Αθήνα, 04 Ιανουαρίου 2014
Συνέντευξη του Υπουργού Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη κ. Νίκου Δένδια στην εφημερίδα Καθημερινή και στον δημοσιογράφο Γιάννη Σουλιώτη
Κύριε υπουργέ, εντοπίζετε κενό στη φύλαξη της οικίας του Γερμανού πρέσβη;
Είμαι ο πολιτικός προϊστάμενος της Ελληνικής Αστυνομίας και οφείλω να μην εμπλέκομαι στην επιχειρησιακή εφαρμογή των μέτρων ασφάλειας. Ως Έλληνας πολίτης θεωρώ ότι την οικογενειακή στέγη όσων φιλοξενούνται στην Ελλάδα, την προστατεύει το ήθος των Ελλήνων. Θα ήθελα, όμως, να παρατηρήσω ότι η συγκεκριμένη οικία φυλασσόταν με θωρακισμένη σκοπιά, ο δε αστυνομικός φρουρός διέθετε στον οπλισμό του οπλοπολυβόλο. Δεν επρόκειτο συνεπώς περί «αφύλακτου» στόχου.
Σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν υπήρξε διεθνής συνεργασία των Αρχών. Έχει ζητήσει το Βερολίνο τη συμμετοχή της γερμανικής Αστυνομίας στην έρευνα ή το έχετε ούτως ή άλλως ήδη πράξει εσείς;
Ο ίδιος ο Πρέσβης της Γερμανίας, Wolfgang Dold, και η κυβέρνηση της συγκεκριμένης χώρας έχουν εκφράσει την απόλυτη εμπιστοσύνη τους στην ΕΛ.ΑΣ., με δημόσιες τοποθετήσεις τους. Οι διωκτικές αρχές της χώρας μας θα πράξουν το καθήκον τους με συνέπεια και επαγγελματισμό και πιστεύω ότι οι δράστες της επίθεσης θα προσαχθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Οι επιτυχίες των διωκτικών αρχών της χώρας μας, παλαιότερες αλλά και πρόσφατες, αποτελούν εγγύηση ότι διαθέτουν την τεχνογνωσία και την ικανότητα να εξιχνιάσουν τη συγκεκριμένη υπόθεση. Οφείλει, όμως, η κοινωνία σύσσωμη να αντιληφθεί ότι οι σφαίρες των τρομοκρατών προσβάλλουν όχι μόνο τη δημόσια ασφάλεια, αλλά και τις προοπτικές οικονομικής ανάκαμψης. Παρότι δεν είναι πρόδηλο, θύμα των τρομοκρατών δεν είναι οι σοβάδες της γερμανικής πρεσβείας, αλλά ο άνεργος Έλληνας πολίτης.
Προ εβδομάδων είχατε δημοσιοποιήσει την ανησυχία σας για επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα εναντίον οικονομικού στόχου. Αντ’ αυτού είδαμε ένα απροσδόκητο χτύπημα με προφανή πολιτικά κίνητρα. Συσχετίζετε τις πληροφορίες εκείνες με όσα συνέβησαν στο Χαλάνδρι;
Οφείλω να σας υπενθυμίσω ότι όχι απλώς είχα προειδοποιήσει για επικείμενο τρομοκρατικό χτύπημα, αλλά είχα αναφέρει επί λέξει, σε συνέντευξή μου στις 24/11/2013, ότι «θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε ο επόμενος στόχος». Αλλά στην πράξη αυτό σημαίνει ότι λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών που βιώνει η χώρα εδώ και έξι χρόνια, είναι εκατοντάδες ή και χιλιάδες οι δυνητικοί στόχοι, οι οποίοι δεν είναι δυνατό να φυλαχθούν απόλυτα ούτε από το σύνολο της δύναμης της Ελληνικής Αστυνομίας. Είναι επίσης πιθανό ο στόχος να άλλαξε, λόγω των δυσκολιών που παρουσίαζε το αρχικά σχεδιαζόμενο εγχείρημα.
Η επίθεση του Νοεμβρίου στα γραφεία της Χ.Α. και το πρόσφατο χτύπημα στο Χαλάνδρι αποκαλύπτουν έξαρση του τρομοκρατικού φαινομένου. Έχει και σε ποιο βαθμό η ΕΛ.ΑΣ. εικόνα για τα άτομα που κινούνται στο χώρο του λεγόμενου «αντάρτικου πόλης»;
Δεν είναι σκόπιμο να αποκαλύψω το παραμικρό σχετικά με τις αστυνομικές έρευνες. Σας διαβεβαιώνω όμως ότι η ΕΛ.ΑΣ. δεν πορεύεται «στα τυφλά» ούτε στα συγκεκριμένα χτυπήματα ούτε σε άλλες ενέργειες που επίσης διερευνώνται. Αλλά από το σημείο αυτό, μέχρι να σχηματισθεί δικογραφία, η απόσταση είναι τεράστια. Ούτε την «κατασκευή ενόχων» επιθυμούμε ούτε να διαφεύγουν οι πραγματικοί ένοχοι επιζητούμε.
Που αποδίδετε την ικανότητα που επιδεικνύει ο χώρος της ένοπλης βίας να καταφέρνει να ανασυγκροτηθεί και να στρατολογήσει νέα μέλη ακόμη και ύστερα από συλλήψεις μελών του;
Στον χώρο της ένοπλης βίας συναντώνται δύο αντιλήψεις. Από τη μία, η σεχταριστική αντίληψη της μικρής μαρξιστικής-λενινιστικής ομάδας, στα πρότυπα της 17Ν, η οποία δρα και λειτουργεί με όλους τους συνωμοτικούς κανόνες, επιλέγοντας να διαπράξει λίγες ενέργειες, με συγκεκριμένη πολιτική-επικοινωνιακή στόχευση. Από την άλλη, ένας ευρύτερος χώρος άσκησης βίας, αυτοχαρακτηριζόμενος «αναρχικός», με εκατοντάδες μέλη, ο οποίος είναι εν πολλοίς προϊόν της κατάστασης που επικράτησε στη χώρα από τον Δεκέμβριο του 2008 μέχρι και τον Φεβρουάριο του 2012 και των μηνυμάτων παραίτησης από την επιβολή του νόμου που εξέπεμψε η πολιτεία. Παράλληλα, σε μία ολόκληρη περιοχή της πρωτεύουσας, τα Εξάρχεια, διεκδικείται το δικαίωμα λειτουργίας ενός de facto «αυτόνομου κρατιδίου» που παρέχει μεγάλες δυνατότητες απόκρυψης και υποστήριξης σε τρομοκρατικές ενέργειες, ενώ ο χώρος του Πολυτεχνείου λειτουργεί υποστηρικτικά προς την περιοχή αυτή. Αυτό δεν περιποιεί τιμή σε μία ευνομούμενη χώρα και δεν μπορεί να συνεχισθεί επί μακρόν.
Μπορούν να σχετίζονται με τα τελευταία χτυπήματα κάποια άτομα που έχουν κατηγορηθεί στο παρελθόν για τρομοκρατική δράση και διαφεύγουν τη σύλληψη, όπως για παράδειγμα ο Νίκος Μαζιώτης;
Δεν αποκλείω τίποτα, αλλά και δεν προεξοφλώ τίποτα. Όσον αφορά το άτομο στο οποίο αναφέρεστε, το οποίο έχει καταδικασθεί ήδη σε κάθειρξη 50 ετών για τρομοκρατικές ενέργειες, θα πρέπει να διερωτηθούμε ως πολιτεία και ως κοινωνία πως φτάσαμε στο σημείο το σύστημα απονομής της Δικαιοσύνης να υποπίπτει σε τέτοιας κολοσσιαίας σημασίας παράλειψη στο παρελθόν, να αφήνεται δηλαδή ελεύθερος επικίνδυνος τρομοκράτης λόγω παρέλευσης 18μήνου και επιπλέον κατά παράβαση κάθε έννοιας σοβαρότητας και δικαίου και να μην έχει υπάρξει οιαδήποτε συνέπεια σε όσους τυχόν ευθύνονται για το συγκεκριμένο γεγονός. Η περίπτωση του προσώπου στην οποία αναφέρεστε, όπως και της συντρόφου του, η οποία επίσης διαφεύγει της σύλληψης για τον ίδιο λόγο, δεν είναι η μοναδική. Σας αναφέρω ενδεικτικά ότι ζήτημα με το 18μηνο προέκυψε και με κατηγορούμενο που συνελήφθη ενώ έβγαινε από γιάφκα με βαρύ οπλισμό, ο οποίος τελικά έκανε απεργία πείνας και αποφυλακίσθηκε με βούλευμα. Πρόκειται για μερικά μόνο από τα παράδοξα του δικαστικού συστήματος, τα οποία προσβάλουν πρώτα από όλα τους ευσυνείδητους λειτουργούς του. Σας ομιλώ μετά λόγου γνώσεως, διότι είχα την τιμή να διατελέσω για ένα μικρό διάστημα Υπουργός Δικαιοσύνης και γνωρίζω την ακεραιότητα και την ευσυνειδησία, μέχρι αυτοθυσίας, της συντριπτικής πλειονότητας των δικαστών και εισαγγελέων. Διότι υπάρχουν λειτουργοί, ιδίως εισαγγελείς και ανακριτές, που έχουν αναλάβει τεράστιο βάρος, με προσωπική έκθεση, για να επιτελέσουν το καθήκον τους και να εφαρμόσουν το νόμο. Τους δικαστικούς αυτούς θα ήθελα με την ευκαιρία να διαβεβαιώσω ότι η Ελληνική Αστυνομία λαμβάνει - και πρέπει να λαμβάνει - όλα τα μέτρα που είναι αναγκαία για την προστασία της σωματικής τους ακεραιότητας και τη διαφύλαξη της δυνατότητάς τους να εκτελούν το συνταγματικό τους καθήκον.
Ένα εύλογο ερώτημα που ανακύπτει συνεπώς είναι: πώς γίνεται να αποφυλακίζονται κατηγορούμενοι με πολλά κακουργήματα επειδή η Δικαιοσύνη αργεί να εκδικάσει τις υποθέσεις της; Τι θα αλλάζατε αν ήσασταν στη θέση του κ. Αθανασίου;
Οι δύο περιπτώσεις τις οποίες προανέφερα είναι ένα κλάσμα μόνο του συνολικού ζητήματος. Είναι πολλοί οι κατηγορούμενοι ή και οι καταδικασμένοι για υποθέσεις τρομοκρατίας που για διάφορους λόγους βρίσκονται εκτός φυλακών. Για την ακρίβεια, από τους 54 που συνελήφθησαν τα τελευταία 5 χρόνια για υποθέσεις τρομοκρατίας, πολλοί βρίσκονται εκτός φυλακών! Χωρίς να είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες – και χωρίς να διεκδικώ το παραμικρό δικαίωμα παρέμβασης στη δικαστική κρίση – είναι γνωστό ότι σε ορισμένες από αυτές τις περιπτώσεις προκλήθηκαν στην ελληνική κοινωνία εύλογα ερωτήματα. Σήμερα, ο συνάδελφός μου κ. Χαράλαμπος Αθανασίου υλοποιεί ένα σημαντικό έργο στο υπουργείο Δικαιοσύνης και ως διακεκριμένος δικαστής, μέχρι πριν από λίγους μήνες, γνωρίζει τα προβλήματα. Γνωρίζει επίσης τα προβλήματα η ηγεσία της Δικαιοσύνης και η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, που επιτελούν άψογα τα καθήκοντά τους, όπως τα γνωρίζουν και οι επικεφαλής των δικαστικών ενώσεων. Δεν είναι όμως μόνο θέμα προσώπων.
Υπάρχει ώσμωση της τρομοκρατίας με το κοινό ποινικό έγκλημα;
Θα ήμουν ευτυχής εάν μπορούσα να σας απαντήσω αρνητικά. Μία σειρά από ενδείξεις αποκαλύπτουν δυστυχώς το αντίθετο. Κατάδικοι του κοινού ποινικού δικαίου όχι απλώς εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες που τους παρέχουν οι ατέλειες του σωφρονιστικού συστήματος, προκειμένου να συνεχίζουν τη δράση τους μέσα από τις φυλακές, αλλά και αναπτύσσουν συνέργειες με τους έγκλειστους για υποθέσεις τρομοκρατίας. Πρόκειται για μία εξαιρετικά επικίνδυνη ώσμωση, η οποία είναι προφανές που οδηγεί εάν δεν ληφθούν μέτρα. Είναι κατεπείγουσα η ανάγκη θεσμικών τομών προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες του σωφρονιστικού συστήματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου