Νομίζω πως σε αυτή την φάση που βρίσκεται η χώρα μας οφείλουμε όλοι ανεξαρτήτως κομμάτων και πολιτικών θέσεων, να κάνουμε μια δίκαιη διαπίστωση: ο Ελληνας Πρωθυπουργός έχει αποδυθεί σε ένα υπεράνθρωπο αγώνα με τους «όξω» για να καταφέρει να φέρει τη χώρα σε μια ισορροπία. Κοντά του, υπάρχουν ικανοί –όπως αποδεικνύεται- και άξιοι συνεργάτες που αγωνίζονται μαζί του τον αγώνα τον καλό. Από τον άλλη, είναι αλήθεια και πρέπει να αναγνωριστεί ότι η στάση της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι αξιοπρεπής και ήπιας πολεμικής αναγνωρίζοντας την δυσχερέστατη θέση της χώρας. Άλλωστε πρέπει να ξεπεράσει και αυτή την πλευρά του κακού της εαυτού το συντομότερο.Δεν θα αναφερθώ σε αστείες τοποθετήσεις άλλων κομμάτων, γιατί δεν είναι σε θέση να καταλάβουν ότι προκαλούν –τουλάχιστον- εκνευρισμό με την ανευθυνότητα και την απαράδεκτη επανάληψη ανεδαφικών και προς λαϊκή κατανάλωση «θέσεων». Προκαλούν γέλιο, όταν δεν σε κάνουν έξαλλο!
Δεν παραγνωρίζω αυτό που κατ’ επανάληψιν έχω γράψει και στο παρελθόν-ειδικότερα πριν αναδειχθεί το νέο ΠΑΣΟΚ- ότι «ουδείς αθώος» και το γράφω απλά για να μην επαναλαμβανόμαστε συνέχεια στα ίδια και τα ίδια, όλοι ξέρουμε και επιπρόσθετα μανθάνουμε καθημερινώς το τι έχει συμβεί και το πώς φτάσαμε ως εδώ. Όμως επειδή ό,τι έχει γίνει έγινε –οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν και να αναληφθούν πλήρως-τώρα φτάσαμε σε ένα σημείο που απαιτείται εθνική ομόνοια και πάνδημη στήριξη της παρούσας κυβέρνησης στην προσπάθεια που επιβουλεύονται πάρα πολλοί, όχι βέβαια από «ανθελληνισμό» όπως αρέσκονται να βαυκαλίζονται κάποιοι γραφιάδες, αλλά καθαρά, ξερά, ωμά ΑΠΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ και μόνον.
Είναι εμφανής η προσπάθεια του Ελληνα Πρωθυπουργού και των στελεχών του να τηρήσουν όλα όσα υποσχέθηκαν προεκλογικώς που μέχρι στιγμής τους έχει στοιχίσει αρκετά σε επιθέσεις και παρεμβάσεις εμποδίων είτε αυτές εκφράζονται με αήθεις επιθέσεις όπως αυτή του ξένου τύπου κατά του Γιώργου Παπανδρέου – που έγινε γνωστό ότι οφειλόταν σε προσωπικές «πικρίες» της εφημερίδας λόγω συμφερόντων της – είτε με δηλώσεις οικονομικών συμφερόντων της αλλοδαπιάς που μας βλέπουν σαν το ψοφίμι και είναι έτοιμοι να μας καταπιούν αμάσητους.
Δεν θα αναφερθώ εδώ στο αν ο αξέχαστος ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ μετά την μεταπολίτευση όταν οργάνωσε την είσοδό μας στην ΕΟΚ φανταζόταν που ακριβώς θα μας έφτανε αυτή, όμως είναι χρήσιμο να κοιτάς πίσω μόνο για να μαθαίνεις και να μην επαναλαμβάνεις τα ίδια λάθη. Στην παρούσα φάση, κάθε Ελληνας έχει εμπεδώσει ότι το αφεντικό στη χώρα δεν είναι η εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Η εκάστοτε κυβέρνηση λοιπόν ΔΕΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ, απλά ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΕΤΑΙ τα καθ΄ ημάς. Έτσι, για να ξέρουμε τι λέμε και για τι μιλάμε.
Κρίνω σκόπιμο να αναφέρω εδώ –μέσα από την μακρά διαδρομή μου δια μέσου Βιοτεχνιών και Βιομηχανιών της χώρας από θέσης διεύθυνσης- ότι η μαγική συνταγή που θα μας βγάλει από το τέλμα δεν είναι ούτε η Ευρωπαϊκή Ένωση ούτε οι δανειστές ούτε το Ελληνικό Δημόσιο που συντηρεί τα τρία τέταρτα των Ελλήνων δημοσίων υπαλλήλων με τα έσοδα του ενός τετάρτου του πληθυσμού που –ευτυχώς- εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό που θα μας βγάλει από το τέλμα είναι η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΠΡΟΪΟΝΤΩΝ που θα στηρίξει την χώρα, θα αποτελέσει εχέγγυο για το μέλλον και θα μας προσδώσει την στοιχειώδη έστω εθνική και οικονομική ανεξαρτησία που τόσο χρειαζόμαστε. Αν μάλιστα συνοδευτεί από την πάνδημη διάθεση των Ελλήνων να δουλέψουν σκληρά παραγνωρίζοντας τα εξαιρετικά επιβλαβή «συνδικάτα» και τους «πατερούληδες» των mercedes και των παχυλών κομματικών εσόδων, η χώρα μας θα καταφέρει να βγει από το τέλμα. Δεν ζω βέβαια σε άλλο πλανήτη, ούτε κομίζω γλαύκας εις Αθήνας. Ξέρω ότι μάθαμε στις δια μέσου των τραπεζικών πολυδανείων εκδηλώσεις νωθρής και μαλθακής φραγκάτης «διαβίωσης» και παριστάνουμε αυτό που δεν είμαστε, δηλαδή τους πλούσιους με δανεικά αλλά δεν βλάπτει να ελπίζει κανείς.
Ονειρεύομαι να ζουν κάποτε οι Έλληνες χωρίς κομματικές παρωπίδες, με αμέριστη στήριξη της Παιδείας από το νηπιαγωγείο, με λογική και μέσα στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας διαβίωση, με εθνική συνείδηση και ταυτότητα. Και πάνω απ΄όλα με φόρτσα στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ, πρωταρχικό παράγοντα προόδου και ανάπτυξης που εξασφαλίζει σωστή ζωή στους πολίτες , εθνική ανεξαρτησία και αξιοπρέπεια. Και αρκεί να θυμόμαστε πάντα ότι δεν μας φταίνε μονίμως οι άλλοι. Το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης το έχουμε εμείς. Αν το συνειδητοποιήσουμε, τότε θα ανοίξει μια μεγάλη πόρτα στο μέλλον. Που θα οδηγεί στην ελπίδα και την αξιοπρέπεια. Μόνον τότε…
arthro thavmasio.sofo.
ΑπάντησηΔιαγραφήviotexnis