ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΒΟΥΛΗΣ
ΙΓ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΥΝΟΔΟΣ Γ΄
ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΜΕ΄
Δευτέρα,5 Δεκεμβρίου 2011
Αθήνα, σήμερα στις 5 Δεκεμβρίου 2011, ημέρα Δευτέρα και ώρα 10.08΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Ε’ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΒΕΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση. Εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Συνέχιση της συζήτησης επί του σχεδίου νόμου «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2012». Είναι γνωστό σε όλους ότι ο χρόνος είναι επτά λεπτά. ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Χρύσα Αράπογλου. ΧΡΥΣΗ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τις σκέψεις μου σε λίγες παρατηρήσεις, δύο προτάσεις κι έναν συμβιβασμό. Παρατήρηση πρώτη ή το ασυλλόγιστο δημοκρατικό μας έλλειμμα. Η συζήτηση του Προϋπολογισμού στη Βουλή διεξάγεται για άλλη μία φορά με τον ελληνικό παραδοσιακό τρόπο: μοναχικοί παράλληλοι μονόλογοι που σωρεύονται για να γεμίσουν το καθιερωμένο προεόρτιο τριήμερο. Άκουσα το πρωί τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Χρύσα Αράπογλου. ΧΡΥΣΗ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τις σκέψεις μου σε λίγες παρατηρήσεις, δύο προτάσεις κι έναν συμβιβασμό. Παρατήρηση πρώτη ή το ασυλλόγιστο δημοκρατικό μας έλλειμμα. Η συζήτηση του Προϋπολογισμού στη Βουλή διεξάγεται για άλλη μία φορά με τον ελληνικό παραδοσιακό τρόπο: μοναχικοί παράλληλοι μονόλογοι που σωρεύονται για να γεμίσουν το καθιερωμένο προεόρτιο τριήμερο. Άκουσα το πρωί τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Σκανδαλίδη, να κάνει μια παρατήρηση για τις άδειες αίθουσες και περίπου παρόμοια με αυτή που κάνω κι εγώ και ρώτησε «γιατί». Η απάντηση είναι απλή: Διότι δεν χρησιμεύει σε τίποτα η συζήτηση αυτή, γιατί όποια πρόταση κι αν γίνει απ’ αυτό το Βήμα προς την Κυβέρνηση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή και θα ήταν αξιοσημείωτο να μου δείξετε μία πρόταση κατά τη διάρκεια της συζήτησης του Προϋπολογισμού, που έχει γίνει στη Βουλή κι έχει ενσωματωθεί στον Προϋπολογισμό. Το χειρότερο όμως είναι ότι η λειτουργία της Βουλής και κατά τα λοιπά ουδόλως διαταράσσεται από τις τεκτονικές ευρωπαϊκές δονήσεις και τις ελληνικές προσκρούσεις. Συμπέρασμα: η συλλογική και ατομική αγωνία μας δεν μεταφράζεται σε ουσιαστική προσπάθεια αναβάθμισης των κεντρικών δημοκρατικών θεσμών. Ευχές, ενεστώτας διαρκείας και αρχαϊκού τύπου πολιτικές αντιπαραθέσεις υπάρχουν! Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση σε λίγες μέρες ετοιμάζεται να αλλάξει τις ίδιες τις αρχές και τις δομές πάνω στις οποίες κτίστηκε και δομήθηκε, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, –επαναλαμβάνω: χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση-, η Βουλή δεν είναι δυνατόν να σιωπά, όπως βεβαίως και η Κυβέρνηση δεν μπορεί να προετοιμάζεται χωρίς να ενημερώσει σχετικά το λαό για θέσεις, σενάρια και κινδύνους. Μεθαύριο μπορεί να μην υπάρχει η Ευρώπη που ξέρουμε. Ποιος νομιμοποιείται να μεταφέρει τι εκ μέρους της Ελλάδας; Το ευρωπαϊκό δίδυμο φαίνεται να προχωρά σε τεμαχισμούς κατ’ ουσίαν και να επισφραγίζει την υποχώρηση της ουσίας του πολιτισμού, του βασικού πυρήνα της ευρωπαϊκής ιδέας και της υπεραξίας της, που είναι το κοινωνικό κράτος, οι εργασιακές κατακτήσεις κι εντέλει οι ίδιες οι συμφωνίες τις οποίες χειροκροτούσαν οι ίδιοι άνθρωποι, μέχρι και η τελευταία της Λισαβόνας. (EP) (6MB) Πότε όλα αυτά θα γίνουν θέμα συζήτησης στη Βουλή; Και με κάθε συστολή αυτού που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, εμείς οι αλόγιστοι θα πρέπει να ρωτήσουμε για την αθέτηση ποιων συμφωνιών μας εγκαλούν; Της 27ης Οκτωβρίου που καταργεί την 21η Ιουλίου; Της 9ης Δεκεμβρίου που μπορεί να καταργήσει τον Οκτώβριο και ο Προϋπολογισμός τον οποίο ψηφίζουμε σήμερα να βρίσκεται στον αέρα; Η ίδια βέβαια ερώτηση απευθύνεται και στους αυστηρούς Υπουργούς των μονοδρόμων που μας απειλούσαν με προτεταμένο δάχτυλο δύο χρόνια τώρα για την ψήφιση ακόμα και ενός άρθρου για το οποίο μπορεί να διαφωνούσε η Τρόικα. Ξέρετε η ιστορία μπορεί να μας καταγράψει ως άτυχους, ως ανεπαρκείς, μερικοί νομίζουν ότι θα μας καταγράψει και ως γενναίους, αλλά μπορεί να μας καταγράψει και ως καταστροφικούς. Αυτό που σίγουρα δεν μας συγχωρήσει είναι η υιοθέτηση της ιδεολογίας του φόβου και της παρελκόμενης σιωπής την εποχή που επιβάλλεται η αμφισβήτηση και η σε βάθος ανάλυση της καινούριας εφιαλτικής εποχής, στην οποία όχι μόνο τα σοσιαλιστικά, τα συντηρητικά και όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως η ίδια η πολιτική πρέπει να μιλήσει. Η πρώτη πρόταση που καταθέτω στο Προεδρείο της Βουλής και παρακαλώ πολύ να συζητηθεί είναι ότι πρέπει να γίνει μια συζήτηση στη Βουλή όχι σε επίπεδο Αρχηγών κομμάτων, αλλά συζήτηση και μάλιστα πολυήμερη στην Ολομέλεια της Βουλής. Παρατήρηση δεύτερη, περί αντιστοίχισης της κατανάλωσης και του παραγόμενου πλούτου. Δύο χρόνια τώρα παίρνουμε μαθήματα, λοιδορούμαστε και αυτομαστιγωνόμαστε για σπάταλη και αλόγιστη χώρα που εκνευρίζει τις αγορές και τους συνετούς εταίρους. Βασικό είναι το γεγονός ότι δανειζόμασταν χρόνια με τρόπο που να μην μπορούμε να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας. Είναι αλήθεια; Βεβαίως και είναι αλήθεια. Ήμασταν οι μόνοι; Βεβαίως και δεν ήμασταν οι μόνοι. Όπως αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαπενταετία οι αγορές φρόντισαν για φτηνό χρήμα και για λογής καινούρια προϊόντα, στις περισσότερες περιπτώσεις στερούμενα οποιουδήποτε ηθικού και λογικού υπόβαθρου, όπως για παράδειγμα τα περιβόητα CDS, προβάλλοντάς τα ως σύγχρονα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Όπως και πολλοί από τους προβεβλημένους πολιτικούς, αρεστοί στις αγορές, ενσωμάτωναν τις καινούριες ορολογίες των Heads funds και χρησιμοποιούσαν τα swaps ως μαγικές λύσεις αναβάθμισης της οικονομίας. Ή μήπως όχι; Προσπερνώ το παιδαριώδες, αλλά σοφό ερώτημα που διάβασα κάπου «Γιατί αυτοί που δουλειά τους είναι να μας δανείζουν κόπτονται και μας κάνουν μαθήματα πως θα σταματήσουμε να δανειζόμαστε;» και ρωτώ ευθέως: Αν στις αγορές χρωστάει η Ελλάδα, σύμπασα η Ευρώπη, η Αμερική και η Ιαπωνία και αν το δίδαγμα είναι ότι πρέπει να αντιστοιχεί η κατανάλωση στον πραγματικό παραγόμενο πλούτο, τότε ποιος είναι ο πραγματικός πλούτος των αγορών και από ποια παραγωγή προκύπτει; Δεν μπορεί να είναι άλλα τα μέτρα και άλλα τα σταθμά. Μήπως πρέπει, λοιπόν, να επαναδιατυπωθεί η σχέση της ευρωπαϊκής οικονομίας με τις αγορές ή διαφορετικά να αποφασίσει η πολιτική Ευρώπη αν είναι σε θέση να διατυπώσει καινούριους ρυθμιστικούς κανόνες για τη λειτουργία των αγορών, κάτι που ψέλλισε με τη Lehman Brothers το 2008 και ύστερα ξεχάστηκε; Εν τέλει, αν σε όλα αυτά δεν μπορούμε να απαντήσουμε θα πρέπει να απαντήσουμε στο θεμελιώδες ερώτημα αν υπάρχει λόγος ύπαρξης της ίδιας της πολιτικής ή απλώς προσπαθούμε να κάνουμε κάτι το οποίο οι ίδιες οι αγορές θα ανταποκριθούν αν είναι σωστό ή όχι. Παρατήρηση τρίτη περί αρχιτεκτονικής ή στόχων του Προϋπολογισμού. Παραμένουμε σε ένα προϋπολογισμό κωδικών και όχι επιχειρησιακών προγραμμάτων. Με λίγα λόγια βάζουμε στόχους περιστολής δαπανών από κρατικά κονδύλια και βεβαίως από τα γνωστά υποζύγια, χωρίς να ορίζουμε στοχογράμματα έργου και βέβαια χωρίς να επιχειρούμε συνέργειες και πολλαπλασιαστικά αναπτυξιακά οφέλη. Ενώ, δηλαδή, έχει πέσει στο κεφάλι μας ο ουρανός εμείς συνεχίζουμε να δημοσιολογούμε με ένα δαπανηρό και μη ελέγξιμο πρωτογονισμό. Ερώτημα έστω και τώρα: Ποιο το εθνικό σχέδιο; Γιατί δεν μπορεί να είναι μοναδικό περιεχόμενο της πολιτικής η δοσολογία. Βεβαίως υπάρχει σε εκκρεμότητα προς τον Υπουργό Οικονομικών από το καλοκαίρι μια δέσμευση ότι θα έρθει μελέτη για το σε ποιους έχουν κατανεμηθεί τα βάρη τα δύο τελευταία χρόνια και σε τι ποσοστό. Βέβαια πρέπει να σταματήσουν οι οριζόντιες πολιτικές οι οποίες την εποχή της διαφοροποίησης και της υπεραξίας της ταυτότητας δεν βοηθούν σε τίποτα. Δεν μπορεί να μιλάμε για αγροτική πολιτική και να ομνύουμε όλοι στο ότι πρέπει να αναπτύξουμε την αγροτική παραγωγή μας και να καταργούμε στο ΕΘΙΑΓΕ, δηλαδή την αγροτική έρευνα. Δεν γίνονται αυτά. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για τις καινούριες συγκοινωνίες και να καταργούμε τον σιδηρόδρομο, γιατί περί αυτού πρόκειται. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού) Πολύ σύντομα θα αναφερθώ, κύριε Πρόεδρε. Παρατήρηση τέταρτη, είμαστε η χώρα των αναντικατάστατων που ξέχασε να αφηγείται. Κάθε προϋπολογισμός για να πετύχει προϋποθέτει γερό συντονισμό, καθαρές αρμοδιότητες, περιοδικούς απολογισμούς. Στηρίζω τη νέα Κυβέρνηση και την ψήφισα, παρά τη δυσάρεστη εικόνα του πλήθους των Υπουργών που παρουσιάζουν έλλειμμα αυτοσυγκράτησης, αλλά υπάρχει πρόβλημα με τις αρμοδιότητες που δεν έχουν ακόμα κατανεμηθεί και άλλες πολλές που βρίσκονται σε επικάλυψη. Θέλω να τονίσω ότι δεν υπάρχει Κυβέρνηση ειδικού σκοπού, υπάρχει Κυβέρνηση ειδικών προτεραιοτήτων. Αυτή η Κυβέρνηση, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είναι η Κυβέρνηση της Ελλάδας. Όσο για το δύσκολο αφήγημα, τόσο δύσκολο είναι πραγματικά να αρθρώσουμε ένα σχέδιο. Η γεωγραφία, η ιστορία, οι κλιματικές συνθήκες, η συγκλονιστική πολυνησία, η βιοποικιλότητα, η θάλασσα, ο ήλιος, ο πολιτισμός, η καθαρή γεωργία, η καινοτομία μας δείχνουν το δρόμο. Μήπως δεν θέλουμε να τον δούμε; Σ’ αυτό το δρόμο, όμως, αυτοί οι οποίοι επί μια εικοσαετία αλλάζουν σαν τον Ιανό πρόσωπα δεν δικαιούται δια να ομιλούν. Αυτοί οι οποίοι όταν εμείς φωνάζαμε ότι δεν πρέπει να σπάμε τα παραδοσιακά σκαριά, να μην ξεριζώνουμε τα αμπέλια και ότι είναι σημαντικό να έχουμε υψηλά το δείκτη της γεωργίας και θεωρούσαν μειονεξία το να βρίσκεται στο 20% και μας έκαναν μαθήματα γιατί έπρεπε να πέσει στο 6%, σήμερα δεν μπορεί να συνεχίζουν δεκαπέντε χρόνια μετά, με άλλες συνθήκες και άλλους στόχους, οι αναντικατάστατοι που θέλουν ξανά να μας κάνουν μαθήματα. Απλά δεν το δικαιούνται, γιατί η επανάσταση του αυτονόητου θέλει και την πολιτική του συγκεκριμένου και θέλει εκτός από δημόσιες σχέσεις και παρουσίες στα πρωινάδικα και πολύ δουλειά. Θέλει σχέδιο, θέλει απολογισμό και θέλει και αυτοκριτική. Η δεύτερη πρόταση που κάνω προς το Προεδρείο είναι όλη αυτή η περιβόητη συζήτηση, η οποία γίνεται αποσπασματικά με την αγωνία του καθενός μας για το ελληνικό σχέδιο με πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις που ακούγονται καθημερινά απ’ όλους τους συναδέλφους να γίνει σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής. Ανεξάρτητα του τι κάνει η Κυβέρνηση η Βουλή θα πρέπει να αυτοπροσδιορίζεται. Γιατί ψηφίζω, λοιπόν, μετά απ’ όλα αυτά τον Προϋπολογισμό; Ως Προϋπολογισμό ανάγκης και αυτός είναι ο συμβιβασμός για τον οποίο μίλησα από την αρχή. Ψηφίζω για το ευρώ που ανεξάρτητα από τη θέση μας για το αν είναι σωστό, για το αν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, για το αν υπάρχει ελλειμματική δομή στην Ευρώπη, σήμερα πρέπει να υποστηριχθεί από τη χώρα μας με όλες αυτές τις μεγάλες θυσίες. Γιατί η μονομερής κατάρρευση του ευρώ για την Ελλάδα θα επισφραγίσει την κοινωνία των 2/3 και κάτι χειρότερο, φοβάμαι ότι σε αυτή την ακραία και εφιαλτική περίπτωση η χώρα της παραοικονομίας θα φαίνεται παράδεισος μπροστά σ’ αυτό που θα τη διαδεχθεί και που θα είναι γενικευμένη εσωτερική μαύρη αγορά. Με αυτές τις σκέψεις ψηφίζω τον Προϋπολογισμό. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 23.50΄ λύεται η συνεδρίαση για την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011 και ώρα 10.00΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος νομοθετική εργασία, συνέχιση της συζήτησης επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2012». Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
Αθήνα, σήμερα στις 5 Δεκεμβρίου 2011, ημέρα Δευτέρα και ώρα 10.08΄ συνήλθε στην Αίθουσα των συνεδριάσεων του Βουλευτηρίου η Βουλή σε ολομέλεια για να συνεδριάσει υπό την προεδρία της Ε’ Αντιπροέδρου αυτής κ. ΒΕΡΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΟΥ. ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, αρχίζει η συνεδρίαση. Εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη της ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Συνέχιση της συζήτησης επί του σχεδίου νόμου «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2012». Είναι γνωστό σε όλους ότι ο χρόνος είναι επτά λεπτά. ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Χρύσα Αράπογλου. ΧΡΥΣΗ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τις σκέψεις μου σε λίγες παρατηρήσεις, δύο προτάσεις κι έναν συμβιβασμό. Παρατήρηση πρώτη ή το ασυλλόγιστο δημοκρατικό μας έλλειμμα. Η συζήτηση του Προϋπολογισμού στη Βουλή διεξάγεται για άλλη μία φορά με τον ελληνικό παραδοσιακό τρόπο: μοναχικοί παράλληλοι μονόλογοι που σωρεύονται για να γεμίσουν το καθιερωμένο προεόρτιο τριήμερο. Άκουσα το πρωί τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Ευάγγελος Αργύρης): Το λόγο έχει η Βουλευτής του ΠΑ.ΣΟ.Κ. κ. Χρύσα Αράπογλου. ΧΡΥΣΗ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Κύριοι συνάδελφοι, κύριοι Υπουργοί, θα προσπαθήσω να συνοψίσω τις σκέψεις μου σε λίγες παρατηρήσεις, δύο προτάσεις κι έναν συμβιβασμό. Παρατήρηση πρώτη ή το ασυλλόγιστο δημοκρατικό μας έλλειμμα. Η συζήτηση του Προϋπολογισμού στη Βουλή διεξάγεται για άλλη μία φορά με τον ελληνικό παραδοσιακό τρόπο: μοναχικοί παράλληλοι μονόλογοι που σωρεύονται για να γεμίσουν το καθιερωμένο προεόρτιο τριήμερο. Άκουσα το πρωί τον Υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, κ. Σκανδαλίδη, να κάνει μια παρατήρηση για τις άδειες αίθουσες και περίπου παρόμοια με αυτή που κάνω κι εγώ και ρώτησε «γιατί». Η απάντηση είναι απλή: Διότι δεν χρησιμεύει σε τίποτα η συζήτηση αυτή, γιατί όποια πρόταση κι αν γίνει απ’ αυτό το Βήμα προς την Κυβέρνηση δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτή και θα ήταν αξιοσημείωτο να μου δείξετε μία πρόταση κατά τη διάρκεια της συζήτησης του Προϋπολογισμού, που έχει γίνει στη Βουλή κι έχει ενσωματωθεί στον Προϋπολογισμό. Το χειρότερο όμως είναι ότι η λειτουργία της Βουλής και κατά τα λοιπά ουδόλως διαταράσσεται από τις τεκτονικές ευρωπαϊκές δονήσεις και τις ελληνικές προσκρούσεις. Συμπέρασμα: η συλλογική και ατομική αγωνία μας δεν μεταφράζεται σε ουσιαστική προσπάθεια αναβάθμισης των κεντρικών δημοκρατικών θεσμών. Ευχές, ενεστώτας διαρκείας και αρχαϊκού τύπου πολιτικές αντιπαραθέσεις υπάρχουν! Όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση σε λίγες μέρες ετοιμάζεται να αλλάξει τις ίδιες τις αρχές και τις δομές πάνω στις οποίες κτίστηκε και δομήθηκε, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, –επαναλαμβάνω: χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση-, η Βουλή δεν είναι δυνατόν να σιωπά, όπως βεβαίως και η Κυβέρνηση δεν μπορεί να προετοιμάζεται χωρίς να ενημερώσει σχετικά το λαό για θέσεις, σενάρια και κινδύνους. Μεθαύριο μπορεί να μην υπάρχει η Ευρώπη που ξέρουμε. Ποιος νομιμοποιείται να μεταφέρει τι εκ μέρους της Ελλάδας; Το ευρωπαϊκό δίδυμο φαίνεται να προχωρά σε τεμαχισμούς κατ’ ουσίαν και να επισφραγίζει την υποχώρηση της ουσίας του πολιτισμού, του βασικού πυρήνα της ευρωπαϊκής ιδέας και της υπεραξίας της, που είναι το κοινωνικό κράτος, οι εργασιακές κατακτήσεις κι εντέλει οι ίδιες οι συμφωνίες τις οποίες χειροκροτούσαν οι ίδιοι άνθρωποι, μέχρι και η τελευταία της Λισαβόνας. (EP) (6MB) Πότε όλα αυτά θα γίνουν θέμα συζήτησης στη Βουλή; Και με κάθε συστολή αυτού που βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, εμείς οι αλόγιστοι θα πρέπει να ρωτήσουμε για την αθέτηση ποιων συμφωνιών μας εγκαλούν; Της 27ης Οκτωβρίου που καταργεί την 21η Ιουλίου; Της 9ης Δεκεμβρίου που μπορεί να καταργήσει τον Οκτώβριο και ο Προϋπολογισμός τον οποίο ψηφίζουμε σήμερα να βρίσκεται στον αέρα; Η ίδια βέβαια ερώτηση απευθύνεται και στους αυστηρούς Υπουργούς των μονοδρόμων που μας απειλούσαν με προτεταμένο δάχτυλο δύο χρόνια τώρα για την ψήφιση ακόμα και ενός άρθρου για το οποίο μπορεί να διαφωνούσε η Τρόικα. Ξέρετε η ιστορία μπορεί να μας καταγράψει ως άτυχους, ως ανεπαρκείς, μερικοί νομίζουν ότι θα μας καταγράψει και ως γενναίους, αλλά μπορεί να μας καταγράψει και ως καταστροφικούς. Αυτό που σίγουρα δεν μας συγχωρήσει είναι η υιοθέτηση της ιδεολογίας του φόβου και της παρελκόμενης σιωπής την εποχή που επιβάλλεται η αμφισβήτηση και η σε βάθος ανάλυση της καινούριας εφιαλτικής εποχής, στην οποία όχι μόνο τα σοσιαλιστικά, τα συντηρητικά και όλα τα κόμματα, αλλά κυρίως η ίδια η πολιτική πρέπει να μιλήσει. Η πρώτη πρόταση που καταθέτω στο Προεδρείο της Βουλής και παρακαλώ πολύ να συζητηθεί είναι ότι πρέπει να γίνει μια συζήτηση στη Βουλή όχι σε επίπεδο Αρχηγών κομμάτων, αλλά συζήτηση και μάλιστα πολυήμερη στην Ολομέλεια της Βουλής. Παρατήρηση δεύτερη, περί αντιστοίχισης της κατανάλωσης και του παραγόμενου πλούτου. Δύο χρόνια τώρα παίρνουμε μαθήματα, λοιδορούμαστε και αυτομαστιγωνόμαστε για σπάταλη και αλόγιστη χώρα που εκνευρίζει τις αγορές και τους συνετούς εταίρους. Βασικό είναι το γεγονός ότι δανειζόμασταν χρόνια με τρόπο που να μην μπορούμε να εξυπηρετήσουμε το χρέος μας. Είναι αλήθεια; Βεβαίως και είναι αλήθεια. Ήμασταν οι μόνοι; Βεβαίως και δεν ήμασταν οι μόνοι. Όπως αλήθεια είναι ότι την τελευταία δεκαπενταετία οι αγορές φρόντισαν για φτηνό χρήμα και για λογής καινούρια προϊόντα, στις περισσότερες περιπτώσεις στερούμενα οποιουδήποτε ηθικού και λογικού υπόβαθρου, όπως για παράδειγμα τα περιβόητα CDS, προβάλλοντάς τα ως σύγχρονα χρηματοπιστωτικά προϊόντα. Όπως και πολλοί από τους προβεβλημένους πολιτικούς, αρεστοί στις αγορές, ενσωμάτωναν τις καινούριες ορολογίες των Heads funds και χρησιμοποιούσαν τα swaps ως μαγικές λύσεις αναβάθμισης της οικονομίας. Ή μήπως όχι; Προσπερνώ το παιδαριώδες, αλλά σοφό ερώτημα που διάβασα κάπου «Γιατί αυτοί που δουλειά τους είναι να μας δανείζουν κόπτονται και μας κάνουν μαθήματα πως θα σταματήσουμε να δανειζόμαστε;» και ρωτώ ευθέως: Αν στις αγορές χρωστάει η Ελλάδα, σύμπασα η Ευρώπη, η Αμερική και η Ιαπωνία και αν το δίδαγμα είναι ότι πρέπει να αντιστοιχεί η κατανάλωση στον πραγματικό παραγόμενο πλούτο, τότε ποιος είναι ο πραγματικός πλούτος των αγορών και από ποια παραγωγή προκύπτει; Δεν μπορεί να είναι άλλα τα μέτρα και άλλα τα σταθμά. Μήπως πρέπει, λοιπόν, να επαναδιατυπωθεί η σχέση της ευρωπαϊκής οικονομίας με τις αγορές ή διαφορετικά να αποφασίσει η πολιτική Ευρώπη αν είναι σε θέση να διατυπώσει καινούριους ρυθμιστικούς κανόνες για τη λειτουργία των αγορών, κάτι που ψέλλισε με τη Lehman Brothers το 2008 και ύστερα ξεχάστηκε; Εν τέλει, αν σε όλα αυτά δεν μπορούμε να απαντήσουμε θα πρέπει να απαντήσουμε στο θεμελιώδες ερώτημα αν υπάρχει λόγος ύπαρξης της ίδιας της πολιτικής ή απλώς προσπαθούμε να κάνουμε κάτι το οποίο οι ίδιες οι αγορές θα ανταποκριθούν αν είναι σωστό ή όχι. Παρατήρηση τρίτη περί αρχιτεκτονικής ή στόχων του Προϋπολογισμού. Παραμένουμε σε ένα προϋπολογισμό κωδικών και όχι επιχειρησιακών προγραμμάτων. Με λίγα λόγια βάζουμε στόχους περιστολής δαπανών από κρατικά κονδύλια και βεβαίως από τα γνωστά υποζύγια, χωρίς να ορίζουμε στοχογράμματα έργου και βέβαια χωρίς να επιχειρούμε συνέργειες και πολλαπλασιαστικά αναπτυξιακά οφέλη. Ενώ, δηλαδή, έχει πέσει στο κεφάλι μας ο ουρανός εμείς συνεχίζουμε να δημοσιολογούμε με ένα δαπανηρό και μη ελέγξιμο πρωτογονισμό. Ερώτημα έστω και τώρα: Ποιο το εθνικό σχέδιο; Γιατί δεν μπορεί να είναι μοναδικό περιεχόμενο της πολιτικής η δοσολογία. Βεβαίως υπάρχει σε εκκρεμότητα προς τον Υπουργό Οικονομικών από το καλοκαίρι μια δέσμευση ότι θα έρθει μελέτη για το σε ποιους έχουν κατανεμηθεί τα βάρη τα δύο τελευταία χρόνια και σε τι ποσοστό. Βέβαια πρέπει να σταματήσουν οι οριζόντιες πολιτικές οι οποίες την εποχή της διαφοροποίησης και της υπεραξίας της ταυτότητας δεν βοηθούν σε τίποτα. Δεν μπορεί να μιλάμε για αγροτική πολιτική και να ομνύουμε όλοι στο ότι πρέπει να αναπτύξουμε την αγροτική παραγωγή μας και να καταργούμε στο ΕΘΙΑΓΕ, δηλαδή την αγροτική έρευνα. Δεν γίνονται αυτά. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για τις καινούριες συγκοινωνίες και να καταργούμε τον σιδηρόδρομο, γιατί περί αυτού πρόκειται. (Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας της κυρίας Βουλευτού) Πολύ σύντομα θα αναφερθώ, κύριε Πρόεδρε. Παρατήρηση τέταρτη, είμαστε η χώρα των αναντικατάστατων που ξέχασε να αφηγείται. Κάθε προϋπολογισμός για να πετύχει προϋποθέτει γερό συντονισμό, καθαρές αρμοδιότητες, περιοδικούς απολογισμούς. Στηρίζω τη νέα Κυβέρνηση και την ψήφισα, παρά τη δυσάρεστη εικόνα του πλήθους των Υπουργών που παρουσιάζουν έλλειμμα αυτοσυγκράτησης, αλλά υπάρχει πρόβλημα με τις αρμοδιότητες που δεν έχουν ακόμα κατανεμηθεί και άλλες πολλές που βρίσκονται σε επικάλυψη. Θέλω να τονίσω ότι δεν υπάρχει Κυβέρνηση ειδικού σκοπού, υπάρχει Κυβέρνηση ειδικών προτεραιοτήτων. Αυτή η Κυβέρνηση, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, είναι η Κυβέρνηση της Ελλάδας. Όσο για το δύσκολο αφήγημα, τόσο δύσκολο είναι πραγματικά να αρθρώσουμε ένα σχέδιο. Η γεωγραφία, η ιστορία, οι κλιματικές συνθήκες, η συγκλονιστική πολυνησία, η βιοποικιλότητα, η θάλασσα, ο ήλιος, ο πολιτισμός, η καθαρή γεωργία, η καινοτομία μας δείχνουν το δρόμο. Μήπως δεν θέλουμε να τον δούμε; Σ’ αυτό το δρόμο, όμως, αυτοί οι οποίοι επί μια εικοσαετία αλλάζουν σαν τον Ιανό πρόσωπα δεν δικαιούται δια να ομιλούν. Αυτοί οι οποίοι όταν εμείς φωνάζαμε ότι δεν πρέπει να σπάμε τα παραδοσιακά σκαριά, να μην ξεριζώνουμε τα αμπέλια και ότι είναι σημαντικό να έχουμε υψηλά το δείκτη της γεωργίας και θεωρούσαν μειονεξία το να βρίσκεται στο 20% και μας έκαναν μαθήματα γιατί έπρεπε να πέσει στο 6%, σήμερα δεν μπορεί να συνεχίζουν δεκαπέντε χρόνια μετά, με άλλες συνθήκες και άλλους στόχους, οι αναντικατάστατοι που θέλουν ξανά να μας κάνουν μαθήματα. Απλά δεν το δικαιούνται, γιατί η επανάσταση του αυτονόητου θέλει και την πολιτική του συγκεκριμένου και θέλει εκτός από δημόσιες σχέσεις και παρουσίες στα πρωινάδικα και πολύ δουλειά. Θέλει σχέδιο, θέλει απολογισμό και θέλει και αυτοκριτική. Η δεύτερη πρόταση που κάνω προς το Προεδρείο είναι όλη αυτή η περιβόητη συζήτηση, η οποία γίνεται αποσπασματικά με την αγωνία του καθενός μας για το ελληνικό σχέδιο με πολύ ενδιαφέρουσες προτάσεις που ακούγονται καθημερινά απ’ όλους τους συναδέλφους να γίνει σε ειδική συνεδρίαση της Βουλής. Ανεξάρτητα του τι κάνει η Κυβέρνηση η Βουλή θα πρέπει να αυτοπροσδιορίζεται. Γιατί ψηφίζω, λοιπόν, μετά απ’ όλα αυτά τον Προϋπολογισμό; Ως Προϋπολογισμό ανάγκης και αυτός είναι ο συμβιβασμός για τον οποίο μίλησα από την αρχή. Ψηφίζω για το ευρώ που ανεξάρτητα από τη θέση μας για το αν είναι σωστό, για το αν ξεκίνησε με τον καλύτερο τρόπο, για το αν υπάρχει ελλειμματική δομή στην Ευρώπη, σήμερα πρέπει να υποστηριχθεί από τη χώρα μας με όλες αυτές τις μεγάλες θυσίες. Γιατί η μονομερής κατάρρευση του ευρώ για την Ελλάδα θα επισφραγίσει την κοινωνία των 2/3 και κάτι χειρότερο, φοβάμαι ότι σε αυτή την ακραία και εφιαλτική περίπτωση η χώρα της παραοικονομίας θα φαίνεται παράδεισος μπροστά σ’ αυτό που θα τη διαδεχθεί και που θα είναι γενικευμένη εσωτερική μαύρη αγορά. Με αυτές τις σκέψεις ψηφίζω τον Προϋπολογισμό. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. (Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ) …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………… Με τη συναίνεση του Σώματος και ώρα 23.50΄ λύεται η συνεδρίαση για την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011 και ώρα 10.00΄, με αντικείμενο εργασιών του Σώματος νομοθετική εργασία, συνέχιση της συζήτησης επί του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση του κρατικού προϋπολογισμού και των προϋπολογισμών ορισμένων ειδικών ταμείων και υπηρεσιών οικονομικού έτους 2012». Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου