γράφει η ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ ΒΑΒΟΥΡΑΝΑΚΗ
Παίρνω πάρα πολλά μηνύματα και τηλεφωνήματα από δημότες. Αν μπορούσα να σας τα μεταφέρω, θα σας συγκλόνιζα. Αν μπορούσα να σας ενημερώσω το τι ακούω θα καταλαβαίνατε πως είναι πολύ δύσκολο να τα ξεπεράσει κανείς.
Ζούμε σε μια πόλη με 170000 κατοίκους. Γηγενείς, Πόντιοι, Κρήτες, Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, Νησιώτες, όπως δηλαδή συμβαίνει ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ της Επικράτειας. Ολοι όμως ζούμε σε ένα τόπο, αντάμα δουλεύουμε, μαζί προσπαθούμε, μαζί αγωνιζόμαστε να μεγαλώσουμε παιδιά, μετά εγγόνια και πάει λέγοντας.
Ζούμε σε μια πόλη που συμβαίνει το πρωτόφαντο και τραγικό να έχει πολύ μεγάλη περιουσία, ΑΛΛΑ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΔΟΜΗ. Απολύτως καμία! Και επιπρόσθετα ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΩΜΕΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ!! Και το ξέρουμε όλοι.
Δεν γνωρίζω πόσο καλά γνωρίζουν αυτήν την τραγωδία οι ΤΡΙΤΟΙ. Και οι ΤΡΙΤΟΙ πρέπει να ενημερώνονται σωστά γιατί είναι αυτοί που παίρνουν αποφάσεις και πολλοί από τους ΤΡΙΤΟΥΣ είναι και άξιοι και έξυπνοι. Αλλά δεν ενημερώνονται σωστά. Γιατί ενημερώνονται από φερέφωνα. Άρα η φωνή των φερεφόνων δεν μετράει αφού εξυπηρετούν προσωπικά και αυλικά συμφέροντα. Καθαρές κουβέντες.
Μετά από δέκα χρόνια στα κοινά από την θέση του εκδότη τοπικής εφημερίδας μπορώ να έχω γνώμη και δικαιούμαι και να την λέω. Και να την φωνάζω αν χρειαστεί. Μέσα λοιπόν σ΄ αυτά τα χρόνια, έμαθα και είδα προσωπικά ΤΗΝ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ. Την αντιμετώπισα και εγώ και ο Γιάννης κατά πρόσωπο. Γνωριστήκαμε μαζί της πολύ καλά. Κάναμε μαζί δρόμο πολύ. Και συγκρουστήκαμε. Και μέσα από τις συγκρούσεις γίνεσαι και πιο δυνατός και πιο σοφός. Έτσι, την ρίζα του Κακού, ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, τον ξέρω πλέον άριστα.
Με το χέρι στο Ευαγγέλιο-για όσους Πιστεύουν- ή στην φωτιά –για όσους ΔΕΝ πιστεύουν- θεωρώ τον εαυτό μου και τον Γιάννη δύο έντιμους δημοσιογράφους, αντικειμενικούς και ειλικρινείς. Που δεν τους διέψευσε ποτέ κανείς μέσα σε εννέα ολόκληρα χρόνια προσφοράς και αρθρογραφίας. Άρα είμαστε ΧΡΗΣΙΜΟΙ για τον τόπο και τους συνδημότες μας. Από εκεί αντλούμε και το δικαίωμα της έκφρασης της γνώμης μας.
Η τελευταία μας έφερε στο απέναντι στρατόπεδο κάθε μισθοφόρου της ντόπιας εξουσίας, κάθε σιχαμένου δημοδίαιτου, κάθε νεόπλουτου «πολιτικού». Αυτό είναι το δικό μας oscar. Καταφέραμε να μας μισήσουν οι απατεώνες και να μας αγαπήσουν οι δημότες. Μεγάλο κέρδος. Για μένα ζωτικής σημασίας.
Η ρίζα του Κακού στην πόλη είναι όλη κι όλη μια χούφτα άνθρωποι. Ίσως δεν ξεπερνούν τους 300 (τριακόσιους). Ισως λέω και πολλούς.
Ανήκουν όλοι σε μια «οικογένεια», μερικές φορές όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και πραγματικά. Είναι συνδαιτημόνες σε ένα «τραπέζι», μοιράζονται κατά καιρούς τις θέσεις όταν δεν γίνεται αλλιώς, μερικές φορές φαίνεται να «διαφωνούν» αλλά τώρα πια γνωρίζω καλά ότι είναι άτυπα μέλη μιας Αδελφότητας.
Αυτής των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΑΧΑΡΝΑΪΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙ(ΚΑΝΤΗ)ΚΩΝ.
Όλων των βαθμίδων. Με εξαιρέσεις βεβαίως, αλλά που δεν κάνουν την διαφορά.
Αυτοί οι τριακόσιοι περίπου, είναι μαζί χρόνια. Αν προσέξετε καλύτερα, θα δείτε ότι ανήκουν και στο ίδιο σόϊ οι περισσότεροι. Χρησιμοποιούν για να επιβιώνουν:
Α) την αρχή της απόκρυψης. Των πάντων. Του τρόπου διοίκησης, του τρόπου διαχείρισης, του τρόπου οικονομικής πρακτικής, των προμηθευτών του δήμου, της τράπεζας γης (*), της λίστας των εργαζομένων στο δήμο (τα ονόματα των εργαζομένων αποτελούν κυριολεκτικώς «κρατικά» μυστικά για πολύ-πολύ ευνόητους λόγους), των εργασιών που κάνουν π.χ. στο νεκροταφείο ας πούμε ή στις τοπικές χωματερές, των υποστηρικτών και συνεργατών τους, των «συμβούλων» τους, και όλων των άλλων. Η μυστικότητα όμως για να συντηρηθεί, πρέπει να βουλώσει και ένα εξαιρετικά επικίνδυνο «στόμα»: αυτό του τοπικού τύπου. Δεν εννοώ βεβαίως του «υπάκουου» τύπου. Εννοώ…του ΤΥΠΟΥ.
Εάν ο τύπος δεν γράψει όσα πρέπει και οι εφημερίδες δεν φτάσουν και στην τελευταία γειτονιά, ο δημότης παραμένει στραβός. Ανημέρωτος. Στην «απ έξω». Δεν συμμετέχει ΠΟΥΘΕΝΑ άρα δεν γνωρίζει και ΤΙΠΟΤΑ. Δεν μπορεί να ζυγίζει και να κρίνει. Άρα… ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙ. Ο ρόλος του τύπου στην ζωή μιας πόλης είναι το Α και το Ω, ζωτικό σημείο, χρησιμότατο ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΤΗ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ για την Η.Α.Π. Αν δεν το «βουλώνει» κάνει μεγάλη ζημιά. Τόση όση να σταματάει βρωμιές, να ανακόπτει ελεεινές συμφωνίες, να σταματάει δια της ενημέρωσης «σχέδια» και «μελέτες» των μελών Αδελφότητας των Η.Α.Π., ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και να «γιατρεύει» πληγές και λαβώματα.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα πολέμου κατά του ΤΥΠΟΥ το είχαμε αυτήν την τετραετία. Αλλά αυτό θα αποτελέσει θέμα πολλών και εξαιρετικά –θεωρώ- ενδιαφερόντων άρθρων δικών μου και του Γιάννη στο άμεσο μέλλον. Γιατί όπως σας έγραψα και λίγο παλαιότερα εδώ, αυτή την προεκλογική περίοδο θα πούμε και θα κάνουμε πολλά. Πάρα πολλά.
Β)με την ισχυρότατη προσωπική και οικογενειακή επίθεση σε όποιον εκτός συστήματος ξεπροβάλλει στα κοινά και κρίνεται ως έξυπνος, δυσκολοχείριστος και –ειδικά- ικανός. Αυτό το είδος στην πόλη θεωρείται «κόκκινο πανί» και είναι αρκετός ένας και μόνο να μεταβάλλει τους ΗΑΠ από ανθρώπους, σε ταύρους εν υαλοπωλείω. Ο βασικότερος και ισχυρότερος λόγος που οι ικανοί της πόλης (ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ) αρνούνται να βάλλουν υποψηφιότητες ή να παλέψουν άξια και δυνατά για το καλό της πόλης. ΟΙ Η.Α.Π σ’ αυτό, διαθέτουν ολόκληρο σύστημα: διαβουλεύσεις σε σπίτια, σχεδιασμοί επι… τραπεζακίου σαλονιού, διέγερση ομάδας ατόμων που έχουν ευεργετηθεί κατά καιρούς και τέλος άτομα ειδικά εκπαιδευμένα και των δύο φύλων που με ένα τους νεύμα, εξαπολύουν βρωμερές επιθέσεις προς κάθε «επικίνδυνο κεφάλι που εξέχει». Ως έδρα, χρησιμοποιούν την κεντρική πλατεία Αχαρνών, κάποια καταστήματα, το προαύλιο των εκκλησιών μετά τον εκκλησιασμό τους κ.α.
Ο μισθός τους είναι παχυλός και καθόλου αμελητέος: οι ίδιοι απολαμβάνουν «θέσεις» και «καρέκλες», βολεύεται όλη η οικογένεια τους σε θέσεις στον δήμο ή στις «επιχειρήσεις» και πολλά, πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης.
Γ) με την παρεμβολή εμποδίων σε ό,τι χρήσιμο προτείνεται στην πόλη από τους «εκτός συστήματος». Έργο που δεν θα το καρπωθεί κάποιος από τους Η.Α.Π δεν θα γίνει ποτέ. Το κίνητρο ότι κάποιοι εκτός ΗΑΠ μπορούν ενώ οι ίδιοι όχι, ή ότι θα ωφελήσει την πόλη δεν τους απασχολεί καθόλου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός τους. Ωφελούνται , χρηματοδοτούνται και στηρίζονται μόνο «μέλη» της Η.Α.Π . ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, αφού οι Η.Α.Π έχουν ΗΔΗ αποδείξει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ.
Στο επόμενο άρθρο θα σας γράψουμε περισσσότερα και θα επισημάνουμε ΤΗΝ ΛΥΣΗ. Όμως…
…προς το παρόν και μέχρι το επόμενο άρθρο, θέλω να απευθυνθώ σε όλους όσους ζητούν την εφημερίδα με τόση αγάπη και αγωνία. Χρωστάμε και εγώ και ο Γιάννης μια εξήγηση (ιδιαίτερα και ξεχωριστά στην γιαγιά του αναγνώστη μας που προσφέρει 15€ από την σύνταξή της για να βγαίνει η εφημερίδα): μέσα σε ένα χρόνο αντιμετωπίσαμε σοβαρότατα προβλήματα με πρόσωπα της οικογενείας μας . Η αγορά που στήριζε την εφημερίδα δεν υπάρχει πια και ας μην το λέει έτσι στεγνά κανένας. Και η εφημερίδα ζει από τα έσοδα της αγοράς γιατί ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ διαχωρίστηκε πλήρως από την τοπική μας «αυτοδιοίκηση» και αυτό είναι ΟΡΙΣΤΙΚΟ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟ. Είναι λοιπόν μια πραγματική ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ με τίτλο τιμής τους αγώνες της για τον τόπο που για όσους τους ξεχνούν θα τους το θυμίσουμε πολύ σύντομα. Scripta manent άλλωστε!!
Για ένα πράγμα μπορείτε να είστε σίγουροι: η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν θα σταματήσει ΠΟΤΕ την έκδοσή της. ΠΟΤΕ!! Απλά, έκανε μια «στάση» για λίγο για τους λόγους που σας εξήγησα παραπάνω.
Άλλωστε, μην υποτιμάτε καθόλου την ηλεκτρονική της έκδοση! Τα άρθρα της ενημερώνουν 10000 αναγνώστες μέσω email και διαβάζεται από όλη τη Γη. Είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και σπουδαία στον τομέα της. Με κόπους και αγώνες, αλλά τα κατάφερε πολύ καλά.
Λίγη ακόμα υπομονή χρειάζεται. Πολύ λίγη…
Επανερχόμαστε..
Παίρνω πάρα πολλά μηνύματα και τηλεφωνήματα από δημότες. Αν μπορούσα να σας τα μεταφέρω, θα σας συγκλόνιζα. Αν μπορούσα να σας ενημερώσω το τι ακούω θα καταλαβαίνατε πως είναι πολύ δύσκολο να τα ξεπεράσει κανείς.
Ζούμε σε μια πόλη με 170000 κατοίκους. Γηγενείς, Πόντιοι, Κρήτες, Θεσσαλοί, Ηπειρώτες, Νησιώτες, όπως δηλαδή συμβαίνει ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΟΛΗ της Επικράτειας. Ολοι όμως ζούμε σε ένα τόπο, αντάμα δουλεύουμε, μαζί προσπαθούμε, μαζί αγωνιζόμαστε να μεγαλώσουμε παιδιά, μετά εγγόνια και πάει λέγοντας.
Ζούμε σε μια πόλη που συμβαίνει το πρωτόφαντο και τραγικό να έχει πολύ μεγάλη περιουσία, ΑΛΛΑ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΔΟΜΗ. Απολύτως καμία! Και επιπρόσθετα ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΡΕΩΜΕΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΛΑΙΜΟ!! Και το ξέρουμε όλοι.
Δεν γνωρίζω πόσο καλά γνωρίζουν αυτήν την τραγωδία οι ΤΡΙΤΟΙ. Και οι ΤΡΙΤΟΙ πρέπει να ενημερώνονται σωστά γιατί είναι αυτοί που παίρνουν αποφάσεις και πολλοί από τους ΤΡΙΤΟΥΣ είναι και άξιοι και έξυπνοι. Αλλά δεν ενημερώνονται σωστά. Γιατί ενημερώνονται από φερέφωνα. Άρα η φωνή των φερεφόνων δεν μετράει αφού εξυπηρετούν προσωπικά και αυλικά συμφέροντα. Καθαρές κουβέντες.
Μετά από δέκα χρόνια στα κοινά από την θέση του εκδότη τοπικής εφημερίδας μπορώ να έχω γνώμη και δικαιούμαι και να την λέω. Και να την φωνάζω αν χρειαστεί. Μέσα λοιπόν σ΄ αυτά τα χρόνια, έμαθα και είδα προσωπικά ΤΗΝ ΡΙΖΑ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ. Την αντιμετώπισα και εγώ και ο Γιάννης κατά πρόσωπο. Γνωριστήκαμε μαζί της πολύ καλά. Κάναμε μαζί δρόμο πολύ. Και συγκρουστήκαμε. Και μέσα από τις συγκρούσεις γίνεσαι και πιο δυνατός και πιο σοφός. Έτσι, την ρίζα του Κακού, ΤΟΝ ΕΧΘΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ, τον ξέρω πλέον άριστα.
Με το χέρι στο Ευαγγέλιο-για όσους Πιστεύουν- ή στην φωτιά –για όσους ΔΕΝ πιστεύουν- θεωρώ τον εαυτό μου και τον Γιάννη δύο έντιμους δημοσιογράφους, αντικειμενικούς και ειλικρινείς. Που δεν τους διέψευσε ποτέ κανείς μέσα σε εννέα ολόκληρα χρόνια προσφοράς και αρθρογραφίας. Άρα είμαστε ΧΡΗΣΙΜΟΙ για τον τόπο και τους συνδημότες μας. Από εκεί αντλούμε και το δικαίωμα της έκφρασης της γνώμης μας.
Η τελευταία μας έφερε στο απέναντι στρατόπεδο κάθε μισθοφόρου της ντόπιας εξουσίας, κάθε σιχαμένου δημοδίαιτου, κάθε νεόπλουτου «πολιτικού». Αυτό είναι το δικό μας oscar. Καταφέραμε να μας μισήσουν οι απατεώνες και να μας αγαπήσουν οι δημότες. Μεγάλο κέρδος. Για μένα ζωτικής σημασίας.
Η ρίζα του Κακού στην πόλη είναι όλη κι όλη μια χούφτα άνθρωποι. Ίσως δεν ξεπερνούν τους 300 (τριακόσιους). Ισως λέω και πολλούς.
Ανήκουν όλοι σε μια «οικογένεια», μερικές φορές όχι μόνο μεταφορικά, αλλά και πραγματικά. Είναι συνδαιτημόνες σε ένα «τραπέζι», μοιράζονται κατά καιρούς τις θέσεις όταν δεν γίνεται αλλιώς, μερικές φορές φαίνεται να «διαφωνούν» αλλά τώρα πια γνωρίζω καλά ότι είναι άτυπα μέλη μιας Αδελφότητας.
Αυτής των ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΑΧΑΡΝΑΪΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙ(ΚΑΝΤΗ)ΚΩΝ.
Όλων των βαθμίδων. Με εξαιρέσεις βεβαίως, αλλά που δεν κάνουν την διαφορά.
Αυτοί οι τριακόσιοι περίπου, είναι μαζί χρόνια. Αν προσέξετε καλύτερα, θα δείτε ότι ανήκουν και στο ίδιο σόϊ οι περισσότεροι. Χρησιμοποιούν για να επιβιώνουν:
Α) την αρχή της απόκρυψης. Των πάντων. Του τρόπου διοίκησης, του τρόπου διαχείρισης, του τρόπου οικονομικής πρακτικής, των προμηθευτών του δήμου, της τράπεζας γης (*), της λίστας των εργαζομένων στο δήμο (τα ονόματα των εργαζομένων αποτελούν κυριολεκτικώς «κρατικά» μυστικά για πολύ-πολύ ευνόητους λόγους), των εργασιών που κάνουν π.χ. στο νεκροταφείο ας πούμε ή στις τοπικές χωματερές, των υποστηρικτών και συνεργατών τους, των «συμβούλων» τους, και όλων των άλλων. Η μυστικότητα όμως για να συντηρηθεί, πρέπει να βουλώσει και ένα εξαιρετικά επικίνδυνο «στόμα»: αυτό του τοπικού τύπου. Δεν εννοώ βεβαίως του «υπάκουου» τύπου. Εννοώ…του ΤΥΠΟΥ.
Εάν ο τύπος δεν γράψει όσα πρέπει και οι εφημερίδες δεν φτάσουν και στην τελευταία γειτονιά, ο δημότης παραμένει στραβός. Ανημέρωτος. Στην «απ έξω». Δεν συμμετέχει ΠΟΥΘΕΝΑ άρα δεν γνωρίζει και ΤΙΠΟΤΑ. Δεν μπορεί να ζυγίζει και να κρίνει. Άρα… ΔΕΝ ΕΝΟΧΛΕΙ. Ο ρόλος του τύπου στην ζωή μιας πόλης είναι το Α και το Ω, ζωτικό σημείο, χρησιμότατο ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΤΗ και ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ για την Η.Α.Π. Αν δεν το «βουλώνει» κάνει μεγάλη ζημιά. Τόση όση να σταματάει βρωμιές, να ανακόπτει ελεεινές συμφωνίες, να σταματάει δια της ενημέρωσης «σχέδια» και «μελέτες» των μελών Αδελφότητας των Η.Α.Π., ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΝΕΙ ΣΩΣΤΑ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και να «γιατρεύει» πληγές και λαβώματα.
Το μεγαλύτερο παράδειγμα πολέμου κατά του ΤΥΠΟΥ το είχαμε αυτήν την τετραετία. Αλλά αυτό θα αποτελέσει θέμα πολλών και εξαιρετικά –θεωρώ- ενδιαφερόντων άρθρων δικών μου και του Γιάννη στο άμεσο μέλλον. Γιατί όπως σας έγραψα και λίγο παλαιότερα εδώ, αυτή την προεκλογική περίοδο θα πούμε και θα κάνουμε πολλά. Πάρα πολλά.
Β)με την ισχυρότατη προσωπική και οικογενειακή επίθεση σε όποιον εκτός συστήματος ξεπροβάλλει στα κοινά και κρίνεται ως έξυπνος, δυσκολοχείριστος και –ειδικά- ικανός. Αυτό το είδος στην πόλη θεωρείται «κόκκινο πανί» και είναι αρκετός ένας και μόνο να μεταβάλλει τους ΗΑΠ από ανθρώπους, σε ταύρους εν υαλοπωλείω. Ο βασικότερος και ισχυρότερος λόγος που οι ικανοί της πόλης (ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΙ) αρνούνται να βάλλουν υποψηφιότητες ή να παλέψουν άξια και δυνατά για το καλό της πόλης. ΟΙ Η.Α.Π σ’ αυτό, διαθέτουν ολόκληρο σύστημα: διαβουλεύσεις σε σπίτια, σχεδιασμοί επι… τραπεζακίου σαλονιού, διέγερση ομάδας ατόμων που έχουν ευεργετηθεί κατά καιρούς και τέλος άτομα ειδικά εκπαιδευμένα και των δύο φύλων που με ένα τους νεύμα, εξαπολύουν βρωμερές επιθέσεις προς κάθε «επικίνδυνο κεφάλι που εξέχει». Ως έδρα, χρησιμοποιούν την κεντρική πλατεία Αχαρνών, κάποια καταστήματα, το προαύλιο των εκκλησιών μετά τον εκκλησιασμό τους κ.α.
Ο μισθός τους είναι παχυλός και καθόλου αμελητέος: οι ίδιοι απολαμβάνουν «θέσεις» και «καρέκλες», βολεύεται όλη η οικογένεια τους σε θέσεις στον δήμο ή στις «επιχειρήσεις» και πολλά, πολλά άλλα που δεν είναι της παρούσης.
Γ) με την παρεμβολή εμποδίων σε ό,τι χρήσιμο προτείνεται στην πόλη από τους «εκτός συστήματος». Έργο που δεν θα το καρπωθεί κάποιος από τους Η.Α.Π δεν θα γίνει ποτέ. Το κίνητρο ότι κάποιοι εκτός ΗΑΠ μπορούν ενώ οι ίδιοι όχι, ή ότι θα ωφελήσει την πόλη δεν τους απασχολεί καθόλου. Δεν είναι αυτός ο σκοπός τους. Ωφελούνται , χρηματοδοτούνται και στηρίζονται μόνο «μέλη» της Η.Α.Π . ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, αφού οι Η.Α.Π έχουν ΗΔΗ αποδείξει ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ.
Στο επόμενο άρθρο θα σας γράψουμε περισσσότερα και θα επισημάνουμε ΤΗΝ ΛΥΣΗ. Όμως…
…προς το παρόν και μέχρι το επόμενο άρθρο, θέλω να απευθυνθώ σε όλους όσους ζητούν την εφημερίδα με τόση αγάπη και αγωνία. Χρωστάμε και εγώ και ο Γιάννης μια εξήγηση (ιδιαίτερα και ξεχωριστά στην γιαγιά του αναγνώστη μας που προσφέρει 15€ από την σύνταξή της για να βγαίνει η εφημερίδα): μέσα σε ένα χρόνο αντιμετωπίσαμε σοβαρότατα προβλήματα με πρόσωπα της οικογενείας μας . Η αγορά που στήριζε την εφημερίδα δεν υπάρχει πια και ας μην το λέει έτσι στεγνά κανένας. Και η εφημερίδα ζει από τα έσοδα της αγοράς γιατί ΜΕ ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ διαχωρίστηκε πλήρως από την τοπική μας «αυτοδιοίκηση» και αυτό είναι ΟΡΙΣΤΙΚΟ και ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΟ. Είναι λοιπόν μια πραγματική ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ με τίτλο τιμής τους αγώνες της για τον τόπο που για όσους τους ξεχνούν θα τους το θυμίσουμε πολύ σύντομα. Scripta manent άλλωστε!!
Για ένα πράγμα μπορείτε να είστε σίγουροι: η εφημερίδα ΠΟΛΙΤΙΚΗ δεν θα σταματήσει ΠΟΤΕ την έκδοσή της. ΠΟΤΕ!! Απλά, έκανε μια «στάση» για λίγο για τους λόγους που σας εξήγησα παραπάνω.
Άλλωστε, μην υποτιμάτε καθόλου την ηλεκτρονική της έκδοση! Τα άρθρα της ενημερώνουν 10000 αναγνώστες μέσω email και διαβάζεται από όλη τη Γη. Είναι εξαιρετικά αποτελεσματική και σπουδαία στον τομέα της. Με κόπους και αγώνες, αλλά τα κατάφερε πολύ καλά.
Λίγη ακόμα υπομονή χρειάζεται. Πολύ λίγη…
Επανερχόμαστε..
Η ιστορία στην χώρα αυτη γράφτηκε καπως έτσι.απο ανθρώπους που φαίνονται απλοι χωρις καθόλου να είναι τέτοιοι. το συγκλονιστικο σας αρθρο σας τιμα και απογυμνωνει τους κυνηγους σας και τους πολυ μικρους πιθηκίζοντες μιμητες σας.προταση: δεν ειναι αναγκη να βγάλετε την εφημερίδα.και σε χασαπόχαρτο να την κυκλοφορήστε εμεις θα την διαβάζουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφή