ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ γράφει:Τι ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕ ποτέ ΤΙΠΟΤΑ…στην διοίκηση του δήμου Αχαρνών

Τι ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕ ποτέ  ΤΙΠΟΤΑ…στην διοίκηση του δήμου Αχαρνών

Στην διοίκηση ενός δήμου, ή τουλάχιστον στην προσπάθεια διοίκησης ενός δήμου, υπάρχουν διαδικασίες που ενώ προβλέπονται και είναι Νόμιμες κατ’ ουσίαν δεν σημαίνουν απολύτως, μα απολύτως τίποτα.

Εχουν  υποπέσει  στην αντίληψή μου τα τελευταία δεκατρία χρόνια που παρακολουθώ –και βεβαίως θα συνεχίσω να το κάνω- τις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου Αχαρνών. Και για να μην μακρυγορώ:

Είναι κατ’ αρχήν, «οι επιτροπές»: αυτές συνίστανται για κάποιο βραχυπρόθεσμο διάστημα ή ακόμα και για ολόκληρη την τετραετία της θητείας μιας δημαρχίας. Υποτίθεται επίσης  πως συνίστανται για να φέρουν σε πέρας μια υπόθεση, ένα έργο ή να συνέρχονται και να αποφασίζουν επί του θέματος για το οποίο συνεστήθησαν.

Οσα χρόνια παρακολουθώ τα κοινά αυτού του τόπου, ουδέποτε ξανα-άκουσα νεώτερα για τις επιτροπές αυτές πλην της ημέρας κατά την οποία συνεστήθησαν, ή το πολύ-πολύ και της ημέρας της αναγγελίας τους στον τύπο. Στις επιτροπές μάλιστα αυτές με ευθύ ή πλάγιο τρόπο έπαιρναν μέρος ΜΟΝΟΝ α)πρόσωπα που προέβλεπε ο Νόμος και καθορίζονταν από τις ίδιες τις παρατάξεις, ή β) δημότες της απολύτου εμπιστοσύνης των ενταύθα κυβερνώντων. Πλείστοι όσοι αγράμματοι, άσχετοι με ο,τιδήποτε, άγνωστοι, τυχαίοι,παντελώς ανίκανοι για ο,τιδήποτε (και εδώ βεβαίως εξαιρούνται ΑΠΕΙΡΟΕΛΑΧΙΣΤΟΙ σεβαστοί). ΄Αμμισθες ή αμειβόμενες οι θέσεις αυτές, ήταν απλώς –και συνεχίζουν να είναι- παντελώς άχρηστες. Ακόμα και στην περίπτωση που σε απειροελάχιστες περιπτώσεις κινούνται, το ουσιαστικό αποτέλεσμα είναι το ίδιο: μηδέν εις το πηλίκον.

Οι «επιτροπές» λοιπόν υπάρχουν μόνον…για να υπάρχουν. Για κανέναν άλλο λόγο και κάθε φορά που ακούω

-να συστήσουμε μια επιτροπή για το θέμα αυτό..

..απλώς ..γελάω!!

Μετά, είναι «τα ψηφίσματα»! Κάθε φορά που ακούω

-να εκδώσουμε ένα ψήφισμα

..αναρωτιέμαι ποιος κοροϊδεύει ποιόν. Είναι δυνατόν να «εκδίδουμε ένα ψήφισμα» προκειμένου να λύσουμε πρόβλημα;

Είναι φράσις προς κατανάλωσιν ενώπιον ακροατηρίου δημοτών-ψηφοφόρων που λαμβάνεται σοβαρά από  τον δυστυχή δημότη στον οποίο κανείς δεν λέει  ότι ψήφισμα είναι ένα κείμενο σε ένα χαρτί, που καταγράφεται στα πρακτικά του δημοτικού συμβουλίου και βρίσκει μια περίοπτη θέση κατόπιν στο καλάθι των αχρήστων του δημοτικού συμβουλίου. Στην κυριολεξία!!

Αμέσως μετά είναι … «οι Σύμβουλοι»:

Καλά, εδώ πέφτει ΤΟ γέλιο –κλαυσίγελω εννοώ αλλά τέλος πάντων - τουλάχιστον εν Αχαρνές! Ποιόν θέλει να βολέψει η νικήτρια παράταξη; Ποιόν ΔΕΝ θέλει να βάλει στην διοίκηση αλλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ και να τον διώξει; Σε ποιόν θέλει να εξοφλήσει προεκλογικά «γραμμάτια»; Προς ποιόν επιθυμεί να τηρήσει συμφωνία γιατί προβλέπει ότι θα τον χρειαστεί και «στο μέλλον»;

Τον κάνει… ΣΥΜΒΟΥΛΟ!! Και τις περισσότερες φορές ΚΑΙ ΕΜΜΙΣΘΟ! Εδώ μάλιστα στο δήμο Αχαρνών, όταν η διοίκηση καταλαβαίνει ότι κάποιος  «δικός της άνθρωπος» δεν στέκεται με τίποτα λόγω προτέρου «ανέντιμου βίου» τον κάνει ΣΥΜΒΟΥΛΟ, αλλά… ΣΕ ΑΛΛΟ ΔΗΜΟ από φόβο μήπως και κανένα τελάρο ντομάτες αποκτήσει φτερά και πετάξει κατά το –άδειο – κεφάλι του άχρηστου που βολεύει «δικά του παιδιά».

Φίλτατοί μου αναγνώστες…

Δεν είναι τυχαία η σημερινή κατάληξη του δήμου Αχαρνών. Αν μάλιστα κάποιος διαβάσει την ΠΟΛΙΤΙΚΗ απο τα παλιά της άρθρα θα βρει καταγεγραμμένες τις επτά πληγές του Φαραώ αυτού του δύσμοιρου, ταλαίπωρου τόπου.

Θα επανέλθω. Και μάλιστα τακτικά…