ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ γράφει: ΠΟΛΙΤΙΚΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΣΚΥΛΕΣ

Έζησα –με αξίωσε ο Θεός- εξήντα ολόκληρα χρόνια. Και η ζωή μου δεν ήταν εύκολη. Είδα και έζησα πολλά. Και γνώρισα πολλούς ανθρώπους.

Άλλους καλούς. ‘Αλλους καλοπροαίρετους. Άλλους κακούς. Άλλους αδιάφορους. Άλλους αναίσθητους. Άλλους ψεύτες. Άλλους λεβεντιές. Άλλους  ιδιοτελείς. Άλλους ύπουλους. Άλλες.. αληθινή κόλαση με ψυχή μαύρη σαν κατράμι. Άλλες Κυρίες. Άλλες καθόλου Κυρίες που επέμεναν να τις φωνάζουν  «κυρίες».

Όμως… καμιά κατηγορία δεν είναι χειρότερη από αυτές που εγώ αποκαλώ  «πολιτικοποιημένες σκύλες».Περιέργως δεν βρήκα στην ζήση μου αντίστοιχη αρσενική κατηγορία. Πιθανόν δεν έτυχε. Από τις θηλυκού γένους όμως γνώρισα πολλές.

Το προφίλ της ξεκινώντας από την εφηβία:

Άσχημη. Έως ΠΟΛΥ άσχημη. Χοντρή, πολύ χοντρή ή λιτζέρα σε σημείο να της μετράς τα κόκκαλα. Στην πρώτη περίπτωση από το πολύ φαγητό, αφού τρώει το καταπέτασμα προκειμένου να γλυκάνει την ψυχή της. Ίσως πιστεύει ότι η ψυχή είναι στο στομάχι. Πολύ αργά, καταλαβαίνει πως δεν βρίσκεται εκεί ακριβώς . Στην δεύτερη περίπτωση, είναι τόση η κακία της που ακόμα ΚΑΙ ΑΝ τρώει, δεν την «πιάνει» τίποτα. Ούτε γραμμάριο!

 Βλέμμα κακό. Δεν αναγνωρίζεις μέσα του καμιά ανθρώπινη γλύκα, καμιά αναλαμπή καλωσύνης, δεν έχεις δει ποτέ το παραμικρό σημάδι ευαισθησίας. Είσαι βέβαιος ότι οι πληρωμένοι δολοφόνοι έχουν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό το βλέμμα.

 Συνηθέστερα με ακμή ή αποκρουστική επιδερμίδα. Μαλλιά άπλυτα λαδωμένα μέχρι αηδίας. Χέρια απεριποίητα, οδοντοστοιχία  που καταλαβαίνεις με μεγάλη ευκολία τι έφαγε μια εβδομάδα πριν.

Ρούχα χαχόλικα που πέφτουν στο κορμί της σαν τσουβάλια. Τσάντες συνήθως ταγάρια και πάντα «τριμμένα» από την χρήση χωρίς πλύσιμο. Εκεί μέσα, έχει τα πάντα, από παπούτσια (πάντα ίσια) μέχρι βρακί αλλά και το «μπακέτο» με τα τσιγάρα. Γιατί καπνίζει. Συνήθως ανάμεσα στα κιτρινισμένα της δάχτυλα στέκει ένα τσιγάρο αναμμένο από την ώρα που θα ανοίξει τα μάτια με το βλέμμα δολοφόνου μέχρι να τα κλείσει το βράδυ. ΠΟΛΥ βράδυ γιατί δύσκολα μαζεύεται «μέσα».Το ξεκίνησε από μαγκιά και μετά ήταν αδύνατο να το κόψει.

Πόδια αξύριστα  και μασχάλη να κολλάει από τον ιδρώτα. Ακόμα και ντάλα καλοκαίρι.

Γλώσσα αργκό, βρώμικη, προκλητική. Προκαλεί διαρκώς. Ο,τι κι αν της πείς απαντάει «οργισμένα» συνήθως βρίζοντας και προσπαθώντας να σε προκαλέσει σε καυγά. Μιλάει και βρίζει δυνατά για να ακούγεται, να την κοιτάζουν, «να της δίνουν σημασία».

Φλέρτ!! Εδώ είμαστε. Ανύπαρκτο για όλους τους παραπάνω λόγους.Ομως, δεν φταίει αυτή. "Φταίνε οι άντρες που είναι όλοι γουρούνια με την ίδια μούρη».

Η σεξουαλική ζωή και συμπεριφορά της  είναι να μην αφήνει αχρησιμοποίητο ο,τιδήποτε βρίσκει.. όρθιο!! Πάει αμέσως και κάθεται επάνω. Ένα «sex and the city» ένα πράγμα. Το θεωρεί μόδα, μαγκιά, «προχώ». Έτσι λέει τουλάχιστον. Και αυτό βέβαια εάν την παίρνει. Εάν δεν την παίρνει, το γυρνάει το ψητό ανάποδα. «Ποιος τους χρειάζεται τους άντρες; Δεν πάνε…» . Και βρίσκει άλλες λύσεις… έτσι λέει τουλάχιστον…

Και στο τέλος, αφού καταλαβαίνει πως δεν χωράει πουθενά, αποφασίζει  να ..ασχοληθεί με την πολιτική. Διαλαλεί τις πολιτικές της θέσεις δυνατά, και οι λέξεις βγαίνουν από την οδοντοστοιχία της σαν κοφτερά μαχαίρια. Κάνει παρέα μόνο με άτομα της ίδιας πολιτικής θέσεις και ποτέ με άλλα. Ολοι οι άλλοι είναι υποδεέστεροι, εκτός του πλαισίου της, υποψήφιοι για σφάξιμο. Τους μισεί θανάσιμα και το δείχνει με όποιο τρόπο μπορεί. Ιδιαίτερα –δεν κρατιέται- μόλις δει γυναίκα όμορφη, περιποιημένη, κομψή. Η παρουσία της έχει επάνω της την ίδια επίδραση που έχει για τον ταύρο η κόκκινη χλαμύδα. Η ένταξή της όμως σε κόμμα της δίνει ένα λούστρο, ένα κάτι τις, ένα σελοφάν «κοινωνικής κουλτούρας». Της μιλούν άνθρωποι που δεν θα της μίλαγαν ποτέ, νοιώθει πως είναι κάποια, συναναστρέφεται άτομα που δεν θα γύριζαν ούτε να την κοιτάξουν. Έχει επιτέλους το «good excuse» να το παίξει «Κυρία».Και συνήθως στην πολιτική πέφτει με τα μούτρα. Και προς δυστυχίαν του Λαού, αναρριχάται και σε «θέσεις». Όμως όλα της τα χαρακτηριστικά που ανέφερα παραπάνω, διατηρούνται στο ακέραιο. Το πολύ πολύ να λουστεί, να βάλει κανα ρούχο της προκοπής, να κρατήσει δερμάτινη τσάντα ή από το φλατ τσόκαρο με τα λουριά να βάλει γόβα με πέντε πόντους τακούνι..

Αλλά το μίσος…ΜΙΣΟΣ. Μισεί θανάσιμα ό,τι πετάει, κολυμπάει ή .. περπατάει. «Πεινάει» μέσα της και φθονεί ό,τι είναι Ωραίο, Ιδανικό ή Αρχή, ή Πίστη για τους άλλους. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ τους άλλους! Και επειδή δεν μπορεί να τους σκοτώσει , σκοτώνει ό,τι οι άλλοι πιστεύουν, αγαπούν, σέβονται, χρειάζονται. Διαπράττει ΗΘΙΚΗ ΑΥΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΦΟΝΟ. Αλλά δεν θα τιμωρηθεί ποτέ. Γιατί.. είναι «πολιτικός». Και αυτό προστατεύει κάθε σοβαρά διαταραγμένη προσωπικότητα που η πρόκληση των πάντων είναι πηγή ζωής. Προκαλεί και την προσέχουν όλοι.

-"ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ!!!"

Είναι αυτές που εγώ αποκαλώ «πολιτικοποιημένες σκύλες» αφού και εγώ ως ελεύθερος άνθρωπος ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΙ ΝΑ ΕΧΩ ΑΠΟΨΗ ΚΑΙ ΘΕΣΗ.