Χρυσής Αυγής». Στο ίδιο μοτίβο και τα ρεπορτάζ των Reuters, New York Times, Guardian και Financial Times.
Γιατί αυτό το χάσμα μεταξύ των ελληνικών και ξένων ΜΜΕ; Θα μπορούσαμε να φαντασθούμε τα προηγούμενα χρόνια την περίπτωση όπου ένας ανώτερος κυβερνητικός παράγων φέρεται να ομολογεί παρέμβαση της κυβέρνησης στην δικαιοσύνη και το αποκλειστικό θέμα των ελληνικών ΜΜΕ να είναι τα κίνητρα αυτού του ανθρώπου και η αναγκαιότητα της κυβερνητικής σταθερότητας; Πως είναι δυνατόν, τα ΜΜΕ σε μια δημοκρατική χώρα, να έχουν όλα ακριβώς την ίδια στάση στο ίδιο θέμα και να παρακάμπτουν το περιεχόμενο της υπόθεσης σε αντίθεση με την στάση της υπόλοιπης ανθρωπότητας;
Την Παρασκευή το πρωί η εφημερίδα του εθνικού μας εργολάβου και μέγα κρατικοδίαιτου, κ. Μπόμπολα, το Εθνος, θα βγει με κύριο άρθρο/πρώτο θέμα την αναγκαιότητα της “σταθερότητας” και αποτροπής της πιθανότητας η ΧΑ να γίνει διαμορφωτής εξελίξεων. Λίγες ώρες αργότερα ο πρωθυπουργός θα κάνει πανομοιότυπες δηλώσεις με το κύριο άρθρο του Έθνους και το βράδυ στις ειδήσεις του MEGA, ιδιοκτησίας του εθνικού μας εργολάβου, ο κ Πρετεντέρης θα επαναλάβει ως σχόλιο τις ίδιες θέσεις. Μπορεί η επανάληψη να είναι η μητέρα της μαθήσεως, αλλά όταν οι Μπόμπολας και Σαμαράς μιλούν για σταθερότητα τι ακριβώς εννοούν; Είναι η όποια σταθερότητα επαγγέλλονται πάνω από την αλήθεια και την ανεξαρτησία της ελληνικής δικαιοσύνης; Είναι η σταθερότητα στις καρέκλες επιρροής και εξουσίας που κατέχουν υπεράνω του συντάγματος και των νόμων;
Αν η ελληνική δημοκρατία κινδυνεύει σήμερα να έχει ως ρυθμιστική δύναμη ένα ναζιστικό κόμμα αυτό συμβαίνει γιατί άτομα όπως οι κύριοι Μπόμπολας και Βενιζέλος έχουν αναλάβει την υπεράσπιση της.
Εξ αρχής δεν ήταν αρκετό να κατηγορηθούν συγκεκριμένα άτομα για συγκεκριμένες πράξεις. Οι όποιες εγκληματικές πράξεις αποδίδονται σε μέλη της ΧΑ για κάποιο περίεργο λόγο δεν ήταν η ουσία της υπόθεσης, αλλά η αφορμή για να καταργηθεί δικαστικά η ψήφος εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων πολιτών. Έτσι αποφασίσθηκε ότι στους προφυλακισθέντες βουλευτές, που ακόμα δεν έχουν καταδικασθεί για τίποτα, δεν μπορεί να τους επιτραπεί να πάνε στην Βουλή για να ψηφίσουν. Επίσης η Βουλή αποφάσισε πλέον ότι δεν θα δέχεται τις ψήφους βουλευτών με επιστολή όπως έκανε μέχρι το πρόσφατο παρελθόν. Το ΣΔΟΕ έχει επισκεφθεί το ξενοδοχείο του κ. Μιχαλολάκιου, αλλά όχι το ΠΑΣΟΚ του κ. Βενιζέλου, όπου ο κ. Τσουκάτος παραδέχθηκε ότι έπαιρνε μίζες για λογαριασμό του κόμματος.
Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα στην δικαστική πλευρά, όπου οι παραβάσεις του συντάγματος, του ποινικού δικαίου και του κώδικα ποινικής δικονομίας είναι τόσες πολλές, που δεν γεμίζουν ένα άρθρο μόνο, αλλά ολόκληρο βιβλίο. Πως για παράδειγμα γίνονται συλλήψεις με μια καινοφανή ερμηνεία της έννοιας του αυτόφωρου; Πως είναι δυνατόν ανακριτές, να ανακρίνουν βουλευτές επί μακρόν, όχι για συγκεκριμένες πράξεις, αλλά για τα πολιτικά τους φρονήματα; Γιατί ανακρίτρια με σύζυγο σύμβουλο του κ. Κουβέλη και στέλεχος της ΔΗΜΑΡ να έχει αναλάβει μια υπόθεση πρωτοφανούς πολιτικής βαρύτητας; Πως γίνεται να υπάρχει απόφαση προφυλάκισης πριν υπάρξει ανάκριση; Πως εξηγείται ότι το ίδιο δικαστικό σύστημα που δίνει άδειες σε τελεσίδικα καταδικασθέντες δολοφόνους της τρομοκρατίας, δεν δίνει άδεια σε προφυλακισθέντες βουλευτές να συμμετέχουν σε ψηφοφορίες της Βουλής;
Επί σειρά μηνών γίνονται συνεχείς διαρροές δικαστικού υλικού της υπόθεσης - διαρροές που είναι έτσι επιλεγμένες ώστε να δημιουργούν την χειρότερη δυνατή εντύπωση για τους κατηγορούμενους. Κανείς δεν έχει αντιδράσει σε αυτή την μεθόδευση. Ταυτόχρονα το σύστημα δικαιοσύνης που αδιαφορεί παντελώς γι’ αυτή την πρακτική, η πρώτη αντίδρασή του στην υποκλοπή του κ. Κασιδιάρη ήταν η άσκηση δίωξης εναντίον του, αλλά όχι η διερεύνηση του περιεχομένου της συζήτησης Κασιδιάρη-Μπαλτάκου.
Υπάρχει θέμα με την ελληνική δικαιοσύνη. Συχνά οι αποφάσεις της φαίνονται να είναι υπερβολικά αυστηρές ή υπερβολικά ανεχτικές όταν αυτό ωφελεί τους κρατούντες. Πάρτε για παράδειγμα τηv υπόθεση Ζαχόπουλου, όπου η Έυη Τσέκου έμεινε προφυλακιστέα για επτά μήνες. Αντίθετα στην υπόθεση Siemens, ο κ. Χρηστοφοράκος κυκλοφορούσε ελεύθερος μέχρι την ημέρα που αποφάσισε να την κάνει για Γερμανία. Λάθη και παραλήψεις πάντα γίνονται, αλλά πως γίνεται οι ωφελημένοι από αυτά τα λάθη και παραλήψεις να είναι πάντα οι ίδιοι;
Είναι σοβαρό πρόβλημα η αίσθηση μπανανίας που έχει δημιουργηθεί τους τελευταίους μήνες, όπου δίνεται η εντύπωση ότι για κάποιους, και δη εκλεγμένα μέλη του ελληνικού κοινοβουλίου, η καταδικαστική απόφαση είναι προειλημμένη και απλά διεκπεραιώνονται οι τυπικές διαδικασίες μέχρι να φτάσουμε σ’ αυτό το αποτέλεσμα.
Το τεκμήριο της αθωότητας δεν είναι πρόσχημα δικαιοσύνης που κερδίζεται ή χάνεται βάση των πολιτικών προτιμήσεων των ΜΜΕ. Κάθε Έλληνας πολίτης έχει το δικαίωμα σε μια δίκαιη δίκη. Οι βασικές ελευθερίες και δικαιώματα των Ελλήνων πολιτών δεν μπορούν να είναι αντικείμενο πολιτικού παζαρέματος και συναλλαγής. Αυτά τα δικαιώματα και ελευθερίες δεν καταργούνται επειδή τα πολιτικά πιστεύω κάποιου πολίτη είναι απεχθή. Σε μια χώρα που δεν κυβερνούν το σύνταγμα και οι νόμοι αλλά τα πρόσωπα και οι συσχετισμοί συμφερόντων, δεν μπορεί να θεωρείται ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου