“Δεν έκανα κάτι σημαντικό, έκανα το αυτονόητο. Δεν ήταν μια γενναία κίνηση, αλλά κάτι που θα έπρεπε να είχαμε κάνει όλοι εδώ και πάρα πολύ καιρό”. Με αυτά τα λόγια η κυρία Μαρία Χατζηδάκη-Βαβουρανάκη μιλά για τη μήνυση που κατέθεσε κατά του Βρετανικού Μουσείου ζητώντας να επιστραφούν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.
Του Κώστα Μαρίνου
marinos@makthes.gr
Την πράξη της άλλοι την χαιρέτισαν ως σημαντική και άλλοι την αντιμετώπισαν με πολλές επιφυλάξεις. “Μέχρι και φασίστρια με χαρακτήρισαν σε ένα μπλογκ. Έχω ακούσει και χειρότερα...” λέει στην τηλεφωνική συνομιλία μας από το σπίτι της στις Αχαρνές Αττικής, όπου ζει και αγωνιά για τη μοίρα του τόπου της και όλης της Ελλάδας. “Ξέρετε, έστω και αν με αποκαλέσουν ρομαντική ή εκκεντρική, αυτό δεν είναι λόγος να σταματήσω να ονειρεύομαι. Και έχουμε εφησυχάσει όλοι και τρώμε σφαλιάρες. Δείτε τι έγινε πρόσφατα με τη Γερμανία. Μάθαμε να μην αντιδράμε. Δεν ξέρω ποιο θα είναι το τέλος αυτής της ιστορίας, όμως εγώ ξέρω ότι προσπάθησα. Εντέλει, για μένα το ταξίδι είναι σημαντικότερο από τον προορισμό”.
Το μέγεθος της τραγωδίας
Αφορμή για την έντονη αντίδραση της κ. Χατζηδάκη δεν ήταν μια επίσκεψη στο Βρετανικό Μουσείο. “Εκεί δεν πρόκειται να πάω όσο ζω. Είναι εξοργιστικό να έχουν κόψει ένα κομμάτι από τη ζωή σου και να το κρατάνε και επιπλέον να σε ειρωνεύονται. Δεν αντέχω να δω την περιουσία μου στα χέρια άλλων”, λέει. Όμως η αποκάλυψη του μεγέθους της απώλειας για την Ελλάδα έγινε σε μια επίσκεψή της στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης. “Μας μιλούσε η ξεναγός, την άκουγα και έβλεπα τα γύψινα αντίγραφα, και ξαφνικά συνειδητοποίησα το μέγεθος της τραγωδίας. Γύρισα σπίτι μου, το συζήτησα με τον σύζυγό μου και πήγα και κατέθεσα τη μήνυση”.
"Να αφυπνιστούμε όλοι"
Στη μήνυσή της με ύφος αδρό καταγράφει σημεία της σύγχρονης νεοελληνικής πραγματικότητας που την πληγώνουν γράφοντας χαρακτηριστικά: “Με πονάει το χάλι μας, με εξοργίζει η πονηριά μας, με θλίβει το ραχάτι μας”. Όμως, προσθέτει, “δεν επιτρέπω σε κανέναν να χλευάζει και να μικραίνει το έθνος μας”. Αφού με τη λέξη “πόλεμος” ορίζει τους τρόπους με τους οποίους άσπονδοι φίλοι και χαρακτηρισμένοι εχθροί αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν την Ελλάδα, προσθέτει: “Χειρότερος πόλεμος είναι να κλέβει κάποιος και να παρακρατά την αρχαία σου κληρονομιά”.
Η Μαρία Χατζηδάκη-Βαβουρανάκη είναι πρόεδρος της Αδελφότητας Αχαρνέων “Αχαρνέων Φιλική”. Επί χρόνια αγωνίζεται μαζί με τα άλλα μέλη να αναδειχθεί αυτή η γνωστή-άγνωστη πόλη της Αττικής. Δεν αρνείται ότι ήταν “θυμωμένη” όταν έγραφε τη μήνυση. “Είμαι. Πολύ. Από χρόνια. Δεν νομίζω πως είμαι μόνον εγώ. Και οι περισσότεροι Έλληνες έτσι νιώθουν”. Και μας καλεί να ακολουθήσουμε το παράδειγμά της: “Για φανταστείτε να αφυπνισθούμε όλοι και να αγωνισθούμε μαζί γιʼ αυτό το θέμα;” Ίσως τότε το όνειρό της γίνει πραγματικότητα.
Απρ 01, 2010
copyright © 2007"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου