MAΡΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ γράφει: "…και μια μέρα, ξυπνάει και την «βλέπει» Πρωθυπουργός..."

«…και μια μέρα, ξυπνάει και την «βλέπει»Πρωθυπουργός. Δεν έχει σημασία αν είναι έξυπνος, ηλίθιος, κουτοπόνηρος, πουλημένο τομάρι, αρρωστοφιλόδοξος, καβαλλημένος, φιγουρατζής, παραχαϊδεμένος, άπατρις  ή ό,τι άλλο τέλος πάντων. 

ΜΠΟΡΕΙ να γίνει;»

Η ερώτηση ετέθει για συζήτηση σε μια πολύ καλή παρέα που είχα την τύχη να είμαι μέλος της πολύ προσφάτως.

Ας δούμε …μπορεί;

Η απάντηση είναι σαφώς ΝΑΙ χωρίς δεύτερη σκέψη εάν ο ενδιαφερόμενος έχει τα εξής «προσόντα».

 Εάν διαθέτει ένα απο τα δύο πρώτα  πιο κάτω αναγραφόμενα, ένα ή και τα δύο μαζί:

1.-μπαμπά με γερό πορτοφόλι. ΠΟΛΥ γερό.. ή…

2.-…χρηματοδότη (-τρια) με γερό πορτοφόλι και φιλοδοξία για μεγάλα ωφέλη. Κάθε είδους.

3.-λακέδες για να του κάνουν πολύ γερή «φασίνα». Ενίοτε να είναι «ικανοί» για «πολλά»…

Εάν διαθέτει τα δύο πρώτα το τρίτο έρχεται .. απο μόνο του!!

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένη:

Το πρώτο πράγμα που χρειάζεται ο πάσα εις που  την έχει «δει» πρωθυπουργός όσο ασήμαντος άχρωμος και ..άοσμος και αν είναι ο ίδιος,  είναι μια γερή, γενναία αμοιβή σε αυτά που τα λένε μέσα μαζικής ενημέρωσης. Το μόνο θέμα που προκύπτει είναι ποίος θα τα «ακουμπήσει»: ο μπαμπάς ή ο/η χρηματοδότης/-τρια. Οποιος και αν τα ακουμπήσει,το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: τα «μέσα» γεμίζουν το ταμείο και ο λαός το κεφάλι του με κλίσματα. ΤΙ κλίσματα; Ουχί βεβαίως αυτά που εννοείτε! Εννοώ αυτά που σου κάνουν το κεφάλι καζάνι με την μούρη που την έχει δει Πρωθυπουργός. Την μούρη την βλέπεις πλέον παντού. Σ’ εφημερίδες, σε τοίχους, σε τρόλεϋ σε λεωφορεία, σε αφίσες, σε παρελάσεις, σε πανώ απεργιών, στις ειδήσεις (προ πάντων εκεί) σε εκδόσεις και τέλος πάντων όπου χωράει χαρτί, αφίσα, εικόνα  ή…είδηση!!

Ερχεται το κεφάλι του λαού και γίνεται ρόκα. Με στόχο να καρφωθεί η μούρη στον εγκέφαλο και να την εμπεδώσεις ως.. μέλλοντα Πρωθυπουργό.

Και το εμπεδώνεις. Γιατί το χρήμα ρέει αφθόνως και ..

-οικονομία θα κάνουμε τώρα; Εδώ πρέπει να βγάλουμε το παιδί πρωθυπουργό…

Και μετά έρχονται τα γκαλλάπια. Γκαλλάπια να δούν τα μάτια σου. Από «σοβαρές» εταιρείες προβαλλόμενα σε «σοβαρά» μέσα μ.ε. Εκεί το πράγμα παίζει λίγο περίπου όπως αυτή η -όχι και τόσο κομψή- φράση:

-τη μετράμε να δούμε ποιανού είναι ποιο μεγάλη;

Οοοοοοοχι αυτή που εννοείτε καλέ!!  Την δημοσκόπιση εννοώ!!

Παίρνουν λοιπόν γραμμή και αρχίζουν να βομβαρδίζουν τον λαό με  του χρηματοδοτούμενου και φιλόδοξου υποψήφιου πρωθυπουργού να είναι:

-λίίίίίίίίίίίγο πιο «μεγάλο» -το ποσοστό του -απο τον πρώτο

-λίίίίίίίίγο πιο πίσω απο τον πρώτο

-λίίίίίίίίίγο πιο πίσω απο τον δεύτερο αλλά σε πολύ λίγο τον ξαναφέρνουμε ξανά λίίίίίγο πιο  πίσω απο τον πρώτο

..και πάει λέγοντας!

Και σου γίνεται συνήθεια. Το βρίσκεις φυσικό να βλέπεις ένα χάχα, να «κυκλοφορεί» παντού ως μέλλων πρωθυπουργός. Και για να γίνει και δημοφιλέστερος, το τι λέει ο στόμας του, ΔΕΝ ΛΕΓΕΤΑΙ.

Όποια βλακεία, ασυναρτησία ή γελοιότητα εκστομίζει, γίνεται πρώτο θέμα στα μέσα μαζικής διαχείρησης  λαϊκών μαζών. Και λέγε-λέγε, σου κάνουνε στο σκάλπ τέτοιο «enter» που άμα δεν τον δεις μια μέρα σχεδόν …ανησυχείς!!! Και μόλις ανησυχήσεις εσύ, τρίβει τα χέρια του ο χρηματοδότης!!

Και τώρα οι λακέδες: είδος σε πλήρη επάρκεια. «Βλήματα» που την βλέπουν «πολιτικοί». Κομπλεξικοί που πεθαίνουν «για μίας ώρας δημοσιότητα». Politic victims που όταν γεννήθηκαν μια από τις τρείς πανηλίθιες Μοίρες τους ψιθύρισε στ’ αυτί ότι είναι γεννημένοι για να γίνουν  Αρχηγοί και οι μλκς –ως τέτοιοι- το πίστεψαν!!

Ψιλοαπατεώνες κάθε λογής, χοντροαπατεώνες με βλέψεις κάθε είδους, απολειφάδια ιδανικά για κάθε είδους «φασίνα» και προθυμότατοι παλαμακιστές που ακολουθούν σαν τα πρόβατα όποιον τους χαμογελάει «φιλικά». «Φίλοι» που στηρίζουν την νέα κατάσταση αποβλέποντας σε μια θέση μετεκλογικά ή σε συνδικαλιστικό..θώκο!  Τζάμπα πράμα, πόσους θέλεις; Οσους και να  θέλεις, περισσότερους θα βρεις.

Και σιγά-σιγά, λάου-λάου, αποδέχεσαι κάθε χάχα ως μέλλοντα πολιτικό ολκής. Τον συζητάς. Ασχολείσαι μαζί του. Τον κρίνεις και τον κατακρίνεις. Μπορεί να του δείχνεις κάθε βράδυ και τις γραμμές και των δύο παλαμών σου κατάφατσα στο γυαλί. Όμως αυτός, έχει κάνει την δουλειά του μια χαρά. Αυτός «προωθείται», έγινε γνωστός, ο χρηματοδότης τρίβει τα χέρια του για την επένδυση που έκανε, οι γνωριμίες δούλεψαν καλά και τον «συνάντησαν» -τον …μέλλοντα πρωθυπουργό -  και σπουδαίοι παράγοντες επιβάλλοντάς τον και όλοι πλέον τον γνωρίζουν, ακόμα και οι κεραμιδόγατοι.

Και δεν έχει καμιά σημασία αν είναι έξυπνος, ηλίθιος, κουτοπόνηρος, πουλημένο τομάρι, αρρωστοφιλόδοξος, καβαλλημένος, φιγουρατζής, παραχαϊδεμένος, άπατρις  ή ό,τι άλλο τέλος πάντων…

Αφού σε μια χώρα σαν και τούτη, που την κάναμε μούτι, μπορεί να βγεις και πρωθυπουργός, ενώ σε άλλη περίπτωση, το πολύ-πολύ μια θέση περιπτερά θα σου πήγαινε και πάρα πολύ….

Έρμε Λαέ…

Μ.Χ.Β