Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου:"Το 2015 θα καταγραφεί από τους ιστορικούς ως η χειρότερη ίσως χρονιά της μεταπολεμικής ελληνικής ιστορίας"

http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=2004

Από: Athanase Papandropoulos - Δημοσίευση: Δημοσίευση: Πέμπτη, 4 Φεβρουαρίου 2016

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου

Από την στιγμή που οι απογοητευμένοι του ΠΑΣΟΚ του 2010 κατάλαβαν ότι το «λεφτά υπάρχουν» του κ. Γ. Α. Παπανδρέου ήταν σύνθημα χωρίς υλικό αντίκρυσμα, ήσαν αυτοί που άνοιγαν τον δρόμο της εξουσίας στον κ. Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Έτσι, σε πρώτη φάση, η στροφή αυτή φάνηκε στις εκλογές του Μαΐου 2012 και επιβεβαιώθηκε στις νέες εκλογές του Ιουνίου της ίδιας χρονιάς, με το κόμμα του σημερινού πρωθυπουργού να γίνεται αξιωματική αντιπολίτευση.

Έχοντας απέναντί του τον κυβερνητικό συνασπισμό των δύο μεγάλων κομμάτων του μεταπολιτευτικού δικομματικού συστήματος, ο κ. Αλέξης Τσίπρας πίστεψε στο θαύμα –συνειδητοποίησε, δηλαδή, ότι μπορούσε να ανέλθει στην εξουσία, σε χρόνο μηδέν για ένα κόμμα που το 2009 δεν εκπροσωπούσε πάνω από το 5% του εκλογικού σώματος. Υποσχόμενος έτσι τα πάντα στους πάντες και λαϊκίζοντας χωρίς φραγμό και αιδώ, κατάφερε υπό συνθήκες ανευθυνότητας και παντελούς άγνοιας της πραγματικότητας, να ανέλθει στην εξουσία με κυβερνητικό εταίρο την εθνικο-λαϊκιστική δεξιά.

Από το σημείο αυτό και μετά, όπως αποκαλύπτεται σήμερα, η χώρα έπεσε θύμα μίας κακόγουστης φάρσας που τελικά θα τής κοστίσει περί τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά και κάποιες παράπλευρες απώλειες, όπως για παράδειγμα την φυγή από την χώρα 300.000 επιστημόνων και 60.000 επιχειρήσεων. Ενδεχομένως δε, η Ελλάδα θα υποστεί και πολιτιστική συντριβή, από την στιγμή που εντελώς απροετοίμαστη και αδιάφορη βρέθηκε αντιμέτωπη με την ηφαιστειακή έκρηξη του προσφυγικού/μεταναστευτικού –η οποία δεν αποκλείεται να περιπλέξει πολύ την θέση μας στην Ευρώπη.

Όμως, όπως προκύπτει από τα γεγονότα και άρα τα έργα και τις ημέρες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, το πρόβλημα με τους επαναστάτες του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ότι υποσχέθηκαν ένα είδος βαριά επιδοτούμενης ρήξης. Δήλωναν έτοιμοι να αναμετρηθούν με το οικονομικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ευρωζώνης και να κηρύξουν τον οικονομικό και πολιτικό πόλεμο στο Βερολίνο, δίνοντας ταυτόχρονα υποσχέσεις στους ψηφοφόρους για άμεση βελτίωση της οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης.

Όπως μας είπε προσφάτως στο Στρασβούργο ο ευρωβουλευτής κ. Γιώργος Κύρτσος, «εάν υποθέσουμε ότι ο κ. Τσίπρας ανήκε, μαζί με την κυρία Κωνσταντοπούλου, τον κ. Βαρουφάκη, τον κ. Γλέζο και τον κ. Λαφαζάνη, σε ένα είδος επαναστατικής πρωτοπορίας, θα προειδοποιούσαν τον λαό για το κόστος της μεγάλης αναμέτρησης. Ήταν φανερό ότι ο συσχετισμός δυνάμεων δεν ευνοούσε την Ελλάδα, μία υπερχρεωμένη χώρα με σοβαρά διαρθρωτικά προβλήματα, πλήρως εξαρτημένη από τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές της.

Στο όνομα της κατοχύρωσης της εθνικής ανεξαρτησίας και της σύγκρουσης με τους ισχυρούς της ΕΕ και του παγκόσμιου οικονομικού συστήματος, είχαν υποχρέωση να εξηγήσουν σε όσους τους εμπιστεύτηκαν ότι θα έπρεπε να περάσουν τουλάχιστον δέκα εξαιρετικά δύσκολα χρόνια για να προετοιμαστεί ένα καλύτερο μέλλον για τις επόμενες γενιές.

Εάν βέβαια ο κ. Τσίπρας και οι σύντροφοί του έλεγαν την αλήθεια στον λαό, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έμενε κολλημένος στο 5%, χωρίς σοβαρές πιθανότητες να διεκδικήσει την εξουσία. Οι τρίτης κατηγορίας επαναστάτες επέλεξαν τον δρόμο του λαϊκισμού, υποσχόμενοι τα πάντα στους πάντες, όπως το θέλει η κακή παράδοση του «παλιού» ΠΑΣΟΚ και της λαϊκιστικής πτέρυγας της ΝΔ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι σε αυτές ακριβώς τις δυνάμεις στηρίχτηκε η πολιτική προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ και γι αυτό καταλαμβάνουν οι εκπρόσωποί τους το ένα τρίτο των θέσεων του υπουργικού συμβουλίου.

Η επαναστατική περίοδος του κ. Τσίπρα έληξε με την αποπομπή του κ. Βαρουφάκη από την κυβέρνηση, το εντυπωσιακό άδειασμα της αριστερής πτέρυγας του ΣΥΡΙΖΑ και των πιο γνωστών εκπροσώπων της και την υπογραφή του τρίτου προγράμματος-μνημονίου,  το οποίο θα διαρκέσει μέχρι τον Αύγουστο 2018».

Αξιολογώντας τις επαναστατικές επιδόσεις του κ. Τσίπρα μπορούμε να πούμε ότι ήταν όλες κάτω από την βάση, με εξαίρεση φυσικά την άνοδο στην εξουσία μιας ομάδας κομματικών παραγόντων, του περιβάλλοντός τους και των ετερόκλητων πολιτικών συμμάχων τους. Και το κόστος αυτής της πρωτοφανούς πολιτικής φάρσας θα πληρωθεί πανάκριβα από τους πολίτες αυτής της χώρας, στην οποία η μόνη μέριμνα της πολιτικής της εξουσίας είναι η επιβίωση του πελατειακού κράτους.

ΕUROPEAN BUSINESS REVIEW:το περιοδικό που δεν πρέπει να ξεχνάτε να διαβάζετε...

	ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ EBR:
ΕΥΡΩΠΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ - ΑΝΑΛΥΣΗ - ΓΝΩΜΗ
Η άγνοια κινδύνου και κυβέρνηση Ο κ. Αλέξης Τσίπρας και οι περί αυτόν διάφορες οριακές συνιστώσες θεωρούσαν ότι η Ευρώπη είναι ένα παντοπωλείο μέσα στο οποίο ο καθένας μπορεί να κάνει την πλάκα του. Ακόμα χειρότερα δε, πάνω σε αυτό το ιδεολογικό κατασκεύασμα έπεισαν και 2,3 εκατομμύρια Έλληνες να τους ψηφίσουν. Ελλάδα: το «φόβητρο» των Ευρωπαίων ψηφοφόρων Ο ένας δηλώνει ότι η κατάσταση στην Ελλάδα, τον τρομάζει. Ο άλλος θεωρεί ότι η χώρα αποτελεί τροχοπέδη για την ανάκαμψη της δικής του. Ο δε τρίτος εκτιμά ότι η Αθήνα είναι το μόνο εμπόδιο που εξακολουθεί να υπάρχει στην Ευρωζώνη. Γιατί η ΕΕ δεν θα δεχθεί πολιτική λύση Στην παρούσα φάση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και με δεδομένη την νοσηρότητα του ελληνικού ιού στους κόλπους της, είναι απίθανο η Ευρώπη να δεχθεί πολιτική λύση στο ελληνικό πρόβλημα. Α.Π.Κ. : Αριστερό Πελατειακό Κράτος Δεν έχουμε να προσθέσουμε κάτι, το άρθρο του κ. Γιάννη Μαρίνου που ακολουθεί τα λέει όλα. Οι καλοί, οι κακοί και οι άσχημοι Την εβδομάδα που διέρρευσε παρακολουθήσαμε την πολιτική σκηνή να κινείται σε τρία ταμπλό. Από τη μια η συνάντηση του Α. Τσίπρα με την Α. Μέρκελ στις Βρυξέλλες, στο περιθώριο της έκτακτης συνόδου Κορυφής της Πέμπτης, για το μεταναστευτικό.
Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"

κ. Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου, EUROPEAN BUSINESS REVIEW εξαίρετο άρθρο: "Ο ελληνικός ιός και η ευρωζώνη"

http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=1614

Ο ελληνικός ιός και η ευρωζώνη

Αυξάνονται οι φωνές που υποστηρίζουν ότι, με την Ελλάδα στους κόλπους της, η ευρωζώνη θα παραμένει ευάλωτη και αναπτυξιακά αποδυναμωμένη.

Από: Athanase Papandropoulos - Δημοσίευση: Δημοσίευση: Τετάρτη, 8 Απριλίου 2015

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου              

«Η Ελλάδα είναι πλέον για την Ευρώπη, αλλά κυρίως για την ευρωζώνη, αντιαναπτυξιακό εμπόδιο και η λογική λέει ότι θα πρέπει να παρακαμφθεί, για να μπορέσουν τα θεσμικά όργανα να κάνουν πιο άνετα και αποτελεσματικά την δουλειά τους. Αν αυτό δεν συμβεί, τότε ο ελληνικός ιός θα προκαλεί συνεχώς προβλήματα στην ευρωζώνη και θα τα μεταφέρει και σε άλλες χώρες. Πριν η κατάσταση γίνει αφόρητη, η Ευρώπη θα πρέπει να λάβει μέτρα με οικονομικά και όχι πολιτικά κριτήρια». Αυτά μάς υπογραμμίζει ο Γάλλος καθηγητής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Τιερύ Φαλισάρ, που πιστεύει ότι το εγχείρημα του ευρώ βρίσκεται σήμερα σε φάση λήψης καθοριστικών για το μέλλον του αποφάσεων. 

Από την πλευρά του, ο Ολλανδός πρώην Επίτροπος Φ. Μπολκστάϊν εκτιμά ότι έφθασε η ώρα να πληρώσει η ευρωζώνη το τίμημα της ελληνικής εντάξεως στους κόλπους της, όταν το εγχείρημα αυτό ήταν από την αρχή καταδικασμένο. «Όλοι γνώριζαν ότι η εκπλήρωση των κριτηρίων δεν ήταν επαρκής προϋπόθεση για την δρομολόγηση διαρθρωτικών αλλαγών στην ελληνική οικονομία, ώστε να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά της και να αντιμετωπισθούν οι παθογένειες του δημόσιου τομέα της και του πολιτικού της συστήματος σε σχέση με τα δημόσια οικονομικά. Αντίθετα, η νομισματική πολιτική της ευρωζώνης υπήρξε υπερβολικά “απλόχερη” για τα δεδομένα της ελληνικής οικονομίας και ιδού τα αποτελέσματα», τονίζει.

Με την τοποθέτηση αυτή δείχνει να συμφωνεί και ο πρώην πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, που πρόσφατα πρότεινε την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη έως ότου η χώρα μας πραγματοποιήσει τις απαιτούμενες διαρθρωτικές αλλαγές για την επανείσοδό της.

Το ενδεχόμενο αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες μας, εξετάζουν σήμερα και σύμβουλοι του Eurogroup οι οποίοι, μελετώντας την πορεία της ελληνικής οικονομίας από το 1996 έως σήμερα, καταλήγουν στο βάσιμο συμπέρασμα ότι οι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν έκαναν σχεδόν τίποτα από πλευράς διαρθρωτικών προσαρμογών. Κατά την εκτίμησή τους, η Ένωση έδειξε μεγάλη ανεκτικότητα απέναντι στις ελληνικές αποκλίσεις από τους κοινοτικούς κανόνες και έβλεπε αδιάφορα τις ελληνικές κυβερνήσεις να εφαρμόζουν αναπτυξιακές πολιτικές οικονομικής και κοινωνικής συνοχής δίνοντας έμφαση μόνον στην ανάπτυξη των υποδομών, οι οποίες σε μεγάλο βαθμό αποτελούν στοιχείο του πελατειακού πολιτικού συστήματος. Έμειναν έτσι άθικτες οι παθογένειες της ελληνικής οικονομίας και τα αποτελέσματα είναι πλέον γνωστά.

Η κατάσταση αυτή αποτελεί σήμερα ωρολογιακή βόμβα, υποστηρίζουν σοβαροί κοινοτικοί παράγοντες. Προσθέτουν δε ότι, αν δεν ληφθούν ριζικές αποφάσεις, απειλείται με εκτροχιασμό ολόκληρο το τραίνο. 

«Η ελληνική πλευρά, που παίζει εκβιαστικά παιχνίδια, δεν καταλαβαίνει ότι οι εκβιασμοί δεν έχουν πέραση, γιατί η οικονομία της ευρωζώνης, με εξαίρεση την καταδικασμένη Ελλάδα, ανακάμπτει», λέει ο σύμβουλος επιχειρήσεων Ζιλ Ντιτέρτ. 

Την ίδια στιγμή, όπως επισημαίνει η πρώην σύμβουλος της Τράπεζας της Αγγλίας De Anne Julius, οι κυβερνήσεις της ευρωζώνης και οι τράπεζες είναι καλύτερα προετοιμασμένες για έξοδο της Ελλάδας από το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα. Ειδικότερα, η κυρία Julius –που σήμερα είναι πρόεδρος του συμβουλίου στο University College London– τονίζει ότι οι τράπεζες έχουν καλύτερη κεφαλαιοποίηση και το ελληνικό χρέος αντιστοιχεί πλέον σε μικρότερα ποσοστά των αποθεμάτων τους σε σχέση με ό,τι ίσχυε προ διετίας.

«Αυτή η ελληνική τραγωδία δεν θα έχει ευτυχές τέλος για κανέναν από τους πρωταγωνιστές. Εάν το παρελθόν αποτελεί οδηγό, οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν μέχρι την τελευταία στιγμή και οι συμβιβασμοί από την ελληνική πλευρά μπορεί να δώσουν την δυνατότητα στους πιστωτές της ευρωζώνης για μία ακόμη μεσοβέζικη λύση. Και αν γίνει έτσι, τότε αυτή δεν θα είναι η τελευταία πράξη του δράματος. Έχουν πλέον αποκαλυφθεί οι θεμελιώδεις αδυναμίες που δημιουργούνται από την επιβολή ενός ενιαίου νομίσματος σε τόσο διαφορετικές κοινωνίες, χωρίς κεντρικούς μηχανισμούς για να επιβάλουν περιορισμούς στα ελλείμματα των προϋπολογισμών ή για να πυροδοτήσουν μεγάλες διακρατικές επιδοτήσεις. Εάν θέλουμε να ευδοκιμήσει η ευρωζώνη τις επόμενες δεκαετίες, πρέπει να απομακρυνθεί η ελληνική απειλή –όχι επειδή επιμένουν οι Γερμανοί, αλλά με την αλληλεγγύη και την αποφασιστικότητα των υπολοίπων μελών», καταλήγει η κυρία Julius.

Και, όπως αντιλαμβάνεται κανείς, τα λόγια της δεν απευθύνονται σε κωφούς.

EUROPEAN BUSINESS REVIEW:το περιοδικό των Σοφών..

	ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ EBR:
ΕΥΡΩΠΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ - ΑΝΑΛΥΣΗ - ΓΝΩΜΗ
Ο ελληνικός ιός και η ευρωζώνη Αυξάνονται οι φωνές που υποστηρίζουν ότι, με την Ελλάδα στους κόλπους της, η ευρωζώνη θα παραμένει ευάλωτη και αναπτυξιακά αποδυναμωμένη. Έξω πάμε καλά. Μέσα όμως; Οι ως τώρα επαφές του Αλέξη Τσίπρα με ηγέτες άλλων χωρών, έχουν στεφθεί με επιτυχία. Από την πρόσφατη επίσκεψη του στη Μόσχα και την συνάντησή του με τον Πρόεδρο Β. Πούτιν, μέχρι και τις συναντήσεις που προηγήθηκαν με τους ευρωπαίους ηγέτες, όπως η Α. Μέρκελ, ο Φ. Ολάντ, ο Γιούνκερ και ο Μ. Σουλτς. Η επί ζητήσει οικονομία Η επί ζητήσει οικονομία καλύπτει και άλλες ανάγκες πελατών, όπως: αγορές τροφίμων, καθαρισμός ρούχων, αποστολή λουλουδιών, επιλογή δώρων, παροχή γευμάτων κλπ. Μία σημαντική εξέλιξη είναι η χρήση αυτού του νέου μοντέλου για την παροχή επαγγελματικών συμβουλευτικών υπηρεσιών. Ο Σαρκοζί προκάλεσε το αναγκαστικό «βελούδινο διαζύγιο» στους Λεπέν Ύστερα από την ιδεολογική διαμάχη που ξέσπασε στους κόλπους του γαλλικού εθνικιστικού στρατοπέδου, ο Ζαν Μαρί Λεπέν ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφιος στις προσεχείς περιφερειακές εκλογές ζητώντας να τον αντικαταστήσει η 24χρονη εγγονή του, Μαριόν. Το κομματικό πελατειακό κράτος βασιλεύει Την ώρα που η ανεργία σκαρφαλώνει σε δυσθεώρητα ύψη, κάποιοι έχουν ως προτεραιότητα να διορίζουν συγγενείς, φίλους και, βεβαίως, ομοϊδεάτες.
Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"

EUROPEAN BUSINESS REVIEW: μην ξεχνάτε αν το διαβάζετε!!!

Για ποια μνημόνια μιλάμε; Από το 2010 και μετά, το πρόβλημα του πολιτικού συστήματος δεν είναι να τιμήσει την υπογραφή του αλλά να την καθυβρίζει αναζητώντας τρόπους μη σεβασμού της. Ποιες προκλήσεις για τους μάνατζερς Σε ξεχωριστή έρευνα με θέμα τις προκλήσεις του 2015 για τους ηγέτες των επιχειρήσεων, η ΕΕΔΕ και το The Conference Board εντάσσουν και παρουσιάζουν ευρήματα που βοηθούν τον εντοπισμό προκλήσεων της εποχής Η βιομηχανία τροφίμων και η καινοτομία Ιδιαίτερα σημαντικός στο επίπεδο αυτό είναι ο ρόλος του ΣΕΒΤ, ο οποίος πιστεύει στην καινοτομία και, ως εκ τούτου, θεωρεί την ανάπτυξη και την προώθησή της βασική προϋπόθεση τόνωσης της ανταγωνιστικότητας και της απαραίτητης για την επιβίωση της χώρας εξωστρέφεια. Η Ελλάδα και η Ευρώπη σήμερα χρειάζονται έναν νέo Καποδίστρια Μελετώντας σήμερα μετά από διακόσια χρόνια τη ζωή και το έργο του πρώτου κυβερνήτη της ελεύθερης Ελλάδας μένουμε άφωνοι με τη διαδρομή που σε κάθε φάση της προετοιμαζόταν το έδαφος για την επόμενη. The CEO Challenge 2015 Athens Event Αυτό είναι το βασικό συμπέρασμα της έρευνας που διενήργησε ο οργανισμός The Conference Board -με τη συνεργασία της ΕΕΔΕ για την Ελλάδα- και παρουσιάστηκε στις 19 Μαρτίου στο πλαίσιο εκδήλωσης του Τομέα Ηγεσίας της ΕΕΔΕ.
Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"

κ. Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου ΕΞΑΙΡΕΤΗ ΠΕΝΑ:"Για ποια μνημόνια μιλάμε;"

 

http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=1598

 Από το 2010 και μετά, το πρόβλημα του πολιτικού συστήματος δεν είναι να τιμήσει την υπογραφή του αλλά να την καθυβρίζει αναζητώντας τρόπους μη σεβασμού της.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου 

Μετά από 34 χρόνια συμμετοχής στην ευρωπαϊκή οικογένεια, μόνον το 36% του κοινοτικού κεκτημένου ισχύει στην Ελλάδα

Η ανάγνωση των μνημονίων που η Ελλάδα έχει υπογράψει και μέσω των οποίων τής δόθηκαν κάπου 300 δισεκατ. ευρώ για να αποφύγει την άτακτη χρεοκοπία, δεν είναι μία πολύ εύκολη υπόθεση. 

Γίνεται δε εξαιρετικά δύσκολη αν ο αναγνώστης των σχετικών κειμένων θελήσει να τα αντιπαραβάλει με άλλα κείμενα, όπως για παράδειγμα την Συμφωνία εντάξεώς μας στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), την Συνθήκη του Μάαστριχτ και πάει λέγοντας. 

Εξαιρετικά επίπονη είναι, επίσης, η διαχρονική αντιπαραβολή των μνημονίων με τις κατά καιρούς Εκθέσεις του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Αναπτύξεως (ΟΟΣΑ), του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας καθ’ όλη την διάρκεια της μεταπολιτεύσεως. 

Ακόμα, έξοχο ενδιαφέρον παρουσιάζει σήμερα το κείμενο των τεχνοκρατών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που κυκλοφόρησε το 1976 και στο οποίο τονίζονταν με ιδιαίτερη έμφαση οι λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα ΔΕΝ μπορούσε να γίνει μέλος της τότε ΕΟΚ. 

Προσθέτουμε ότι, με κάποιο μικρό «λίφτινγκ», το κείμενο αυτό δεν έχει σήμερα ούτε μία ρυτίδα. 

Η δε ανάγνωσή του, αν συνδυασθεί με τις εξελίξεις που ακολούθησαν, οδηγεί στο βάσιμο συμπέρασμα ότι την εποχή εκείνη η Ελλάδα, με την σύμφωνη γνώμη της Γαλλίας και της Γερμανίας, ήτοι των Χέλμουτ Σμιτ και Βαλερύ Ζισκάρ ντ’ Εσταίν, έγινε δεκτή στην εννεαμελή τότε ευρωπαϊκή οικογένεια για πολιτικούς και μόνον λόγους. 

Αυτοί που τελικώς ενέδωσαν στην τότε επιχειρηματολογία του Κωνσταντίνου Καραμανλή έτρεφαν την ελπίδα ότι το δέκατο μέλος της ΕΟΚ, πέφτοντας στα βαθιά νερά, θα μάθαινε κολύμπι…

Τούτων λεχθέντων, μετά από πολύμηνες αναγνώσεις, αντιπαραθέσεις, αναζητήσεις και σε βάθος αναλύσεις, ο υπογράφων κατέληξε σε μία σειρά από διαπιστώσεις, η συρραφή των οποίων καταλήγει σε ένα βασικό συμπέρασμα: αυτό της μεγάλης απάτης.

Συγκεκριμένα, από τις πολιτικές που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις της χώρας τα 35 τελευταία χρόνια, καμία δεν ανταποκρίνεται στις δεσμεύσεις τους. 

Ειδικότερα, μετά το 1981 έως σήμερα μόνον το 36% της κοινοτικής νομοθεσίας είναι μέρος της εσωτερικής εννόμου τάξεως –την ώρα που το αντίστοιχο ποσοστό στην Σλοβακία, 11 χρόνια μετά την ένταξή της, είναι 80%! 

Τα ποσοστά αυτά από μόνα τους δείχνουν ότι ο Έλληνας πολίτης κάθε άλλο παρά μέρος της Ευρώπης είναι. 

Το γεγονός δε αυτό, γελωτοποιοί πολιτικοί το εμφανίζουν ως «επίτευγμα». Δηλώνουν, έτσι, ότι η μη εφαρμογή κανόνων και ο μη σεβασμός της υπογραφής αποτελεί «μαγκιά» και «ανεξάρτητη εθνική πολιτική»! 

Ο δε «πιο έξυπνος λαός του κόσμου», σε μεγάλο βαθμό επιδοκιμάζει την στέρηση δικαιωμάτων του, που την θεωρεί «επιτυχή».

Όπως θα έγραφε και ο Χάρυ Φρανκφούρτ, πρόκειται για το «άκρον άωτον της σαχλαμάρας», φαινόμενο που πλέον κατέχει δεσπόζουσα θέση στην ζωή μας, αποτελώντας ταυτοχρόνως και μοναδικό εργαλείο εξουσίας. 

Ασφαλώς δε, στο επίπεδο αυτό παίζονται και πολιτικά παιχνίδια –όχι πάντα συμβατά με την δημοκρατία. Για παράδειγμα, τα τελευταία πέντε έτη οι Έλληνες είναι χωρισμένοι σε «μνημονιακούς» και «αντιμνημονιακούς», χωρίς ούτε ένας να γνωρίζει τί περιέχουν τα επισήμως υπογραφέντα από τις κυβερνήσεις μας μνημόνια. 

Σπεύδουμε έτσι να υπογραμμίσουμε ότι, πολύ απλά, η εφαρμογή των μνημονίων στην Ελλάδα –με εξαίρεση την κυβέρνηση Λουκά Παπαδήμου– είναι επί της ουσίας νεκρό γράμμα.

Τα περισσότερα από τα οριζόντια μέτρα που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις Γιώργου Παπανδρέου και Αντώνη Σαμαρά είναι δικής τους κοπής και όχι μνημονιακής. 

Η δε εφαρμογή των μέτρων αυτών –στην οποία τεράστιες είναι οι ευθύνες της περίφημης τρόικας– δεν είχε τελικό στόχο την εξυγίανση της ελληνικής οικονομίας, αλλά την ΜΗ μεταρρύθμισή της. 

Με διαφορετικά λόγια, στην Ελλάδα εφαρμόστηκε μία ανελέητη πολιτική συντριβής του ιδιωτικού τομέα, για να διασωθεί η πηγή της χρεοκοπίας της, που ήταν και είναι ο δημόσιος τομέας. 

Αναφέρουμε, για παράδειγμα, ότι η κυβέρνηση Γ.Παπανδρέου –που η ίδια είχε προτείνει το μνημόνιο που υπέγραψε– πίεσε αφόρητα την τρόικα για να το παραβιάσει, με μοναδικό στόχο της να μην γίνουν απολύσεις στο Δημόσιο! 

Αντί να περιορίσει τις δημόσιες δαπάνες, που ήσαν εκτός ελέγχου, η τότε κυβέρνηση επέλεξε την λύση της δραστικής μειώσεως της ζητήσεως, πλήττοντας την ιδιωτική κατανάλωση και αυξάνοντας τους ανέργους του ιδιωτικού τομέα. 

Ο δε απίθανος ισχυρισμός έναντι της τρόικας ήταν ότι… «οι άνεργοι θα βολευτούν στην παραοικονομία»! 

Μία άλλη απίστευτη δικαιολογία για να μην θίξει το Δημόσιο ήταν ότι στον χώρο του υπήρχαν 2.820 κωδικοί μισθοδοσίας τους οποίους κανείς δεν γνώριζε και άρα έπρεπε να κερδηθεί χρόνος έως ότου γίνουν γνωστοί!

Σήμερα, λοιπόν, στο πλαίσιο της μεγάλης απάτης που παίζεται πολλά χρόνια τώρα εις βάρος της χώρας, αυτό που –πολύ σωστά– διεκδίκησε η κυβέρνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα από τους εταίρους-δανειστές μας δεν είναι η κατάργηση των μνημονίων, τα οποία έτσι κι αλλιώς δεν εφαρμόζονται, αλλά η επισημοποίηση της μη εφαρμογής τους. 

Για όσους δεν καταλαβαίνουν, όταν ο πρωθυπουργός ομιλεί για πολιτική λύση, στην ουσία ζητά η Ελλάδα να είναι επισήμως μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, να μην τηρεί σχεδόν τίποτα από τους κανονισμούς της και για την μη τήρησή τους να εισπράττει και τις απαραίτητες προς τούτο επιδοτήσεις!

Με τέτοιους φίλους, τί να τους κάνει η Ευρώπη τους εχθρούς;

ΕBR: "Θεοχάρης για λαθρεμπόριο καπνού: Αναγκαία η αλλαγή της φορολογικής δομής"

	ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ EBR:
ΕΥΡΩΠΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ - ΑΝΑΛΥΣΗ - ΓΝΩΜΗ
Θεοχάρης για λαθρεμπόριο καπνού: Αναγκαία η αλλαγή της φορολογικής δομής Η αλλαγή της φορολογικής δομής είναι αναγκαία για την πάταξη του λαθρεμπορίου καπνού, τονίζει ο πρώην ΓΓ Δημοσίων Εσόδων και νυν βουλευτής στο Ποτάμι, Χάρης Θεοχάρης. Εκτενές ρεπορτάζ και ειδικό αφιέρωμα στη EurActiv.gr
Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"

ΕUROPEAN BUSINESS REVIEW: διαβάστε το εξαίρετο περιοδικό..

	ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ EBR:
ΕΥΡΩΠΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ - ΑΝΑΛΥΣΗ - ΓΝΩΜΗ
Η Ιταλία της ανάπτυξης στο Ευρωπαϊκό άρμα Μέσα από την φορολογική της επανάσταση, η ιταλική οικονομία ήδη μπαίνει σε φάση ανάπτυξης με πίστη στην ευρωπαϊκή της πορεία. Δεν υποφέρει από λιτότητα η Ελλάδα Μία καταναλωτική κοινωνία που αναπτυσσόταν με δανεικά και χαμηλή παραγωγή, σήμερα πάσχει από αντιπαραγωγική υπερχρέωση και τίποτε παραπάνω. Προβληματισμός για την πάταξη του λαθρεμπορίου καπνού και τα δημόσια έσοδα Η κυβέρνηση έχει τονίσει τόσο προεκλογικά, όσο και μετεκλογικά ότι η πάταξη του λαθρεμπορίου στους τομείς που στην Ελλάδα γνωρίζει “άνθηση” είναι προτεραιότητα. Η ελληνική κυβέρνηση θα εξοικονομούσε τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο ευρώ αν κατάφερνε να εξαλείψει το λαθρεμπόριο καπνού. Ευρώπη Bunker ή ανοιχτή αγκαλιά Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 ένα καινούργιο φάντασμα όρθωσε το ανάστημά του πάνω από τα κεφάλια των Πρωθυπουργών και των Υπουργών Εξωτερικών, που συγκροτούσαν, δύο έως τέσσερις φορές το χρόνο, το ανώτατο πολιτικό όργανο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη Συνάντησης Κορυφής. Ο κίνδυνος της «μαύρης τρύπας» Η έλλειψη έγκυρης αντιπολίτευσης εγκυμονεί πλέον σοβαρούς κινδύνους σε περίπτωση προσωπικής αποτυχίας του Αλέξη Τσίπρα να διαχειριστεί την άνοδο και παραμονή του στην εξουσία.
Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"