Απόφαση 1737 / 2009 (ΣΤ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος.
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος.
Περίληψη:
Κατασκευή αυθαίρετου έργου. Στοιχεία του εγκλήματος. Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη για το έγκλημα αυτό του κατηγορουμένου, ο οποίος προέβη σε πέντε αυθαίρετες κατασκευές. Το ότι ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε για έγκλημα από δόλο προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προ-βλέπουν την πράξη που αναφέρεται το άρθρο 27 § 1 ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρεται η ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Συνεκδίκαση συναφών εγκλημάτων τόσο από το πρωτοβάθμιο όσο και από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Εκδίδεται μία απόφαση και δεν καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες διώξεις έστω και αν συνιστούν το ίδιο έγκλημα, αφού πρόκειται για διαφορετικές πράξεις. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.
Κατασκευή αυθαίρετου έργου. Στοιχεία του εγκλήματος. Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη για το έγκλημα αυτό του κατηγορουμένου, ο οποίος προέβη σε πέντε αυθαίρετες κατασκευές. Το ότι ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε για έγκλημα από δόλο προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προ-βλέπουν την πράξη που αναφέρεται το άρθρο 27 § 1 ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρεται η ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Συνεκδίκαση συναφών εγκλημάτων τόσο από το πρωτοβάθμιο όσο και από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Εκδίδεται μία απόφαση και δεν καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες διώξεις έστω και αν συνιστούν το ίδιο έγκλημα, αφού πρόκειται για διαφορετικές πράξεις. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.
Αριθμός 1737/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ανδρέα Δουλγεράκη και Ιωάννη Παπαδόπουλο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 28 Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Στέργιο Γιαλάογλου, περί αναιρέσεως της 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 1.9.2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1459/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την παράγραφο 8 του άρθρου 17 του ν. 1337/1983, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 3 του ν. 2242/1994, οι ιδιοκτήτες ή εντολείς κατασκευής αυθαιρέτων, οι μηχανικοί που συντάσσουν τη μελέτη ή έχουν την επίβλεψη του έργου και οι εργολάβοι κατασκευής του τιμωρούνται με ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον 6 μηνών ή με χρηματική ποινή από 500.000 μέχρι 5.000.000 δρχ. ανάλογα με την αξία του αυθαίρετου έργου και τον βαθμό υποβάθμισης του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αν η πιο πάνω πράξη έχει γίνει από αμέλεια, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ένα χρόνο ή με χρηματική ποινή από 200.000 μέχρι 2.000.000 δρχ. Ως αυθαίρετο έργο, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 18 του ν. 1337/1983 νοείται εκείνο που εμπίπτει στην παράγραφο 2 του άρθρου 118 του ν.δ. 8/1973 "περί ΓΟΚ", όπως ισχύει, και τέτοιο είναι κάθε εργασία δομήσεως που εκτελείται χωρίς άδεια ή καθ' υπέρβαση της αδείας. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση στερείται της από τα άρθρα 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν δεν εκτίθενται σ' αυτήν τα πραγματικά περιστατικά στα οποία το δικαστήριο στήριξε την κρίση του για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις από τις οποίες πείσθηκε για τα στοιχεία αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι κατ' αρχήν αναγκαίο να αιτιολογείται ιδιαίτερα, γιατί αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού (δόλου) αιτιολογία στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή, εκτός και αν αξιώνονται για την υποκειμενική θεμελίωση του εγκλήματος η εν γνώσει ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως (άμεσος δόλος) ή ορισμένος περαιτέρω σκοπός. Για την ύπαρξη της κατά τα άνω αιτιολογίας της αποφάσεως, είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Περαιτέρω, υπέρβαση εξουσίας, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος (θετική υπέρβαση) ή αρνείται να ασκήσει τη δικαιοδοσία που έχει από τον νόμο, παρόλο ότι συντρέχουν οι όροι άσκησής της (αρνητική υπέρβαση). Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 909/2008 απόφασή του δέχθηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκε "ότι ο κατηγορούμενος στον αναφερόμενο στο διατακτικό τόπο και χρόνους, ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, προέβη στις αυθαίρετες εργασίες, που αναφέρονται στο διατακτικό της παρούσας, χωρίς άδεια της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος κατ' εξακολούθηση της παράβασης του άρθρου 17 παράγραφος 8 ν. 1337/1983". Στη συνέχεια, στο διατακτικό της αποφάσεως όρισε τα εξής: "
Κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι, με περισσότερες από μια πράξεις, τέλεσε περισσότερα του ενός αδικήματα, ήτοι:
Α) στην..., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου (ξενοδοχείου με την επωνυμία ...) τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στα εξής: 1. στην αυθαίρετη κατασκευή έβδομου ορόφου προσθήκης καθ' ύψος, με κερομοσκεπή, συνολικού εμβαδού 272,74 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 40%), 2. στην αυθαίρετη κατασκευή κεραμοσκεπής άνωθεν υφιστάμενης απόληξης κλιμακοστασίου του 7ου ορόφου, συνολικού εμβαδού 35,00 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 100%), χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Β) στην..., στις 21 Οκτωβρίου 2003, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στη ρίψη μπετόν αρμέ στο πάτωμα της ταράτσας του ξενοδοχείου ... στην οδό ...., για κατασκευή κεραμοσκεπής, στην οποία είχαν τοποθετήσει σε προγενέστερο χρόνο (51) σιδηροκολώνες ύψους τριών (3) μέτρων και με συνολικό ύψος της κατασκευής τεσσάρων (4) μέτρων σε επιφάνεια 280 τμ περίπου και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Γ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη α) στην κατασκευή κεραμοσκεπής με την τοποθέτηση 51 σιδεροκολωνών ύψους τριών (3) μέτρων, με συνολικό ύψος κατασκευής 4μ. στην ταράτσα, σε επιφάνεια 280 τμ και β) στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, στην οδό ..., χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Δ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", διαστάσεων 280 τμ, με πρόθεση την τοποθέτηση ξύλων και κεραμιδιών πάνω σε αυτή, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Ε) στην ...., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες ύψους 2,50 μ. στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", ιδιοκτησίας του, και στην τοποθέτηση ξύλινης σκεπής πάνω σε αυτές σε επιφάνεια 280 τμ και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ...". Μετά από αυτά, το Δικαστήριο καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε ποινή φυλακίσεως δεκαπέντε (15) μηνών, την οποία ανέστειλε για τρία έτη. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο στο αιτιολογικό και στο διατακτικό, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στήριξε την κρίση του για την συνδρομή των στοιχείων του εγκλήματος, τις αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και τους νομικούς συλλογισμούς με τους οποίους έκανε την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 την οποία εφάρμοσε. Ειδικότερα, αναφέρει την ιδιότητα του κατηγορουμένου ως ιδιοκτήτη του ακινήτου, τις αυθαίρετες εργασίες (πέντε τον αριθμό), στις οποίες αυτός προέβη με την ιδιότητά του αυτή, τον χρόνο κατά τον οποίο προέβη στην κάθε εργασία και την έλλειψη αδείας της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επίσης, από την απόφαση προκύπτει σαφώς ότι το Δικαστήριο κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο της ανωτέρω παραβάσεως του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 από δόλο, όπως αυτό προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προβλέπουν την πράξη αναφέρει το άρθρο 27 παράγραφος 1 του ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρει την ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Επομένως, ο σχετικός πρώτος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, είναι αβάσιμος. Επίσης και η συναφής αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι υπάρχει ασάφεια στην απόφαση ως προς τον προσδιορισμό της πράξεως, επειδή στο σκεπτικό αναφέρεται ότι προέβη σε αυθαίρετες εργασίες χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό αυτών, ενώ στο διατακτικό αναφέρονται πέντε αυθαίρετες κατασκευές, είναι αβάσιμη, διότι στο διατακτικό, στο οποίο γίνεται ρητή αναφορά στο σκεπτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, προσδιορίζονται με σαφήνεια οι εργασίες αυτές. Η περαιτέρω αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι δεν ήταν αυτός ιδιοκτήτης του ακινήτου στο οποίο έγιναν οι κατασκευές, αλλ' ότι ήταν Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ιδιοκτήτριας του ακινήτου ανώνυμης εταιρείας, είναι απαράδεκτη, γιατί πλήττει την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο δέχθηκε ότι αυτός είχε την παραπάνω ιδιότητα.
Τέλος, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 128 παράγραφοι 1 και 2 και 129 περ. α' του ΚΠΔ, προκύπτει ότι τα συναφή εγκλήματα, ως τέτοια δε θεωρούνται όσα γίνονται από το ίδιο πρόσωπο, είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, ανακρίνονται και εκδικάζονται από το ίδιο δικαστήριο, αν η συνεκδίκαση δεν προκαλεί βλάβη. Το δικαστήριο που δικάζει το βαρύτερο έγκλημα είναι στην περίπτωση αυτή αρμόδιο και για τα άλλα συναφή. Όταν τα συναφή εγκλήματα δικάστηκαν χωριστά στον πρώτο βαθμό και ασκήθηκαν εφέσεις, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει για όλα με μία μόνον απόφαση. Επομένως, αν κατά του αυτού προσώπου ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για συναφή εγκλήματα, μπορεί και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο να διατάξει την συνεκδίκαση αυτών και να εκδώσει για όλα μία απόφαση, οπότε μία απόφαση θα εκδώσει και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο αν ασκηθεί έφεση, χωρίς στις περιπτώσεις αυτές να καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες χρονικά ποινικές διώξεις κατά το άρθρο 57 παράγραφος 1 του ΚΠΔ, αφού δεν πρόκειται για την ίδια πράξη, αλλά για διαφορετικές πράξεις, έστω και αν αυτές συνιστούν το ίδιο έγκλημα. Στην προκειμένη περίπτωση, κατά του κατηγορουμένου ασκήθηκαν πέντε ποινικές διώξεις για παραβάσεις του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983, οι οποίες διαπράχθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους, δηλαδή για συναφή εγκλήματα, και το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης με την υπ' αριθ. 1022/2005 απόφασή του, η οποία παραδεκτώς επισκοπείται, διέταξε την ένωση και συνεκδίκαση των πέντε συναφών ως άνω εγκλημάτων και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση αυτών κατ' εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, μετά δε την άσκηση εφέσεως, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του αποφάσισε για όλες τις επί μέρους συναφείς πράξεις και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση κατ' εξακολούθηση του εν λόγω εγκλήματος. Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ, με τον οποίο αποδίδεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο η πλημμέλεια ότι, εφόσον δεν είχε εκδοθεί απόφαση για την πρώτη χρονικά ποινική δίωξη, όφειλε να κηρύξει απαράδεκτες τις επόμενες τέσσερις ποινικές διώξεις και, αφού δεν το έπραξε, υπερέβη την εξουσία του, είναι αβάσιμος. Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 παράγραφος 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 1.9.2008 αίτηση του ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης. Και Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 28 Ιουλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Απόφαση 1737 / 2009 (ΣΤ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ανδρέα Δουλγεράκη και Ιωάννη Παπαδόπουλο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 28 Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Στέργιο Γιαλάογλου, περί αναιρέσεως της 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 1.9.2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1459/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την παράγραφο 8 του άρθρου 17 του ν. 1337/1983, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 3 του ν. 2242/1994, οι ιδιοκτήτες ή εντολείς κατασκευής αυθαιρέτων, οι μηχανικοί που συντάσσουν τη μελέτη ή έχουν την επίβλεψη του έργου και οι εργολάβοι κατασκευής του τιμωρούνται με ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον 6 μηνών ή με χρηματική ποινή από 500.000 μέχρι 5.000.000 δρχ. ανάλογα με την αξία του αυθαίρετου έργου και τον βαθμό υποβάθμισης του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αν η πιο πάνω πράξη έχει γίνει από αμέλεια, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ένα χρόνο ή με χρηματική ποινή από 200.000 μέχρι 2.000.000 δρχ. Ως αυθαίρετο έργο, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 18 του ν. 1337/1983 νοείται εκείνο που εμπίπτει στην παράγραφο 2 του άρθρου 118 του ν.δ. 8/1973 "περί ΓΟΚ", όπως ισχύει, και τέτοιο είναι κάθε εργασία δομήσεως που εκτελείται χωρίς άδεια ή καθ' υπέρβαση της αδείας. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση στερείται της από τα άρθρα 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν δεν εκτίθενται σ' αυτήν τα πραγματικά περιστατικά στα οποία το δικαστήριο στήριξε την κρίση του για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις από τις οποίες πείσθηκε για τα στοιχεία αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι κατ' αρχήν αναγκαίο να αιτιολογείται ιδιαίτερα, γιατί αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού (δόλου) αιτιολογία στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή, εκτός και αν αξιώνονται για την υποκειμενική θεμελίωση του εγκλήματος η εν γνώσει ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως (άμεσος δόλος) ή ορισμένος περαιτέρω σκοπός. Για την ύπαρξη της κατά τα άνω αιτιολογίας της αποφάσεως, είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Περαιτέρω, υπέρβαση εξουσίας, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος (θετική υπέρβαση) ή αρνείται να ασκήσει τη δικαιοδοσία που έχει από τον νόμο, παρόλο ότι συντρέχουν οι όροι άσκησής της (αρνητική υπέρβαση). Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 909/2008 απόφασή του δέχθηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκε "ότι ο κατηγορούμενος στον αναφερόμενο στο διατακτικό τόπο και χρόνους, ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, προέβη στις αυθαίρετες εργασίες, που αναφέρονται στο διατακτικό της παρούσας, χωρίς άδεια της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος κατ' εξακολούθηση της παράβασης του άρθρου 17 παράγραφος 8 ν. 1337/1983". Στη συνέχεια, στο διατακτικό της αποφάσεως όρισε τα εξής: "
Κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι, με περισσότερες από μια πράξεις, τέλεσε περισσότερα του ενός αδικήματα, ήτοι:
Α) στην..., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου (ξενοδοχείου με την επωνυμία ...) τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στα εξής: 1. στην αυθαίρετη κατασκευή έβδομου ορόφου προσθήκης καθ' ύψος, με κερομοσκεπή, συνολικού εμβαδού 272,74 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 40%), 2. στην αυθαίρετη κατασκευή κεραμοσκεπής άνωθεν υφιστάμενης απόληξης κλιμακοστασίου του 7ου ορόφου, συνολικού εμβαδού 35,00 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 100%), χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Β) στην..., στις 21 Οκτωβρίου 2003, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στη ρίψη μπετόν αρμέ στο πάτωμα της ταράτσας του ξενοδοχείου ... στην οδό ...., για κατασκευή κεραμοσκεπής, στην οποία είχαν τοποθετήσει σε προγενέστερο χρόνο (51) σιδηροκολώνες ύψους τριών (3) μέτρων και με συνολικό ύψος της κατασκευής τεσσάρων (4) μέτρων σε επιφάνεια 280 τμ περίπου και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Γ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη α) στην κατασκευή κεραμοσκεπής με την τοποθέτηση 51 σιδεροκολωνών ύψους τριών (3) μέτρων, με συνολικό ύψος κατασκευής 4μ. στην ταράτσα, σε επιφάνεια 280 τμ και β) στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, στην οδό ..., χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Δ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", διαστάσεων 280 τμ, με πρόθεση την τοποθέτηση ξύλων και κεραμιδιών πάνω σε αυτή, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Ε) στην ...., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες ύψους 2,50 μ. στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", ιδιοκτησίας του, και στην τοποθέτηση ξύλινης σκεπής πάνω σε αυτές σε επιφάνεια 280 τμ και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ...". Μετά από αυτά, το Δικαστήριο καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε ποινή φυλακίσεως δεκαπέντε (15) μηνών, την οποία ανέστειλε για τρία έτη. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο στο αιτιολογικό και στο διατακτικό, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στήριξε την κρίση του για την συνδρομή των στοιχείων του εγκλήματος, τις αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και τους νομικούς συλλογισμούς με τους οποίους έκανε την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 την οποία εφάρμοσε. Ειδικότερα, αναφέρει την ιδιότητα του κατηγορουμένου ως ιδιοκτήτη του ακινήτου, τις αυθαίρετες εργασίες (πέντε τον αριθμό), στις οποίες αυτός προέβη με την ιδιότητά του αυτή, τον χρόνο κατά τον οποίο προέβη στην κάθε εργασία και την έλλειψη αδείας της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επίσης, από την απόφαση προκύπτει σαφώς ότι το Δικαστήριο κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο της ανωτέρω παραβάσεως του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 από δόλο, όπως αυτό προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προβλέπουν την πράξη αναφέρει το άρθρο 27 παράγραφος 1 του ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρει την ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Επομένως, ο σχετικός πρώτος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, είναι αβάσιμος. Επίσης και η συναφής αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι υπάρχει ασάφεια στην απόφαση ως προς τον προσδιορισμό της πράξεως, επειδή στο σκεπτικό αναφέρεται ότι προέβη σε αυθαίρετες εργασίες χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό αυτών, ενώ στο διατακτικό αναφέρονται πέντε αυθαίρετες κατασκευές, είναι αβάσιμη, διότι στο διατακτικό, στο οποίο γίνεται ρητή αναφορά στο σκεπτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, προσδιορίζονται με σαφήνεια οι εργασίες αυτές. Η περαιτέρω αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι δεν ήταν αυτός ιδιοκτήτης του ακινήτου στο οποίο έγιναν οι κατασκευές, αλλ' ότι ήταν Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ιδιοκτήτριας του ακινήτου ανώνυμης εταιρείας, είναι απαράδεκτη, γιατί πλήττει την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο δέχθηκε ότι αυτός είχε την παραπάνω ιδιότητα.
Τέλος, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 128 παράγραφοι 1 και 2 και 129 περ. α' του ΚΠΔ, προκύπτει ότι τα συναφή εγκλήματα, ως τέτοια δε θεωρούνται όσα γίνονται από το ίδιο πρόσωπο, είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, ανακρίνονται και εκδικάζονται από το ίδιο δικαστήριο, αν η συνεκδίκαση δεν προκαλεί βλάβη. Το δικαστήριο που δικάζει το βαρύτερο έγκλημα είναι στην περίπτωση αυτή αρμόδιο και για τα άλλα συναφή. Όταν τα συναφή εγκλήματα δικάστηκαν χωριστά στον πρώτο βαθμό και ασκήθηκαν εφέσεις, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει για όλα με μία μόνον απόφαση. Επομένως, αν κατά του αυτού προσώπου ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για συναφή εγκλήματα, μπορεί και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο να διατάξει την συνεκδίκαση αυτών και να εκδώσει για όλα μία απόφαση, οπότε μία απόφαση θα εκδώσει και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο αν ασκηθεί έφεση, χωρίς στις περιπτώσεις αυτές να καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες χρονικά ποινικές διώξεις κατά το άρθρο 57 παράγραφος 1 του ΚΠΔ, αφού δεν πρόκειται για την ίδια πράξη, αλλά για διαφορετικές πράξεις, έστω και αν αυτές συνιστούν το ίδιο έγκλημα. Στην προκειμένη περίπτωση, κατά του κατηγορουμένου ασκήθηκαν πέντε ποινικές διώξεις για παραβάσεις του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983, οι οποίες διαπράχθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους, δηλαδή για συναφή εγκλήματα, και το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης με την υπ' αριθ. 1022/2005 απόφασή του, η οποία παραδεκτώς επισκοπείται, διέταξε την ένωση και συνεκδίκαση των πέντε συναφών ως άνω εγκλημάτων και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση αυτών κατ' εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, μετά δε την άσκηση εφέσεως, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του αποφάσισε για όλες τις επί μέρους συναφείς πράξεις και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση κατ' εξακολούθηση του εν λόγω εγκλήματος. Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ, με τον οποίο αποδίδεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο η πλημμέλεια ότι, εφόσον δεν είχε εκδοθεί απόφαση για την πρώτη χρονικά ποινική δίωξη, όφειλε να κηρύξει απαράδεκτες τις επόμενες τέσσερις ποινικές διώξεις και, αφού δεν το έπραξε, υπερέβη την εξουσία του, είναι αβάσιμος. Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 παράγραφος 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 1.9.2008 αίτηση του ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης. Και Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 28 Ιουλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Απόφαση 1737 / 2009 (ΣΤ, ΠΟΙΝΙΚΕΣ)
Θέμα
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος.
Αιτιολογίας επάρκεια, Νόμου εφαρμογή και ερμηνεία, Κατασκευή αυθαιρέτου κτίσματος.
Περίληψη:
Κατασκευή αυθαίρετου έργου. Στοιχεία του εγκλήματος. Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη για το έγκλημα αυτό του κατηγορουμένου, ο οποίος προέβη σε πέντε αυθαίρετες κατασκευές. Το ότι ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε για έγκλημα από δόλο προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προ-βλέπουν την πράξη που αναφέρεται το άρθρο 27 § 1 ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρεται η ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Συνεκδίκαση συναφών εγκλημάτων τόσο από το πρωτοβάθμιο όσο και από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Εκδίδεται μία απόφαση και δεν καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες διώξεις έστω και αν συνιστούν το ίδιο έγκλημα, αφού πρόκειται για διαφορετικές πράξεις. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.
Κατασκευή αυθαίρετου έργου. Στοιχεία του εγκλήματος. Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη για το έγκλημα αυτό του κατηγορουμένου, ο οποίος προέβη σε πέντε αυθαίρετες κατασκευές. Το ότι ο κατηγορούμενος καταδικάστηκε για έγκλημα από δόλο προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προ-βλέπουν την πράξη που αναφέρεται το άρθρο 27 § 1 ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρεται η ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Συνεκδίκαση συναφών εγκλημάτων τόσο από το πρωτοβάθμιο όσο και από το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο. Εκδίδεται μία απόφαση και δεν καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες διώξεις έστω και αν συνιστούν το ίδιο έγκλημα, αφού πρόκειται για διαφορετικές πράξεις. Απορρίπτεται η αίτηση αναιρέσεως.
Αριθμός 1737/2009
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ανδρέα Δουλγεράκη και Ιωάννη Παπαδόπουλο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 28 Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Στέργιο Γιαλάογλου, περί αναιρέσεως της 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 1.9.2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1459/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την παράγραφο 8 του άρθρου 17 του ν. 1337/1983, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 3 του ν. 2242/1994, οι ιδιοκτήτες ή εντολείς κατασκευής αυθαιρέτων, οι μηχανικοί που συντάσσουν τη μελέτη ή έχουν την επίβλεψη του έργου και οι εργολάβοι κατασκευής του τιμωρούνται με ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον 6 μηνών ή με χρηματική ποινή από 500.000 μέχρι 5.000.000 δρχ. ανάλογα με την αξία του αυθαίρετου έργου και τον βαθμό υποβάθμισης του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αν η πιο πάνω πράξη έχει γίνει από αμέλεια, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ένα χρόνο ή με χρηματική ποινή από 200.000 μέχρι 2.000.000 δρχ. Ως αυθαίρετο έργο, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 18 του ν. 1337/1983 νοείται εκείνο που εμπίπτει στην παράγραφο 2 του άρθρου 118 του ν.δ. 8/1973 "περί ΓΟΚ", όπως ισχύει, και τέτοιο είναι κάθε εργασία δομήσεως που εκτελείται χωρίς άδεια ή καθ' υπέρβαση της αδείας. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση στερείται της από τα άρθρα 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν δεν εκτίθενται σ' αυτήν τα πραγματικά περιστατικά στα οποία το δικαστήριο στήριξε την κρίση του για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις από τις οποίες πείσθηκε για τα στοιχεία αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι κατ' αρχήν αναγκαίο να αιτιολογείται ιδιαίτερα, γιατί αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού (δόλου) αιτιολογία στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή, εκτός και αν αξιώνονται για την υποκειμενική θεμελίωση του εγκλήματος η εν γνώσει ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως (άμεσος δόλος) ή ορισμένος περαιτέρω σκοπός. Για την ύπαρξη της κατά τα άνω αιτιολογίας της αποφάσεως, είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Περαιτέρω, υπέρβαση εξουσίας, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος (θετική υπέρβαση) ή αρνείται να ασκήσει τη δικαιοδοσία που έχει από τον νόμο, παρόλο ότι συντρέχουν οι όροι άσκησής της (αρνητική υπέρβαση). Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 909/2008 απόφασή του δέχθηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκε "ότι ο κατηγορούμενος στον αναφερόμενο στο διατακτικό τόπο και χρόνους, ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, προέβη στις αυθαίρετες εργασίες, που αναφέρονται στο διατακτικό της παρούσας, χωρίς άδεια της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος κατ' εξακολούθηση της παράβασης του άρθρου 17 παράγραφος 8 ν. 1337/1983". Στη συνέχεια, στο διατακτικό της αποφάσεως όρισε τα εξής: "
Κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι, με περισσότερες από μια πράξεις, τέλεσε περισσότερα του ενός αδικήματα, ήτοι:
Α) στην..., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου (ξενοδοχείου με την επωνυμία ...) τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στα εξής: 1. στην αυθαίρετη κατασκευή έβδομου ορόφου προσθήκης καθ' ύψος, με κερομοσκεπή, συνολικού εμβαδού 272,74 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 40%), 2. στην αυθαίρετη κατασκευή κεραμοσκεπής άνωθεν υφιστάμενης απόληξης κλιμακοστασίου του 7ου ορόφου, συνολικού εμβαδού 35,00 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 100%), χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Β) στην..., στις 21 Οκτωβρίου 2003, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στη ρίψη μπετόν αρμέ στο πάτωμα της ταράτσας του ξενοδοχείου ... στην οδό ...., για κατασκευή κεραμοσκεπής, στην οποία είχαν τοποθετήσει σε προγενέστερο χρόνο (51) σιδηροκολώνες ύψους τριών (3) μέτρων και με συνολικό ύψος της κατασκευής τεσσάρων (4) μέτρων σε επιφάνεια 280 τμ περίπου και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Γ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη α) στην κατασκευή κεραμοσκεπής με την τοποθέτηση 51 σιδεροκολωνών ύψους τριών (3) μέτρων, με συνολικό ύψος κατασκευής 4μ. στην ταράτσα, σε επιφάνεια 280 τμ και β) στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, στην οδό ..., χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Δ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", διαστάσεων 280 τμ, με πρόθεση την τοποθέτηση ξύλων και κεραμιδιών πάνω σε αυτή, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Ε) στην ...., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες ύψους 2,50 μ. στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", ιδιοκτησίας του, και στην τοποθέτηση ξύλινης σκεπής πάνω σε αυτές σε επιφάνεια 280 τμ και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ...". Μετά από αυτά, το Δικαστήριο καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε ποινή φυλακίσεως δεκαπέντε (15) μηνών, την οποία ανέστειλε για τρία έτη. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο στο αιτιολογικό και στο διατακτικό, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στήριξε την κρίση του για την συνδρομή των στοιχείων του εγκλήματος, τις αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και τους νομικούς συλλογισμούς με τους οποίους έκανε την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 την οποία εφάρμοσε. Ειδικότερα, αναφέρει την ιδιότητα του κατηγορουμένου ως ιδιοκτήτη του ακινήτου, τις αυθαίρετες εργασίες (πέντε τον αριθμό), στις οποίες αυτός προέβη με την ιδιότητά του αυτή, τον χρόνο κατά τον οποίο προέβη στην κάθε εργασία και την έλλειψη αδείας της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επίσης, από την απόφαση προκύπτει σαφώς ότι το Δικαστήριο κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο της ανωτέρω παραβάσεως του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 από δόλο, όπως αυτό προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προβλέπουν την πράξη αναφέρει το άρθρο 27 παράγραφος 1 του ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρει την ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Επομένως, ο σχετικός πρώτος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, είναι αβάσιμος. Επίσης και η συναφής αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι υπάρχει ασάφεια στην απόφαση ως προς τον προσδιορισμό της πράξεως, επειδή στο σκεπτικό αναφέρεται ότι προέβη σε αυθαίρετες εργασίες χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό αυτών, ενώ στο διατακτικό αναφέρονται πέντε αυθαίρετες κατασκευές, είναι αβάσιμη, διότι στο διατακτικό, στο οποίο γίνεται ρητή αναφορά στο σκεπτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, προσδιορίζονται με σαφήνεια οι εργασίες αυτές. Η περαιτέρω αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι δεν ήταν αυτός ιδιοκτήτης του ακινήτου στο οποίο έγιναν οι κατασκευές, αλλ' ότι ήταν Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ιδιοκτήτριας του ακινήτου ανώνυμης εταιρείας, είναι απαράδεκτη, γιατί πλήττει την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο δέχθηκε ότι αυτός είχε την παραπάνω ιδιότητα.
Τέλος, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 128 παράγραφοι 1 και 2 και 129 περ. α' του ΚΠΔ, προκύπτει ότι τα συναφή εγκλήματα, ως τέτοια δε θεωρούνται όσα γίνονται από το ίδιο πρόσωπο, είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, ανακρίνονται και εκδικάζονται από το ίδιο δικαστήριο, αν η συνεκδίκαση δεν προκαλεί βλάβη. Το δικαστήριο που δικάζει το βαρύτερο έγκλημα είναι στην περίπτωση αυτή αρμόδιο και για τα άλλα συναφή. Όταν τα συναφή εγκλήματα δικάστηκαν χωριστά στον πρώτο βαθμό και ασκήθηκαν εφέσεις, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει για όλα με μία μόνον απόφαση. Επομένως, αν κατά του αυτού προσώπου ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για συναφή εγκλήματα, μπορεί και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο να διατάξει την συνεκδίκαση αυτών και να εκδώσει για όλα μία απόφαση, οπότε μία απόφαση θα εκδώσει και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο αν ασκηθεί έφεση, χωρίς στις περιπτώσεις αυτές να καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες χρονικά ποινικές διώξεις κατά το άρθρο 57 παράγραφος 1 του ΚΠΔ, αφού δεν πρόκειται για την ίδια πράξη, αλλά για διαφορετικές πράξεις, έστω και αν αυτές συνιστούν το ίδιο έγκλημα. Στην προκειμένη περίπτωση, κατά του κατηγορουμένου ασκήθηκαν πέντε ποινικές διώξεις για παραβάσεις του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983, οι οποίες διαπράχθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους, δηλαδή για συναφή εγκλήματα, και το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης με την υπ' αριθ. 1022/2005 απόφασή του, η οποία παραδεκτώς επισκοπείται, διέταξε την ένωση και συνεκδίκαση των πέντε συναφών ως άνω εγκλημάτων και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση αυτών κατ' εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, μετά δε την άσκηση εφέσεως, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του αποφάσισε για όλες τις επί μέρους συναφείς πράξεις και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση κατ' εξακολούθηση του εν λόγω εγκλήματος. Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ, με τον οποίο αποδίδεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο η πλημμέλεια ότι, εφόσον δεν είχε εκδοθεί απόφαση για την πρώτη χρονικά ποινική δίωξη, όφειλε να κηρύξει απαράδεκτες τις επόμενες τέσσερις ποινικές διώξεις και, αφού δεν το έπραξε, υπερέβη την εξουσία του, είναι αβάσιμος. Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 παράγραφος 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 1.9.2008 αίτηση του ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης. Και Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 28 Ιουλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ
ΣΤ' Ποινικό Τμήμα
Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές: Εμμανουήλ Καλούδη, Αντιπρόεδρο Αρείου Πάγου, Αιμιλία Λίτινα, Ανδρέα Τσόλια, Ανδρέα Δουλγεράκη και Ιωάννη Παπαδόπουλο - Εισηγητή, Αρεοπαγίτες.
Συνήλθε σε δημόσια συνεδρίαση στο Κατάστημά του στις 28 Απριλίου 2009, με την παρουσία του Αντεισαγγελέα του Αρείου Πάγου Μιλτιάδη Ανδρειωτέλλη (γιατί κωλύεται ο Εισαγγελέας) και της Γραμματέως Πελαγίας Λόζιου, για να δικάσει την αίτηση του αναιρεσείοντος - κατηγορουμένου ... που εκπροσωπήθηκε από τον πληρεξούσιο δικηγόρο του Στέργιο Γιαλάογλου, περί αναιρέσεως της 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης.
Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, με την ως άνω απόφασή του διέταξε όσα λεπτομερώς αναφέρονται σ' αυτή και ο αναιρεσείων - κατηγορούμενος ζητεί την αναίρεση αυτής, για τους λόγους που αναφέρονται στην από 1.9.2008 αίτησή του αναιρέσεως, η οποία καταχωρίστηκε στο οικείο πινάκιο με τον αριθμό 1459/2008.
Αφού άκουσε
Τον πληρεξούσιο δικηγόρο του αναιρεσείοντος, που ζήτησε όσα αναφέρονται στα σχετικά πρακτικά, καθώς και τον Αντεισαγγελέα, που πρότεινε να γίνει δεκτή η προκείμενη αίτηση αναιρέσεως.
ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ
Κατά την παράγραφο 8 του άρθρου 17 του ν. 1337/1983, όπως αντικαταστάθηκε με την παράγραφο 3 του άρθρου 3 του ν. 2242/1994, οι ιδιοκτήτες ή εντολείς κατασκευής αυθαιρέτων, οι μηχανικοί που συντάσσουν τη μελέτη ή έχουν την επίβλεψη του έργου και οι εργολάβοι κατασκευής του τιμωρούνται με ποινή φυλακίσεως τουλάχιστον 6 μηνών ή με χρηματική ποινή από 500.000 μέχρι 5.000.000 δρχ. ανάλογα με την αξία του αυθαίρετου έργου και τον βαθμό υποβάθμισης του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος. Αν η πιο πάνω πράξη έχει γίνει από αμέλεια, τιμωρείται με ποινή φυλάκισης μέχρι ένα χρόνο ή με χρηματική ποινή από 200.000 μέχρι 2.000.000 δρχ. Ως αυθαίρετο έργο, σύμφωνα με την παράγραφο 4 του άρθρου 18 του ν. 1337/1983 νοείται εκείνο που εμπίπτει στην παράγραφο 2 του άρθρου 118 του ν.δ. 8/1973 "περί ΓΟΚ", όπως ισχύει, και τέτοιο είναι κάθε εργασία δομήσεως που εκτελείται χωρίς άδεια ή καθ' υπέρβαση της αδείας. Εξάλλου, η καταδικαστική απόφαση στερείται της από τα άρθρα 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ' του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, όταν δεν εκτίθενται σ' αυτήν τα πραγματικά περιστατικά στα οποία το δικαστήριο στήριξε την κρίση του για τη συνδρομή των αντικειμενικών και υποκειμενικών στοιχείων του εγκλήματος, οι αποδείξεις από τις οποίες πείσθηκε για τα στοιχεία αυτά και οι σκέψεις με τις οποίες υπήγαγε τα αποδειχθέντα περιστατικά στην ουσιαστική διάταξη που εφαρμόσθηκε. Η ύπαρξη του δόλου δεν είναι κατ' αρχήν αναγκαίο να αιτιολογείται ιδιαίτερα, γιατί αυτός ενυπάρχει στη θέληση παραγωγής των περιστατικών που συνιστούν την αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος και προκύπτει από τις ειδικότερες συνθήκες τελέσεώς του, διαλαμβάνεται δε περί αυτού (δόλου) αιτιολογία στην κύρια αιτιολογία για την ενοχή, εκτός και αν αξιώνονται για την υποκειμενική θεμελίωση του εγκλήματος η εν γνώσει ορισμένου περιστατικού τέλεση της πράξεως (άμεσος δόλος) ή ορισμένος περαιτέρω σκοπός. Για την ύπαρξη της κατά τα άνω αιτιολογίας της αποφάσεως, είναι παραδεκτή η αλληλοσυμπλήρωση του αιτιολογικού με το διατακτικό, που αποτελούν ενιαίο σύνολο. Περαιτέρω, υπέρβαση εξουσίας, που ιδρύει τον από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ λόγο αναιρέσεως, υπάρχει όταν το δικαστήριο άσκησε δικαιοδοσία που δεν του δίνει ο νόμος (θετική υπέρβαση) ή αρνείται να ασκήσει τη δικαιοδοσία που έχει από τον νόμο, παρόλο ότι συντρέχουν οι όροι άσκησής της (αρνητική υπέρβαση). Στην προκειμένη περίπτωση, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης, που δίκασε ως δευτεροβάθμιο δικαστήριο, με την προσβαλλόμενη υπ' αριθ. 909/2008 απόφασή του δέχθηκε ότι από τα αποδεικτικά μέσα, που κατ' είδος αναφέρει, αποδείχθηκε "ότι ο κατηγορούμενος στον αναφερόμενο στο διατακτικό τόπο και χρόνους, ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, προέβη στις αυθαίρετες εργασίες, που αναφέρονται στο διατακτικό της παρούσας, χωρίς άδεια της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επομένως, πρέπει να κηρυχθεί ένοχος κατ' εξακολούθηση της παράβασης του άρθρου 17 παράγραφος 8 ν. 1337/1983". Στη συνέχεια, στο διατακτικό της αποφάσεως όρισε τα εξής: "
Κηρύσσει τον κατηγορούμενο ένοχο του ότι, με περισσότερες από μια πράξεις, τέλεσε περισσότερα του ενός αδικήματα, ήτοι:
Α) στην..., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου (ξενοδοχείου με την επωνυμία ...) τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στα εξής: 1. στην αυθαίρετη κατασκευή έβδομου ορόφου προσθήκης καθ' ύψος, με κερομοσκεπή, συνολικού εμβαδού 272,74 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 40%), 2. στην αυθαίρετη κατασκευή κεραμοσκεπής άνωθεν υφιστάμενης απόληξης κλιμακοστασίου του 7ου ορόφου, συνολικού εμβαδού 35,00 μ2 (ποσοστό αποπεράτωσης 100%), χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Β) στην..., στις 21 Οκτωβρίου 2003, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στη ρίψη μπετόν αρμέ στο πάτωμα της ταράτσας του ξενοδοχείου ... στην οδό ...., για κατασκευή κεραμοσκεπής, στην οποία είχαν τοποθετήσει σε προγενέστερο χρόνο (51) σιδηροκολώνες ύψους τριών (3) μέτρων και με συνολικό ύψος της κατασκευής τεσσάρων (4) μέτρων σε επιφάνεια 280 τμ περίπου και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής.
Γ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη α) στην κατασκευή κεραμοσκεπής με την τοποθέτηση 51 σιδεροκολωνών ύψους τριών (3) μέτρων, με συνολικό ύψος κατασκευής 4μ. στην ταράτσα, σε επιφάνεια 280 τμ και β) στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, στην οδό ..., χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Δ) στην ...., στις ..., κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", διαστάσεων 280 τμ, με πρόθεση την τοποθέτηση ξύλων και κεραμιδιών πάνω σε αυτή, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ....
Ε) στην ...., στις ..., ιδιοκτήτης ακινήτου τυγχάνοντας, κατασκεύασε αυθαίρετα κτίσμα και συγκεκριμένα με την παραπάνω ιδιότητά του προέβη στην κατασκευή σιδηροκατασκευής με σιδεροκολώνες ύψους 2,50 μ. στην ταράτσα του ξενοδοχείου "...", ιδιοκτησίας του, και στην τοποθέτηση ξύλινης σκεπής πάνω σε αυτές σε επιφάνεια 280 τμ και στην τοποθέτηση υδραυλικών εγκαταστάσεων, χωρίς την άδεια της Αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής, δηλαδή του Πολεοδομικού Γραφείου ...". Μετά από αυτά, το Δικαστήριο καταδίκασε τον κατηγορούμενο σε ποινή φυλακίσεως δεκαπέντε (15) μηνών, την οποία ανέστειλε για τρία έτη. Με αυτά που δέχθηκε το Τριμελές Πλημμελειοδικείο στο αιτιολογικό και στο διατακτικό, τα οποία αλληλοσυμπληρώνονται, διέλαβε στην προσβαλλόμενη απόφασή του την απαιτούμενη από τις διατάξεις των άρθρων 93 παράγραφος 3 του Συντάγματος και 139 του ΚΠΔ ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία, αφού αναφέρει με σαφήνεια, πληρότητα και χωρίς αντιφάσεις ή λογικά κενά, τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στήριξε την κρίση του για την συνδρομή των στοιχείων του εγκλήματος, τις αποδείξεις που τα θεμελίωσαν και τους νομικούς συλλογισμούς με τους οποίους έκανε την υπαγωγή των περιστατικών αυτών στην ουσιαστική ποινική διάταξη του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 την οποία εφάρμοσε. Ειδικότερα, αναφέρει την ιδιότητα του κατηγορουμένου ως ιδιοκτήτη του ακινήτου, τις αυθαίρετες εργασίες (πέντε τον αριθμό), στις οποίες αυτός προέβη με την ιδιότητά του αυτή, τον χρόνο κατά τον οποίο προέβη στην κάθε εργασία και την έλλειψη αδείας της αρμόδιας Πολεοδομικής Αρχής. Επίσης, από την απόφαση προκύπτει σαφώς ότι το Δικαστήριο κήρυξε τον κατηγορούμενο ένοχο της ανωτέρω παραβάσεως του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983 από δόλο, όπως αυτό προκύπτει κυρίως από το ότι, αφενός στις διατάξεις που προβλέπουν την πράξη αναφέρει το άρθρο 27 παράγραφος 1 του ΠΚ και αφετέρου στο σκεπτικό επιμετρήσεως της ποινής αναφέρει την ένταση του δόλου μεταξύ των κριτηρίων επιμετρήσεως. Επομένως, ο σχετικός πρώτος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Δ του ΚΠΔ, είναι αβάσιμος. Επίσης και η συναφής αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι υπάρχει ασάφεια στην απόφαση ως προς τον προσδιορισμό της πράξεως, επειδή στο σκεπτικό αναφέρεται ότι προέβη σε αυθαίρετες εργασίες χωρίς ειδικότερο προσδιορισμό αυτών, ενώ στο διατακτικό αναφέρονται πέντε αυθαίρετες κατασκευές, είναι αβάσιμη, διότι στο διατακτικό, στο οποίο γίνεται ρητή αναφορά στο σκεπτικό της προσβαλλομένης αποφάσεως, προσδιορίζονται με σαφήνεια οι εργασίες αυτές. Η περαιτέρω αιτίαση του αναιρεσείοντος, ότι δεν ήταν αυτός ιδιοκτήτης του ακινήτου στο οποίο έγιναν οι κατασκευές, αλλ' ότι ήταν Πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ιδιοκτήτριας του ακινήτου ανώνυμης εταιρείας, είναι απαράδεκτη, γιατί πλήττει την αναιρετικά ανέλεγκτη περί τα πράγματα κρίση του δικαστηρίου της ουσίας, το οποίο δέχθηκε ότι αυτός είχε την παραπάνω ιδιότητα.
Τέλος, από τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 128 παράγραφοι 1 και 2 και 129 περ. α' του ΚΠΔ, προκύπτει ότι τα συναφή εγκλήματα, ως τέτοια δε θεωρούνται όσα γίνονται από το ίδιο πρόσωπο, είτε συγχρόνως είτε σε διαφορετικούς τόπους και χρόνους, ανακρίνονται και εκδικάζονται από το ίδιο δικαστήριο, αν η συνεκδίκαση δεν προκαλεί βλάβη. Το δικαστήριο που δικάζει το βαρύτερο έγκλημα είναι στην περίπτωση αυτή αρμόδιο και για τα άλλα συναφή. Όταν τα συναφή εγκλήματα δικάστηκαν χωριστά στον πρώτο βαθμό και ασκήθηκαν εφέσεις, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο μπορεί να αποφασίσει για όλα με μία μόνον απόφαση. Επομένως, αν κατά του αυτού προσώπου ασκήθηκαν ποινικές διώξεις για συναφή εγκλήματα, μπορεί και το πρωτοβάθμιο δικαστήριο να διατάξει την συνεκδίκαση αυτών και να εκδώσει για όλα μία απόφαση, οπότε μία απόφαση θα εκδώσει και το δευτεροβάθμιο δικαστήριο αν ασκηθεί έφεση, χωρίς στις περιπτώσεις αυτές να καθίστανται απαράδεκτες οι επόμενες χρονικά ποινικές διώξεις κατά το άρθρο 57 παράγραφος 1 του ΚΠΔ, αφού δεν πρόκειται για την ίδια πράξη, αλλά για διαφορετικές πράξεις, έστω και αν αυτές συνιστούν το ίδιο έγκλημα. Στην προκειμένη περίπτωση, κατά του κατηγορουμένου ασκήθηκαν πέντε ποινικές διώξεις για παραβάσεις του άρθρου 17 παράγραφος 8 του Ν. 1337/1983, οι οποίες διαπράχθηκαν σε διαφορετικούς χρόνους, δηλαδή για συναφή εγκλήματα, και το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Ξάνθης με την υπ' αριθ. 1022/2005 απόφασή του, η οποία παραδεκτώς επισκοπείται, διέταξε την ένωση και συνεκδίκαση των πέντε συναφών ως άνω εγκλημάτων και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση αυτών κατ' εξακολούθηση του ίδιου εγκλήματος, μετά δε την άσκηση εφέσεως, το Τριμελές Πλημμελειοδικείο με την προσβαλλόμενη απόφασή του αποφάσισε για όλες τις επί μέρους συναφείς πράξεις και καταδίκασε τον κατηγορούμενο για τέλεση κατ' εξακολούθηση του εν λόγω εγκλήματος. Επομένως, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως από το άρθρο 510 παράγραφος 1 στοιχ. Η του ΚΠΔ, με τον οποίο αποδίδεται στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο η πλημμέλεια ότι, εφόσον δεν είχε εκδοθεί απόφαση για την πρώτη χρονικά ποινική δίωξη, όφειλε να κηρύξει απαράδεκτες τις επόμενες τέσσερις ποινικές διώξεις και, αφού δεν το έπραξε, υπερέβη την εξουσία του, είναι αβάσιμος. Μετά από αυτά, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως και να επιβληθούν στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας (άρθρο 583 παράγραφος 1 του ΚΠΔ).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
Απορρίπτει την από 1.9.2008 αίτηση του ..., για αναίρεση της υπ' αριθ. 909/2008 αποφάσεως του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης. Και Επιβάλλει στον αναιρεσείοντα τα έξοδα της ποινικής διαδικασίας, που ανέρχονται σε διακόσια είκοσι (220) ευρώ.
Κρίθηκε και αποφασίσθηκε στην Αθήνα στις 23 Ιουνίου 2009. Και
Δημοσιεύθηκε στην Αθήνα, σε δημόσια συνεδρίαση στο ακροατήριό του, στις 28 Ιουλίου 2009.
Ο ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου