κ. Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου / EUROPEAN BUSINESS REVIEW:"Η Τουρκία δοκιμάζει..."

http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=1574

"Η Τουρκία δοκιμάζει..."

Έχοντας δίπλα της μία Ελλάδα υπό οικονομική κατάρρευση, που αυτή την φορά ίσως να μην αποφύγει και την τραγωδία της εξόδου από την ευρωζώνη, η τουρκική διπλωματία βλέπει επίσης ότι η χώρα μας δεν προσφέρει σχεδόν τίποτε από γεωπολιτικής πλευράς και στις συμμαχίες όπου συμμετέχει.

Από: EBR - Δημοσίευση: Δημοσίευση: Τρίτη, 3 Μαρτίου 2015

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου             

Είναι σαφές ότι οι τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο έχουν δοκιμαστικό χαρακτήρα. Είναι, δηλαδή, διερευνητικές προθέσεων. 

Ίσως δε να εντάσσονται σε πτυχές της θεωρίας των παιγνίων που όλως παραδόξως διέφυγαν μάλλον της προσοχής του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Βαρουφάκη. 

Έχοντας δίπλα της μία Ελλάδα υπό οικονομική κατάρρευση, που αυτή την φορά ίσως να μην αποφύγει και την τραγωδία της εξόδου από την ευρωζώνη, η τουρκική διπλωματία βλέπει επίσης ότι η χώρα μας δεν προσφέρει σχεδόν τίποτε από γεωπολιτικής πλευράς και στις συμμαχίες όπου συμμετέχει. 

Είναι, έτσι, ο ασθενέστερος κρίκος της ευρωπαϊκής γεωοικονομικής και γεωπολιτικής αλυσίδας, παρά τα 1.000 δισεκατ. ευρώ οικονομική στήριξη που έχει δεχθεί τα 35 τελευταία χρόνια. 

Στην παρούσα λοιπόν φάση των συνολικών εξελίξεων στην περιοχή μας, η Ευρώπη είναι κουρασμένη με την Ελλάδα και η Τουρκία το γνωρίζει πολύ καλά.

Όπως πολύ ορθά επισημαίνει σε άρθρο του ο πρέσβης της χώρας μας στον ΟΟΣΑ, καθηγητής κ. Γιώργος Πρεβελάκης, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην οικονομία μας, αν η χώρα είτε αυτοβούλως είτε με απόφαση των εταίρων της πάρει αποστάσεις από το ευρωπαϊκό γεωοικονομικό γίγνεσθαι, θα προχωρήσει αναπόφευκτα σε μία περίοδο οικονομικού και πολιτικού μετασχηματισμού. 

Για ένα διάστημα εβδομάδων ή και μηνών, έως ότου διαμορφωθεί εντός και εκτός της χώρας ένα νέο σύστημα με νέες ισορροπίες, θα ανοιχθεί ένα παράθυρο ευκαιρίας για όποιες δυνάμεις επιβουλεύονται τα συμφέροντα της χώρας μας. 

Συνθήκες αυτού του είδους παρουσιάζονται σπανίως. Δύσκολα, έτσι, χάνεται παρόμοια ευκαιρία –ειδικά από δυνάμεις με ισχυρή διπλωματική και στρατιωτική εμπειρία και παράδοση.

Ιδιαίτερα δε σήμερα, που η Τουρκία, στον άτυπο πόλεμο Ισλάμ-Δύσης, είναι ένας από τους σοβαρότερους πρωταγωνιστές. 

Όπως σοβαρός είναι ο ρόλος της και στην εύφλεκτη περιοχή της Μέσης Ανατολής, όπου τίποτε πλέον δεν είναι σταθερό. 

Με δεδομένη, λοιπόν, αυτή την ρευστότητα, η Τουρκία θα προσπαθήσει να ενισχύσει την θέση της στην περιοχή υλοποιώντας, ταυτοχρόνως, και «οράματα» τόσο του προέδρου της κ. Ερντογάν όσο και του πρωθυπουργού της κ. Νταβούτογλου.

Σημειώνουμε ότι την Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου, το Ινστιτούτο «Τουρκία, 21ος Αιώνας», που είναι η επίσημη δεξαμενή σκέψης της τουρκικής κυβέρνησης και χρηματοδοτείται από το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, προωθούσε προς τα έξω άρθρο του προέδρου του, καθηγητή κ. Ουμίτ Οζντάγκ, στενού φίλου του προέδρου Ερντογάν, στο οποίο προσδιορίζονταν οι κατευθύνσεις της τουρκικής πολιτικής στο Αιγαίο –που δεν είναι άλλες από «την διεκδίκηση 16 απωλεσθέντων νησιών του Αιγαίου (Οινούσσες, Φίμενα, Φούρνοι, Αγαθονήσι, Άρκη, Φαρμακονήσι, Καλόλημνος, Πλατιά, Κυρά Παναγιά, Γυαλί, Σύρνα, Γαύδος, Δία, Διονισάδες, Γαϊδουρονήσι, Κουφονήσι), τα οποία βρίσκονται υπό ελληνική κατοχή». 

Τα νησιά αυτά, κατά τον προφανώς νέο-οθωμανό καθηγητή και φίλο του Τούρκου προέδρου, «κατέχονται παράνομα από την Ελλάδα».

Την ίδια ημέρα, η Τουρκία εξέδωσε την ΝΟΤΑΜ 0889/15, δηλαδή μία αναγγελία σε αεροναυτιλομένους, με την οποία γνωστοποίησε την δέσμευση για 10 ολόκληρους μήνες μιας μεγάλης περιοχής του Αιγαίου, που εκτείνεται από την Σκύρο μέχρι την Λήμνο, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί για την πραγματοποίηση ασκήσεων και ως πεδίο βολής, παραβιάζοντας κάθε έννοια διεθνούς δικαίου και κάθε έννοια ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. 

Η επιδίωξη διχοτόμησης του Αιγαίου, που η Άγκυρα σχεδιάζει εδώ και τουλάχιστον μισόν αιώνα, εκδηλωνόταν έτσι στην πράξη όχι μόνον μέσα στον ελληνικό εναέριο χώρο αλλά ακόμη και μέσα σε ελληνικό έδαφος, αφού δεσμευόταν και ελληνικό έδαφος στο νοτιοανατολικό άκρο της Λήμνου!Η αντίδραση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν άμεση και αυτή που έπρεπε. 

Απέρριψε αμέσως την τουρκική ΝΟΤΑΜ, δήλωσε πως «…κάθε παραβίαση του Εθνικού μας χώρου θα καταρριφθεί ή θα βυθισθεί», προχωρώντας σε εντονότατα διαβήματα στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ, τον Διεθνή Οργανισμό Πολιτικής Αεροπορίας (ICAO) και τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, διεθνοποιώντας την επίθεση της Τουρκίας. 

Μία επίθεση που, όπως τονίσαμε, είχε «δοκιμαστικό» χαρακτήρα και αποσκοπούσε να καταγράψει προθέσεις. Κατά συνέπεια, το θέμα κάθε άλλο παρά λήξαν μπορεί να θεωρηθεί. 

Ένας πρόσθετος λόγος που συνηγορεί προς αυτή την εκδοχή είναι η ρευστότητα των εξελίξεων στην περιοχή μας. Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο κ. Γ. Πρεβελάκης, ποιος είχε προβλέψει την ανατροπή των καθεστώτων στην Βόρειο Αφρική; 

Ποιος φανταζόταν την άνοδο του ISIS, την τεκτονική αναθεώρηση του χάρτη της Μέσης Ανατολής, όπως είχε διαμορφωθεί από τις συμφωνίες Sykes-Picot; 

Η τουρκική εδαφική ακεραιότητα ενδέχεται να απειληθεί, για πρώτη φορά από την ίδρυση της Τουρκικής Δημοκρατίας. δεδομένα με τα οποία λειτούργησε η διπλωματική σκέψη επί δεκαετίες ανετράπησαν μέσα σε εβδομάδες.

Γιατί η Ελλάδα αποτελεί εξαίρεση;Υπό τις σημερινές συνθήκες άτυπης συγκρούσεως του Ισλάμ με την Δύση, η όποια καθησυχαστική επιχειρηματολογία υποτιμά τους μηχανισμούς μετάδοσης της κρίσης από την Μέση Ανατολή προς την Δύση. 

Αγνοεί την περίπλοκη και ρευστή γεωμετρία των συμμαχιών μεγάλων, μεσαίων και μικρών δυνάμεων οι οποίες δραστηριοποιούνται μεταξύ Μεσογείου και Περσικού Κόλπου. 

Παραλείπει να συνυπολογίσει την ποικιλία των εναλλακτικών στρατηγικών τις οποίες αναπόφευκτα επεξεργάζονται οι Ηνωμένες Πολιτείες, ώστε να αποτραπεί η γεωπολιτική χιονοστιβάδα στην περιοχή.

Μέσα, λοιπόν, σε αυτό το καθεστώς αβεβαιότητας, η συμμετοχή της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ και σε άλλους Διεθνείς Οργανισμούς αποτελεί εγγύηση που κανείς δεν πρέπει να διανοηθεί να κλονίσει. 

Διότι, αν αυτά τα εχέγγυα διαταραχθούν γιατί κάποιοι θέλουν να πουλήσουν «πρόοδο» και άλλα τινά, τότε τα χειρότερα θα βρίσκονται ante portas –αρχίζοντας από το Grexit, που κάποιοι ανεγκέφαλοι επαγγέλλονται.

κ.ΓΙΑΝΝΗ ΜΑΡΙΝΟΥ / EUROPEAN BUSINESS REVIEW:"Πώς φθάσαμε σε αυτό το κατάντημα"

Πώς φθάσαμε σε αυτό το κατάντημα

http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=1572

Πληρώνουμε σήμερα τις συνέπειες της άφρονος υπονόμευσης των ηθικών αξιών και κανόνων που οι ανθρώπινες κοινωνίες από καταβολής κόσμου διαμόρφωσαν και χρησιμοποιούν ως θεμέλια στήριξης και κυματοθραύστες κατά των υπονομευτών της συνοχής και ασφαλούς λειτουργίας τους.

του κ.  Γιάννη Μαρίνου

Από την αρχαία μυθολογία ακόμα, ο άνθρωπος προειδοποιείται για τις καταστροφικές συνέπειες που έχει η απελευθέρωση των δυνάμεων του κακού. 

Όμως η απληστία, η ιδιοτέλεια, το πάθος για εξουσία και το μίσος εξουδετερώνουν συχνά την διδακτική αξία της μη απελευθέρωσης των ασκών του Αιόλου και φυσικά όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες. 

Η σημερινή Κυβέρνηση (και το κόμμα από το οποίο προέρχεται) πληρώνουν τις συνέπειες των πολιτικών, που τόσο άσκεπτα εφάρμοσαν πριν από χρόνια και που τώρα ως μπούμερανγκ επιστρέφουν με οργή και τους χτυπούν ανελέητα, χωρίς να μπορούν να αμυνθούν. 

Και μάταια ζητεί από τους κριτές της επιείκεια ως ο πατροκτόνος επειδή σκοτώνοντας τον πατέρα του έμεινε ορφανός. Η λαϊκή σοφία υποστηρίζει ότι όλα εδώ πληρώνονται. 

Και μολονότι η ρήση δεν επαληθεύεται πάντα, φαίνεται ότι σήμερα ζούμε μια τέτοια εκδήλωση της θείας δίκης. 

Στην στήλη αυτή επανειλημμένα έχομε επισημάνει εδώ και χρόνια τις βλαβερές συνέπειες της, από το 1974 και μετά, άφρονος υπονόμευσης των ηθικών αξιών και κανόνων που οι ανθρώπινες κοινωνίες από το ξεκίνημά τους άρχισαν να διαμορφώνουν και να χρησιμοποιούν ως θεμέλια στήριξης και ως κυματοθραύστες κατά των υπονομευτών της συνοχής και ομαλής λειτουργίας τους.

Όμως, η ραγδαία τεχνολογική πρόοδος που βάζει συνεχώς τον άνθρωπο στον πειρασμό να δοκιμάζει τον ρόλο του μαθητευόμενου μάγου και οι αναζητήσεις περισσότερης δικαιοσύνης και ισότητας από οραματιστές, οι οποίοι όμως κατά κανόνα υποκύπτουν στην γοητεία της ιησουϊτικής ανοχής υπέρ του σκοπού που αγιάζει τα μέσα, γκρέμισαν βαθμιαία το παλιό δοκιμασμένο σύστημα αξιών, που έστω κι αν ακόμα στηρίζεται σε μύθους και παραμύθια, διαμορφώνει συνειδήσεις ανοχής, αλληλεγγύης, πειθαρχίας και σεβασμού, έτσι ώστε να διατηρείται και ενισχύεται ο κοινωνικός ιστός και να λειτουργεί το κοινωνικό σύστημα σε ισορροπία και χωρίς σοβαρές τριβές και συγκρούσεις που οδηγούν σε διάλυση. 

Και στην θέση του γκρεμισμένου δεν έβαλαν τίποτα εκτός από ξεδιάντροπες μαϊμούδες.

Δυστυχώς, κατά την μεταπολιτευτική περίοδο, εν ονόματι της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αποκατάστασης προηγούμενων αδικιών, πραγματικών ή φανταστικών, η ήδη διαβρωμένη ελληνική κοινωνία από την αντιδημοκρατική, αμαθή και απολίτιστη χούντα δέχθηκε την θεραπευτική αγωγή της ασυδοσίας εν ονόματι της ελευθερίας και της ασέβειας ή της αχρήστευσης κάθε ηθικού και νομικού κανόνα, που υποτίθεται ότι φαλκιδεύουν την δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα. 

Παλιές μαρξιστικές συνταγές (η δημοκρατία είναι αστική προκατάληψη, η θρησκεία είναι το όπιον των λαών, κατάστρεψε την γλώσσα σου αν θέλεις να αλώσεις έναν λαό, νόμος είναι το δίκαιο του εργάτη, κ.ο.κ.) υιοθετήθηκαν ενθουσιωδώς από το ΠΑΣΟΚ με την ανοχή της συντηρητικής παράταξης, που δεν τολμούσε να διαφωνήσει, και αποστέρησαν μεν το ΚΚΕ και τις παραφυάδες του από την ευρύτερη λαϊκή βάση, από την οποία αντλούσαν την δύναμή τους, εξαχρείωσαν όμως την ελληνική κοινωνία, που έτσι σήμερα, χωρίς έρμα, χωρίς γνώσεις, χωρίς ηγεσία με κύρος, χωρίς τον φόβο της τιμωρίας, χωρίς την κοινωνική απομόνωση των ηθικά ασεβούντων, χωρίς αναστολές στην απληστία για πλουτισμό ή (και) για νομή της όποιας εξουσίας σε οποιονδήποτε χώρο, βρίσκεται σ’ έναν θυελλώδη ωκεανό, βαλλόμενη από παντού και χωρίς να ξέρει πού βαδίζει, χωρίς να έχει το κουράγιο να αμυνθεί και να παλαίψει, χωρίς να είναι πια σε θέση να πιστέψει κάτι (έστω και έναν μύθο), για να βρει την δύναμη να κολυμπήσει και να μην βουλιάξει.

Επίλεκτο στέλεχος του σημερινού κυβερνώντος κόμματος σε συζήτηση που είχαμε πέρσι παρουσία και 2-3 σημερινών υπουργών, βρήκε το κουράγιο να αναγνωρίσει ότι το κόμμα του ευθύνεται για δύο σοβαρά εγκλήματα σε βάρος του ελληνικού λαού: 

Πρώτον, τού δίδαξε το δικαίωμα της ελάσσονος προσπάθειας και της λούφας και παραλλαγής, αχρηστεύοντας έτσι την παραγωγικότητά του και την έφεση για ανανέωση και επαύξηση του εθνικού πλούτου, που είναι η μόνη ασφαλής πηγή από την οποία μπορούμε δικαιολογημένα να διεκδικήσουμε βελτίωση του ατομικού μας εισοδήματος. 

Δεύτερον, κατάργησε την αξιοκρατία και την άμιλλα από το δημοτικό σχολείο μέχρι την σύνθεση της Κυβερνήσεως. 

Μετέχοντας στην συζήτηση είχα προσθέσει μίαν άλλη αρνητική «συμβολή» της κυβερνητικής παράταξης (που ενθουσιωδώς και ευλόγως στηρίζουν οι λεγόμενες «δημοκρατικές» και «προοδευτικές» αριστερές δυνάμεις), την ανάδειξη της παραβίασης της νομιμότητας σε δημοκρατική κατάκτηση. 

Αυτό το έγκλημα κατά της κοινωνικής συνοχής, που σημαίνει κατάλυση της δημοκρατίας, είναι η πιο δηλητηριώδης κληρονομιά που μάς άφησε η επταετής δικτατορία, μια που κατά την περίοδο κατά την οποία κυβέρνησαν οι συνταγματάρχες η παρανομία αναδείχθηκε σε μία μορφή αντίστασης των δημοκρατικών δυνάμεων, η οποία μετά την αποκατάσταση της δημοκρατίας απερίσκεπτα κατοχυρώθηκε ως δημοκρατική κατάκτηση. 

Φυσικά, όλοι αυτοί οι οποίοι αυτοπροβάλλονται ως δημοκρατικές δυνάμεις αγνοούν ή αποκρύπτουν το ότι δημοκρατία δεν νοείται χωρίς σεβασμό των συνταγματικών νόμων και θεσμών που ψηφίζει η πλειοψηφία για των νόμιμα εκλεγμένων αντιπροσώπων της και που μόνον με μεταβολή της βούλησης της πλειοψηφίας επιτρέπεται να ανατραπούν και όχι με βίαιη αντίσταση ή παραβίασή τους.

Αν η σημερινή Ελλάς βρίσκεται μόνη και αμήχανη σε μία διεθνή κοινότητα που την αντιμετωπίζει ως μαύρο πρόβατο και ανυπόληπτο εταίρο, όταν δεν την χλευάζει και περιφρονεί, αν δεν εισακουόμαστε για τα δίκαιά μας και δεν πείθουν τα επιχειρήματά μας, αν οι Έλληνες πολίτες έχουν χάσει το αίσθημα της ασφάλειας και της αξιοπρέπειας και συμπεριφέρονται με ασυγκράτητο εγωισμό και χωρίς όριο ιδιοτέλειας, χρησιμοποιώντας κάθε θεμιτό και αθέμιτο μέσο για να επιτύχουν τις επιδιώξεις τους, αν το εκπαιδευτικό μας σύστημα παράγει απόφοιτους λυκείου που κατά 80% είναι λειτουργικά αναλφάβητοι, αν τα πτυχία των ΑΕΙ μας δεν αντιπροσωπεύουν συχνά ούτε την αξία του χαρτιού στο οποίο τυπώνονται, αν κάθε χρόνο σκοτώνονται 2.000-3.000 άνθρωποι κυρίως νέοι και αχρηστεύονται από τροχαία άλλοι 200.000, αν τα δάση μας αφανίζονται από τις πυρκαγιές κάθε καλοκαίρι και το φυσικό περιβάλλον βιάζεται βάναυσα από τους πάντες, με επικεφαλής τις δημόσιες αρχές και την τοπική αυτοδιοίκηση, αν τα αυθαίρετα φυτρώνουν αναιδώς, ακόμα και στην Πεντέλη που όλοι θρηνήσαμε πριν λίγους μήνες όταν την βλέπαμε να καίγεται από τις παράνομες χωματερές των αυθαιρετούντων, αν οι κερδοσκόποι, οι μεσάζοντες, οι φοροφυγάδες, οι εκβιαστές και οι μιζαδόροι έχουν αναδειχθεί σε κυρίαρχη τάξη στην χώρα μας, αν καθημερινά στα γήπεδα η χυδαιότητα, ο αισχρός λόγος και η αντικοινωνική συμπεριφορά έχουν πνίξει με την μπόχα τους κάθε ίχνος από την έννοια του αθλητισμού, αν τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης και ο έντυπος λόγος στην πλειοψηφία τους έχουν εξελιχθεί σε ασύδοτη εξουσία που αναδεικνύει ανάξια είδωλα, σκοτώνει υπολήψεις, εξευτελίζει αξίες και θεοποιεί πόρνες και καραγκιόζηδες, αν αυτά που από του βήματος της Βουλής χαρακτηρίζονταν πρότυπα δημοσιογραφικής δεοντολογίας επειδή λασπολογούσαν κατά πολιτικών αντιπάλων και σήμερα ανταποδίδουν με μπουγέλα βούρκου τους γενήτορες και θαυμαστές τους –ας μην υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία, ότι όλα αυτά είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα των όσων προηγήθηκαν και που πολύ συνοπτικά προσπαθήσαμε να περιγράψουμε.Και επειδή όλα αυτά δεν έγιναν από την μια μέρα στην άλλη, αλλά υπήρξαν προϊόν μιας μακροχρόνιας μεθοδικής διάβρωσης κανόνων και αξιών, τον έλεγχο της οποίας προ πολλού έχασαν εκείνοι που τόσο αφρόνως προσπάθησαν να αλλάξουν στην κοινωνία μας, χωρίς να σκεφθούν ότι μία αλλαγή είναι επιθυμητή μόνον αν οδηγεί προς το καλύτερο (θύματα της παρακμιακής συνταγής: η τέχνη για την τέχνη), είναι φυσικό και οι επιθυμούντες και ελπίζοντες στην έξοδο από το σημερινό αδιέξοδο να μην μπορούν να το επιτύχουν.

Το ιλαροτραγικό δεν είναι ότι οι σήμερα κυβερνώντες αγωνίζονται με πάθος και με αρκετή συνέπεια για να διορθώσουν τις καταστροφές, που οι ίδιοι προκάλεσαν στην οικονομία. 

Εκπλήσσει κυρίως το ότι απορούν που οι λαϊκές μάζες και οι κακομαθημένες στρατιές εκείνων που χρησιμοποίησαν για να γκρεμίσουν τις αξίες που υπήρχαν και να εξευτελίσουν και αχρηστεύσουν την νομιμότητα, δεν τους υπακούουν σήμερα και δεν δέχονται να σεβασθούν αυτό που διδάχθηκαν να χλευάζουν και να γκρεμίζουν. 

Και είναι αυτό φυσικό, αφού δεν μπορεί να έχεις την παραμικρή αξιοπιστία όταν υποστηρίζεις και προσπαθείς να εφαρμόσεις αυτό που πριν δύο-τρία χρόνια ακόμα εσύ ο ίδιος αμφισβητούσες, κατήγγελλες και πολεμούσες χωρίς έλεος και χωρίς σύνεση.

Το δε θλιβερότερο όλων είναι ότι αυτή η νοσηρή συμπεριφορά, αυτό το ανήθικο ήθος, διέβρωσε όλη την κοινωνία, όλες τις τάξεις και όλα τα κόμματα.

Έτσι δεν είναι καθόλου περίεργο γιατί ενώ το κυβερνών κόμμα τελεί σε διάλυση, ταυτόχρονα και η αντιπολίτευση, ακόμα και η αξιωματική, δοκιμάζεται από τα ίδια διαλυτικά φαινόμενα, ενώ ταυτόχρονα λαϊκίζει εμμετικά και υπόσχεται εις πάντα αιτούντα δισεκατομμύρια με το τσουβάλι από άδεια ταμεία, με αποτέλεσμα το εκλογικό σώμα ν’ αντιμετωπίζει με απογοήτευση έως απέχθεια τους πολιτικούς και την πολιτική.

Έτσι όμως τίθεται, υποσυνείδητα προς το παρόν, σε αμφισβήτηση και η αξία της δημοκρατίας, την οποία εκ πλάνης πιστεύομε ότι έχομε και μάλιστα σε πλεόνασμα. 

Γιατί δεν θα κουρασθούμε να τονίζουμε ότι δημοκρατία χωρίς σεβασμό της νομιμότητας δεν νοείται. Και στην Ελλάδα σχεδόν κανείς (και ιδίως οι ισχυροί) δεν σέβεται τους νόμους, σε σημείο ώστε να γίνεται πια εμφανές ότι ακόμα και στον χώρο της δικαιοσύνης η νομιμότητα δεν χαίρει άκρας υγείας.

Πώς θα βγούμε από το σημερινό αδιέξοδο; Εμείς δεν γνωρίζομε την απάντηση. Πολύ περισσότερο που για να υπάρξει αναζήτηση της απαντήσεως, πρέπει να προηγηθεί η αναγνώριση της αλήθειας των καταγγελιών μας –θα πρέπει δηλαδή οι κάθε είδους στρουθοκάμηλοι να βγάλουν το κεφάλι τους από την άμμο. 

Αυτό πάντως που με βαθειά λύπη μας διαπιστώνουμε είναι ότι το πολιτικό και κοινωνικό μας σύστημα έχει φθάσει σ’ αυτό το αδιέξοδο σε μία στιγμή που η οικονομία είχε αρχίσει να σταθεροποιείται και να έχει προοπτικές ανακάμψεως και ενώ διανύομε την περίοδο που, χάρις στο πακέτο Ντελόρ και τις δραματικές αλλαγές στα Βαλκάνια, παρείχετο μία σπάνια ευκαιρία να εκσυγχρονισθούμε, να εξυγιάνουμε την οικονομία μας, να την εντάξομε με μικρό σχετικά κόστος στο διεθνές οικονομικά ανταγωνιστικό σύστημα και να επωφεληθούμε των ευκαιριών που μπορεί να δώσει η Βαλκανική ενδοχώρα.

Και ας μην λησμονείται ποτέ ότι η συνεχιζόμενη γενναία χρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποδεικνύεται ότι δεν είμαστε σε θέση να απορροφήσουμε και να αξιοποιήσουμε, είναι η τελευταία –επαναλαμβάνουμε– η τελευταία ευκαιρία που μάς παρέχουν γενναιόδωρα οι Ευρωπαίοι εταίροι μας. Αν προλάβουμε, θα παραμείνουμε στο ευρωπαϊκό τραίνο. 

Αλλιώς, θα ξεμείνουμε μόνοι στον σταθμό, καθώς θα απομακρύνεται η αμαξοστοιχία. Και είναι γνωστό από την λαϊκή σοφία ότι το ξεμοναχιασμένο πρόβατο το κατασπαράσσουν οι λύκοι.

Και δεν είναι λίγοι αυτοί που μάς τριγυρίζουν και που ετοιμάζονται ήδη γι αυτό.

EUROPEAN BUSINESS REVIEW/WEEKLY:Αποκλειστικό: Η «Υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ» αποκαλεί την ΠΓΔΜ «Μακεδονία»

	ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ EBR:
ΕΥΡΩΠΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ - ΑΝΑΛΥΣΗ - ΓΝΩΜΗ
Αποκλειστικό: Η «Υπουργός Εξωτερικών της ΕΕ» αποκαλεί την ΠΓΔΜ «Μακεδονία» ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η Ύπατη Εκπρόσωπος Εξωτερικής Πολιτικής της ΕΕ, Ιταλίδα Φεντερίκα Μογκερίνι, αποκάλεσε σε σημερινή (4 Μαρτίου) συνέντευξη Τύπου την Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της

EUROPEAN BUSINESS REVIEW: μην ξεχνάτε να το διαβάζετε..και να το αγοράζετε!!!

http://www.europeanbusiness.gr
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ EBR:

ΕΥΡΩΠΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ - ΑΝΑΛΥΣΗ - ΓΝΩΜΗ

Ποιές οι προθέσεις της κυβέρνησης Οι ιστορικές εμπειρίες από τις πρακτικές των λενινιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών κομμάτων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μικρής διάρκειας και το πιθανότερο σενάριο είναι η ανατροπή της. Πολυσύνθετο φαινόμενο η διαφθορά Στην ελληνική οικονομία, η οικογενειακή και επιχειρηματική επιβίωση είναι δύσκολη χωρίς κάποιες παράτυπες ή παράνομες πρακτικές Η κρίση της κοινωνικής ανεπάρκειας Η Ενωμένη Ευρώπη έχει ακόμα μακρά πορεία έως ότου οι χώρες μέλη της νοιώσουν ότι συναποτελούν όλες μαζί μία μοναδική πολιτική οντότητα. Βίκτωρ Ορμπάν: ο τελευταίος Ευρωπαίος φίλος του Πούτιν; Καθώς η Ουκρανική κρίση “παγώνει” τις σχέσεις με το Κρεμλίνο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναζητά ολοένα και περισσότερους τρόπους για την ελαχιστοποίηση της ενεργειακής εξάρτησης των κρατών-μελών μέλη για ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Πίσω από την επιλογή Προκόπη Παυλόπουλου Από τις στήλες αυτές είχαμε διατυπώσει την εκτίμηση ότι η επιλογή από τον πρωθυπουργό του κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου για την Προεδρία της Δημοκρατίας συναντούσε εμπόδια και, επίσης, είχε την πλήρη αντίθεση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Γιούνκερ. Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"

κ. Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου / EUROPEAN BUSINESS REVIEW: "Ποιές οι προθέσεις της κυβέρνησης"

http://www.europeanbusiness.gr/page.asp?pid=1562 

Ποιές οι προθέσεις της κυβέρνησης

Οι ιστορικές εμπειρίες από τις πρακτικές των λενινιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών κομμάτων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μικρής διάρκειας και το πιθανότερο σενάριο είναι η ανατροπή της.

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου            

Ένα πρώτο ερώτημα που θα πρέπει να απασχολεί τον αναλυτή της ελληνικής πολιτικής πραγματικότητας είναι αυτό των πραγματικών απώτερων προθέσεων ενός εθνικολαϊκιστικού κόμματος της άκρας αριστεράς το οποίο, για να καταλάβει την εξουσία με δημοκρατικές διαδικασίες, συμμάχησε με την εθνικολαϊκιστική άκρα δεξιά. 

Η συμμαχία αυτή έχει υπόβαθρο που θα την καταστήσει μονιμότερη ή σε κάποια στιγμή θα διαλυθεί, και πώς; Οι ιστορικές εμπειρίες από τις πρακτικές των λενινιστικών και εθνικοσοσιαλιστικών κομμάτων οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι μικρής διάρκειας και το πιθανότερο σενάριο είναι η ανατροπή της. 

Από ιστορικής πλευράς, αυτή η τελευταία μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: είτε δια της βίας (βλέπε ανατροπή της κυβέρνησης Κερένσκυ από τον Λένιν το 1917 στην Ρωσία, ή την δολοφονία Γιαν Μάζαρυκ στην Τσεχοσλοβακία το 1948), είτε δια της κοινοβουλευτικής οδού, με την διεξαγωγή νέων εκλογών που θα δώσουν απόλυτη πλειοψηφία στον ΣΥΡΙΖΑ. 

Στην παρούσα φάση της γεωπολιτικής, αυτό το τελευταίο σενάριο είναι και το πιθανότερο. Το δεύτερο, έτσι, ερώτημα που προκύπτει είναι αυτό των πολιτικών που θα ακολουθήσει μία αυτοδύναμη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με υποτονική αξιωματική αντιπολίτευση. 

Και εδώ, δύο είναι οι πιθανές εκδοχές: είτε η νέα κυβέρνηση θα προχωρήσει προς την έξοδο από την ευρωζώνη, έχοντας στην διάρκεια του τετραμήνου που ακολουθεί καταλάβει και τους περισσότερους αρμούς της εξουσίας, είτε θα παραμείνει στην οικονομική και νομισματική ένωση (ΟΝΕ) πραγματοποιώντας βαθιές μεταρρυθμίσεις.

Στην πρώτη περίπτωση, η αποχώρηση από την ΟΝΕ θα πραγματοποιηθεί υπό συνθήκες οξύτατης κοινωνικής κρίσης, η οποία θα απαιτήσει έκτακτα μέτρα περιορισμού της δημοκρατίας και των ατομικών ελευθεριών –πράγμα όχι πολύ εύκολο στην εποχή μας. 

Η γεωπολιτική συγκυρία της εποχής μας δεν ευνοεί λενινιστικού ή χιτλερικού τύπου πραξικοπήματα και αυτό το βλέπει κανείς στην περίπτωση του τσαβισμού στην Βενεζουέλα. 

Παρά, λοιπόν, το γεγονός ότι μία μερίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ ευνοϊκή σε μια παρόμοια εξέλιξη, οι πιθανότητες επιτυχίας πραγματοποίησής της είναι μικρές. 

Αντιθέτως, πολύ ισχυρότερο είναι το σενάριο ο ΣΥΡΙΖΑ να επιλέξει τον δρόμο των μεταρρυθμίσεων, φέρνοντας κοντά του και ευρύτερα λαϊκά στρώματα που είναι απογοητευμένα από τον δικομματισμό του παρελθόντος και τα οδυνηρά, τελικώς, «επιτεύγματά» του. 

Θα πρέπει στο σημείο αυτό να επισημάνουμε ότι, από εξαιρετικά έγκυρες πηγές μας στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο, οι κ.κ. Αλέξης Τσίπρας και Γ. Βαρουφάκης έχουν επισημάνει στους φιλικούς προς αυτούς συνομιλητές τους ότι η Αριστερά στην Ελλάδα μπορεί να υλοποιήσει το 70% των μνημονιακών υποχρεώσεων της χώρας με τις λιγότερες δυνατές αντιστάσεις και με την απόλυτη στήριξη του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου. 

Σταδιακά δε, όπως υποστηρίζει ανεπισήμως ο κ. Γ. Βαρουφάκης, αυτή η Αριστερά μπορεί να γίνει και στοιχείο ανανέωσης της σοσιαλδημοκρατίας, σε μία δύσκολη γι αυτήν περίοδο λιτότητας, ανεργίας και αβεβαιότητας.

Υπό αυτή την έννοια, η από μέρους του κ. Αλέξη Τσίπρα επιλογή του κ. Γ. Βαρουφάκη για την θέση του υπουργού Οικονομικών είναι μεστή σε περιεχόμενο. Εκλεκτός της αγγλοσαξωνικής αριστερής σχολής, η οποία από χρόνια τώρα θέλει την Γερμανία αποδυναμωμένη στην Ευρώπη και μια ευρωζώνη ευάλωτη, ο σημερινός ΥΠΟΙΚ πιστεύει ότι έχει αναλάβει να φέρει εις πέρας έναν πολυσύνθετο ρόλο –με βασικό και μεγάλο του μειονέκτημα την σχετική άγνοια της ευρωπαϊκής νεώτερης Ιστορίας και της περίφημης «κοινοτικής μεθόδου» που εξήντα χρόνια τώρα διέπει το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι.

Αυτό το μειονέκτημα του υπουργού Οικονομίας έγινε άμεσα αντιληπτό από την γερμανική πλευρά, η οποία προφανώς «μάντεψε» και τις προθέσεις του Έλληνα υπουργού. 

Ενός υπουργού, εξάλλου, άμεσοι συνεργάτες του οποίου είναι η αμερικανοσπουδασμένη κυρία Έλενα Παναρίτη και ο γνωστός άτυπος σύμβουλος του προέδρου Ομπάμα, καθηγητής Τζαίημς Γκαλμπραίηθ –με τον οποίο ο κ. Γ. Βαρουφάκης έχει συγγράψει και το βιβλίο «Μετριοπαθής Πρόταση για την Επίλυση της Κρίσης του Ευρώ».

Στο βιβλίο αυτό –στο οποίο συγγραφέας είναι και ο καθηγητής Σ. Χόλλαντ, παλαιός θεωρητικός του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας– οι συγγραφείς του προτείνουν η Ευρωπαϊκή Ένωση, και ειδικότερα η ευρωζώνη, να αναλάβουν δράση σε τέσσερις τομείς: ο πρώτος αφορά στο δημόσιο χρέος, ο δεύτερος στις επενδύσεις μέσω της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων (ΕΤΕπ) και του Ευρωπαϊκού Ταμείου Επενδύσεων, ο τρίτος στην τακτοποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και ο τέταρτος στο Πρόγραμμα Κοινωνικής Συνοχής, μέσω ενός νέου χρηματοδοτικού φορέα.

Πάνω στο σχέδιο αυτό εδράζεται και η πρόταση του κ. Γ. Βαρουφάκη για ένα «New Deal» στην Ευρώπη –πρόταση την οποία, σε δεδομένη στιγμή, ο κ. Αλέξης Τσίπρας θα κάνει σημαία του και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. 

Όπως τόνισε ο Έλληνας ΥΠΟΙΚ στον Γάλλο σοσιαλιστή Επίτροπο κ. Μοσκοβισί, «η ιδέα ενός New Deal σε καμία περίπτωση δεν συνεπάγεται μία αλλαγή στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στις Συνθήκες. 

Για την υλοποίησή της θα ήταν επαρκής η σταθεροποίηση της ευρωπαϊκής οικονομίας, μέσα όμως από την οικονομική ανάπτυξη και όχι την γερμανικού τύπου λιτότητα».

Με άλλα λόγια, ο κ. Γ. Βαρουφάκης προτείνει έναν «λελογισμένο μονεταρισμό» με ισχυρές δόσεις κεϋνσιανισμού και αυστηρούς ελέγχους στις χρηματοοικονομικές δραστηριότητες. 

Με το σχέδιο αυτό, όπως μαθαίνουμε, συμφωνεί τόσο ο άσχετος με τα οικονομικά πρωθυπουργός όσο και οι υπουργοί Ανάπτυξης κ. Γ. Σταθάκης, Επικρατείας κ. Αλ. Φλαμπουράρης, εξ απορρήτων σύμβουλος του πρωθυπουργού, Εξωτερικών κ. Νίκος Κοτζιάς και επίσης Επικρατείας κ. Νίκος Παππάς. 

Την πολιτική αυτή επικροτεί επίσης, σε μεγάλο βαθμό, και ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης κ. Γιάννης Δραγασάκης, παρά την δυσφορία που αισθάνεται με τις θεατρικές παραστάσεις Βαρουφάκη.

Σήμερα, όμως, οι πιο πάνω προσανατολισμοί του κ. Αλέξη Τσίπρα και των στενών του συνεργατών υπάρχει κίνδυνος να σκοντάψουν στην προδιαγραφόμενη οικονομική ύφεση και στην εντός του ΣΥΡΙΖΑ αριστερή αντιπολίτευση. 

Με άδεια ταμεία και υποτονική οικονομική δραστηριότητα, η κυβέρνηση πρέπει να θέσει σε κίνηση την παραλυμένη λόγω εκλογών οικονομία, στην οποία σχεδόν τίποτα δεν κινείται και οι καταθέσεις κάθε άλλο παρά σταθερές θα είναι. 

Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς και παρά τις για λόγους εντυπώσεων κάποιες αισιόδοξες προβλέψεις ανθρώπων του εμπορίου, η χώρα οδεύει σταθερά προς την ύφεση και άρα ο στόχος να επιτευχθεί ακόμα και 1,5% πρωτογενές πλεόνασμα είναι εκτός πραγματικότητας –εκτός και αν η χώρα δεχθεί σημαντικές επενδύσεις και γνωρίσει εντυπωσιακή τουριστική άνοδο, με παράλληλη αύξηση των εξαγωγών.

Κάτι τέτοιο, όμως, για την ώρα, δεν είναι ορατό στον ορίζοντα της οικονομίας –όπου το κλίμα, ωστόσο, μπορεί να αλλάξει αν η κυβέρνηση αγνοήσει πλήρως τις «άναρθρες» κραυγές των «συνιστωσών» της. 

Τελικά δε, αν οι τελευταίες ενδυναμωθούν, ίσως για τον κ. Τσίπρα να είναι η ευκαιρία, μέσω εκλογών, να ξεφορτωθεί ποσοστό 1% από την εκλογική του δύναμη, κερδίζοντας 11%-15% από τον κεντροαριστερό χώρο. 

Κοντός ψαλμός αλληλούια, λοιπόν…

EUROPEAN BUSINESS REVIEW....

ΕΥΡΩΠΗ - ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ - ΜΑΝΑΤΖΜΕΝΤ - ΑΝΑΛΥΣΗ - ΓΝΩΜΗ
Περί θεωρίας των παιγνίων και άλλων τινών Πρόκειται για το κοκτέϊλ που η παρούσα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ προσφέρει στον ελληνικό λαό και το οποίο είναι ένα μείγμα θεωρίας των παιγνίων και λενινιστικής πρακτικής, εμπλουτισμένης με ψήγματα γκαιμπελικής μεθόδου. Ο δρόμος της αναπαλαίωσης Χωρίς κανέναν απολύτως λόγο, κατόπιν λαϊκής αποφάσεως, η ελληνική οικονομία επιστρέφει στα δεδομένα που την οδήγησαν στην χρεοκοπία. Πληρώστε, για να σάς πούμε πόσα ακόμα θα πληρώσετε Η γέφυρα δεν μπορεί ούτε καν να τεθεί στα σοβαρά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Είναι πρόταση εσωτερικής κατανάλωσης, για να συσπειρώσει τον Αμβρόσιο, τον Μπαλτάκο και να εξουδετερώσει τις φωνές για μία ευρωπαϊκή προοπτική. Εθνικομπολσεβικισμός, η νέα απειλή για την Ευρώπη Ένα νέο ιδεολογικό και όχι μόνον όπλο αναπτύσσεται στην Ρωσία, αλλά και εκτός αυτής, με στόχο την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης και την πιθανή συμμαχία με το ακραίο Ισλάμ. Driving Digital Business: Οι ανατροπές της Πληροφορικής του αύριο σε ένα συνέδριο - πρόκληση του σήμερα Μπορεί η κρίση να μας καθυστερεί στο να το αντιληφθούμε αμέσως, αλλά μια επικοινωνία ή ένα βλέμμα στις ευρωπαϊκές και παγκόσμιες αγορές, αρκεί για να διαπιστώσουμε ότι η ψηφιακή εποχή έφτασε. To Αφήγημα της Περιορισμένης Δημοκρατίας Στην ομιλία του, ο Καθηγητής Jan Blommaert θα εξηγήσει το αφήγημα της «περιορισμένης δημοκρατίας» που έχει προκύψει ελέω της λιτότητας και των πολιτικών που την υποστηρίζουν στην Ευρώπη.
Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"

κ. Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου / EUROPEAN BUSINESS REVIEW:"Οι επόμενες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρa"

του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου    

Οι επόμενες κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα

Νέες εκλογές ή δημοψήφισμα είναι το πιθανότερο πολιτικό σενάριο τους μήνες που έρχονται και που είναι περίοδος τεχνητής κρίσης        

Γιατί ο κ. Αλέξης Τσίπρας έδωσε εντολή να μην γίνονται σκληρές επιθέσεις στον κ. Αντώνη Σαμαρά; Τί έχει στο μυαλό του ο υπουργός Οικονομίας κ. Γ. Βαρουφάκης όταν κάνει λόγο για «λιτό βίο»; 

Πού αποσκοπεί το φλερτ με  την Ρωσία; Γιατί έγινε αναπληρωτής υπουργός Υποδομών ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος κ. Χρ. Σπίρτζης; 

Ευθύς εξ αρχής σπεύδουμε να απαντήσουμε ότι οι απαντήσεις στα πιο πάνω ερωτήματα οδηγούν στην οδό νέων βουλευτικών εκλογών ή δημοψηφίσματος. 

Και εξηγούμεθα. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας και ο συνασπισμός του, με την βοήθεια του πιο παλαιού ΠΑΣΟΚ, δεν ήλθε στην εξουσία για να αποτελέσει παρένθεση αλλά για να παραμείνει σε αυτήν όσο περισσότερο γίνεται –και, γιατί όχι, δια βίου. 

Η δε άνοδός του σε αυτήν δεν έγινε διόλου ευκαιριακά. Είναι το αποτέλεσμα ενός λενινιστικού τύπου σχεδιασμού, ο οποίος πέτυχε σε μεγάλο βαθμό και σίγουρα δεν έχει ολοκληρωθεί. 

Το πρώτο βήμα του σχεδιασμού αυτού είχε βασικό στόχο την διάλυση του υπό τον κ. Ευάγγελο Βενιζέλο ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και την μέσω άκρατης δημαγωγίας λεηλασία του κεντροδεξιού χώρου, με προσπάθεια να οδηγηθεί σε διάσπαση. 

Επίσης, έχοντας προβλέψει την μη αυτοδυναμία του στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου, ο κ. Αλέξης Τσίπρας όχι μόνον είχε συνάψει συμφωνία σχηματισμού κυβέρνησης με τον κ. Π. Καμμένο, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις βοήθησε τους ΑΝΕΛ να προσελκύσουν και νεοδημοκρατικές ψήφους. 

Στην βάση λοιπόν των στόχων αυτών, ο κ. Αλ. Τσίπρας πέτυχε να αναρριχηθεί στην εξουσία και ήδη έχει τεθεί σε εφαρμογή το δεύτερο σκέλος του σχεδίου του, που είναι η κυβερνητική αυτοδυναμία –ήτοι η αποπομπή των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση και ο ταυτόχρονος εκβιασμός Ευρώπης και ελληνικής κοινής γνώμης με διακύβευμα το δημόσιο χρέος και την περίφημη «εθνική υπερηφάνεια». 

Στο πλαίσιο αυτό, η πρώτη ουσιαστική κίνηση του κ. Αλέξη Τσίπρα θα είναι η πρόταση και υπερψήφιση Προέδρου της Δημοκρατίας που προέρχεται από τον αντίπαλο πολιτικό χώρο. 

Κατά πάσα πιθανότητα, έτσι, το πρόσωπο αυτό θα είναι ο κ. Δημήτρης Αβραμόπουλος –ο οποίος, όχι μόνον άλλο που δεν θέλει, αλλά ως Έλληνας Επίτροπος στην Ευρωπαϊκή Ένωση απαλλάσσεται και από ένα δύσκολο χαρτοφυλάκιο. 

Απομένει να δούμε αν αυτό θα καλυφθεί από τον ευρωβουλευτή κ. Δημήτρη Παπαδημούλη ή τον καθηγητή κ. Γιάννη Μηλιό. 

Όπως και να έχουν τα πράγματα, η κίνηση αυτή θα δημιουργήσει προβλήματα στην Νέα Δημοκρατία, παράλληλα όμως θα βελτιώσει την εικόνα του κ. Αλ. Τσίπρα ο οποίος θα δείξει ότι είναι «πρωθυπουργός όλων των Ελλήνων». 

Η δεύτερη κίνηση του νέου πρωθυπουργού θα έγκειται στην δημιουργία θεατρικής –ή πραγματικής– κρίσης στις διαπραγματεύσεις του με τους Ευρωπαίους εταίρους και μοναδικούς δανειστές μας, οι οποίοι είναι διαιρεμένοι στην τακτική που πρέπει να ακολουθηθεί με την ελληνική κυβέρνηση –και, τελικά, είναι πολύ πιθανόν να προχωρήσουν σε κάποιες παραχωρήσεις που εδώ θα «πουληθούν» ως μεγάλα επιτεύγματα της «περήφανης διαπραγματευτικής στρατηγικής». 

Αν, πάλι, οι Ευρωπαίοι δεν υποχωρήσουν τότε, με σύνθημα τον «λιτό βίο», η κυβέρνηση θα δημιουργήσει συνθήκες υστερικής «εθνικής υπερηφάνειας» και σίγουρα θα προχωρήσει σε δημοψήφισμα με το ερώτημα «μέσα ή έξω από το ευρώ». 

Στην περίπτωση αυτή, ένα «ναι» θα τής δώσει την ευκαιρία να νομιμοποιήσει μία θεαματική «κωλοτούμπα» και να εφαρμόσει μία πολιτική «λιτού βίου» που θα έχει την λαϊκή έγκριση. 

Περιττόν επίσης να τονιστεί ότι ένα «ναι» θα επιτρέψει στον κ. Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει σε ριζικές ανατροπές στο εσωτερικό του κόμματός του και να βρει ισχυρούς κεντροαριστερούς συμμάχους εκτός αυτού. 

Στην διάρκεια όλων των παραπάνω πιθανών εξελίξεων, μία τρίτη κίνηση θα είναι η δημιουργία εντυπώσεων στο εσωτερικό με την αποκάλυψη κάποιων μεγάλων υποθέσεων διαφθοράς, φοροδιαφυγής, κλπ. 

Έτσι, θα δοθεί η αίσθηση στην κοινή γνώμη ότι αυτή η κυβέρνηση είναι όντως αποφασισμένη να εφαρμόσει τον νόμο προς κάθε κατεύθυνση –σε αντίθεση με την προκάτοχό της η οποία συγκάλυπτε τα πράγματα. 

Οπότε και ως προς αυτό ο πρωθυπουργός θα βελτιώσει σημαντικά την εικόνα του. 

Ήδη, μέσω Διαδικτύου προετοιμάζεται το κλίμα για παρόμοιες περιπτώσεις και βασίμως υποθέτουμε ότι θα υπάρξει και θεαματική συνέχεια. 

Ωστόσο, σοβαρό παραμένει το ερώτημα τί θα γίνει με την οικονομία στο τρίμηνο που ακολουθεί και με ποιον τρόπο θα αντιμετωπισθούν σοβαρά προβλήματα κρίσης στην αγορά, χρηματιστηριακής κατάρρευσης, υστέρησης φορολογικών εσόδων και πλήρους παγώματος των επενδύσεων. 

Μήπως λοιπόν τα πιθανά σενάρια που περιγράψαμε επισπευσθούν; 

Μήπως, τώρα που σταματούν τα δανεικά, η πραγματική και πολύ βαθιά κρίση της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας εκδηλωθεί πραγματικά υπό συνθήκες πραγματικής οργής; 

Διότι η Ιστορία μάς διδάσκει ότι, ακόμα και πολύ καλοί στρατηγοί, όταν το παίζουν μαθητευόμενοι μάγοι, τα όσα ακολουθούν μόνον φάρσα δεν είναι.

 

Ελληνικό χρέος. Και όμως υπάρχουν λύσεις

Καλώς ή κακώς μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους έχει περάσει στα χέρια των εταίρων μας στην ΕΕ και ως εκ τούτου η επαναδιαπραγμάτευση του μπορεί να γίνει υπό συνθήκες καλής πίστης και αμοιβαίου οφέλους.

---

Για την Ελλάδα δεν υπάρχει παραγωγή;

Ως φαίνεται, η Ελλάδα έχει επιλέξει το δράμα της ένδειας και των ελλείψεων ως τρόπο ύπαρξης, με πιθανή την αποχώρησή της από την ευρωζώνη και όχι μόνον.

---

Η επανάσταση του μάρκετινγκ

Αυτά που ξέραμε μέχρι χθες για την ανάπτυξη και την πρόοδο των μαρκών ανατρέπονται. Πρέπει να ξεφύγουμε από το παρελθόν για να πορευθούμε στο μέλλον.

---

Η «εικόνα» των τιμών και οι πραγματικές τιμές

Δεν χωρά καμία αμφιβολία οι αποφάσεις του αγοράζειν βασίζονται στην συγκριτική ελκυστικότητα εναλλακτικών προσφορών. Οι αγοραστές αξιολογούν αυτές τις τελευταίες υπό το πρίσμα ποικίλων πτυχών και διαστάσεων και σχηματίζουν γνώμες οι οποίες, τελικά, είτε συμπίπτουν είτε όχι με την πραγματικότητα.

Δείτε περισσότερα άρθρα στο "European Business Review"